Morgunblaðið - 01.07.1981, Síða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. JÚLÍ1981
„HAHH SAGDI PetTA EKKl'
ÉG SÁ þ/S WKEVFA VARŒNAR! *
ást er...
o

... að veita vernd
og umhyggju.
TM Reg. U.S. Pat. Ott.-all rtghts rtsarvad
• 1980 los Angates Tlmes Syndlcata
— Ék vissi ekki að þetta var
voKKteppi. þexar é|? keypti það.
— Ef þú vissir hvað öll þessi
meðul kostuðu. myndurðu fá
hjartaáfall.
HÖGNI HREKKVlSI
JA , B/NHVSR PANTAOI þþóiA
KL'OÍKERPU ! "
Það þarf enga forsjárstefnu
f yrir kaupmenn og neytendur
Neytandi í Reykjavík skrif-
ar:
Eg hefi mér til furðu verið
að lesa um deilurnar vegna
lokunarskyldu verzlana. Og
mér er ógerlegt að skilja
hvaðan einhverjum ákveðnum
hópi kaupmanna kemur vald
til að semja um að enginn
þeirra megi veita neytendum
þjónustu. I Mbl. í gær kemur
fram í viðtali við nýkjörinn
fulltrúa í framkvæmdastjórn
Kaupmannasamtaka íslands
að kaupmenn eru alls ekki
allir í þessum samtökum. Þar
segir: „Kannski hafa störf
innan Kaupmannasamtak-
anna verið of einhæf, þar sem
þar eru aðallega matvöru-
kaupmenn ...“
Því fer fjarri að talað sé
fyrir munn allra kaupmanna,
þegar verzlanir eru opnar
svona stutt. í páskablaði Mbl.
er sagt frá verzluninni Hag-
kaupi, og forráðamenn þar
spurðir hve lengi þeir vildu
hafa opnar verzlanir, ef þeir
mættu ráða. Þeir segja:
„Okkar skoðun er sú, að opið
ætti að vera til kl. 20.00 alla
daga og laugardaga kl. 10—
18 .-.. Við teljum það mikinn
misskilning að það mundi
leiða til hærra vöruverðs, því
að það kæmi miklu betri
nýting á fastafjármuni, sem
gerði meira en að vinna upp
aukalaun vegna helgidaga-
vinnu. Þetta mundi þýða
minni fjárfestingarþörf í
verzlun í framtíðinni. Okkar
reynsla er ennfremur sú, að
verzlunarfólkið vill vinna.
Unnið er á vöktum og í reynd
verðum við að skammta vakt-
irnar. Þetta er aðeins spurn-
ing um skipulag. Reynist ein-
hver hafa of langan vinnudag,
þá er bara bætt við fólki. Þetta
kemur aðeins út í því að fleira
fólk fær vinnu við sama starf.
Og við álítum rúman opnun-
artíma teljast til þjónustu-
hlutverks verzlunarinnar. Það
vill oft gleymast. Það er ekki
gott að fólk þurfi að örvænta
um að ná í búð eftir vinnu eða
að hjón geti til dæmis ekki
skoðað og verzlað saman á
laugardögum.“
Þetta er kjarni málsins.
Fulltrúi verzlunarfólks heldur
að hann tali fyrir munn alls
afgreiðslufólks eða að það sé í
þess hag að verzlanir séu sem
mest lokaðar. Það er reginmis-
skilningur. Þegar ég afgreiddi
sjálf í matvöruverzlun, nánar
til tekið hjá Silla og Valda í
Glæsibæ, þá fengum við frí í
staðinn heila daga í miðri
viku, ef við unnum á laugar-
dagsmorgni eða föstudags-
kvöldi. Það kom sér svo vel
fyrir mig, að ég hætti að vinna
úti eftir að loku var fyrir þá
tilhögun skotið. Kosturinn við
þetta var sá, að ég gat á heilu
frídögunum í miðri viku tekið
til og útréttað allt fyrir okkur
hjónin í skrifstofum og stofn-
unum, svo maðurinn minn
þyrfti ekki ár vinnu til þess.
Hann tók svo við á föstudags-
kvöldum eða laugardags-
morgnum á heimilinu. Og þeg-
ar ég kom heim um hádegið
höfðu hann og krakkarnir,
sem voru laus úr skóla, allt í
lagi. við áttum svo öll helgina
nokkurn veginn heila saman.
Verkefnin á heimilinu skiptust
miklu betur.
Eg veit líka um heilmargar
konur, sem vildu vinna hluta-
vinnu á ýmsum tímum eða
síðdegisvinnu og fram á kvöld
og aðrar sem vilja vinná
venjulegan vinnudag. Svo það
er fjarstæða að sama fólkið
þurfi að standa of langan
vinnudag. Þetta er bara allt of
mikil einföldun á lífinu og
forsjárpólitík hjá stjórn verzl-
unarmannafélagsins.
Loks kemur að neytendum,
sem enginn virðist hirða um,
þegar verið er að binda af-
greiðslutímann í svo knappan
ramma. Þetta fyrirkomulag er
Reykjavíkurborg til skammar.
Enginn hefur opið lengur en
hann vill, og því á ekki að
þvinga kaupmenn heldur til að
hafa opið skemur en þeir vilja
sjálfir. Það þarf enga forsjá
fyrir þá eða verzlunarfólkið.
Um fréttamenn á
ríkisfjölmiðlum
Starfsmenn á fréttastofu
sjónvarps skrifa um frétta-
menn á ríkisfjölmiðlunum:
í Velvakanda sunnudaginn
28. júní, var grein um ráðn-
ingu fréttamanna á ríkis-
fjölmiðlana undir fyrirsögn-
inni: „Hverjir eiga að fá
félagsskírteini á fréttastof-
um?“ eftir „Einn, sem öllum
hnútum er kunnugur“.
Þar er því haldið fram, að
ef starfskröfur þær, sem nú
teljast eðlilegar, hefðu gilt
hingað til, hefðu nafnkunnir
fréttamenn, svo sem Magnús
Bjarnfreðsson, Ómar Ragn-
arsson, Ólafur Ragnarsson,
Arni Gunnarsson og Kári
Jónasson ekki fengið
fréttamannsstarf hjá ríkis-
fjölmiðlunum á sínum tíma.
Hér er um vísvitandi
blekkingar að ræða, sé bréf-
ritari „öllum hnútum kunn-
ugur“, eins og hann segir
sjálfur.
Staðreyndin er sú, að allir
ofangreindir menn voru ann-
að hvort með stúdentspróf
eða starfsreynslu við fjöl-
miðlun og sumir með hvort
tveggja, er þeir voru ráðnir.
Það hlýtur að teljast eðli-