Morgunblaðið - 14.04.1978, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. APRÍL 1978
M0RöJM-v'v;^_
kafp/no , s «■
(I)
GRANI göslari
F$>i
1'9Z4

Það er alvörumál, ef þér haldið
að þér séuð Napóleon?
Nei þetta cr ekki cítir neinn hinna ungu listamanna, því þetta er K°nan n)ln heldur að ég sé í
spe/'ill! Sundhöllinni!
Aukaatriði að
meginmálum?
BRIDGE
Umsjón: P6H Bergsson
Sterka laufopnunin, sem nú er
orðin mjöí? algeng, hefur marga
kosti. En einnig hefur hún ókosti,
sem gjarna gleymast. Og í spilinu
hér að ncðan kemur fram einn
þeirra. Með sögn gat austur bent
á heppilegt útspil en sagnhafi
sigraðist á erfiðleikunum, sem
það skapaði.
Vestur gaf, norður-suður á
hættu.
Norður
S. KD95
H. D105
T. ÁK102
L. ÁK
Vestur
S. G10832
H. 43
T. G8
L. 10542
Austur
S. Á6
H. KG972
T. D764
L. 83

00**
©PIB
OefMMGOl
PAUNT
BUREAU
„Hvað eru Vottar Jehóva að hóa
í fjöllum þar sem bergmálið íeikur
á þá og segir: rúsínuslátur. Sér-
skilningshópa kristninnar gæti
rekið sömu sjóleið og Múhameðs-
fylgjendur sbr. kvenréttindi mosl-
ema. Greining kristninnar veitir
hverjum nýjum Satan, sem upp-
furtdinn er, aukin starfsskilyrði.
Þannig verður kristnin sjálf
sífellt minna áhugaverð. Ekki
kenningar hins goðborna manns
Krists, heldur bókstafsþröngsýnin.
Þröngsýnismenn gera hvort-
tveggja að veikja kirkju kristninn-
ar og eyðileggja kristileg stjórn-
málaáhrif. Heimatrúboðið danska
sem festi nokkrar rætur hérlendis
eftir aldamótin 1900 er frá þessum
sjónarhóli síður en svo undanskil-
ið. En andstaða gegn þessu trúboði
þýðir líka síður en svo gagnrýni á
starf og eðli Krists, eða kirkju
hans nema þar sem þjóðkirkjur
neita þekkingu gegnum spíritisma
og þeósófíu.
Greining kristninnar í auka-
hópa, söfnuði, sem hafa æsinga-
menn á snærum sínum eða gera
eitt eða tvö aukaatriði að megin-
málum, skapa margan vanda og
sundrungu sem ýtir samstöðuhug-
sjón Krists út í óvissa vanþekk-
ingu. Agreiningsatriðin vísa til að
Biblían er skeikul. Samt sem áður
er heimspeki eða himinheima-
reynsla og þekking Krists ekki
gagnrýnanleg. Aðeins fótsporin
þar sem takmarkaðir leiðtogar
hafa gengið með kreddur sínar inn
yfir hreina skuggsjá.
Sökum alls hins forna átrúnaðar
í Biblíunni hafa hverjir sem vildu
oft getað fundið í henni rök að
fleiri og fleiri breiðum vegum og
allra-átta-stefnum. Kenning
Krists á ekki heima í Biblíunni
heldur meðal djúphugsuðustu og
dýrmætustu mannfríðindaverka.
Þó að ljóðmæli, orðskviðir og
spádómar séu að mörgu leyti
dásamleg bókmenntaverk í Gamla
testamentinu eiga þau þó ekki
heima með guðspjöllunum um ævi
Krists sem í öllum stuttleika
sínum gefa þó kjarnann í boðskap
hans.
Postulabréfin eiga heldur ekki
heima í ævisögu og kenningarbirt-
ingu Krists. Þau eru aukaskjöl til
hvatningar. Skáldskapurinn í
Gamla testamentinu og bréf Nýja
testamentisins hafa að þessu leyti
samstöðu. Engum dytti heldur í
hug að taka inn í Biblíu meðal
guðspjallanna skáldskap Tagores,
Roberts Burns eða Davíðs frá
Maðurinn sem bíður frammi segist geta gert fólk ósýnilegt!
Suður
S. 74
H. Á86
T. 953
L. DG976
Eftir sterka laufopnun norðurs
sagði austur eitt hjarta. En síðan
varð suður sagnhafi í þrem
gröndum. Án sagnar félaga síns
hefði vestur sennilega spilað út
spaðagosa en eftir hana var
hjartaútspilið sjálfsagt. Austur
lagði gosann á tíuna og fékk að
eigá slaginn. Suður fékk aukaslag
á hjarta þegar austur spilaði
kóngnum í 2. slag. Tilneyddur tók
suður á ásinn og missti þar með
einu öruggu innkomuna á höndina.
í tíglinum leyndist möguieiki,
sem suður ákvað að reyna. Hann
spilaði lágu, vestur lét áttuna, tían
frá blindum og aftur reyndi á
austur. Hann lét lágt en annars
hefði nían orðið lykilspil sem
innkoma.
Sigurmöguleikum suðurs var nú
tekið að fækka. Fyrst hann fékk á
tígultíuna og eftir umhugsun
austurs mátti heita öruggt, að
liturinn lægi ekki 3—3. Hann átti
sjö slagi örugga og varð því að fá
tvo á spaða. Spilaði því lágum
spaða frá borði, vestur fékk
slaginn, spilaði aftur spaða og án
hiks lét suður níuna frá borðinu.
Og níu slagir voru í húsi þegar
austur drap með ási.
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaga eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdottir íslenzkaði
20
— Þér voruð kannski að
fara að borða?
Hjá blaðinu stóð diskur og
glas með vatnslituðu rauðvíni.
þar var líka brauðbiti.
— Mér liggur ekkert á.
—Jú. fyrir alla muni. þér
skuluð borða. Látið bara sem
ég sé ekki hér.
— Eggið mitt er sjálfsagt
orðið harðsoðið núna.
Gamli maðurinn ákvað að ná
í eggið. Ilann slökkti fyrir
gasið.
— Fáið yður sæti Jögreglu-
foringi. Þér verðið að fara úr
írakkanum. ég er búinn að
venja mig á að kynda mikið út
af þessu bronkitis í mér, svo að
þér þolið sjálfsagt ekki við hér.
Hann var að likindum á
líkurn aldri og móðir friiken
Leone en hann átti engan að
sem annaðist hann. Kannski
kom aldrei neinn og heimsótti
hann hér í þessa eymd.
— Er langt síðan þef hafið
séð hr. Louis?
Samtalið hafði staðið æði
lengi vegna þess að Saimbrom
var stöðugt að fá hóstaköst og
reyndi samtímis að snaeða
eggið sitt.
Hvað hafði Maigret fengið að
vita þegar allt kom til alls.
Ekkert sem hann vissi ekki
fyrir. annaðhvort frá húsverð-
inum eða fröken Leone.
Það hafði verið hörmulegt
áfali fyrir Saimbron þegar
fyrirtækið lokaði eigi síður en
fyrir hr. Louis. Hann hafði
ekki einu sinni gert tilraun til
að fá sér aðra vinnu. Hann
hafði lagt fyrir dálítið af
peningum.
Hann hafði ailtaf trúað því
að það dygði til að tryggja
honum gott líf í ellinni. en gildi
peninganna hafði rýrnað svo
mjiig að það mátti kallast gott
að hann var ekki löngu orðinn
hungurmorða og þetta egg var
sjálfsagt eina staðgóða fæðan
sem hann fékk þann daginn.
— Sem betur fer hef ég búið
hér í íbúðinni í fjörutíu ár!
Ilann var ekkjumaður, átti
engin börn og enga fjölskyldu.
Þegar Louis Thouret hafði
komið til hans. hafði hann ekki
hugsað sig um andartak. Ilann
hafði lánað honum alla þá
peninga sem hann gat.
— Ilann sagði að það ylti á
lifi eða dauða og ég fann að það
var satt.
Og fröken Leone hafði einnig
lánað Thouret peningana sína.
— Ég fékk þá aftur nokkr
um mánuðum siðar.
— En þessa mánuði hafði
honum aldrei dottið í hug að
Thouret myndi kannski alls
ekki koma aítur, Og hvernig
hefði Saimbron þá getað veitt
sér sitt daglega egg?
— Heimsótti hann yður oft?
— Nei, aðeins stöku sinnum.
í fyrsta skipti þegar hann kom
með peningana. Ilan gaf mér
vandaða pípu.
Hann gekk að hillunni og
náði ( pipuna. Augljóst var að
hann varð að vera sparsamur
með tóhakið.
— Hvað leið langur tími að
þér sáuð hann ekki?
— Ég sá hann í síðasta
skiptið fyrir þremur vikum, þá
sat hann á hekk á Boulevard
Bonne Nouvelle.
Þráði gamli bókhaldarinn að
komast aftur í hverfið þar sem
hann átti sitt ævistarf. Fór
hann stundum í eins konar
pílagrímsferðir þangað?
— Töluðuð þér við hann?
— Já. ég settist hjá honum.
Hann vildi við færum á kaffi-
hús og fengjum okkur í glas en
ég afþakkaði. Það var sólskin
og við sátum og skröfuðum
saman og horfðum á þá sem
framhjá fóru. ,
— Var hann í brúnum skóm?
— Ég tók ekki eftir því.
— Nefndi hann ekkert um
hvað hann hefðist að?
Saimbron hristi höfuðið.
Ilann var feiminn og hlédræg-
ur og minnti að því leyti á
fröken Leonc. Maigret fannst
hann skilja þau bæði. Hann var