Morgunblaðið - 04.01.1981, Page 33

félk f
fréttum
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. JANÚAR 1981
33
Efnileg listakom
+ Anna Bára Árnadóttir. sem stundar nám í
listum við Manitobaháskóla, heíur vakið mikla
athygli íyrir námsárangur ok auöugt ímyndunar-
aíl, sejíir í Lögbergi IleimskrinKÍu. blaði
þeirra Vestur-Íslendiniía- Fyrir nokkru var
henni sýndur sá heiður aí próíessorum í
listadeild að einu af verkum hennar var fenginn
staður fyrir framan aðalbyKKÍnsu listaháskól-
ans. Verður það til sýnis fyrir sesti ok
gangandi o>í alla þá sem fögrum listum unna.
Gamla konan lagði 800
þúsund kr. á borðið
+ Attatíu og þriggja ára gömul kona, Sigurlaug Stefanía
Kristjánsdóttir, kom dag einn í desembermánuði til Unnar S.
Agústsdóttur, formanns Bandalags kvenna í Reykjavík og tíndi
fram á borðið 800 þúsund krónur, í notuðum seðlum. Hún hafði á
fundi í einu kvenfélaganna frétt af söfnun Reykjavíkurkvenna fyrir
mikilvægu tæki „taugagreini," sem væri mikilvægur til mats á
endurhæfingarmöguleikum þeirra, sem örkuml hafa notið í slysum.
Þannig hóf þessi gamla kona svo myndarlega söfnunina á ári
fatlaðra.
Sigurlaug býr ein í íbúð, sem hún átti með bróður sínum, Vigfúsi
í Hátúni 8. Vigfús Kristjánsson, sem er nú látinn, hafði gefið út
tvær bækur, fyrst Sagnaþætti og síðar 1973 „í ólgusjó lífsins", og
hann hafði ætlað að gefa það sem inn kæmi fyrir hana til
líknarstarfsemi. Bókin var gefin út til minningar um foreldra
þeirra, Guðrúnu Vigfúsdóttur og Kristján Guðmundsson, sjómann,
sem lést þegar Sigurlaug var 8 ára gömul, elst fjögurra systkina,
sem móðir hennar kom upp. Einn bróðirinn dó 14 ára að aldri og er
Sigurlaug nú ein eftir, og á ekki nána ættingja.
— Úr því að Vigfús bróðir minn hafði svona mikinn áhuga á að
safna til líknarmála, þá vildi ég gera allt sem ég gæti, sagði
Sigurlaug. Ég var að vísu áður búin að gefa annað mikið af
bókunum, sem eftir voru. En ég gat þá alveg eins tekið út úr
bankabókinni minni og bætt við það sem safnast hafði á löngum
tíma og lá hjá mér, svo að það færi upp í þá upphæð, sem mér
fannst þurfa að vera.
— Nei, ég hefi ekkert annað en ellilaunin. En það er bara þvæla
að maður geti ekki lifað af þeim, ef maður lifir einföldu lífi og fer
vel með. Ég á að vísu íbúðina okkar, en húsgjöld, fasteignagjöld, að
ég ekki tali um símann, höggva vel í, því fullt símagjald verð ég að
borga. Og mér finnst hræðilegt að heyra hvernig fólk lætur,
kvartar og kveinar, yfir því sem það hefur, sagði þessi rausnarlega
gamla kona, sem þverneitaði lengi vel að láta taka af sér mynd eða
tala meir um þetta. En féll að lokum fyrir þeim rökum, að það væri
í þágu söfnunarinnar. Og Kristinn ljósmyndari okkar skrapp til
hennar og tók þessa mynd.
Alltafsama augnayndið
+ Bryndís Schram or yndi allra krakka. som
horfa á sjónvarpið. Ilún hofur löngurn vorið
auKnayndi. hún Bryndís. I)r. Lárus A. Sigurðsson
notar þossa mynd af honni. sym tokin var þojjar
hún var „fojíurðardrottninK íslands” árið 1957.
moð Kroin som hann skrifar um ísland í Lösbor>;
Iloimskriniílu. Tokur hana. ásamt tvoimur öðrum
foKurðardrottninjíum. som dæmi um íslonzka
fogurð. Undir myndinni stondur „Bryndís
Schram — Miss Universo Boauty 1957“.
Enn ein
listaverka-
gjöf úr búi Silla og Helgu
+ Enn ein listaverkagjöf úr búi
Sigurliða Kristjánssonar (Silla)
og Helgu Jónsdóttur. Frá henni
segir í nýútkomnum Verzlunar-
tíðindum. í móttöku Kaup-
v mannasamtaka íslands 8. nóv-
ember sl., í tilefni af 30 ára
afmæli samtakanna afhenti
Sveinn Snorrason, fyrrverandi
framkvæmdastjóri K.I. afmælis-
barninu að gjöf bronsmynd eftir
Gerði Helgadóttur. En það er
eitt af síðustu verkum listakon-
unnar, gert á árinu 1972 í
Hollandi. Með árnaðaróskum á
30 ára afmælinu segir i gjafa-
bréfinu að myndin sé gefin í
minningu eins aðalhvatamanns
að stofnun samtakanna, forustu-
manns þeirra og heiðursfélaga,
Sigurliða Kristjánssonar, kaup-
manns og vilji ættingjar eigin-
konu hans, Helgu Jónsdóttur,
færa Kaupmannasamtökum ís-
lands listaverkið. Sé það ósk
gefenda að myndinni verði í
framtíðinni valinn staður við
hæfi í húsakynnum Kaup-
mannasamtaka íslands í Húsi
verzlunarinnar, þar sem flestir
megi njóta verksins og minnast
gifturíkra starfa Sigurliða
Kristjánssonar í þágu íslenzkrar
verzlunar. Undir gjafabréfið
skrifa Þórunn Jónsdóttir, Helga
Aberg og Ellen Snorrason.
Gunnar Snorrason, formaður
Kaupmannasamtakanna, tók við
gjöfinni úr hendi Sveins Snorra-
sonar og var þessi mynd tekin
við það tækifæri.
íslenzkt leikrít í norska útm
+ Einn af þeim löndum, sem
skroppið hefur heim til ís-
lands um jólin, er Haukur
Gunnarsson, leikstjóri, sem
við hittum á förnum vegi og
spurðum tíðinda. Haukur býr í
Osló og hefur haft nóg að gera.
Nýlega setti hann upp við
sænska leikhúsið í Abo í
Finnlandi, leikritið „Stríð á 4.
hæð“ eftir tékkneska flótta-
manninn Pavel Kohout. Þá er
hann í vetur að æfa egypskt
leikrit, Sögur Dauðans fyrir
norska útvarpið, mjög sér-
kennilegt stykki. Og hann er
með fleira á prjónunum fyrir
norska útvarpið, sem hefur
áhuga á að fá íslenzkt leikrit.
Er verið að skoða nokkur
leikrit, sem Haukur kvaðst
hafa bent þeim á, en ekki búið
að velja. Japanska leikritið
„Kirsuberjablóm á Norður-
fjalli," sem Haukur setti upp í
Þjóðleikhúsinu hér og margir
muna eftir, hefur hann pú sett
upp fyrir Norska Theatret.
Hafa sýningar hans allar
fengið mjög jákvæða dóma.
Og hvað tekur nú við? Á
næsta ári hefur Hauki verið
boðið til Kína. Leikritahöf-
undasambandið Kína býður
honum í mánaðarferð til að
kynna sér kínverska leiklist og
má hann koma hvenær sem
hann vill á árinu 1981. Haukur
var á sínum tíma við leiklist-
arnám í Japan í 3 ár og segist
vegna japönskukunnáttu sinn-
ar geta lesið talsvert mikið af
kínversku táknunum, þótt
málin töluð séu gerólík. Og
hann langar til að haga ferð-
inni þannig, að hann geti
komið við í Japan, til að rifja
upp málið og leiklistina þar.
Haukur sagðist síður en svo
vera alveg horfinn frá íslenzk-
um leikhúsum. Hann kæmi
heim næsta vetur til að setja
upp leikrit hjá Þjóðleikhúsinu.
En hann kvaðst ætla að búa í
Osló, sem er mjög miðsvæðis á
Norðurlöndum, og langa til að
fá tækifæri til að setja upp
eina til tvær leiksýningar á ári
á íslandi, Finnlandi og e.t.v.
víðar.