Morgunblaðið - 23.04.1978, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. APRÍL 1978
27
„50-60% af vinn-
unni er við land-
búnaðartæki”
segir Björn Níelsson annar eigenda
bifreiöaverkstœöisins á Hofsósi
Á síðastliðnu ári tók til starfa
nýtt og glæsilegt bifreiðaverk-
stæði á Hofsósi, en áður hafði ekki
verið fullkomið verkstæði á staðn-
um, en nýja verkstæðið er í stóru
stálgrinarhúsi.
„Við byrjuðum á viðgerðum hér
í nýja húsinu í ágúst á s.l. ári, en
áður höfðum við rekið lítið verk-
stæði," sagði Björn Níelsson annar
eigenda bifreiðaverkstæðisins þeg-
ar rætt var við hann.
„Með tilkomu nýja verkstæðis-
ins batnaði öll aðstaða gífurlega
hjá okkur og höfum við haft meira
en nóg að gera frá því að
verkstæðið tók til starfa. Annars
Björn Níelsson við vinnu á nýja
bifreiðaverkstæðinu.
1 J
Bifreiðaverkstæðið á Hofsósr.
er 50—60% af allri vinnu hér
viðgerðir á landbúnaðartækjum,
sem koma hingað úr sveitunum
hér í kring," sagði Björn ennfrem-
ur.
Það kom fram hjá Birni, að ekki
er auðhlaupið að því að tyggja
fullkomið bifreiðaverkstæði um
þessar mundir og taldi hann nýja
verkstæðið kosta um 30 milljónir
króna, og væri þó ýmislegt eftir
enn.
„Við erum alls 5, sem vinnum
hér á verkstæðinu og ec minnst
unnið 10 tíma á dag. Yfir sumar-
tímann ér miklu meira að gera og
er þá komið með alls kyns
landbúnaðartæki á öllum tímum
sólarhringsins. Sömu sögu er að
segja þegar vegavinna stendur yfir
hér í nágrenninu, þá er mikið
leitað til okkar með bíla yfir
nóttina og eins um helgar."
Þá sagði Björn, að þetta væri
eina verkstæðið í Skagafirði, sem
annaðist þjónustu fyrir Globus
h.f., en mikið af landbúnaðartækj-
um væri í héraðinu, sem það
fyrirtæki hefði flutt inn. Þá kvað
hann þá einnig vera með viðgerðir
á hjólbörðum og ennfremur hjól-
barðasölu. Kæmi þetta sér vel
fyrir Hofsósbúa jafnt sem ferða-
menn. Það kæmi einnig oft fyrir
að ferðamenn, sem ættu leið um
Hofsós, þyrftu á smáviðgerðum að
halda, og reynt væri að sinna þeim
í hvívetna, þó að mikið væri að
gera á öðrum sviðum.
- Þ.ó.
Hér eru þrjú af hrossum Guðmundar á beit í túninu á Reykjarhóli
„Verst að mega ekki
auglýsa eftír ráðskonu”
segir Guömundur Runólfsson bóndi
á Regkjarhóli í Fljótum
„Mér finnst þreytandi að vinna
alltaf inni, og ákvað því að snúa
mér að búskap," sagði Guðmundur
Runólfsson bóndi á Reykjarhóli í
Fljótum þegar Mbl. hitti hann að
máli. Bragi hefur nú búið á
Reykjarhóli í nokkur ár og yrkir
jörðina einn.
„Ég lærði á sínum tíma vélvirkj-
un, en annars hafði ég verið í sveit
fram til 20 ára aldurs. Þegar ég fór
úr sveitinni lærði ég vélvirkjun í
Reykjavík og byrjaði námið 1946.
Að því loknu vann ég við það fag
og var mikið við uppsetningu á
frystitækjum. Einnig byggði ég
nokkur hús og seldi. Arið 1970 var
ég orðinn svo þreyttur á þessari
sífelldu innivinnu, að ég ákvað að
kaupa mér jörð og byrja að búa.
Það fór svo að ég keypti Reykjar-
hól í Fljótum árið 1970, en hins
vegar fluttist ég ekki hingað
alkominn fyrr en fyrir nokkrum
árum.“
— Hvernig kanntu nú við þig í
sveitinni?
Langaði í
sveitina aftur
„Hingað fór ég þar sem mig
langaði sífellt í sveitina aftur og
Guðmundur Runúlfsson bóndi á
Reykjarhóli
því kann ég vel við mig. Annars
kunni ég nú bezt við mig fyrst. Egg
hef verið að reyna að byggja
jörðina upp og er langt kominn
með fjárhúsin, hlaðan er sem sagt
eftir og þá hef ég í huga að gera
einhverjar betrumbætur á íbúðar-
húsinu eða hreinlega byggja nýtt,“
sagði Guðmundur.
Guðmundur býr nú með 200
kindur og um 40 hross og það er
auðséð á honum að honum þykir
vænt um hrossin. „Annars þarf ég
að fara að selja eitthvað af
hrossum. Það er ekki hægt að vera
með hrossarækt ef maður selur
ekki eitthvað. Ég er nú með góða
tamda og hálftamda hesta af
Flugumýrarkyni. T.d. undan Kol-
skeggi, en undan honum hafa
komið góðir gæðingar."
Ekki alltaf einn
— Hvernig er að vera einn
svona meginhluta ársins?
„Maður er nú ekki alltaf einn,
það eru margir sem líta við,
þannig að ég finn ekki svo mikið
til einverunnar. Því er hins vegar
ekki að neita að það er erfitt að
sinna þessu öllu einn, sérstaklega
yfir sláttinn, en þá mæðir mikið á
manni. Þá finnst mér slæmt að
maður megi ekki lengur auglýsa
eftir ráðskonu, þessi jafnréttislög
banna það víst.“
„Annars þýðir ekkert að gefast
upp,“ heldur Guðmundur áfram,
„ég er búinn að rækta dálitið upp
af jörðinni og þarf að rækta meira,
eins og er gefur jörðin af sér um
500 hestburði. Þá er það líka
kostur hér að ég hef heitt vatn,
húsið er hitað upp með 70—80
gráða heitu vatni, sem kemur úr
Framhald á bls. 23
„Sala á hljóðkútunum
mjög árstíðabundin”
segir Gunnlaugur Steingrímsson
hjá Stuölabergi á
„Það eru svona 3—4 ár síðan að
við hófum fjöldaframleiðslu á
hljóðkútum, en það var hins vegar
á árinu 1968, sem Fjóimundur
framleiddi fyrstu hljóðkútana,"
sagði Gunnlaugur Steingrímsson,
starfsmaður Stuðlabergs á Hofs-
ósi, en það fyrirtæki framleiðir
sem kunnugt hljóðkúta fyrir allar
tegundir bifreiða og aukast umsvif
fyrirtækisins jafnt og þétt.
„Við erum nú 10—12 sem vinn-
um við þessa starfsemi og hvað
sjálfan mig snertir kann ég vel við
mig hér. Vinnuaðstaða er mjög
góð. Eigandi fyrirtækisins, Fjól-
mundur Karlsson, leggur mikið
upp úr þrifnaði og t.d. eru öll gólf
rykhreinsuð á kvöldin. Þá er reynt
Hofsósi
að skreyta fyrirtækið, bæði að
utan og innan, eftir því sem föng
eru á,“ sagði Gunnlaugur.
Gunnlaugur Steingrímsson
Smíða mikið af tækj-
unum sjálfir
„Mikið af þeim tækjum sem við
notum hafa starfsmenn fyrir-
tækisins smíðað. Má þar nefna að
við smíðum öll mót og stansa sem
við þurfum að nota, og ef þetta
hefði ekki verið gert frá upphafi,
er hætt við að viðgangur fyrir-
tækisins hefði ekki verið jafn ör og
mikill og raun ber vitni. Fyrir
utan stansa og mót höfum við
einnig smíðað 200 tonna pressu
hér á verkstæðinu og notum við
hana mikið.“
50—500 kátar í einu
Gunnlaugur sagði, að mjög væri
misjafnt hve mikið væri framleitt
af hverri hljóðkútategund. Fjöld-
inn færi eftir því hve mikið væri
um viðkomandi bifreiðategund.
Helzt framleiddu þeir ekki færri
en 50 kúta af einnig tegund í einu,
Unnið að samsctningu á hljóðkút.
ef farið væri neðar, væri fram-
leiðslan orðin mjög óhagkvæm og
stundum væru framleiddir 500
kútar af sömu tegund í einu.
Oftast væru framleidd 150—300
stykki.
„Sala á hljóðkútum er mjög
árstíðabundin og er lang mest á
vorin og sumrin, þannig að yfir
vetrarmánuðina framleiðum við
mest á lager, ef svo má segja.
Stuðlaberg selur nú hljóðkúta um
allt land og fást hljóðkútar frá
fyrirtækinu í svo til öllum vara-
hlutaverzlunum landsins."
Gunnlaugur er frá Brimnesi í
Viðvíkursveit, en hefur búið í
allmörg ár á Hófsósi og segist
hann kunna vel við sig, enda
kvæntur á staðnum. „Ég er búinn
að starfa hjá Stuðlabergi í 8 ár og
á þessum árum hefur framleiðslan
hjá okkur aukist stöðugt. Ég get
ekki betur séð en hún eigi enn eftir
að aukast töluvert fyrir innan-
landsmarkað. Um útflutning er
það hins vegar að segja, að ég á
ekki von á að hann geti orðið
mikill að svo komnu máli,“ sagði
Gunnlaugur að lokum. — bó