Morgunblaðið - 12.12.1981, Blaðsíða 20

52
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. DESEMBER 1981
Hringvegurinn:
Benzfnkostnaðurinn
liðlega 1200 krónur
eyði bíllinn um 10 lítrum benzíns á 100 km
SÉ HRINGVEGURINN ekinn á venjulegum fólksbíl, sem eyðir um 10
lítrum benzíns á 100 km, er benzínkostnaðurinn eftir síðustu benzín-
hækkun, sem tók gildi í vikunni liðlega 1200 krónur, en var fyrir hækkun
um 1140 krónur.
Sé hringvegurinn hins vegar
ekinn á eyðslufrekari bíl, sem
eyðir um 15 lítrum benzíns á 100
km, er benzínkostnaðurinn lið-
lega 2400 krónur, en var fyrir
hækkun um 2280 krónur.
Benzínkostnaður ökumanns á
bíl, sem eyðir um 10 lítrum benz-
íns á 100 km, og ekur til Þing-
valla og til baka, er eftir hækk-
unina um 94 krónur, en var fyrir
hækkun um 88 krónur. Eyði bíll-
inn um 15 lítrum benzins á 100
km, er kostnaðurinn um ' 140
krónur eftir hækkun, en var um
132 krónur fyrir hana. Loks ef
bíllinn eyðir um 20 lítrum benz-
íns á 100 km, er benzínkostnað-
urinn um 187 krónur eftir hækk-
un, en var fyrir hana um 176
krónur.
Þá má taka dæmi af manni,
sem ekur til Akureyrar og til
baka. Benzínkostnaðurinn ef
bíllinn eyðir um 10 lítrum benz-
íns á 100 km er liðlega 760 krón-
ur eftir hækkun, en var um 720
krónur fyrir hana. Eyði bíllinn
um 15 lítrum benzíns á þessari
leið, er benzínkostnaðurinn um
1150 krónur eftir hækkun, en var
fyrir hana liðlega 1080 krónur.
Loks ef bíllinn ereyðslufrekur og
eyðir um 20 lítrum benzíns á 100
km, þá er kostnaðurinn eftir
hækkunina liðlea 1520 krónur,
en var fyrir hana liðlega 1440
krónur.
Til skýringa þá er hringvegur-
inn liðlega 1420 km, leiðin til
Akureyrar og til baka um 900
km og leiðin til Þingvalla og til
baka er liðlega 110 km.
Qlafsvík:
Félagsstarfi eldri borg-
ara hrundið af stað
Olafsvík 8. desember.
ÓLAFSVÍKURDEILD RKÍ hefur hrundið af stað félagsstarfsemi í þágu eldri
borgara. Bauð deildin, á sunnudag eftir mes.su, til kaffisamsætis öllum Olafsv-
íkingum 60 ára og eldri. Fjörutíu til fimmtíu manns komu og þáðu veitingar og
auk þess var nokkur dagskrá.
Akveðið er að hafa opið hús fyrir
aldraða mánaðarlega í vetur og hef-
ur deildin fengið til liðs við sig önn-
ur félagasamtök og klúbba til að
annast þetta, þar á meðal Lions-
klúbbinn, sem árlega hefur haft
samkomur fyrir eldri borgara hér.
Margskonar önnur starfsemi í þágu
aldraða er nú til athugunar hjá
Ólafsvíkurdeildinni. Veður nánar
ákveðið um slíkt eftir áramót, þeg-
ar gengið hefur frá stofnun félags
sem sérstaklega mun helga sig vel-
ferð eldri borgara og er hugmyndin
að aldraðir eigi stóran þátt í stjórn-
un þess.
Formaður Ólafsvíkurdeildar RKÍ
er Gestheiður Stefánsdóttur og í
forystu í sérstakri öldrunarnefnd er
Guðrún Alexandersdóttir.
Helgi
BARNAHEIMILIÐ Múlaborg
var opnað í janúar 1975 í glæsi-
legum húsakynnum við Ármúla.
Nú dvelja þar 75 börn á hverj-
um virkum degi. Sum koma á
morgnana og eru til hádegis,
önnur koma um hádegi og eru til
klukkan 6 að kvöldi. Börnin eru
frá aldrinum eins árs til sex ára
og er ólíkum aldurshópum skipt
saman í þrjár deildir.
Fjórða deildin er þarna starf-
andi. Hana skipa fimmtán
hreyfihömluð börn, sem einnig
hafa samneyti við hinar deild-
irnar.
Fjórir þroskaþjálfar og ein að-
stoðarstúlka eru starfandi á
deildinni með hreyfihömluðum
08 fylgja þeim í aðrar deildir eft-
ir þörfum. Margt hefur verið
gert þarna til að búa dvalarstað
barnanna sem best, eftir aðstæð-
um þeirra. Aðhlynning er þar á
besta máta og sjúkraþjálfi æfir
börnin dag hvern.
Forstöðukona í Múlaborg
hefur frá byrjun verið Ingibjörg
Kristín Jónsdóttir.
Það er lærdómsríkt að ganga
með henni um deildirnar, fræð-
ast og finna hinn lifandi áhuga
hennar fyrir öllum litlu öngun-
um og velferð þeirra. Alúðlegt og
brosmilt starfsfólk vermir and-
rúmsloftið.
Flest eru börnin úti að leika
sér, nema á deild hreyfihaml-
aðra.
Þar sitja sum og teikna, raða
kubbum eða skoða myndir — öll
önnum kafin. Önnur eru undir
verndarvæng þeirra er hjálpa
til. Mildar, lágværar raddir
blandast saman. Alls staðar er
reynt að hafa sem mest tjáskipti
og sem best samband við börnin.
Von
í tveimur hliðarherbergjum eru
aðstaða til sjúkraþjálfunar og
þar er verið að þjálfa börn.
— Ingibjörg. Það er lítil telpa,
sem situr við borðið og er eitt-
hvað að sýsla, sem kallar í Ingi-
björgu og hefur sýnilega margt
að segja henni.
Telpan heitir Þórunn Haf-
þórsdóttir, fimmára, ljóshærð
með stór og skýrleg augu og litla
spékoppa í kinnum.
— Jæja, Þórunn, er gaman að
vera hér? spyr ég.
— Nei, það er nú lítið gaman.
Ég ætla í stóran skóla næsta ár.
Það er Hlíðarskóli.
eykur
— Ég er nú ekki alltaf að
passa hann. Hann er núna úti að
leika sér.
— Áttu systkini, Þórunn?
— Já, ég á tvo bræður. Annar
er lítill, hinn er stór.
— Það liggur ekki illa á þér
lengur?
— Jú, en ég ætla að segja þér
sögu. Einu sinni meiddi ég mig
svo mikið að það kom gat á höf-
uðið á mér. Mamma klemmdi
gatið saman með handklæði á
meðan pabbi fór með okkur á
spítalann. Það var bara allt í
blóði og læknirinn saumaði gatið
saman. Það voru 12 spor. Það er
Svo skulum
viö til
gleöinnar gá
Umsjónarmaöur Jenna
Jensdóttir rithöfundur
— Liggur eitthvað illa á þér
núna?
Já. Og þegar liggur illa á
manni er ekkert gaman, en þeg-
ar liggur vel á manni er allt
gaman.
— Ætlarðu þá ekki að segja
mér neitt?
— Jú, ég ætla að segja þér frá
honum Einari.
— Hver er Einar?
— Veistu það ekki? Hann Ein-
ar er fjögra ára og hann á að
verða maðurinn minn þegar við
verðum stór.
— Er hann hér núna?
„Tækni gömlu meistaranna til nýrrar
víddar í íslenzkri myndlist
— segir Sigurdur Eyþórsson listmálari
Ása Valgerður, dóttir Sigurðar listmál
ara. Rauðkrít
SIGURÐUR Eyþórsson listmálari
hélt fyrir skömmu sýningu á ver
kum sínum í Djúpinu við Haf-
narstræti, en Sigurður málar myn-
dir sínar með tækni sem er heims-
þekkt í verkum gömlu meista-
ranna, Leonardo da Vincy, Diirer,
Rapfael og fleiri kunnra lista-
manna. Tækni Sigurðar byggist á
meðferð olíulita og eggtempera, en
um nokkurt skeið hefur Sigurður
kennt þessa tækni á námskeiðum
fyrir byrjendur og lengra komna í
málaralistinni og hefur hann hald-
ið námskeiðin á vinnustofu sinni
að Borgartúni 19. Næsta námskeið
verður 19. desember og verður í
tvo mánuði.
„Það má segja að þessi sýning
mín í Djúpinu hafi að nokkru
verið kynning á olíu og eggtem-
peratækni. Mér fannst kominn
tími til að fá nýja vídd í málara-
listina hér á landi og ákvað því
að kenna þessa tækni gömlu
meistaranna og vonandi þróast
þetta upp í það að hópur manna
myndlist sem málar með þessari
tækni. Þessi málaraaðferð hefur
aldrei borist hingað þótt hún
hafi í gegn um aldirnar verið
notuð af kunnustu meisturum.
Reyndar kom endurreisnartíma-
bilið í málaralistinni, 1400—
1600, aldrei til íslands, en þó er
vitað um menn eins og t.d. Si-
gurð málara sem hafði mikið
dálæti á þessari tækni þótt hann
notaði hana ekki."
„Hvað gerir eggtempera?"
„I þessu tilfelli, þar sem ég
mála aðeins hvítt eggtempera,
eykur það mjög birtuna í mál-
verkinu, en eggtempera er að
nokkru leyti fremur grunnur
sem olíulitir eru málaðir ofan í
og svo er notuð olía og eggtem-
pera til skipis, stig af stigi eftir
þörfum.
Með þessari tækni er gott að
móta smáatriði og tæknin er
ekki bundin neinni ákveðinni
stefnu í málaralist, heldur getur
hún átt við í portrettmyndum,
uppstillingum, landslagi og fant-
asíu.
Þessi námskeið sem ég hef
haldið hafa aðallega verið sótt af
áhugamönnum, því allir geta
lært þessa tækni og með æfing-
unni koma meistararnir.“
„Jú, ég mála að staðaldri. T.d.
landslagsmyndir auk þess að
glíma við form mannslíkamans,
portrett og model eða typu sem
ég hef búið til vegna þess að slíkt
model fyrirfinnst ekki í sam-
tíðinni.
„Finnst þér of þröngt sjónar-
horn á vettvangi málaralistarin-
nar hérlendis?"
„Já, mér finnst sviðið þröngt,
landslagsmálararnir okkar eru
allt of bundnir impressionistu-
num, þar er um að ræða
stælingar og liti erlendis frá í!
mörgum tilfellum. Þetta er hrað-
virk málunaraðferð, kölluð Alla
prima, og tekur oft aðeins um
1—2 klukkustundir að mála
hverja mynd eftir skissu eða
nokkrar mínútur. Þessar myndir
eru ekki hugsaðar nákvæmt up-
phaflega, maður sér hvernig
tekst til, en reynir kannski að
hafa myndbygginguna trausta í
upphafi. Áhrif impressionis-
tanna eru gífurleg hér, og
manna eins og Piccaso fyrir utan
ýmiskonar óheppileg amerísk
áhrif, en ég tel að það sé nauðsyn
að menn læri einnig vandaðri
tækni og vinni með hana. Túlk-
unin í landslaginu t.d. hefur að
mínu mati verið of einhæf og
það er einnig slæmt að manna-
myndir eru lítið keyptar hérlen-
dis nema þá helzt ef þær eru af
skyldfólki viðkomandi.
Jú, ég stefni á að fara í aukn-
um mæli út í landslagsmálverkið
jafnhliða því sem ég mun áfram
glíma við portrettið og þær vin-
nuaðferðir sem ég hef verið að
þróa með mér.“