Morgunblaðið - 31.08.1980, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. ÁGÚST 1980
37
æðstu sannindi lifsins, trúarleg
boðorð og kenningar, eru orðin að
duispeki sem blátt áfram viti
bornir menn geta ekki lagt sig
niður við að stunda, ellegar trúa á.
Trúarbrögðin eru „snilldarlega að-
hæfð“ þróunarstigi þeirra manna,
sem þau voru gefin. Nú er mikill
hluti mannsyns vaxinn uppúr
þessu þróunarstigi, nú krefjast
menn staðfestingar skynseminnar
á trúarbrögðunum. fjöldi manna
hefur semsé misst hæfileikann til
þess að trúa; eðlishvatirnar hafa
látið meir eða minna undan síga
fyrir vitsmunaþroskanum. Þar
með hafa mennirnir öðlast hæfi-
leika, tii þess að rannsaka sjálfir.
Martinus kemur í þennan heim,
þeim mönnum til hjálpar, sem
engan veginn geta trúað einum
saman staðhæfingum, heldur vilja
að skynsamleg rök standi að baki.
Martinus greinir alheiminn; sem
efnislegum skynfærum er ómögu-
legt að skynja; sem aðeins verður
skynjaður með háþróaðri sál-
rænni skynjun. Og þess vegna
kemur Martinus í þennan heim, að
gefa þeim, sem hafa náð hæfi-
legum þroska, ljóst yfirlit yfir
gerð sjálfs alheims.
— Þú talar um trúarbrögðin
— hvað um kristindóminn?
— Fyrst er þess að geta, að
trúarbrögðin, hin mismunandi
trúarbrögð, eru eins og skip á hafi
úti, sem stefna í allar áttir en
koma á sama stað að landi — í
hinum eilífa sannleik. En koma
Jesús Krists er vendipunktur í
mannkynsögunni, því kristnin
boðar grunntón alheimsins, kær-
leikann. Kristur talaði til mann-
anna eins og þeir væru börn, því
þeir voru á svo lágu þroskastigi.
Kristur boðaði miklar þrengingar
sem koma myndu yfir mennina á
hinum „síðustu tímum". Þá tíma
lifum við nú.
Jesús Kristur boðaði fleira: „...
huggarinn, andinn heilagi, sem
faðirinn mun senda í mínu nafni,
hann mun kenna yður allt og
minna yður á allt, sem ég hef sagt
yður“ — „En þegar hann, sann-
leiksleitandinn, kemur, mun hann
leiða yður í allan sannleikann, því
að hann mun ekki tala af sjálfum
sér, heldur mun hann tala það sem
hann heyrir, og kunngjöra yður
það sem koma á. Hann mun
vegsama mig, því af mínu mun
hann taka og kunngjöra yður. Allt
það sem faðirinn á, er mitt; fyrir
því sagði ég, að hann tæki af mínu
og kunngjörði yður“.
„Komandi kynslóðir" sem hann
talar um, það erum við, og huggar-
inn, sem „talar það sem hann
heyrir", það er Martinus, þ.e.a.s.
ekki persónan sjálf: Martinus er
einskonar gluggarúða sem al-
heimsvitund streymir gegnum og
Martinus festir á blað. Jesú Krist-
ur vissi allt, eins og Martinus.
Fólkið var einungis ekki nógu
þroskað til að meðtaka sannindin
og hann talaði í líkingum og fékk
fólkið til að trúa. Nú er tíminn
kominn, að skýra líkingarnar.
Fjöldi manna er nú nógu þroskað-
ur til þess að meðtaka hinn eilífa
sannleik. Því er Martinus kominn
í þennan heim.
Guðdómurinn er
sjálfur alheimur ...
— Hver er það sem sendir
Martinus í þennan heim?
— Það er langt mál að útskýra
það. En krappt sagt þá er allt
lifandi í heimi hér. Smæstu agnir
hafa sömu uppbyggingu og sól-
kerfið, sólkerfið sömu uppbygg-
ingu og Vetrarbrautin o.s.frv.
óendanlega, því heimurinn er
óendanlegur. Guðdómurinn, sem
talar gegnum Martinus, er eilífur
og hann er alls staðar. Þar eð
alheimur er óendanlegur, er Guð-
dómurinn hvorki andlega né lík-
amlega bundinn neinni stærð eða
tegund. Guðdómurinn er allar
stærðir og allar tegundir, og
hvernig ætti hann annars að vera
alvitur, algóður og almáttugur? —
Hvernig gæti hann annars verið
hinn eini sanni Guðdómur? — Og
hvernig gæti hann annars verið
„guðssonur"? — Hinn óendanlegi
alheimur, það er sjálfur Guðdóm-
urinn.
— bað er rétt, það er flókið
mái. að skýra alheiminn, og
hefur vafizt fyrir mörgum. En
vikjum iítið eitt nánar að heims-
mynd Martinusar.
— í allra helztu dráttur er
kjarni hinnar kosmisku grein-
ingar alheims á þessa leið: Al-
heimurinn er altæk lifandi lífheild
og í krafti þessarar lífheildar á sér
stað fullkomlega rökrétt sköpun-
arstarf. Hinn ytri heimur, sem við
lifum í er jafn lifandi og sá innri
heimur er myndar líffærakerfi
okkar. Við mennirnir þykjumst
stórir miðað við smærri lífverur,
en erum smáir miðað við stærri
lífheildir svo sem sólkerfið og svo
er um alla hluti; allar lífverur eru
bæði það sem við köllum „stórver-
ur“ og „smáverur". Allar lífverur
eru staðbundin og lifandi líffæra-
stöð í „stórveru" sinni og þar með
í þeirri heild sem allar lifandi
verur mynda í sameiningu — þessi
heild er eilíf og óendanleg og nær
því út fyrir sérhverja efnislega
stærð, sem einungis getur skapast
af skynfærunum. Sú lofandi vera
sem myndar hina óendanlegu og
eilífu heild, það er, eins og áður
sagði, sjálfur Guðdómurinn.
Vísindi eða
ekki visindi
— Eftir því sem ég kemst næst,
þá gerið þið engan greinarmun á
manninum og kannski svamp-
dýri. Hvernig má það vera?
— Jú, það er rétt. I sjálfu sér er
munurinn enginn, önnur lífveran
aðeins komin lengra á þróunar-
brautinni...
— Nú segja okkur vísindin. að
svampdýr geti aldrei þróast til
manns?
— Þú skilur ekki rétt. Þú virðist
ganga með þær grillur að maður-
inn sé eitthvað sérstakt hér í
heimi — eitthvað ómótstæðilegt.
Allar lífverur, hvort sem er
svampdýr, maður, sólkerfi eða
Vetrarbraut, þróast og þroskast.
Svampdýrið á sinn heim, rétt eins
og maðurinn á sinn heim. Fyrir
svampdýrinu er maðurinn kannski
það sem sólkerfið er fyrir mannin-
um og Vetrarbrautin fyrir sólkerf-
inu.
— bið kallið fræði Martinusar
vísindi?
— Já. Það eru til efnisleg vísindi
og andleg vísindi og munurinn á
þeim er sá, að efnisvísindin taka
aðeins til efnislegs skynjunarsviðs
mannfólksins, en andlegu vísindin
eru hinn eilífi sannleikur og
lausnin á lífsgátunni. Sbr. orð
Jesús Krists: Þó himinn og jörð
farizt, munu orð min standa.
Raunvísindin er byrjun á birtingu
sannleikans og taka einungis til
efnisheimsins, hins efnislega
svæðis í lausn lífsgátunnar. Vis-
indi Martinusar geta ekki orðið
staðreyndir fyrir atbeina efnis-
legrar skynjunar eða rannsóknar,
eins og raunvísindin. Það er að-
eins fyrir innsæishæfileikann að
þessar staðreyndir geta orðið al-
ger og sönn vísindi. Einungis með
hjálp vitsmunanna og að nokkru
vegna þróunar mannúðarinnar
geta þessi vísindi orðið að fræði-
kenningum fyrir þá, sem ennþá fá
ekki skynjað þau með sínum
innsæishæfileika.
— Það er einmitt það. Þá
hverfum við frá því og snúum
okkur að örlögum mannkyns.
Örlög mannkyns
— Mannkynið er ófullkomið.
Ennþá eru mannlegu eiginleikarn-
ir mjög vanmáttugir hjá þorra
manna, en dýrslegir eiginleikar
áberandi í breytni þeirra. Hinar
mannlegu hneigðir birtist í'mann-
úðlegri lagasetningu þjóðanna,’
hjálp til sjúkra og gamalmenna,
ókeypis skólavist, spítölum o.s.frv.
en allar þessar mannúðar hneigðir
eru aðeins á byrjunarstigi. Dýrs-
legu hneigðirnar birtast í dráps-
þörf mannkyns og allri þeirri
kúgun sem hér á hnetti ríkir. Nú á
tímum myrða mennirnir og drepa
ákafar en nokkru sinni fyrr, og
morðvopn hafa aldrei verið full-
komnari og ógnvænlegri.
Vegna dýrseðlisins á mannkynið
í stöðugu stríði. Jarðneskir menn
verða á engan hátt ásakaðir þótt
hið dýrslega í breytni þeirra sé svo
yfirgnæfandi. Þetta er þróunar-
atriði. Breytni þeirra tilheyrir
ákveðnum ófullgerðum flokki á
einu þrepi þróunarstigans. Menn-
irnir geta vitanlega ekki breytt í
samræmi við þau þróunarstig,
sem eru þeim ofar.
— í þessu sambandi. er það
rétt, að þið segið kjötát mann-
anna brot á fimmta boðorðinu:
„Þú skalt ekki morð fremja.“
Gætirðu skýrt það?
— Já, hið stórkostlega dýra-
dráp, sem jarðneska mannkynið
fremur sér til næringar, sýnir að
mannkynið hefur ekki til að bera
neina virka kærleikstilfinningu
gagnvart dýrum. Ástandið er
þannig, að mennirnir geta vel
fengið það af sér að drepa dýr og
éta dýr, og halda síðan að dýra-
fæðan sé þeim lífsnauðsyn. Meðan
jarðneski maðurinn er ennþá
svona sofandi eða meðvitundar-
laus fyrir dýrunum, getur hann
ómögulega orðið að manni í Guðs
mynd og líkingu. Hin kosmiska
hlið vitundarlífsins er ennþá dauð
eða sofandi í manninum, en hún á
eftir að vakna til lífsins. Það
gerizt vitaskuld ekki eingöngu
með því að predika nauðsyn jurta-
fæðu fyrir þeim mönnum, sem
geta fengið af sér að drepa dýrin
og neyta dýrafæðu.
Þetta er algert þróunaratriði,
því skyldi enginn pína sig til þess
að að hverfa frá kjötáti til heil-
brigðs mataræðis.
bú sagðir mér einhvern tima af
dómsdegi — hvað verður um
okkur þá?
— Örlög mannkyns í heild sinni,
ráðast af örlögum allra einstakra
manna jarðarinnar samanlagt. í
sérhverjum þessara einstöku
ófullgerðu manna eru hinir dýrs-
legu eiginleikar fyrir hendi ásamt
hinum mannlegu eiginleikum. I
gegnum þessa sameiginlegu
mannlegu eiginleika öðlast jarð-
neska mannkynið samsvarandi
mannlegt karma, þ.e.a.s. björt
örlög. Gegnum dýrslega eiginleika
sína öðlast mannkynið samsvar-
andi dýrslegt karma, þ.e.a.s. myrk
örlög. En hið dýrslega mun hverfa
með tímanum og björtu örlögin
sigra.
Á þessari öld hefur mannkynið
lifað tvær heimstyrjaldir eða eins
og við segjum það; mannkynið
hefur lifað endurkomu tveggja
mikilla heimstyrjalda örlaga-
brauta í formi tveggja stórkost-
legra heimsstyrjalda með dauða
og skelfingum, pyntingum og lim-
lestingum. Og mannkynið með
breytni sinni og framleiðslu full-
komnari morðvopna undirbýr nú
komu þriðju heimsstyrjaldartnn-
ar. Og sú heimsstyrjöld verður
miklu hryllilegri en hinar tvær
fyrri. Þriðja heimsstyrjöldin verð-
ur dómsdagur, ragnarök.
Til hvers eru þessi hryllilegu
hræðilegu vítistímabil, kann ein-
hver að spyrja. Þau koma ein-
göngu vegna þess að þau eru
algerlega óumflýjanleg. Það er
alls ekki hægt að breyta mönnun-
um með ræðu og riti eða predikun-
um einum saman. Til þess að geta
skilið slík tjáningarform, verða
mennirnir að þróast til þeirrar
gæfu. Þróun hæfileikans til að
geta skilið æðri fræðslu gerizt
eingöngu gegnum endurkomu
hinna myrku örlagabrauta og
fyrir afleiðingar hins illa.
Gegnum þær þjáningar eða
ragnarök sem af komu hinna
myrku örlagabrauta leo leiða, þró-
ast mannúðarhæfileikinn. Verurn-
ar fá viðbjóð á stríði og ófriði.
Hæfileiki þeirra til þess að geta
ekki fengið af sér að gera öðrum
verum neitt til miska, fer vaxandi.
Eftir því sem fleiri jarðneskir
menn fylla þennan flokk, verða
áhrif þeirra á pólitík og samfél-
agsstjórn sífellt mannúðlegri og
sífellt alþjóðlegri. Það eru þessir
friðarins menn sem smám saman
skapa hinn sanna frið í heiminum
og þar með vinna að fullkomnun
mannkyns í einu riki, með eitt
tungumál, með einum trúarbrögð-
um (andlegu vísindunum), einni
hjörð og einum hirði, einni þjóð og
einum Guði.
— Ég ætla ekki að biðja þig að
lýsa nánar þessu „friðarins“ ríki
en það hefur komið fram að
dómsdagur. þriðja heimsstyrjöld-
in, verði fyrir næstu aldamót. Er
það rétt?
— Já það er rétt.
— En hvað gera Martinusar-
menn, ef ekki kemur til þessarar
styrjaldar?
Nú hló Svíinn. Þetta er nú ekki
ákveðið uppá dag. En, já ég skil
spurnlnguna, já það er ómögulegt
að segja, hvað maður myndi gera í
slíkri aðstöðu. Ég get ekkert um
það sagt.
— Síðar í samtali okkar var
minnst á Heklu. Ég spurði hvar
Hekla kæmi í dæmið.
— Við lifum nú fyrri stríðsár,
þriðja heimsstyrjöldin er á næsta
leiti. Jörðin er iifandi vera og hún
ókyrrist þegar maðurinn er í öllu
sínu djöfullæði — kjarnorkubrölti
og morðvopnasmíð. Jörðin finnur
hvað er að gerazt, dómsdagur er í
nánd og þess vegna eiga sér stað
óvænt umbrot. Svo sem í Heklu,
Saint-Helen í Bandaríkjunum og í
gosinu á Kamchatkaskaga í Síb-
eríu.
Nú kvaddi ég og þakkaði Mart-
inusarmönnum viðkynninguna.
J.F.Á.