Morgunblaðið - 12.12.1981, Blaðsíða 9

Morgunblaðið - 12.12.1981, Blaðsíða 9
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. DESEMBER 1981 41 „Til þess að ræktun skóga borgi sig þarf við- arvöxtur á ha lands að vera milli 2 og 3 ten- ingsmetrar á ha á ári, en með því að viðarverð stígur ört þarf tæpiega að ætla meiri vöxt en um eða rétt innan við 2 tengingsmetra.“ í Skorradal var komið upp litlum reit árið 1938, en skógplöntun hefst þar ekki fyrr en 1952, nær hálfri öld eftir að byrjað var á Hallormsstað. En af þriggja ára- tuga reynslu og með samanburði við vöxtinn í Hallormsstaðaskógi má telja víst að skilyrði í Skorra- dal eru ekki síðri en eystra. Gefur þetta auga leið að víða mætti finna aðra staði svipaða í Borg- arfjarðardölum. Til er fjöldi reita, stórra og smárra, um allar Borg- arfjarðar- og Mýrasýslu, og af vexti í þeim má fara nærri um gróðurskilyrði fjölda staða. Ef horft er til Suðurlands má benda á skógrækt í Haukadal og Þjórsárdal, Skarfanesi og víðar. Af vexti trjáa á þessum slóðum má ekki aðeins geta sér til, heldur segja með fullri vissu, að skilyrði til skógræktar eru einstaklega góð við hálendisbrúnina frá Laugar- vatni og alla leið að Haukadal. Sumsstaðar á þessum slóðum munu vera langbestu skógrækt- arskilyrði á öllu landinu. Hér eru a.m.k. 6.000 ha lands, sem beinlín- is kalla á ræktun skóga. Þeir væru nógu víðlendir til að sjá öllu Suð- urlandi fyrir timbri um alla fram- tíð. Þá eru enn mikil og lítt notuð lönd austur um alla sýslur, sem of langt væri upp að telja. í fjarðarbotnum austanlands og vestan virðast víða vera sæmileg skilyrði til skógræktar, en rétt er að bíða með álit á þeim, uns marg- ir trjáreitir, sem þar eru á ýmsum stöðum, verða nokkru eldri, jafn- vel þótt sitkagreni í Langabotni í Arnarfirði lofi mjög góðu. Niðurlag Af því, sem hér hefur verið frá skýrt, má vera ljóst að skógrækt getur komið í veg fyrir fólks- streymi úr mörgum sveitum landsins. Meðan á ræktuninni stendur er töluverð atvinna í boði og menn þurfa ekki að gefa upp allan búskap þótt í hana sé ráðist. Með góðu skipulagi mætti koma þessu máli fram á mjög auðveidan hátt. Ljóst er að ræktun skóga tekur drjúgan tíma og menn verða að bíða arðs í tvo eða þrjá áratugi. Þessi biðtími fælir marga frá því að hefjast handa. En við erum ekki að byggja landið til næstu nætur eða fárra ára. Við viljum að sem flestir niðjar okkar geti búið hér sæmilegu og fjölbreyttu lífi og þurfi ekki að hrekjast af landi brott. Hlutverk okkar, og þá fyrst og fremst þeirra, sem mestu ráða í þjóðfélaginu, hlýtur að beinast að því, að sjá ^yjóðinni farborða í framtíðinni. I því sambandi verða menn að hafa víðsýni og hugsa langt fram í stað þess að hjakka ávallt í sama fari með því að setja nýjar bætur á gamalt og slitið fat. Mönnum er hollt að hafa einhverj- ar hugsjónir. Þær lyfta mönnum yfir dagiegt amstur, dægurþras og ríg. Best fer, þegar margir geta sameinast um góða og nýta hug- sjón. Það flýtir fyrir því að hug- sjónir rætist. 20.000 tonn samkvæmt þessu og skellurinn lendir á Islendingum. Hvað eru stjórnvöld að gera? Er verið að leika sér að loðnu- sjómönnum og útgerðarmönnum, mismuna þeim og hafa af þeim tekjur. Sú spurning brennur á mínum vörum, hver ætlar að gera mér kleift að standa við fjár- hagsskuldbindingar mínar um þessi áramót, þegar mér hefur verið meinað að stunda atvinnu mína? Ég tel að sjávarútvegsráðherra hafi gjörsamlega brugðist sinni skyldu, bæði hvað varðar loðnu- veiðar Norðmanna og einnig hvað varðar sjómenn og Hafrannsókn. Sem friðunaraðgerð er stöðvun loðnuveiða út í hött og Hafrann- sókn hefur ekki sýnt það undan- farin ár að mælingum hennar sé treystandi. Arið 1980 sýndi janúarmæling að 160.000 tonn væru eftir af loðnu. Eftir það voru veidd 50.000 tonn, þannig að þegar Hafrann- sókn leggur fram tillögur um há- marksafla á þessu ári eiga að vera eftir í sjónum 110.000 tonn. Af þessu magni Heyfir Hafrannsókn að íslendingar veiði 618.000 tonn og Norðmenn 82.000! Árið 1979 átti loðnustofninn að vera í kring- um 30.000 tonn að mati Hafrann- sóknar. Lái mér hver sem er að vantreysta þessari stofnun. í einni mælingaferð Hafrann- sóknar á Bjarna Sæmundssyni voru tveir fiskifræðingar og unnu þeir sjálfstætt hvor um sig. Með því að nota sömu tækin fékk ann- ar það út að loðnustofninn væri 230.000 tonn, en hinn að stofninn væri 500.000 tonn. Fyrrnefnda tal- an var gerð opinber en hin skýrsl- an var falin ofan í skúffu, en efni hennar lak út, og varð stofnuninni til háðungar. Loðnustofninn er ekki í neinni hættu. Það er skoðun flestra sjó- manna. Fiskifræðingar hafa með lélegum mælingum sínum verið að hrella menn og í haust hefur það tekist svo um hefur munað. I loft- inu hefur legið að loðnuveiðum yrði hætt, en spurningin hefur verið sú, hvenær fiskifræðingun- um tækist að skelfa ráðuneytið nægilega mikið. Það hefur nú gerst. Reykjavík, 6. nóvember 1981, Borgartuni 29 Simi 20640 AUMTJNGASIDfANHFBai GiskBBfornssonlSl

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.