Morgunblaðið - 21.06.1978, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 21. JÚNÍ 1978
GRANI göslari
Við vorðum þcir, sem íyrstir sigra þennan fjallstind!
Ég er hættur að botna í þessu
sífellda kjaftæði um cfnahags-
vanda, eins og það sé einhver
vandi.
Ekki svona hratt, vesalingarn-
ir litlu geta þetta ekki.
Um tryggíngabætur
„Fyrir einum og hálfum mánuði
lenti ég í slysi. í einn mánuð ligg
ég og get ekkert unnið vegna
veikinda minna og fellur á mig
víxill upp á 100.000 krónur.
Vinnuveitandi minn hefur ekki
tryggt mig neitt sérstaklega,
aðeins skyldutryggingu hjá Trygg-
ingastofnun ríkisins. Hjá þeim fæ
ég vegna slyssins rúmar 40 þúsund
krónur, en það dugar nú ekki
vegna þessa víxils, það eina sem ég
get gert er að selja eign mína sem
er bíll og á þessum árstíma er ekki
gott að selja bíla.
Er þetta réttlátt?
Ef maður meiðist verður maður
að missa eign sína?
Ég held það mætti endurskoða
tryggingamál vorrar þjóðar. Ef
einhver, sem les þetta, hefur vit á
þessu máli og hvað skal gera í
svona tilfellum þá vinsamlegast
láti hann frá sér heyra.
Ég óska eftir svari við spurn-
ingu minni: „Er þetta réttlátt?"
• Til unglinga
I sambandi við bréf er birtist
3.6. s.l. um skilning unglinga vil ég
benda bréfritara á áð tímarnir
voru aðrir þegar hann/hún var
ungur/ung.
Þegar afi og amma, pabbi og
mamma voru ung þá voru opnir
dansstaðir fyrir unglinga og nóg
vinna og nóg að gera o.s.frv. í dag
eru unglingarnir miklu þroskaðri
og sjálfstæðari heldur en fyrr á
tímum. Er það furða? Þau ala sig
að mestu leyti upp sjálf og sjá um
sig sjálf.
Mamman og pabbinn eru að
vinna úti allan daginn, koma
þreytt heim á kvöldin og hafa
engan tíma til að hlusta á
kvartanir eða vandamál unga
fólksins.
Um kvöldið er svo sjónvarpið
eða heimsóknir eða eitthvað ann-
að. Er það skrýtið þó unglingarnir
tali um skilningsleysi? Það vill
enginn hlusta á þá.
Margar, alltof margar fjölskyld-
ur eru í þessum hring, þekkja
varla hvert annað nema með
nafni. Vona ég að þetta verði að
umhugsunarefni fyrir einhvern.
Með fyrirfram þökk fyrir birt-
inguna.
Virðingarfyllst,
1548-2737“
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Gott blað kom út alla daga
norræna bridge mótsins, sem lauk
í síðustu viku. Var þar sagt frá
skemmtilegum spilum og atvikum,
sem fyrir komu og er frásögnin
hér að neðan tekin úr blaði þessu.
Einmitt þegar ritstjórarnir
höfðu nýverið tekið fram í blaðinu,
að lítið væri um blekkisagnir í
mótinu var þeim bent á eina góða.
Spilið kom fyrir í leik milli
íslendinga og Norðmanna í yngri
flokknum og aðalhlutverkið lék
Guðmundur P. Arnarson. Hann
var í austur og hélt á þessum
spilum:
S. 1075, H. 8, T. G10754,
L. G964.
Norður og suður voru á hættu og
makker Guðmundar, Egill
Guðjohnsen, opnaði í fyrstu hendi
á einum tígli. Norður doblaði og
Guðmundur sagði „auðvitað" einn
spaða. Þetta sagði hann ekki vera
eiginlega blekkisögn í þessari
stöðu. Betra væri að líkja henni
við sjálfsagðan hlut. Standard eins
og hann nefndi hana. Sagnirnar
urðu fleiri. Suður sagði þrjú
hjörtu, Egill þrjá spaða, pass, pass
og suður sagði þrjú grönd. Aftur
tvö pöss og Guðmundur doblaði.
Með því bað hann makker sinn að
spila ekki út spaða. Allt spilið var
þannig.
Norður
S. D964
H. 752
T. D6
L. ÁKD5
Vestur
S. ÁKG3
H. G43
T. ÁK92
L. 83
Suður
S. 82
H. ÁKD1096
T. 83
L. 1072
Austur
S. 1075
H. 8
T. G10754
L. G964
Norðmaðurinn í suður varð
þannig sagnhafi í þrem gröndum
dobluðum. Og til að sjá blindan
tók vestur fyrsta slag á spaða en
skipti síðan í tígulH)g vörnin tók
sína sjö upplögðu slagi. 800 til
Islands.
Á hinu borðinu voru sagnirnar
ekki eins líflegar. Island fékk þar
140 í viðbót fyrir þrjú hjörtu slétt
unnin og í allt 14 impar græddir.
Það er hér. sem pabhi og mamma hönnuðu okkur að leika okkur.
Ég var alveg skíthræddur um að finna ekki staðinn aftur!
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eftir Georges Siinenon
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði
71
rúminu. Og þær eru holar að
innan og þar fann ég fullt af
pcningum. Francoies trúði
varla sínum eigin augum.
„llugsa sér að hann haíði
alla þessa peninga og lét mig
svo fara og gera hreint daginn
út og inn! Já. hann á von á góðu
þegar hann kemur heim ..."
Ilún gat ekki leynt reiði
sinni. Hún reifst og skammað-
ist og fór fyrst að róast þegar
ég sagði að hann hefði scnni-
lega skilið þessa pcninga eftir
ef eitthvað kæmi fyrir hann.
..Mér þætti íróðlegt að vita
hvað kemur til að hann skyldi
ekki cyða þeim í veðmála-
hraski. hva^sti hún."
— Skiljið þér mig? Á laugar-
daginn var hafa þeir komist
yfir álitlega tippha-ð. Ég fann
þarna á annað hundrað þúsund
franka. Jef heíur ekki getað
sóað þeim í einu. alla vega ekki
hjá Fcrnand. Ef þeir hafa skipt
jafnt þýðir það að hr. Louis
hefur haft undir höndum
ámóta uppha-ð.
— þakka þér fyrir.
— Hvað á ég að gera við
seðlana?
— Tókstu þá með?
— Já ekki gat ég látið þá
vera þarna eins og ekkert va ri.
— Farði til foringjans og
hiddu hann að annast þetta
samkvamt reglum.
— A ég ...?
— Já fjárakornið. Ég get
ekki unað því að lögmennirnir
komi og hásúni að við höfum
komið pcningunum fyrir
þarna.
— Hefur mér orðið á í
messunni?
— ó. já. ekki alveg laust við
það.
— Þér verðið að afsaka mig.
Ég a-tlaði bara . . .
Maigret skellti tólinu á.
Torrence var á skrifstofunni.
— Ilefurðu eitthvað sérstakt
íyrir stafni?
— Ekkert sem liggur á.
— Farðu til Antoine full-
trúa. Láttu hann fara í það með
sína menn að gera lista yfir
þjófnaði sem framdir hafa
vcrið í verzlunarhúsunum á
helztu breiðgötunum síðustu
tvö og hálfa árið. einkum þau
sem framin hafa verið um
hádegið þcgar verzlanir loka.
Ilann gekk aftur inn til
Alhert Jorisse sem hafði kveikt
sér í annarri sígarettu.
— Ég hefði ekki stungið af!
— Það getur vel verið. En
kannski hefðurðu freistast til
að glugga í þessa pappíra sem
eru á skrifborðinu. Hvernig
væri að viðurkenna það?
— Kannski.
— Þarna sérðu. Það gerir
gæfumuninn.
— Gæfumuninn?
— Ég veit hvað ég tala um.
— Ilvað ætlið þér að gera við
mig?
— Við bíðum átckta.
Maigret leit á klukkuna og
reiknaði út f huganum að nú
•væru þau Lucas og Moniquc
sennilega hjá lækninum og
sætu á biðstofunni.
— Ég veit að þér fyrirlítið
mig.
Maigret yppti öxlum.
— Ég hef aldrei fengið ta-ki-
færi.
— Tækifæri til að gera
hvað?
— Að komast frá þessu.
— Frá hverju?
lfiidd hans var næstum
, frekjulcg.
f ~ Ég veit og sé að þér
skiljið mig ekki. Alla mína
hernsku og a'sku hef ég heyrt
peningatalið klingja í eyrum
mér og móðir mín fór að
skjálfa og niitra í hvert skipti
sem mánaðamót nálguðust...
— Ég átti alls enga
méíður...
Ungi maðurinn þagnaði og
þannig sátu sátu þeir næstu tíu
mínúturnar. Svo stóð Maigret
upp og gekk út að glugganum
og horíði út í rigninguna.
Síðan gekk hann um gólf og