Alþýðublaðið - 02.11.1958, Side 6

Alþýðublagið
S
Sunnudagur 2. nóv. 1958.
— i..—i—i ■ -km. »-»r iwn
^ Kirkjuþáttur: \
S $
Állra heilagra messa.
í
■^r Hvað er að vera
heilagur?
Það liggur við, að það sé
orðið skammaryrði að vera
nefndur heilagur. Ástæðan er
sú, að v.ð þetta orð hafa verið
tengdar ýmsar rangar hug-
myndir, sem sprottnar eru af
misskilningi og valda því einn
ig mlsskilningl. ,,Heil'aguir“,
er ekk sama sem syndlaus, og
'heldur ekki sama sem skin-
heilagur, — maður, sem ger-
ir sér upp guðrækni og gott
siðferð'. Heilagur er ofur-ein.
faldlega sá maður, sem guði er
heilagur, kallaður til að vera
hans eign og hans þjónn. En
það er vilji Guðs, að maður-
inn sjálfur, hið innra og ytra,
svarl tij þessarar köllunar. —
,,Það er viíji Guðs, að þér séuð
heilagir“, segir postuli Drott.
ins.
•fc H\rað er
helgun?
Helgun þýðir ekki aðeins að
maður.nn verði heilagur, held
ur, að hann sé gerður heilagur
— En hvaða afl er það, sem
vekur og eflir sanna trú og
einlæga gæzku í hjarta manns
ins? Það er „krafturinn af
hæðum,“ heilagur andi Drott-
ins sjálfs. Líkami mannsins
vex ekki af sjálfs síns orku,
— hinn andlegi, innri maður
ekki heldur.
Samfélag
Íf heilagra.
Allir þeir, sem eru á helg-
unar vegu, eru sameinaðir á
andlegan hátt, — tengd.r ó-
sýnilegum böndum, —- sam-
einaðir í andlegri iðju, bæna-
gjörð, tengsl við aðra menn
undir mörgum kringumstæð-
um, en samfélagið nær ekki
aðeins til þeirra, sem nú lifa á
jörðunni, heldur og hinna, —
sem dánir eru, og „komnir
heim úr þrengingunni miklu“.
— í himninum, — í hinum ó-
sýnilega heimi eru þeir einn-
ig, bræður vorir og systur á
vegi helgunarinnar. Þegar t. d.
stjórnmálaflokkur minnist
dáinna samherja, er hugsað
um þá sem tilheyrandi fortíð.
inni, sögunni, — en kristinn
söfnuður hugsar til sinna
dánu bræðra og systra sem
lifandi, starfandi og þjónandi
samherja innan hinnar stríð-
andi og sigrandi kirkju.
Ít Allra heilagra
if messa.
Þegar kaþólskir menn hugsa
til þessara ósýnilegu vitna, —
hafa þeir fallið fyrir þeirri
freistingu að ákalla þá með
bænum og knéfalli, María,
móðir Jesú, hefur t. d. orðið
í vitund kaþólskra manna að
guðlegri veru. Þarna er of
langt gengið. Vér eigum að
hugsa um þessa góðu vini semj
samherja og samþjóna sjálfra
vor, gleðjast yfir nálægð
þeirra os hjálp, biðja rneð
þeim og fyrir þeim, en ekki
að biðja 'til þeirra. Þegar þú,
lesandi mmn, ferð til messu
í dag, vill kirkjan minna- þig á,
að hið biðjandi og þjónandi
samfélag er stærra en þú sérð
með líkamans augum. Kirkjan
þín er aðeins hverfandi lítill
hluti þess musteris, sem um-
lykur allar biðjandi sálir í
þessum og öðrum heimi.
Hvernig samfélag
•fc kýst þú sjálfum
★ Þér?
Til er samfélag, sem ekki
getur talist heilagt. Hvernig
er það samfélag, sem þú velur
þér frá degi til dags? Er sá
félagsskapur, sem þú ert í, —
þess eðlis, að hann glæði iöng
un þína til trúar og kærleika,
eða efli hið góða í sjálfum
þér? Hvort viltu vera í sam-
félagi heilagra — eða vanheil-
agra?
Jakob Jónsson.
Sýningu Guðmund-
ar Einarssonar
framiengd.
SÝNING Guðmundar Ein-
arssonar frá Miðdal hefur ver-
ið framlengt til sunnudags-
kvölds. Sýningin, sem er að
Skólavörðustíg 43, er opin í dag
kl. 10—22. Rösklega 1000
ínþnns hafa skoðað sýninguna
og mikið selzt.
JAFNAN VEL B8RGUR AF:
Kvenskóm, handgerðum
Karlmannaskóm, íslenzkum, spænskum
Barnaskóm, „Areli”
Gúmmískóm, gamla góða merkið
„TRE TORN"
Ingólfsstræti (gegnt Gamla Bíói)
og ____
Laugavegi 7.
106
B A R N A GrA M A N
barnagaman
107
Lag: Álfhilda
Þegar skátarnir hlaupa um hæðir og móa
og hvggja að blómum, sem á jörðinni gróa,
þá leikur um kinn þeirra ljúfur blær.
Við Iindina hjalar bergfossinn tær.
Bergfossinn tinga-linga-ling :,:
Bergfossinn tinga-Iinga-linga-linga la-ah-ah.
:,: Bergfossinn tinga-linga-ling :,:
Bergfossinn tinga-linga-Iinga-linga-Ia.
atríði, en þau eru gaman
vísur, skátavísur, smá-
þættir úr daglega lífinu,
söngur, rabb um skáta-
mál o. fl. Það er óneit-
anlega oft hávaðasamt,
enda þurfa unglingar að
hafa hátt öðru hverju.
En stundum er allt
hljótt, E.nhver skátinn
er að segja sögu, en frá-
sagnir eða sögur eru
vinsælar á varðeldum.
En ef til vill er varðelda
stjórinn að tala við skát.
ana um. skátaheitið,
skátalögin eða rætt við
þá um markmlð starfs-
ins.
Sennilega er skátinn
aldrei eins næmur fyrir
áhrifum eins og þarna,
þar sem hann situr í
rauðleitu eldskininu, —
þreyttur eftir skemmti-
legan dag í hópi góðra
félaga.
Það er eins og allir
færist nær hverjir öðr-
um, sameinist, allt verð-
ur svo einlægt, hreint og
og einhver göfgi og ró
hafi færst yfir þessa
hvirfingu kringum eld-
inn. Og foringinn, sem
finnur einlægnina og
yinarhuginu streyma á
móti sér, hrífst með, —
rödd hans styrkist, orð
hans verða innilegri og
áhrifamajri, festa enn
betur rætur í hugum og
hjörtun^ skátanna. Og
handtökin, þegar skát-
arnir. mynda hring t.il
þess að syngja kveðju-
sönginn, eru hlý og föst.
Það hvílir ró og fr.our yf
ir þeim, sem ganga til
tjalda sinna eftir góðan
varðeld.
Já, svona er varðeldur
inn, hvorki eintómt grín
eða alvara, hvorki stór-
felldar leíksýningar eða
prédikanir. Varðeldur.
inn er skátinn sjálfur,
þegar hann í einlægni
opnar hug sinn og hjarta
fyrir áhrifum eldri og
reyndari skátabræðra og
tengir bræðralagsbönd-
j in enn fastar við féiaga
sína.
(Skátablaðið, 1948).
Nú skuluð þið, krakkar, reyna að búa til stutta sögu við þess-
ar myndir. Sendið sögurnar til Alþýðublaðsins, og merkið þær
Barnagaman. Bezta sagan verður birt einhvern næsta sunnu-
dag.