Morgunblaðið - 18.11.1977, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. NÖVEMBER 1977
Prófkjör ti! Alþingis í Reykjavik:
FRAMBJÓÐENDUR KYNNTIR
Albert
Guðmundsson,
alþingismaður
54 ára
Laufásvegi 68.
Maki: Brynhildur
Jóhannsdóttir.
Á landsfundi Sjálfstæðisflokksins eiga sér stað skoð-
anaskipti fulltrúa sjálfstæðisfólks alls staðar að af land-
inu. Sú stefnuskrá, sem þar er samin, er þverskurður af
lifsskoðunum okkar sjálfstæðismanna. Þeirri stefnu
sem flokkurinn mótar á landsfundi er ég fylgjandi svo í
henni felst viðhorf mitt til þjóðmála, og henni hef ég
leitazt við að fylgja. Samandregið kemur því viðhorf
mitt til þjóðmála og starfa á Alþingi fram i kjörorði
flokksins: „Gjör rétt — þol ei órétt."
Ellert B.
Schram,
alþingismaður
38 ára
Stýrimannastíg 15.
Maki: Anna G.
Ásgeirsdóttir.
Hver er afstaða þin til þjóðmála og starfa Alþingis?
Afstaða mín til þjóðmála hefur komið fram í störfum
mínum á Alþingi undanfarin 6 ár, tillögum og málflutn-
ingi sem og blaðagreinum og ræðum um hin margvísleg-
ustu þjóðfélagsmál.
Ég ann frjálsu og frjálslyndu þjóðfélagi, þar sem
einstaklingurinn fær að njóta sín til orðs og æðis. Ég
styð þá þjóðmálastefnu, sem kemur fram í öflugum
einka- og félagarekstri og efnahagslegu sjálfsforræði
annars vegar og réttlátri, félagslegri samhjálp hins
vegar. Þetta hvort tveggja fer saman í stefnu Sjálf-
stæðisflokksins. Hitt er rétt, að langt er frá því að
flokkurinn hafi náð öllum stefnumálum, þar má eink-
um nefna óeðlileg ríkisumsvif, ÚFelta verðlagslöggjöf
og skilningsleysi á málum frjáls atvinnurekstrar. Að
einhverju leyti má varpa sókninni á andvaraleysi
flokksins sjálfs, en ekki síður þá staðreynd að hann
hefur ekki haft meirihluta á þingi til að hindra henni í
framkvæmd. Einmitt þess vegna er það brýnna nú en
nokkru sinni fyrr, að sjálfstæðismenn standi vörð um
flokk sinn — láti ekki deigan síga. Stjórnmálabarátta
leiðir ekki alitaf af sér sigra og leiðarlok. Þvert á móti
tekur hún aldrei enda, og ekki hvað síst þess vegna eru
stjórnmál barátta, að hennar er þörf ef á móti blæs.
Án Sjálfstæðisflokksins væri íslenzkt þjóðfélag ekki
það sem það er í dag. Með meiri styrk flokksins mun það
áfram þróast til réttrar áttar.
Störf Alþingis eru margþættari en svo, að unnt sé að
leggja einhlítan dóm á þau. En sú gagnrýni, sem fram
hefur komið gagnvart Alþingi og alþingismönnum, er
sönnun þess, að fólkið í landinu geri kröfur til þess, og
lítur á það sem tákn lýðræðis og frelsis.
Til þess, að svo megi verða í reynd, þarf mörgu að
breyta í starfsháttum þingsins og starfsaðstöðu þing-
manna. Það verður ekki rakið hér, en á það minnt að
alþingi er ekki eingöngu vettvangur þeirra, sem þar
sitja hverju sinni, heldur fólksins, sem velur þá. Það er
þing þjóðarinnar.
Friðrik
Sophusson,
frkvstj.
34 ára
Öldugötu 29.
Maki: Helga
Jóakimsdóttir.
Viðhorf mitt til Þjóðmála mótast fyrst og fremst af
starfi mínu sem formaður Sambands ungra sjálfstæðis-
manna undanfarin ár. A þeim tíma mörkuðu ungir
sjálfstæðismenn stefnu í veigamiklum málum. Vald-
dreifingin i þjóðfélaginu, nýsköpun einkareksturs, bar-
áttan gegn verðbólgu og samdrátturinn í ríkisbúskapn-
um undir kjörorðinu „Báknið burt“ eru allt baráttumál,
sem grundvölluð eru á vinnu og sjónarmiðum ungs
fólks í Sjálfstæðisflokknum. Þessi stefnumál eiga vax-
andi fylgi að fagna, ekki aðeins innan Sjálfstæðisflokks-
ins, heldur og meðal allra þeirra, sem koma vilja i veg
fyrir áframhaldandi skipulagslausa útþenslu ríkiskerf-
isins, en efla þess í stað frumkvæði og framtaksmátt
einstaklinganna í þjóðfélaginu. Ungt, frjálslynt fólk vill
sjálft takast á við vandamálin, en ekki ýta þeim til
ríkisins eða komandi kynslóða. Með framboði minu í
prófkjörinu vil ég berjast með þeim, og fyrir þá, sem
vilja standa á eigin fótum, axla ábyrgð gerða sinna og
njóta verka sinna.
Ég sé enga ástæðu til þess, að alþingismenn eigi sæti í
stjórnum opinberra fyrirtækja og stofnana, og enn
siður er það í verkahring þingmanna að hreiðra um sig
sem úthlutunarstjórar í lánastofnum ríkisins. Að mínu
mati eiga þingmenn fremur að móta skýra stefnu og
setja þjóðinni starfsramma, sem gefur einstaklingunum
nægilegt athafnarými til að leysa úr læðingi fram-
kvæmdavilja þeirra. Það eru úrelt viðhorf, að öll mann-
leg úrlausnarefni verði Ieyst fyrir atbeina ríkisvaldsins.
Hlutverk stjórnmálamanna er að standa við stjórnvöl-
inn en ekki að vera með nefið ofan í hvers manns koppi.
Geirþrúður
H. Bernhöft,
ellimálafull-
trúi, 56 ára
Garðastræti 44.
Maki: Sverrir
Bernhöft.
Það hlýtur að vera öllum Islendingum augljós stað-
reynd, að enginn, hvorki einstaklingur eða þjóð, getur
til lengdar eytt meiru en aflað er. Enginn kemst hjá því
að greiða skuldir sínar. Það getur verið óþægilegt í bili,
— en aldrei er hægt að öðlast neitt, sem er nokkurs
virði, — nema að leggja eitthvað á sig i staðinn. Verð-
bólguvandamálið verðum við að leysa.
Sjálfstæðisflokkurinn er eini íslenzki stjórnmála-
flokkurinn, sem leggur áherzlu á, að tekið sé jafnt tillit
til allra stétta þjóðfélagsins og allra landsmanna, hvar í
sveit sem þeir búa.
Hugsjón Sjálfstæðisflokksins er, að allar stéttir vinni
saman, snúi saman bökum — stétt með stétt —, að ekki
sé barizt fyrir hag einnar stéttar á kostnað annarra, og
unnið sé markvisst að réttlátri skiptingu þeirra tekna,
sem þjóðin aflar á hverjum tíma.
Það, sem hverjum manni er mest virði í lífinu, er
frelsið, — frelsi til orðs og æðis, frelsi til að hugsa og tjá
sig, frelsi til að hlusta og frelsi til að tala, einstaklings-
frelsi og athafnafrelsi. *
Við verðum að standa vörð um frelsi landsins og
sjálfstæði þjóðarinnar, það er grundvallarskilyrði þess,
að einstaklingurinn fái að njóta sin.
Við verðum að standa vörð um íslenzka tungu, bók-
menntir okkar og listir og alda gamla íslenzka menn-
ingu.
Við verðum að standa vörð um lýðræði og þingræði.
Við verðum að standa vörð um það félagslega öryggi,
sem þegar er fengið, og bæta úr, þar sem úrbóta er þörf.
Við verðum að standa vörð um kristna trú og efla
siðgæði, tillitsemi og sjálfsaga hjá íslenzku þjóðinni.
I fyrra urðu 32,6% árekstra vegna
þess að aðalbrautarréttur og almenn-
ur umferðarréttur voru ekki virtir
AR eftir ár verður fjöldi
árekstra vegna þess að aðal-
brautarréttur og almennur
umferðarréttur er ekki virtur.
Samkvæmt upplýsingum
Óskars Ólasonar yfirlögreglu-
þjóns urðu 609 árekstrar í
fyrra vegna þess aðalbrautar-
réttur var ekki virtur eða
1 7% allra árekstra i Reykja-
vík og 572 árekstrar urðu
vegna þess að almennur
umferðarréttur var ekki
virtur, þ.e. reglan varúð til
hægri. Þetta voru 15,6%
allra árekstra í Reykjavík i
fyrra. Samtals eru þetta
32,6% og árið á undan. þ.e.
árið 1975 var hlutfallið
hærra, en þá mátti rekja
34,6% allra árekstra i
Reykjavík til þess að almenni
umferðarrétturinn og aðal-
brautarrétturinn, bið- og
stöðvunarskyldan, voru ekki
virt.
í 48. grein umferðarlaganna
i 2. málsgrein segir: „Vegur
nýtur aðalbrautarréttar, ef
vegur, sem að honum liggur,
er víð vegamót merktur
biðskyldu eða stöðvunar-
skyldumerkjum."
Þrátt fyrir að umferðarmerki
séu við allar hliðargötur sem að
aðalbrautinni liggja verður það
svo ár eftir ár að ökumenn
virða ekki þessi merki eða
a.m k sýnir reynslan að alltof
oft aka ökumenn út á aðal-
brautina og i veg fyrir þá, sem
þar eru á ferð. Á árinu 1976
urðu 609 árekstrar í Reykjavík,
sem rekja mátti til þess, að
aðalbrautarréttur var ekki
virtur. Ekki stafar þetta af þvi
að ökumenn þekki ekki
biðskyldu- og stöðvunarskyldu-
merkin, heldur er orsakanna að
leita í því að ökumenn tefla á
tæpasta vað, misreikna fjar-
lægðir, eða hreinlega athuga
ekki nógu vel í kringum sig.
Örlitil dvöl og þar með betri
yfirsýn yfir gatnamótin er allt
sem þarf til þess að stórlega sé
hægt að fækka þessum árekstr-
um. Það ættí að vera
Sérstaklega þarf að huga að hinum
almenna umferSarrétti, þar sem út
sýni er litið viS gatnamót og höfða
umferSarlögin þá bæSi til þess. sem
nýtur réttarins og hins, sem nýtui
hans ekki.