Morgunblaðið - 11.02.1979, Síða 27

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. FEBRÚAR 1979
59
conventionality — it belongs
to yesterday" (við hristum af
okkur vanafestuna, hún til-
heyrir gærdeginum), sem
virðast boða okkur breytt
viðhorf „Grease-æskunnar“,
en hvað fáum við framan í
okkur? Umsnúna og rang-
færða mynd af okkar eigin
æsku, eins og hún var túlkuð
í kvikmyndum fyrir 25 árum,
sem við héldum að við hefð-
um gert uppreisn gegn fyrir
um það bil 10 árum. Það sem
undrar mann mest í Grease
er hin blygðunarlausa kópíu-
starfsemi, sem leikstjórinn
fylgir, með því að útfæra
hvert atriðið á fætur öðru í
stíl einhverrar 20 —30 ára
gamallar myndar, sem gerir
það að verkum, að myndin er
formlaus með öllu sem ein
heild. 20 ára gömul „vana-
festa" situr því í fyrirrúmi í
hverju einasta atriði, vana-
festa, sem allir sjá í gegnum
nema yngstu áhorfendurnir,
sem hafa ekki tök á því að
átta sig á því hvað hér er á
ferðinni og sjá ekki annað en
nýjabrumið. Þó að orðin í
titiltextanum „Grease is the
word that you have heard“
(Grease er orðið, sem þú
hefur heyrt) hafi ekki skilist,
hefur boðskapurinn ekki far-
ið fram hjá þeim. Við hin
getum reynt að undra okkur
á því, hver sé boðskapurinn.
SSP.
meðaumkunaraugum á eftir
pottormunum. I svipnum
vottar þó fyrir óvissu. Er það
þetta, sem koma skal? „Það
er hægt að velta þessu fyrir
sér þangað til að maður fær
taugaáfall," segir danskur
gagnrýnandi, sem er að velta
fyrir sér orsökunum fyrir
hinum miklu vinsælduwi
diskótónlistar, Saturday
Night Fever og Grease,
Hverjar sem orsakirnar eru
er ljóst, að tónlistin, auglýs-
ingin og danshæfileikar
Travolta jaðra við múgæs-
ingu af einfaldasta tagi.
Stjörnudýrkun á borð við þá,
sem var kveðin í kútinn fyrir
20 árum. Það er einnig
athyglisvert, að svo virðist,
að lítt rannsökuðu máli, að
myndin hafi ekki jafnmikil
áhrif á fastagesti kvik-
myndahúsanna, aldurshóp-
inn 15—25 ára, eins og hún
hefur á yngri áhorfendur og
foreldra þeirra. Einnig er
fróðlegt að bera saman við-
brögð áhorfenda á sýningu,
sem ég sótti í Danmörku, og
viðbrögðin hér. Undir fyrsta
söngatriðinu, „Summer
Nights", sem er útfært í
„West Side Story-stíl“,
skelltu danskir áhorfendur
uppúr meðan þeir íslensku
sátu hljóðir af hrifningu. í
texta titillagsins, „Grease"
má heyra setningar eins og
„we throw away
þrítugt standa upp úr hópn-
um líkt og gæslufólk á leik-
velli. Eg feta mig fram til
dyravarðarins og fæ þær
upplýsingar hjá honum, að
Grease hafi farið rólega af
stað í byrjun. Fljótlega hafi
orðið uppselt á kvöldsýning-
arnar og frá því í síðustu viku
hafi stöðugt verið uppselt á
báðar sýningar. Pílagríma-
ferðir hafa verið farnar úr
skólum í nærliggjandi héruð-
um. Sjálfur hafði hann ekki
séð myndina, nema einstaka
brot úr henni, þegar hann
þurfti að fjarlægja einhverja
úr salnum fyrir fyllirí og
ólæti. Ef til vill tekst honum
að sjá alla myndina á þennan
hátt áður en sýningum lýkur,
sem ekki er útlit fyrir í bráð.
Á leið minni til baka inn í
sýningarsalinn hlaupa fram
hjá mér tveir 10—11 ára
pottormar með vatnsgreitt
hár og lokka fram á ennið. Ég
stöðvast augnablik í undrun,
lít í kringum mig og kem
auga á strákling, um það bil
15 ára með úfið hár, sem
horfir hæðnislegum
GREASE, 1978, am.
Leikstjóri: Randal Kleiser.
Kvikmyndataka: Bill Butler.
6. feb., kl. rúmlega 18.00:
Anddyri Háskólabíós er þétt-
fullt. Uppselt á fimm-sýning-
una. Áhorfendahópurinn er
óvenju lágvaxinn og virðist
að meiri hluta vera börn,
5—13 ára. fcinstaka foreldri,
sitt hvorum megin við
Klistur
er rétta orðið...
Væntanlegar myndir í Stjörnubíói
Eins og greint var frá á
síðustu kvikmyndasíðu hefur
Stjörnubíó nýlega gengið frá
samningi um sýningar all-
margra mynda, og var sagt
frá nokkrum myndanna þar.
Meðal annarra mynda, sem
við eigum von á í Stjörnubíói
á þessu ári er The Cheap
Detective, (Am. 1978), leik-
stjóri Robert Moore, en mynd
þessi er gerð af sömu aðilum
og stóðu að gerð myndarinn-
ar Murder by Death.
Handritið er sem fyrr eftir
Neil Simon, og Peter Falk
leikur hér aðalhlutverkið,
eins konar eftirlíkingu á
Bogart í Casablanca. Eins og
nafnið gefur til kynna segir
myndin frá ævintýrum
einkaspæjara, Lou Peckin-
paugh að nafni, sem Peter
Falk leikur. Sviðið er San
Francisco. 1939, efnisþráður-
inn flókin blanda af The
Maltese Falcon og
Casablanca með einstaka
tilvitnunum í samband
Bogart og Bacall í To Have
and Have not. Fjöldi þekktra
leikara kemur fram með
Falk, þeirra á meðal Ann
Margaret, Madeline Kahn,
Eileen Brennan, Stockard
Channing, Dom DeLouise,
Paul Williams, James Coco,
Louise Fletcher, Nicol
Williamson o.fl.
The Lords of Flatbush,
(Am. 1974, leikstjórar
Stephen F. Verona og Martin
Davidson) er enn ein þeirra
mynda, þar sem horft er um
öxl til horfinna skóladaga,
hér til ársins 1957 í Brooklyn,
útskriftarárið. Það verður
athyglisvert að bera þessa
mynd saman við Grease, þar
sem þessar myndir fjalla um
nákvæmlega sama efnið og
sama tímabil. Hér er á ferð-
inni svipuð strákaklíka og
Travolta veitir forstöðu,
áhugamálið er það sama,
stelpur og bílar, en í þessari
mynd kalla þeir sig
„lávarða". í klíkunni eru þeir
Chico (Perry King), Stanley
(Sylvester Stallone), Butchey
(Henry Winkler) og Wimpy
(Paul Mace). Mynd þessi, sem
er að verða 5 ára gömul þykir
sennilega fýsileg söluvara né,
eftir að Stallone hefur gert
garðinn frægan, en myndin
hefur hlotið þokkalega dóma,
fyrir að lýsa lífi þessara
ungmenna á mjög raunsæjan
hátt.
Tentacles, (ítölsk 1976,
leikstjóri Oliver Hellman) er
nokkurs konar ítölsk útgáfa
af Jaws, þar sem hákarlinn
er orðinn að risakolkrabba,
sem ógnar íbúum lítils
sjávarþorps í Kaliforníu.
Framundan er bátakeppni
The Cheap Detective
unglinga og líkt og í Jaws
standa yfir framkvæmdir í
þorpinu, sem þola ekki að fá á
sig slæmt umtal. Með helstu
hlutverk fara Henry Fonda,
Bo Hopkins, John Huston,
Shelley Winters og Delia
Boccardo.
Spider-man (Am. 1977,
leikstjóri: E. W. Swack-
hamer) er, líkt og Superman
byggð á samnefndri hetju
'teiknimyndasagna og sagan
er ekki ósvipuð. Peter Parker
er þó í upphafi aðeins venju-
legur nemandi í vísindum,
sem gengur illa að fá ljós-
myndir sínar birtar í einu
borgarblaðanna. Á
rannsóknarstofu sinni er
Peter eitt sinn bitinn af
könguló, sem hefur orðið
fyrir geislavirkum úrgangi og
skömmu síðar uppgötvar
hann, að hann getur gengið
upp lóðrétta veggi eins og að
drekka vatn. Hann býr sér til
ákveðinn búning og ýmis
hjálpartæki, og tekur síðan
til við að berjast gegn illum
öflum í borginni.
Madame Claude, (frönsk
1976), er gerð af Just Jaeekin,
þeim hinum sama sem skóp
sér heimsfrægð með gerð
fyrstu myndarinnar um
Emanuelle. Eins og að likum
lætur er Madame Claude um
svipað efni að því viðbættu,
að sveipa um sig hulu njósna-
og uppljóstrunarmynda, með
þvi að lýsa því, hvernig rekn-
ir eru endahnútar á stóra
alþjóðasamninga með réttum
kenmanni á réttum stað.
Madame Claude sér um að
slíkt sé mögulegt. Með helstu
hlutverk fara Francoise
Fabian, Murray Head,
Vibeka Knudsen og Maurice
Ronet. Meðal annrra mynda
má nefna Sindbad and the
Eye of the Tiger, (bresk 1977,
leikstjóri: Sam Wanamaker),
sem líkt og fyrri myndirnar
treysta mjög á snilli Ray
Harryhausen og furðuvera
Vans; Drive-in, (Am. 1976,
Seinni hluti
leikstjóri Rod Amateau) lýsir
á gamansaman hátt ýmsum
atburðum, sem gerast á einu
kvöldi í bíla-bíói, undir
sýningu á myndinni Disaster
'76 atburði, sem oft eiga sér
samstöðu með atburðunum á
tjaldinu; Lost in the Wild
(Áströlsk 1976, leikstjóri
David S. Waddington) segir
frá ungum pilti og vasaþjófi,
sem komast af er skip þeirra
strandar við Ástralíu, og
lýsir ferðum þeirra um
óbyggðir, flótta undan
lögreglu og samskiptum við
sígauna; You Light up my
Life (Ám. 1977, leikstjóri
Joseph Brooks) segir frá
ungri stúlku, sem hefur um
langt skeið verið neydd til að
skemmta ásamt föður sínum
með litlum árangri en helsta
áhugamál hennar er söngur.
Að lokum er svo að nefna
Shadow of the Haw,
(Kanadísk, 1976), leikstjóri
George McCowan, sem segir
frá gömlum indíánahöfðingja
(Chief Dan George, sem lék
höfðingjann í Little Big Man)
og tilraunum hans til að losa
ættflokk sinn við bölvun, sem
lögð var á fyrir tvöhundruð
árum. Með önnur hlutverk
fara Jan-Michael Vincent og
Marilyn Hassett.
Sindbað og tígrisaugað