Morgunblaðið - 25.01.1981, Qupperneq 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. JANÚAR 1981
r
Samsýning
11
listamanna
Bragi Hannesson.
„Grænt og grátt
ríkjandi í
okkar landi“
„Á ferAalöRum mínum um landiA rissa ég xjarnan
upp þaA sem mér finnst áhugavert, aAallega i
landslaginu, og síAan mála ég þegar heim cr komiA,“
sagAi Bragi Hannesson listmálari og bankastjóri, en
hann hefur tekiA þátt i öllum sýningum Vetrarmyndar.
„Oft reyni ég aA ná fram náttúrustemmningunum frá
stöAunum sem heilla mig og þá spila saman form, litir,
veAur og þótt myndirnar séu naturaliskar þá eru þær aA
stórum hluta skáldverk um upplifunina. Hér er til dæmis
mynd frá Þórsmörk, en það má segja að það sé mín
Þórsmörk því ég bý hluta af myndinni eftir mínu höfði,
legg áherslu á jökulinn, gilið og það græna og gráa. ísland
er svo grænt og grátt, það eru ríkjandi litir í okkar landi.“
Hluti úr einni af myndum Braga þar sem Kirkjan og
Fjallið gnæfa.
Hringur viö eitt verka sinna.
„Treysti ekki rafljó.sum“
„Það er allt gott að segja um Vetrarmynd sagði Hringur
Jóhannesson listmálari í stuttu spjalli," það er ákveðinn
kjarni listamanna en reynt er að velja án þess að menn séu
bundnir einni eða annarri stefnu, það er aðalinntakið I
málinu.
Jú, ég afla mest fanga yfir sumartímann, veturinn fer
meira í kennslu. Ég á svo erfitt með ad máia í skammdeginu,
verð að hafa dagsbirtu og þar með detta einir þrír mánuðir
úr. Á þeim tíma vinn ég þó að ýmsu öðru en mála með olíu,
pastel eða teikna, t.d. gríp ég í bókaskreytingar.
Nei, ég treysti ekki almennilega rafljósum og það er því
eins gott að það sé bjart.
í vetur vann ég að bókaskreytingu fyrir japanskan
útgefanda, sem er að gefa út þjóðsögur ýmissa landa og
hann valdi Búkollu frá Islandi. Það var ekki hægt að neita
því verki og ég vann yfir 20 litkrítarmyndir í bókina.“

Hluti úr
biðukollu
Hrings
Níels Ifafstein.
„Fallast í faðma
á miðri leið“
„Ég er þátttakandi i Vetrarmynd í fyrsta lagi vegna þess
að ég tel að myndlistarmenn sem hafa lengi haldið
einkasýningar hafi tilhneigingu til þess að fjarlægjast
skoðendur þvf oft eru einkasýningar settar upp eftir
duttlungum listamannanna." sagði Níels Hafstein, „en nú
reyni ég að koma til móts við áhorfendur án þess að slaka á
kröfunum.
I öðru lagi vil ég undirstrika vilja til þess að bera klæði á
vopnin þar sem það tíðkast mjög að listamenn séu fiokkaðir í
margs konar hópa þar sem þeir sinna mismunandi viðfangs-
efnum og í þriðja lagi eru hér á ferðinni ágætis listamenn sem
gaman er að sýna með.“
Níels kvað verk sitt á sýningunni vera nýtt, unnið daginn
áður en sýningin var opnuð, en hugmyndin væri 10 ára gömul.
„Þetta verk sem heitir Sundfugl og straujárn, er byggt upp
á mýkt og hörku, úr pappír og eir. Það er um að ræða formið í
fuglinum og straujárninu, sem er það sama í aðalatriðum.
Þegar fuglinn syndir á vatninu kemur lygna á eftir honum
og þegar straujárnið fer um krumpaðan dúk verður hann
sléttur. Þannig tengi ég saman mýkt og hörku þar til báðir
hlutir mætast á miðri leið og fallast í faðma.“
„Að fallast I faðma á miðri leið“
Samvinna
um glerull
Hjónin Sigríður Jóhannsdóttir
og Leifur Breiðfjörð sýna úr
ávöxtum samvinnu sinnar í Vetr-
armynd.
„Samvinnan er þannig að við
ákveðum hvað við ætlum að taka
fyrir, hvernig skal vinna það og
litasamsetningu," sagði Leifur,
„Við tökum þetta fyrir f lotum
með 8—10 teppum þar sem ég
geri frummyndir en Sigriður
vefur."
Sigríður: „Við höfum unnið dá-
lítið í seríum, sett upp viss form
og unnið saman að litasamsetn-
ingum.“
Leifur: „Þetta hefur verið sam-
vinna í mörg ár, fyrst í glerinu þar
sem Sigríður sér mikið um frá-
gang og síðan í teppunum."
Leifur og Sigríður við eitt
verka sinna þar sem tvö vegg-
teppi mynda eina heild eins og
sjá má þegar að er gáð.
Sigríður: „Hann tók mig í sína
þjónustu fyrir 10 árum og nú er ég
búin að nappa honum. Þegar
sonur okkar var eitt sinn spurður
að því hvað við gerðum svaraði
hann: „Pabbi brýtur glerið, en
mamma setur það saman.“ Ann-
ars göntumst við stundum með
það heima að það sem við séum að
vinna sé eins konar glerull."
Leifur: „Það er skemmtilegt að
vinna svona saman, ræða málin og
við finnum alltaf eitthvað nýtt.
Þetta hefur gengið mjög vel.“
Sigríður: „Leifur lærði í Bret-
landi og vann þá jöfnum höndum
með gler og myndvefnað."
Leifur: „Það er margt líkt með
þessu tvennu."
Sigríður: Það hefur verið sagt
að eini munurinn á þessum efnum
sé sá að ljósið kemst í gegnum
glerið, en ekki ullina."
Ullin býður af sér hlý-
legan þokka í vefnaðinum.
„Pabbi brýtur glerið, en