Morgunblaðið - 15.06.1979, Blaðsíða 20

52
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. JÚNÍ1979
„Ólýsanleg tilfinning að sjá
isL fánann dreginn að húni’
Á Olympíuleikunum í
Melbourne 1956 hlaut Vilhjálmur
Einarsson silfurverðlaun í þrí-
stökki, stökk 16,26 metra. Hér
lýsir hann úrslitakeppninni, sem
var mjög taugaspennandi.
Úrslitin
Þegar ég svo fór í keppnina
sjálfa, var hugarástand mitt
heppilegt til afreka, held ég. Ég
bjóst ekki við sigri, en hafði ekki
vðurkennt tap fyrirfram, hafði
allt að vinna, engu að tapa, hafði
enga afsökun að standa mig illa,
nema ef örlögin snerust á móti,
og ef heppnin yrði með, þá . . .
Heppnin lét samt bíða eftir sér,
og fyrsta stökkið var ígilt, annars
yfir 15,80. Sægur af stökkvurum
vorur yfir 15,50, Da Silva einn
yfir 16, með 16,04 í fyrstu tilraun.
Það leið nærri ein klst. milli
tilrauna, annað atriði, sem gerir
olympiska keppni öðrum keppn-
um erfiðari. Það var margt, sem
þaut í gegnum huga minn, þar
sem ég beið eftir öðru stökkinu.
Ég fyllist örvæntingu við þá
tilhugsun að allt misheppnaðist,
og fimm vikna erfiði rynni út í
sandinn, og að ég brygðist því
trausti, sem mér var sýnt, við að
senda mig í hina dýru ferð.
Nýtt Ólympíumet
Eins og oft þegar mannssálin
ráfar í myrkrum örvæntingar-
innar, er bænin eina leiðin, og þar
sem ég sat þarna í íþróttagallan-
um, þá baðst ég innilega fyrir. Ég
bað samt ekki um gull eða silfur,
heldur það, að mér mætti heppn-
ast að sýna ávöxt þess erfiðis,
sem undirbúningurinn hafði haft
í för með sér, að mér mætti
heppnast vel. Einnig bað ég þess
að ef mér heppnaðist vel, þá
mætti mér auðnast að nota áhrif
mín, ef einhver yrðu, til góðs
fyrir ísland og íslenzka æsku.
Næsta stökk heppnaðist vel,
miklu betur en ég eða nokkur
annar, held ég, hafði þorað að
vona. Það var svo hárfínt á
Vilhjálmur Einarsson og Hilmar Þorbjörnsson.
Keppendur íslands á Olympfuleikunum f Melbourne 1956.
cnmi>
Hallarmúla 2,
Hafnarstræti 18,
Laugaveg 84.

Vilhjálmur Einarsson stekkur 16,26 m.
plankanum, að það leið löng
stund þar til það var úrskurðað
gilt.
Ég var eitthvað svo dofinn eftir
einbeitinguna að mér fannst
ekkert til koma. Þótt ég brosti og
veifaði til fólksins, var eins og ég
væri varla viðstaddur. Þegar Da
Silva bætti metið, með því að
stökkva 16,35 varð ég ekkert
hissa, ég bjóst eiginlega við
fleirum fram fyrir mig. Það sem
mér þótti verst var, að vegna
öklanna og þreytu í skrokknum
var ég vonlaus um að bæta mig,
en gerði samt tvær tilraunir í
viðbót, sem voru 15,60—80. Ég
var alveg búinn, en þvílík heppni
að fá þetta stökk svo snemma .í
keppninni, því ég mátti vita að
öklarnir myndu ekki þola nema
3—4 stökk.
Það var ólýsanleg tilfinning að
standa á verðlaunapallinum og
sjá íslenzka fánanna dreginn að
húni, með þeim brasiliska, sem
var í miðjunni og þeim rússneska
til vinstri.
PARAR
íflestar
gerðir bifreiða
KRISTINN GUÐNASON HF.
SUÐURLANDSBRAUT 20, SÍMI 86633