Morgunblaðið - 03.02.1982, Page 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. FEBRÚAR 1982
*
Ast er...
... að vera riddaraleyur
vif> hana.
TM Hag U.S Pat Ofl — all rights resafved
e 1981 Los Angetes Times Syndicate
I*ví gelið þið ekki látið pólitíkina
eiga sig þar til við höfum lokið við
að borða sunnudagsmatinn'
Með
morgunkaffinu
l»ví þarf ég að fara í háttinn. — Ég
er ekkert syfjaður!
HÖGNI HREKKVÍSI
OfMOU ASIC///A//A//W 06 S£&&U /]/ "
Eru þetta heilbrigðir viðskiptahættir?
Heiðraði Velvakandi!
Um daginn ætlaði ég að gera
mér nokkurn dagamun með hálf-
um fleyg af guðaveigum og bað um
hann í einni af áfengisútsölum
borgarinnar. Mér þótti verðið
hátt, þegar ég var krafinn um það,
og reyndist það vera fyrir heilum
fleyg. Ég sagðist hafa beðið um
hálfan. Þessu er ekki hægt að
breyta, var sagt, því heill fleygur
hafði verið stimplaður inn í kass-
ann.
Dagamunurinn hjá mér varð
nokkru meiri en nokkur, sem að
nokkru er kannski mér að kenna,
en mér er spurn: Eru þetta heil-
brigðir viðskiptahættir?
Ellilífeyrisþegi
í Vogunum
Athugasemd við bréf „konu sem er frelsuð af náð“:
Trúin er dauð án verkanna
Velvakandi góður!
I fimmtudagsblaði Morgun-
blaðsins 28. janúar sl., er grein í
Velvakanda með fyrirsögninni:
„Af náð eruð þér hólpnir". Og und-
irskriftin: Kona sem er frelsuð af
náð. Greinarhöfundur talar þar
mikið um að taka á móti gjöfum
Guðs, og svo virðist að þar sé lögð
mesta áherzlan á, að taka á móti
náðargjöfunum. En eru það nú
ekki allir sem hafa þegið gjafir af
skapara sínum?
Það má að vísu segja, að menn
noti misjafnlega gjafir þær, svo og
líka að misjafnlega mikið hafi
menn þegið af gjöfum þeim, og þa
líka misjafnlega þakkað þær.
En margt af þessu fólki sem tel-
ur sig frelsað, það talar minna um
siðalærdóminn, eða rétta breytni
við sína meðbræður. Og a.m.k.
sumu af þessu sáluhólpna fólki
hættir mjög við að fordæma þá
sem hafa eitthvað öðruvísi trú-
arskoðanir en það sjálft. Því mið-
ur virðist svo að þar vilji gleymast
eitt og annað úr Fjallræðu frelsar-
ans, eins og t.d.: „Dæmið ekki svo
að þér verðið ekki dæmdir." Og
einnig: „Hví sér þú flísina í auga
bróður þíns, en tekur ekki eftir
bjálkanum í þínu auga?“, „Allt
sem þér viljið að aðrir menn gjöri
yður, það skuluð þér þeim gjöra",
„Það sem þér gjörið einum af mín-
um minnstu bræðrum, það hafið
þér mér gjört".
Og þannig mætti lengi halda
áfram. Það eitt er víst, að Kristur
lagði mjög mikið upp úr siðalær-
dómnum. Það er vissulega alveg
sjálfsagt, að lofa og þakka höfundi
lífsins fyrir allar náðargjafirnar.
En hvernig þakka menn bezt þær
óverðskulduðu gjafir? Eitt er víst
að þær trúarskoðanir, sem leitt
geta menn út í það, að syndga upp
á náðina — þær eru áreiðanlega
viðsjárverðar. Mín skoðun er sú,
að menn þakki bezt Guði sínum og
skapara alls hans gjafir með því
að reyna að láta sem mest gott af
sér leiða. Kristur sagði líka sjálf-
ur: „Trúin er dauð án verkanna."
Vert er að minnast dæmisög-
unnar um miskunnsama Samverj-
ann og þess er Kristur svaraði
lögvitringnum, er spurði hann
hvað bæri að gera til að eignast
eilíft líf. Hann svaraði að vísu ekki
hinum lögfróða manni strax, en
lagði þessa spurningu fyrir hann:
„Hvað er ritað í lögmálinu eða
hvernig lest þú?“
Lögvitringurinn lét ekki standa
á svarinu, svohljóðandi: „Elska
skaltu Drottinn Guð þinn af öllu
hjarta, og af öllum þínum huga og
mætti, og náunga þinn eins og
sjálfan þig.“ Kristur var ánægður
með svarið og sagöi: Þú svaraðir
rétt, ger þú þetta, og þú munt lifa.
Lögvitringurinn virtist í vafa
um hvað náungahugtakið næði
langt. En þá sagði Kristur honum
dæmisöguna um miskunnsama
Samverjann. Og að því loknu
spurði hann lögvitringinn: „Hver
af hinum þremur reyndist náungi
særða mannsins?" Hinn lögfróði
lét ekki standa á svarinu alkunna:
„Sá sem gerði miskunnarverkið á
honum." Þá svaraði frelsarinn
engu öðru en þessu: „Far þú og ger
slíkt hið sama.“
Og samkvæmt þessu er hinn
mikli meistari sagði, þá er ástæða
til að ætla það, að sá kærleikur er
menn brýna öðrum af einlægum
huga, sé bezti mælikvarðinn á
kærleika manna til Guðs. Og trú-
arhetjan Páll postuli sagði: „En nú
varir trú, von og kærleikur, allt
þrennt, en þeirra er kærleikurinn
mestur. Sá er |,elur sig sanntrúað-
an, en kemur ekki vel fram við
aðra, er tæplega einlægur trúmað-
ur.“
Eyjólfur Guðmundsson
Auglýsing Kennara-
samtakanna:
Er verið að sýna
ástandið svart-
ara en það er?
Kæri Velvakandi!
Kennarasamtökin eru með aug-
lýsingu í sjónvarpi þessa dagana,
þar sem rekinn er áróður fyrir
bættum aðbúnaði í skólum lands-
ins. Þetta er snjallt hjá þeim.
Eitt vekur athygli mína öðru
fremur; þegar góðum aðbúnaði í
skólunum er lýst, er myndin í lit,
en þegar slæmum aðbúnaði er
lýst, er myndin höfð í svart/hvítu.
Má ég spyrja hvers vegna? Er
það til að sýna ástandið svartara
en það raunverulega er?
Ég hygg t.d., að kynnirinn í
téðri auglýsingu sé ólíkt geðslegri
í lit en svart/hvítu, er það þó sama
persónan.
EH, Kópavogi