Morgunblaðið - 02.12.1977, Blaðsíða 3

35
Hann kveðst mundu sakna þess
ef hann hætti að leika á sviði. —
Ek er „leikskepna" og hefi þefinn
af bi'áðinni i nasavængjunum, út-
skýrir hann. Ég held lika að ég sé
býsna góður leikari. Að minnsta
kosti get ég leikið á borð við
hvern sem er. Þar stend ég nokk-
úð föstum fótum. Að minnsta
kosti er léttara að leika illa en
skrifa vont leikrit. Að gera hvort
tveggja vel er aftur á möti erfitt.
*
Hann hefur þegar skrifað tvær
skáldsögur og tvö bindi af smá-
sögum. Ef hann er spurður hvei s
vegna hann sé að skrifa s^gur
svarar hann: „Af þvi ég vil skrifa
bók. Þessari hugmynd er ekki
hægt að koma í.vrir annars staðar
en i skáldsögu. Og ntig langar til
að eftir mig liggi ein til tvær
skáldsögur."
KLH
eru bandarískir
hátalarar
í gæðaflokki.
KLH
hátalarar fyrir
heimahús,
skemmtistaði og
þar sem krafist
er hljómgæða.
Þó útgáfurétturinn á sjálfsævi-
sögunni hafi þegar verið seldur
fyrir háar upphæðir í Bretlandi
og eriendis, þá hafa aðrar bækur
hans ekki gefið svo mikið af sér.
— Líklega verður maður að vera
ákaflega virðúlegur og mjög fræg-
ur, sennilega fjörgamall i þokka-
bót, til að geta lifað af ritstörfun-
um einum — a.m.k. ef maðúr ætl-
ar að skrifa það sem mann langar
til, segir Peter Ustinov. — Elestir
rithöfundar, sent ég þekki. neyð-
ENGIN ORÐ
FÁ LÝST
KLH
HÁTÖLURUM,
KOMIÐ OG
HLUSTIÐ.
HLJÓMDEILD
Ohn KARNABÆR
Laugavegi 66, 1 hæð Simi frá skiptiborði 28155
Þúsund,
þjala
smiður
USTINOV
Framhald af bls. 33.
ir að vera hjálplegur í þessum
vanda. Vinur hans David Niven,
sem kveðst hafa þekkt hann unt
ómunatíð segir: „Mér finnst það
okkur hinum til skammar aö hafa
ekki nýtt þennan fyrirferðar-
mikla sniliing til tvgggja til
þriggja starfa, í stað þess að láta
hann vera að vasast í 25 ólíkum
hlutum. En honum finnst víst
sjálfum gaman að þessu."
Fyrstu frægðarsporin steig Pet-
er Ustinov snemma. Hann fékk
mikið hrós fyrir fyrsta leikritið
sitt „House of Regrets" 1942. Það
var kallað „besta leikrit striðsár-
anna". Hann hlaut lfka lof fyrir
leik sinn á sviði í West End. jafn-
framt þvi að hann gegndi her-
þjóhustu. Þar hitti hann David
Niven fyrst. Síöan þetta var virð-
ist hann alltaf hafa verið önnum
kafinn leikari, leikstjóri, leikrita-
höfundur, skáldsagnahöfundur,
grinisti, fyrirlesari — eiginlega
hvað sem er á sviði orðsins listar.
ast til að skrifa greinar um það
sem þeir í það minnsta hafa ekki
sérstakan áhuga á eða vera út-
gefendur sjálfir eins og T.S. Eliot
og háfa eitthvað annaö sem
hliðargrein. Ég vil helst ekki
þurfa að troða sjálfum mér um
tær. svo að ég kýs frekar að leika
en skrifa eitt til aö gefa mér færi
á að skrifa annað.
Þótt leikrit hans hafi ekki öll
fengið varmar móttökur, og jafn-
vel verið púuð niður. þá eru leik-
rit á borð við „The love of four
Colonels" og „Romanoff og ;
Juliet" þekktari en nokkur bóka
hans. Það var sýnt hér í Þjóöleik- j
húsinu og kom höfundurinn þá til I
íslands. 1
Þar sem Peter Ustinov getur
aldrei lengi verið án þess að koma
fólki til að hlæja, hættir fólki til
að flokka hann sem grinista með
öllu því alvörulevsi _ sem i þvi
felst.
— Til dæmis eiga menn
erfitt með að imynda sér að ég
geti gert sögulega þætti fyrir BBC
útvarpið uni tímabil. sem ég
þekki vel, segir hann. — Af
hverju ertu að þvi, úr þvi þú
lætur áhevrendur ekki veltast um
af hlátri segir það. Til þess hefur
það opnað útvarpið. En þetta er
misskilningur. Það er auðveldara
að vera fyndinn, ef fjallað er lim
alvarlega hluti. Þvi gamanið á
einmitt að leggja áherzlu á það
sem alvara er i. Þess ve’gna er svo
erfitt að vera fyndinn i amerisku
söngleikjunum. Þar er bara verið
að blása sápukúlur. Þeir fjalla
I ekki um neitt. Þeir eru bara vfra-
virki um ekki neitt. Liklegá þarf
ég á að halda uppörvuninni. sem
kemur frý hlátri. Eg held að ég
gæti ekki tekiö hlutina alvarlega
án þess að hafa þá staksteina. Mér
mundi finnast hræöilegt að halda
ræðu, sem hvergi vekti hlátur. Og
ég held að hlátur hafi heilsubæt-
andi áhrif, sem engin tár megna
að veita.
árunum spurði nefnd ein hann
eitt sinn hvar hann vildi þjóna í
hernum. Hann svaraði: — Iskrið-
dreka. Þegar hann var beðinn um
skýringu, svaraði hann þvi til að
hann vildi helst lenda sitjandi i
orustu. Nýlega villtist hann i
Leningrad á leið i óperuna, og
sagði svo frá þvi: „Ég fór til
Intourist ferðaskrifstofunnar
morguninn eftir og kvartaði
undan því að mér hefði ekki verið
veitt almennileg eftirför, því ég
hefði ekki haft neinn til að-sþyrja
til vegar. Hvorugur aðilinn kunni
þarna að meta gamansemi hans,
enda er sjaldnast gaman að vera
viðfangsefnið i grini hans.
Eins og sést af sjálfsævisögu
Peters Ustiovs vildu jafnvel öll
merki um gleði og grín hverfa á
hinum erfiðu hjónaskilnaðafár-
um. Nú er hann miðaldra maður,
og stendur aftur föstum fótum á
jörðinni, eins og hann orðaði það
við viðmælanda sinn í Genf. —
Mér finnst lífið ennþá glæpsam-
lega stutt, sagði hann og bætti svo
við af sinni hreinu bjartsyni: „Þvi
er ég feginn; þvi ef mér fyndist
það of langt, þá væri það skelfi-
legt."
— Fólk virðist alltaf vera að
furða sig á þvi að ég geri svo
margt, segir Peter og furðar sig
sjálfur á þessari furðu. — En í
rauninni kem ég færra i verk en
venjulegur tónlistarmaður. Mjög
fáir geta samið tónlist og því
finnst þeim það eðlilegt að einn
maður geti eins og Prokofiev,
stjórnað hljómsveit, samið tónlist
og leikið á pianó sin eigin píanó-
verk. En þar sem allir kunna að
skrifa, þó ekki sé nema til að geta
skrifaö litla orðsendingu á borð
við „kem strax aftur" eða „skrapp
frá i mat", þá finnst þeim það
aiveg dásamlegt að einhver skuli
geta gert það sama við orð.
Um þessar mundir er Peter
Ustinov að venju önnum kafinn.
Sjálfsævisagan hans „Dear Me“
er að koma út, og hann er jafn-
framt að skrifa skáldsögu, leikrit
og kvikmyndahandrit. Og inn á
milli skreppur hann til að ávarpa
ársfund IBM i Cannes, afhenda
verðlaun fyrir barnateikningar á
vegum Barnahjálparsjóðsins i
Lausanne, að taka við gullverð-
launum í Warsjá og kynna kana-
diska kvikmynd i Leningrad
(„þeir héldu að ég gæti talað af
þekkingu, þar sem ég hafi komiö
undir í Leningrad," segir hann).
Hann viróist búa meira eða minna
i stórri leðurferöatösku.
Pcter l'stinov \ id húsið sitt i
Gcnf. Það cr þa'gilegt cn ckki
íhurðarmikið. En í kring cr ra>kt-
aður vínviður. scni hann hcndir
hcr á og hann gefur af scr 4000
flöskur af rauðvlni á ári. Sjálfur
tckur hann í vinkjallarann sinn
400 flöskur.
Gamansemi Peters. Ustinovs
getur verið nokkuó beitt. A striðs-
sem
gegm