Tíminn - 08.07.1965, Qupperneq 8

FIMMTUDAGUR 8. júlí 1965
TIMINN
að fiskveiðímenn nokkurs stað
ar eigi annan eins hauk í
horni og foringja og Jakob
Jakobsson fiskifræðing. Sá
maður hlytí að verða eftir sótt
ur víða um lönd, ef hann væri
svo kunnur erlendis, sem hann
á skilið, og ef hann væri fal
ur, sem ég efast um. Við í
Chile getum lært ákaflega mik
ið af fiskífræði og skipulagn
ingarháttum Jakobs. Hjá okk
ur þekkist enn sem komið e*
ekki slík skipulagning, fiskveið
ar frumstæðar, og ýtt er úr
vör án þess að ráðgast við
nokkurn annan og með það
eitt í huga að verða fyrstur á
miðin og helzt einn um hituna.
— En hefurðu farið í róður
hér?
SuSur-amerískar þjóSir eru frægar frá fornu fari fyrir byggingar list sína, og gerSist hiS merkasta á bví sviSi mest í stjónartíS hinna
indiánsku Inka. En þótt ríki þeirra og menning liSi undir lok, hefurþaS samt fyl-gt eftirkomendum í þessum löndum aS hafa auga fyrir
fegurð af þessu tagi. Þeim er sýnt um aS byggja í samræmi vlð landslag, sem okkur virðlst hreint fyrirmunaS, a. m. k. stjórnvöldum í
borgum hér sunnanlands. í Santiago, höfuðborg Chile, stóð mikill hóll óbyggður, borgarbúar voru ekki í rónni fyrr en búið var að skreyta
hólinn með þessu byggingaverki. í Santiago eru íbúar nú hálf önnur milljón, en í hafnarborginni Valpariso býr nærri fjórðungur úr
milljón. Valparaiso þýðir Paradísardalur og þar hefur Jorge Parker ætfð átt heima og aldrei farið til útlanda fyrr en nú — til íslands.
vetrar

aaufid •ugi£ tcí 'íBÍIe
'nunorl uiSiftv eíti
’ rx«r
Meðal gesta í borginni þessa
dagana er ungur vísindamaður
kominn um langan veg, Jorge
Parker frá Valparaiso í Chile,
og Þcgar ég hitti hann snöggv
ast að máli í dag, spuði ég
fyrst, hvað hefði komið hon
u.m til að Ieggja leið sína hing
að.
— í styztu máli sagt er ég
kominn til að sjá með eigin aug
um, hvað landar mínír gætu
JORGE PARKER
(Tímamynd G. B.)
lært af fiskveiðiaðferðum ís-
lendinga. Eg kem hingað á
vegum Sameinuðu þjóðanna,
fékk styrk til fararinnar frá
FAQ og fyrst flaug ég til að-
seturs þeirrar stofmmar í Róm,
en þaðan hélt ég til Noregs.
Höfuðtilgangur fararinnar
var að dveljast í Noregi og á
íslandi, því að viðurkennt er
víða um heim, að þessi lönd
sé lærdómsríkast að heimsækja
til að kynnast hinu fremsta í
fiskveiðum.
— Hvað á þessi ferð að
standa lengí?
— í hálft ár. Fyrst áformaöi
ég að sækja aðeins íslendinga
og Norðmenn heim, en verið
getur, að ég fari líka til Eng-
lands, ekki þó af því að ég
haldi, að Englendingar geti
neinu bætt víð það sem íslend
ingar og Norðmenn fræða mig
um fiskveiðar, en hinsvegar
grunar mig, að af Bretum geti
ég bætt við þekkingu mína í
sérgrein minní, sem er raf-
eindatækni.
— Og hvað á það skylt við
fiskveiðar?
— Jú, ebki alllítið. Fyrst
lærði ég almenna rafeindafræði
í háskólanum í Valparaiso, en
síðan fór ég að starfa víð fisk
rannsóknarstofnun ríkisins og
tók þá sérgrein innan minnar
sérgreinar, sem er hljóðfræði
sjávarins, og það er ekkert
smáatriði í fiskleítaraðferðum
nútímans, meðferð asdic-tækja
og annarra undraáhalda.
— Og hvað ertu búinn að sjá
og heyra, sem þér finnst í
frásögur færandi?
— Eins og áður sagði, hélt
ég frá Róm til Noregs, var tíu
daga í Bergen, fór um borð í
hafrannsóknaskípið G. O. Sars
og með því norður fyrir fs-
land, þar sem við vorum við
rannsóknir á svæðinu milli Jas
Mayen og íslands. Síðan héld
um við til Seyðisfjarðar, þar
sem hafrannsókna- og fiskifræð
ingar komu saman til skrafs og
ráðagerða, en síðan söðlaði ég
um og fór yfir á varðskipið
Ægi og var þar um borð, sem
mér varð lærdómsríkt.
— Og hvers vegna helzt?
— Eg get ekki hugsað mér,
— Já, ég held nú það og
varð mikið hrifinn. Enda var
það nú ekkert minna skip en
Höfrungur III. sem ég fékk að
fara með í róður. Og það verð
ég að segja, að ég hef ekki
séð aðra eins skipstjórnarsnilld
á fiskibát en hjá Garðari Páls
syni skípstjóra á Höfrungi III.
Eg horfði á fjögur köst hjá
þeim um borð, og það hefði ég
ekki viljað fara á mis við.
— Finnst þér ekki heitt hér
í dag? spurði ég Chilebúann
og þetta var um miðjan daginn,
þegar borgarbúar stundu marg
ir undan hitanum. Hvemig
heldurðu að viðri heima hjá
þér í dag?
— Þetta er nú ekki til að
barma sér undan. Mér finnst
þetta svona álíka og vel hlýr
vetrardagur heima í Chile.
(Seinna viðurkenndi hann, að
það væri auðfundið, að hér
væri mun heitara í veðri en
daginn áður.):;.'
— Finnst þér eitthvað líkt
með íslandi og Chile?
— Við höfum míkla fjalla
sýn eins og þið, afarhá fjöll
og fomfræg eldfjöll, okkar
fegursta eldfjall, okkar Hekla,
heitir Osomo, það er öllu lík-
ara Fujíama eða Snæfells-
jökli tilsýndar en Heklu. Á
vetuma snjóar ekki á láglend
inu hjá okkur, við fáum bara
regn í staðinn fyrir snjó. En
Þessi mynd sýnir harla fágæta sjón, tvö eldfjöll gjósa samtímis hvort nálægt öSru, a. m.k. höfum
viS ekki enn átt þess kost að sjá Surt og Surtlu gjósa samtímis. Þetta gerðist í Chile í febrúar 1940,
að eldfjallið Villarica og nágranni þess tóku til að spýta eldi og brennisteini samtímis. Sumarlð
áður urðu mannskæðir jarðskjálftar á mörgum stöðum í landinu, sem er tvöfalt lengra en Noregur, en
aðeins 15 mílur á breidd. .