Morgunblaðið - 04.05.1979, Síða 17

16
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. MAÍ1979
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. MAÍ 1979
17
pltrunwMaííniíí
Útgefandi hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Ritstjórnarfulltrúi Þorbjörn Guómundsson.
Fróttastjóri Björn Jóhannsson.
Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson
Ritstjórn og afgreiösla Aóalstræti 6, sími 10100.
Auglýsingar Aóalstræti 6, sími 22480.
Áskriftargjald 3000.00 kr. á mánuði innanlands.
í lausasölu 150 kr. eintakið.
Niðurlæging 1. maí
Hátíðisdagur verkalýðsins, 1. maí, var að vísu haldinn
hátíðlegur víðs vegar um landið, en á flestum stöðum
var þó ekki um það að ræða, að hann væri helgaður
launafólki eða baráttu þess fyrir bættum kjörum. Þvert á
móti var dagurinn notaður til þess að bera blak af
ríkisstjórninni, þrátt fyrir þá staðreynd, að sennilega
hefur engin ríkisstjórn skert gildandi kjarasamninga
oftar né jafnmikið og þessi á jafn skömmum tíma. Svo
langt var gengið í þessum skrípaleik, að Svavari
Gestssyni viðskiptaráðherra var boðið að tala á Akureyri
til þess að hann fengi tækifæri til þess að setja upp
verkamanr ssvipinn. Þó eru ekki nema nokkrar vikur
síðan hann hafði frumkvæði að því, að Alþingi afnam
umsamdar grupnkaupshækkanir með lögum í fyrsta
skipti, og hefur þrásinnis staðið að skerðingu á
kaupgjaldsvísitölunni.
í Reykjavík var gamanið ekki síður grátt 1. maí en á
Akureyri. Fulltrúaráð verkalýðsfélaganna í Reykjavík
hafði veg og vanda af hátíðahöldunum að venju, enda var
rækilega passað upp á það, að engin slík rödd heyrðist,
sem lítur á verkalýðsbaráttuna sem faglega baráttu
launafólks, hafna yfir flokkshagsmuni og dægurpólitík.
Allt sem fram fór bar keim af því, að ríkisstjórnin stæði
höllum fæti í hugum launafólks og því væri nauðsynlegt
að nota nú tækifærið til þess að hressa upp á hana. Talað
var um, að ríkisstjórnin hefði það „að yfirlýstu markmiði
að stjórna landinu í samráði og samstarfi við verkalýðs-
hreyfinguna". Tekið er fram, að „verkalýðshreyfingin er
og hefur verið reiðubúin til fullrar samvinnu við
ríkisstjórnina í sókn hennar til betra og réttlátara
þjóðfélags" og að lokum er því lýst yfir, að „á sama hátt
og launafólk er reiðubúið til þess að styðja ríkisstjórnina
á braut til bættra lífskjara, mun alþýða manna berjast
með fullum þunga gegn áformum, er ganga í gagnstæða
átt“.
Þannig er tónninn í 1. maí ávarpi Fulltrúaráðs
verkalýðsfélaganna í Reykjavík, Bandalags starfsmanna
ríkis og bæja og Iðnnemasambands íslands. Ekki er
annað að heyra en að þeir, sem þar ráða, þyki
ríkisstjórnin hafa staðið sig vel úr því að það er sérstök
ástæða til þess að helga baráttudag verkalýðsins ágæti
verka hennar. Nú er ekki talað um „kauprán". Enginn
nefndi „samningana í gildi“. „Vinir“ verkalýðsins ráða.
stjórn Iandsins og það á að vera launamönnum nóg.
Ekki er samt víst að allir geri sig ánægða með þetta.
Verkamaðurinn við höfnina og konan, sem vinnur í
frystihúsinu, tóku það alvarlega fyrir ári, þegar krafan
um samningana í gildi var sett fram. Þetta fólk ætlaðist
til, að forystumenn þess innan launþegahreyfingarinnar
fylgdu þessari kröfu eftir, þegar núverandi ríkisstjórn var
mynduð. En það var aldrei meiningin hjá Guðmundi J.
Guðmundssyni og hans líkum. Þeir vissu vel allan tímann,
að atvinnuvegirnir gátíi ekki og geta ekki risið undir
„samningunum í gildi“. Þess vegna hafa þeir heldur aldrei
knúið á um það, að ríkisstjórnin beitti sér fyrir því. Þvert
á móti hafa þeir lagt á ráðin um það, hvernig
verðbótavísitalan hefur verið skert. Þannig hafa verka-
lýðsleiðtogar kommúnista og krata leikið á og leikið með
launafólkið í landinu, eytt fjármunum þess í flokkspóli-
tíska þágu og nú síðast svívirt baráttu þess með því að
helga 1. maí þeirri ríkisstjórn , sem nú situr, og
kosningasvikunum frá í vor.
Geir Hallgrímsson á landsfundi Sjálfstœðisflokksins:
FYLGJUM SÖKNINNI EFTIR OG
KNÝJUM FRAM KOSNINGAR
HÉR FER á eftir í heild setningarræöa
Geirs Hallgrímssonar, formanns Sjálf-
stæðisflokksins, á 23. landsfundi
flokksins, sem hófst í Háskólabíói í
gærkvöldi:
Ágætu landsíundarfulltrúar og
gestir.
Ég býð ykkur velkomna til lands-
fundar og ekki sízt þá, sem lengra eru
að komnir og vænti þess að 23.
landsfundur Sj álfstæðisflokksins,
haldinn á 50 ára afmælisári flokksins
verði verðugur áfangi í merkri sögu og
enn mikilvægari framtíð flokks okkar.
Landsfundur Sjálfstæðisflokksins er
settur.
Þessi setningarfundur er öðrum
þræði hátíðarfundur. Við minnumst
þess, að Sjálfstæðisflokkurinn var
stofnaður fyrir hálfri öld og nefnum
nöfn leiðtoganna:
Jón Þorláksson, Ólafur Thors,
Bjarni Benediktsson og Jóhann Haf-
stein. Hvert nafn segir mikla sögu og
minnir á alla hina, sem stóðu að baki
þeim eins og veggur og gerðu þeim og
Sjálfstæðisflokknum kleift að brjóta
þjóðinni braut til þess farsæla mann-
lífs, sem við búum nú við.
Ég flyt ykkur kveðjur Jóhanns
Hafstein, fyrrverandi formanns okkar,
sem dvelur á sjúkrahúsi, eins og
kunnugt er, en okkur hefur borizt
svohljóðandi skeyti frá honum:
Formaður Sjálfstæðisflokksins, '
Geir Hallgrímsson.
Ég sendi 23. landsfundi Sjálfstæðis-
flokksins baráttukveðjur og beztu
óskir um giftu og gæfurík störf landi
og lýð til blessunar. Einhuga og
samhentur er Sjálfstæðisflokkurinn
sterkasta stjórnmálaaflið og kjölfesta
trúar á landið og framtíð íslenzku
þjóðarinnar. Það er von mín og ósk, að
í trausti á Guð og góðan málstað haldi
sjálfstæðismenn jafnan hátt á loft
merki einstaklingsfrelsis, frjálshyggju
og manngildis.
Jóhann Hafstein.
Ég veit, að ég mæli fyrir hönd allra
landsfundarfulltrúa og allra sjálf-
stæðismanna, þegar ég þakka Jóhanni
Hafstein þessa fallegu kveðju og góðar
óskir og flyt honum þakkir fyrir
forystu hans og fordæmi. Okkur er
sérstök ánægja, að frú Ragnheiður
Hafstein er hér meðal okkar í kvöld,
og árnum þeim hjónum og fjölskyldu
þeirra allra heilla á komandi árum,
Ég flyt einnig eftirfarandi skeyti frú
Ingibjargar Thors sem getur ekki
verið með okkur í kvöld:
Formaður Sjálfstæðisflokksins,
Geir Hallgrfmsson.
Á þessu merkisári sendi ég Sjálf-
stæðisflokknum beztu óskir mínar.
Megi einhugur í stefnu og starfi verða
gæfa flokksins um ókomin ár.
Ingibjörg Thors.
Við þökkum frú Ingibjörgu hlýjar
kveðjur og starf hennar allt í þágu
okkar og óskum henni og fjölskyldu
hennar velfarnaðar.
☆ ☆ ☆
Við dáumst í dag að framsýni
forystumanna íhaldsflokksins og
Frjálslynda flokksins að fella fylking-
ar sínar saman og stofna Sjálfstæðis-
flokkinn.
Nafn Ihaldsflokksins táknaði varð-
veizlustefnu í menningarmálum og
aðhald í fjármálum. Það er nú jafnvel
— og hefjum
ngtt tímahil
framfara,
festu og
frjálshyggju
nauðsynlegra en var fyrir 50 árum.
Sjálfstæðismenn vilja ekki síður
efla og varðveita sjálfstæði landsins
og heilbrigða þjóðernisstefnu Frjáls-
lynda flokksins. Það er einnig jafn-
brýnt og var fyrir 50 árum.
Stefnuskrá Sjálfstæðisflokksins í
öndverðu var ekki margorð en hún var
gagnorð. Jón Þorláksson fyrsti for-
maður flokksins skýrði nafngift
flokksins og stefnu svo:
„í innanlandsmálum bendir Sjálf-
stæðisnafnið allvel á þungamiðju þess
ágreinings, sem skilur milli flokksins
og sócialistanna. Flokkurinn vill vinna
að víðsýnni og þjóðlegri umbótastefnu
á grundvelli einstaklingsfrelsis og
atvinnufrelsis, með hagsmuni allra
stétta fyrir augum. En í þessu felst
einmitt að flokkurinn vill virða og efla
sjálfstæði einstaklinganna innan þjóð-
félagsins, bæði manna, stofnana og
félaga. Á framtaki einstaklinganna og
frelsi þeirra til þess að beita kröftum
sínum innan leyfilegra takmarkana
sér og sínum til hagsbóta byggir þessi
stefna fyrst og fremst vonirnar um
framhaldandi umbætur í lífskjörum
þjóðarinnar", og ennfremur:
„Að því er snertir sjálfstæðismálin
út á við var einnig fullt samkomulag
um að orða það alveg skýrt og tví-
mælalaust, að flokkurinn vill vinna að
því, að undirbúa að landið taki með-
ferð allra mála sinna í sínar eigin
hendur og gæði landsins til afnota
fyrir landsmenn eina þegar 25 ára
samningstímabil Sambandslaganna er
á enda“.
Þetta voru orð Jóns Þorlákssonar.
En hvað hefur þá orðið okkar starf í
hálfa öld? Hér gefst ekki tími til að
tíunda það, en kennileiti varða veginn.
Forysta Sjálfstæðisflokksins við
stofnun lýðveldis á íslandi 1944 er
óumdeild. í rökréttu framhaldi beitti
flokkurinn sér fyrir aðild að Atlants-
hafsbandalaginu og gerð varnarsamn-
ingsins við Bandaríkin. I þessum
efnum braut á Ólafi Thors og ekki
síður Bjarna Benediktssyni, en sjálf-
stæðismenn skildu, hvers með þurfti
til að vernda nýfengið sjálfstæði í
viðsjálum heimi. í okkar hlut féll svo
að vera sú brjóstvörn að tryggja
öryggi þjóðarinnar, þegar vinstri
stjórnir stofnuðu því í hættu 1956 og
1971. Við stóðum vörð um öryggis-
hagsmunina í lokaþætti landhelgis-
baráttunnar, þegar hvatvísi var stund-
um í hávegum höfð og tryggðum
hvorttveggja öryggi landsins og sigur
200 mílnanna.
Stefna Sjálfstæðisflokksins í örygg-
is- og sjálfstæðismálum þjóðarinnar
hefur ekki eingöngu hlotið þá viður-
kenningu að breytt var samkvæmt
henni við stjórnarmyndunina 1974
undir forystu Sjálfstæðisflokksins,
heldur er hún einnig staðfest af
núverandi ríkisstjórn andstæðinga
okkar.
Þrátt fyrir það höfum við sjálfstæð-
ismenn enn verk að vinna, varðstöðu
og forystu að gegna í öryggis- og
sjálfstæðismálum þjóðarinnar. í þeim
efnum eru veður öll válynd innan
lands sem utan. íslendingum ber að
fylgjast vel með framvindu mála.
Almennan skilning meðal þjóðarinnar
á öryggishagsmunum sínum verður
ávallt að efla, og það er umfram allt
hlutverk Sjálfstæðisflokksins að sjá
um það.
☆ ☆ ☆
Sjálfstæðismenn hófu sóknina í
landhelgismálinu þegar eftir stríðslok
og höfðu alla forystu fyrir útfærslunni
í 200 mílur. Þegar því markmiði var
slegið föstu þá gerðu forystumenn
allra andstæðingaflokka lítið úr gildi
200 mílnanna, og jafnvel gys að
hugmyndinni. Spyrja má, hvar við
Islendingar værum nú staddir í fisk-
veiðimálum, ef við hefðum ekki einir
óskorað vald yfir þessari auðlind
okkar?
Þótt útfærslan í 200 mílurnar sé
áhrifaríkasta verndunaraðgerð fyrir
fiskstofna þá verður ekki undan því
vikizt að gera enn frekari verndunar-
ráðstafanir eins og fyrrverandi
sjávarútvegsráðherra gekkst fyrir. í
stjórnarandstöðu hefur Sjálfstæðis-
flokkurinn ekki síður skilning á nauð-
syn fiskverndunar. Aðgerðirnar verða
að vera almennar og gerðar með
góðum fyrirvara. Flokkurinn vill trúr
stefnu sinni sætta hagsmuni lands-
hluta og mismunandi útvegsgreina.
Við höfum ekki fremur efni á lands-
hlutastríði en stéttabaráttu.
Enn er hafréttarráðstefnunni ekki
lokið og vakandi auga verður að hafa
með hagsmunum okkar utan 200 míln-
anna og við afmörkun efnahagslög-
sögunnar gagnvart öðrum löndum eða
eyjum.
☆ ☆ ☆
Mótun og framkvæmd stefnunnar í
sjálfstæðis- og öryggismálum og varð-
andi yfirráðasvæði Islendinga í lofti, á
landi og legi, er skýrari en þeir kostir,
sem staðið er frammi fyrir, þegar litið
er til þróunar innanlandsmála og
samskipti landsmanna sín á milli og
við stjórnvöld.
I samræmi við grundvallarstefnu
sína og fyrrgreind orð Jóns Þorláks-
sonar hefur Sjálfstæðisflokkurinn í
hálfa öld látið frelsi einstaklingsins til
orðs og æðis og andstöðu gegn ríkis-
forsjá og haftastefnu ráða gerðum
sínum. Hitt megininntakið í stefnu
flokksins hafa verið mannúðarsjónar-
miðin, viðleitnin til að tryggja hag
þeirra, sem standa höllum fæti í
lífsbaráttunni, sætta hina ýmsu þjóð-
félagshópa og leiða þá til samvinnu, að
velferðarmálum þjóðarinnar undir
kjörorðinu, stétt með stétt.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur aldrei
haft meirihluta á Alþingi og ávallt
þur'ft að sætta sig við málamiðlun við
samstarfsflokka í ríkisstjórn. Stefnur
og straumar og ytri skilyrði hafa
einnig á hverjum tíma ráðið miklu um,
hversu vel hefur miðað að framkvæma
þjóðfélagslegar umbætur í anda
frjálshyggjunnar. Kreppuárin á 4.
áratug aldarinnar og fyrstu árin eftir
stríð eru dæmi um andstæð tímabil.
Sjálfstæðisflokkurinn gerði alvarlega
tilraun til að auka frelsið 1950, en
verulegur árangur náðist ekki fyrr en
með viðreisninni eftir 1960, sem við
njótum enn þrátt fyrir fyrri og seinni
vinstri stjórn á þessum áratug. En
einmitt á þessum áratug hefur gætt
vaxandi ríkisforsjár og stuðnings við
haftastefnu og styrkjakerfi, sem er
hættulegt hagsmunum og þá sérstak-
lega utanríkisverzlun okkar íslend-
inga.
Þrátt fyrir þetta tókst á síðasta
kjörtímabili að draga úr ríkisútgjöld-
um miðað við þjóðarframleiðslu, að
því marki, er nú nemur 30 milljörðum
króna. í stað stórfellds halla á við-
skiptunum við útlönd var komið á
viðunandi jöfnuði, og ríkisfjármálum
komið í jafnvægi og alltaf haldið fullri
atvinnu. Þessi árangur náðist áður en
kjörtímabilið var úti, þótt viðskipta-
kjör versnuðu um 25—30% á fyrri
hluta þess.
Sett voru ný skattalög, hlutafélaga-
lög, og verðlagslög, sem þó hlutu ekki
samþykki fyrr en síðast á kjörtímabil-
inu, vegna tregðu og andstöðu innan
samstarfsflokksins. Á viðreisnarárun-
um tókst ekki að setja ný verðlagslög
vegna andstöðu Alþýðuflokksins, og
núverandi stjórn hefur afnumið
kjarna nýju laganna. Betur verður
varla sýnt, að Sjálfstæðisflokkurinn er
eini frjálsræðisflokkurinn á Islandi.
Síðustu ríkisstjórn tókst ekki að
gera nema ófullnægjandi breytingar á
vaxta- og verðtryggingarmálum vegna
andstöðu Framsóknarflokksins og
aðeins örlítið spor var stigið í gjald-
eyrismálum með alltof takmörkuðum
rétti til að stofna gjaldeyrisreikninga
innanlands.
Ekki skal nein fjöður yfir það
dregin, að ekki tókst að hemja verð-
bólguna í tíð síðustu ríkisstjórnar,
þótt hún minnkaði um helming frá
1974 til 1977. Ekki tókst heldur að
móta raunhæfa stefnu í kjaramálum
með samningum launþega og vinnu-
veitenda. Foringjaklíkur kommúnista
og krata í verkalýðshreyfingunni mis-
notuðu samtök sín og hófu mestu
blekkingarherferð í íslenzkri stjórn-
málasögu, er leiddi til ósigurs Sjálf-
stæðisflokksins í síðustu kosningum
til alþingis og sveitarstjórna.
Ég dreg ekki úr alvöru þess áfalls,
sem Sjálfstæðisflokkurinn varð þá
fyrir, sérstaklega að flokkurinn missti
óslitna meirihlutaaðstöðu sína í
borgarstjórn Reykjavíkur, þrátt fyrir
góða frammistöðu borgarstjórnar-
meirihlutans á 50. starfsári sínu, þótt
enginn einn flokkur geti búizt við því
að vera ávallt við stjórn.
Ég vík mér ekki undan ábyrgð á
þessu áfalli flokksins sem formaður
hans og það gera áreiðanlega ekki
heldur aðrir forystumenn flokksins,
alþingismenn og frambjóðendur til
alþingis og sveitarstjórna. Áfallið var
því meira sem það fylgdi í kjölfar
einna mestu kosningasigra flokksins
1974.
Skin og skúrir fylgja flokksstarfinu,
áfallið mun herða okkur til að vinna
flokknum fylgi á ný og auka það enn
frekar. Nauðsynlegt er að læra af
reynslunni og kosningaósigrinum, en
meirihlutinn hefur ekki alltaf rétt
fyrir sér og lýðræðisskipulagið gerir
ráð fyrir að minnihluti geti orðið að
meirihluta.
Við sjálfstæðismenn erum enn stað-
ráðnir í ekki aðeins að ná meirihluta í
borgarstjórn Reykjavíkur aftur heldur
og fyrr eða síðar á Alþingi íslendinga.
Við sjálfstæðismenn getum borið
höfuðið hátt.
Aðgerðir núverandi ríkisstjórnar
staðfesta í einu og öllu, að við sjálf-
stæðismenn höfðum rétt fyrir okkur,
en kommúnistar og kratar rangt.
Hefðu pólitísk skemmdarverk ekki
komið í veg fyrir, að efnahagsráðstaf-
anir fyrrverandi ríkisstjórnar bæru
árangur, væri verðbólga komin nú
niður undir 20% en verður þess í stað
áreiðanlega yfir 40% á þessu ári.
Núverandi ríkisstjórn lofaði að
hækka kaupið en lækkar það á þriggja
mánaða fresti.
Lofað var að setja samningana í
gildi en í stað þess eru kaup og kjör
ákveðin einhliða af stjórnvöldum.
Lofað var kjarasáttmála en í stað
þess eru hafin verkföll og ófriður og
óeirð á vinnumarkaði sjaldan meiri.
Lofað var að lækka verð land-
búnaðavara með auknum niðurgreiðsl-
um, en verðið hækkar og niðurgreiðsl-
urnar eru aftur lækkaðar.
Lofað var auknum kaupmætti en
hann fer síminnkandi.
Lofað var lækkuðum sköttum eink-
um af hálfu krata, en skattpíningin
hefur aldrei verið meiri og kratarnir
jafnvel skattglaðastir allra stjórnar-
liða.
Núverandi ríkisstjórn er sjálfri sér
sundurþykk og óstarfhæf. Landið er í
raun stjórnlaust.
Við sjálfstæðismenn gleðjumst ekki
yfir óförum andstæðinga okkar í
ríkisstjórn. Til þess eru afleiðingarnar
allt of alvarlegar fyrir þjóðarheildina.
Við byggjum ekki vonir okkar um
fylgisaukningu á vesaldómi stjórnar-
flokkanna.
Stjálfstæðismenn gera sér grein
fyrir því, að aðeins jákvætt starf og
stefnumótun er til þess fallin að afla
Sjálfstæðisflokknum trausts og nægi-
legs styrks á þingi og í sveitarstjórn-
um til þess að koma málum fram.
☆ ☆ ☆
„Fortíðin varðar miklu, nútíðin
meiru, en mestu þó framtíðin," sagði
Ólafur Thors eitt sinn í landsfundar-
ræðu. í þessari trú beinir Sjálfstæðis-
flokkurinn nú sjónum fram á veginn.
Og með þetta að leiðarljósi hefur í
haust og vetur verið unnið mikið starf
við endurmat á starfi flokksins og
stefnumótun. Landsfundurinn mun í
þeim efnum fá margvíslegar tillögur
til meðferðar og ákvörðunar. Tugir og
hundruð manna hafa unnið að þessu í
málefnanefndum og starfshópum, á
ráðstefnum og almennum fundum, þ. á
m. á vegum samtaka kvenna, launþega
og ungra manna auk miðstjórnar og
þingflokks. Ungu mennirnir hafa tekið
sig til og hafið myndarlega útgáfu-
starfsemi. Kann ég öllum þeim sem
lagt hafa hönd á plóginn bestu þakkir.
Miðstjórn og þingflokkur hafa sam-
þykkt stefnuályktun í efnahagsmálum
„Endurreisn í anda frjálshyggju“, sem
mikla athygli hefur vakið. Er nánast
einsdæmi að stefnuályktun stjórn-
málaflokks veki slíkt umtal og blaða-
skrif. Við sjálfstæðismenn fögnum því
sérstaklega og teljum það stefnu
okkar til gildis.
Nú eru mikilvæg tímamót fyrir
Sjálfstæðisflokkinn og þjóðina í heild.
Ríkisforsjárstefnan hefur beðið skip-
brot víða um lönd með atvinnuleysi,
hægum eða erigum hagvexti og verð-
bólgu. Skattborgarar hafa risið gegn
skattpíningarstefnu stjórnvalda. í
frjálshyggjunni eygja menn von um
betri tíma.
Reynsla síðustu og núverandi ríkis-
stjórnar í baráttunni við verðbólguna
sýnir okkur, að aðeins frjálsræði í
samskiptum manna er til þess fallið að
koma á jafnvægi og ráða niðurlögum
verðbólgunnar. Hér verður að brjóta
blað. Sífelldar málainiðlunarlausnir
duga ekki.
Aukinn sparnaður er mikilvægt
tæki í baráttu við verðbólgu, og
nauðsynlegur fyrir fjárfestingu og
rekstur atvinnuvega. Vextir og verð-
trygging verða því að fara eftir
framboði og eftirspurn en ekki ákvörð-
un stjórnarherra eða lánsfjárskömmt-
unarstjóra. Með þessum hætti mun
fjármagnskostnaður lækka til lengdar
og verðgildi sparifjár verða tryggt.
Frjáls verðmyndun vöru og þjón-
ustu eykur samkeppni, lækkar vöru-
verð og færir húsbóndavaldið í hendur
neytenda, veitir aðhald þeim, sem við
verzlun fást, og skapar þeim um leið
þá fullnægingu í starfi að leita sífellt
hagstæðari innkaupa, sem kemur bæði
þeim og kaupendum til góða.
Sjá nœstu síðu