Morgunblaðið - 11.07.1982, Blaðsíða 18

66
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. JÚLÍ1982
EINB'ÖI I HOI.TI
„Ég tek æði í vörina,“ seg-
ir Páll, en það er eiginlega
hans eini munaður. Hann
er einn í Holti, hvorki með
hund né hest. Bílpróf hef-
ur hann ekki og blöð fær
hann engin.
mjög hrifinn af þeirri ögun sem
þarna var. En svo kom stríðið. Ég
hef séð myndir af herferðinni
gegn gyðingum. Það er hryllilegt
til þess að hugsa hvernig farið var
með þá. Mannkynið verður að láta
sér þann djöfulgang að kenningu
verða. Samt er ég helst á því að
hryðjuverkum hafi ekki fækkað
svo mjög síðan Hitler stjórnaði
Þýskalandi."
— En hvað um stjórnmálin hér
heima á þessum tíma?
„Ég sótti stjórnmálafundi mik-
ið. Aðallega var það nú til að
hlusta eftir því hvernig menn
komu orðum að hugsun sinni. í
þessu tilliti sakna ég Ólafs Thors
og Bjarna Ben., en mest þó Gísla
heitins Sveinssonar því hann er
mesti ræðuskörungur sem hér hef-
ur verið. Hann bar af. Þá get ég
nefnt þér Jón Kjartansson sem
var andskoti sniðugur ræðumaður.
Jón var ekta maður, alltaf í jafn-
vægi og vildi ekki skreyta sig með
neinu, þó oft hefði hann ærna
ástæðu til. En það voru ekki allir
skýrmæltir. Sumir voru stirð-
mæltir, en það kom nú bara til af
því að þeir voru sljóir að hugsa.“
— Hvað með kvenfólk og
kvennapóiitík? Nú sækja konurn-
ar á í pólitíkinni.
„Ég er nú helst á þvi að kvenfólk
eigi ekki að bianda sér í þau mál.
Málæðið á þeim hefur nú alltaf
verið til vandræða. Annars líst
mér vel á bresku frúna, svona sem
kvenmann, þú skilur. Sjáðu til,
strákur. Kvenfólkið hefur nefni-
lega einn kost sem við karlmenn-
irnir getum illa verið án. Þess
vegna fyrirgefst þeim nú ýmis
vitleysa, blessuðum."
— Þú verður nú einhvers staðar
skammaður fyrir þetta.
„Nú, þær geta þá bara komið
hingað í Holt og rætt málið við
mig,“ segir Páll og hefur sýnilega
ekki mikinn áhuga á að vera ný-
tískulegur í skoðunum fremur en
heimilishaldi. Hann tekur neftób-
ak í vörina og reykir vindla við
hátíðleg tækifæri. Sígarettur seg-
ist hann hins vegar aldrei hafa
keypt. Hann þiggur þó hjá okkur
nokkrar Salem-sígarettur og er
mest undrandi á mentol-bragðinu
sem hann finnur. Honum finnst
það gott en á erfitt með að setja
það í samband við tóbaksvöru. En
svona er nútíminn. Neftóbak er
hans eini munaður. Eftir að hann
hætti venjulegum búskap notar
hann ellistyrkinn til að fjármagna
þau kaup.
Gæti trúad að hér væri
átt við pútnahús
„Ég get verið stjórnvöldum
þakklátur fyrir þessa peninga-
sendingu, sem ég sæki reglulega
til hans Stefáns Þormars í Búnað-
arbankanum í Vík. Og ekki spillir
að við Stefán erum ekta kunningj-
ar. Hann er með fjörugustu og
skemmtilegustu mönnum sem
hingað hafa kornið."
Eldamennskan í Holti er einföld
í sniðum. Fyrir utan kaffi og nef-
tóbak nærist Páll einkum á kjöti,
eða „keti“ eins og hann kallar það.
Við spjöllum iítillega um mállýsk-
ur við Pál.
„Já, ykkur Reykvíkingum þykir
víst fínt að kalla ketið „kjöt“ og
einstaka pjattaður maður hér í
sveit hefur tekið þetta upp eftir
ykkur. Menn sækja ýmis nýyrði að
sjávarsíðunni. Frá ykkur hafa
borist alls kyns nýyrði, svo sem
tíkó, kattó og púkó, en þessi orð
eru víst öll notuð um skringilegt
háttalag manna.“
— En hvað með diskó, hefur þú
heyrt það?
„Nei, ekki minnist ég þess. Aft-
ur á móti er þó nokkuð síðan ég
heyrði orðið diskótek.“
— Og hvað er það?
„Ja, ég hef nú ekki sett mig
mjög inní það mál. Hins vegar
gæti ég trúað að hér væri átt við
einhvers konar pútnahús, svona
eins og þau gera sig í Austurlönd-
um.“
Líklega myndi unga fólkið segja
að Páll í Holti væri allt annað en
„diskó“, enda gerir hann varla
kröfu til þeirrar nafngiftar sér til
handa. Fáir staðir eru ólíkari
diskóteki en bærinn í Holti. Þeir
sem ala manninn í diskótekum
ættu líklega ekki í minni erfiðleik-
um með að gera sér grein fyrir
kyrrðinni hjá Páli, en hann að
gera sér grein fyrir skarkala
diskólífsins. Hvorir fara á mis við
meira í lífinu, Páll eða diskótekar-
arnir, verður ekki dæmt um hér,
en hitt er ljóst að ekki kvartar
Páll. Hann kveðst fá alla þá tón-
list sem hann þarfnast hjá félög-
um sínum, útvarpi og sjónvarpi,
allt frá Stefáni Islandi til Paul
McCartney, en báðir eru þessir
snillingar í talsverðu uppáhaldi
hjá Holtsbóndanum.
Eftir dauðann hitti ég
móður mína og sveitungana
Páll segir okkur að sér þyki
ómetanlegt að fá séð út í hinn
stóra heim með því einu að
kveikja á sjónvarpinu. En nægir
sú heimssýn? Langar hann ekki
sjálfan út?
„Ekki held ég það. Ég er ánægð-
ur með lífið hér og auk þess geri
ég mér ekki vel grein fyrir því
hvað þar er að sjá. En það er aldrei
að vita hvað ég gerði ef það væri
eitthvað í mér, þú skilur."
— Gerir þú þér einhvern daga-
mun á hátíðisdögum, til dæmis
jólum?
„Ég elda mér jafnan hangiket á
jólum. Það er allt og sumt, því ég
„Nei, ég er ekki einmana,
strákar mínir. Hvernig á
ég að vera einmana með
bæði útvarp og sjónvarp?"
er einn. Hingað koma öngvir og
sjá mig, þannig að ég er ekkert að
standa í því að skipta um föt.
Þetta var allt öðruvísi hér áður
þegar það var mikið af fólki og
skepnum hér. Það er styttra síðan
skepnurnar fóru. Mér þótti nú
alltaf svolítið vænt um þær. Hér
hef ég búið alla tíð og hef ekki
önnur áform en að vera hér þetta
litla sem eftir er þar til yfir lýkur
með mig. Ég er trúaður maður og
geri ráð fyrir framhaldsiífi þegar
búið er með allt hér. Þótt mig
langi ekki til að deyja, hræðist ég
það ekki heldur. Eftir dauðann
kem ég til með að hitta aftur móð-
ur mína og sveitungana hinum
rnegin."
MOTOFIOLA\
MICOM 100
SSB-bílatalstöðin
Mikíl langdrægni — skýrt tal — sendíorka 100 wött — hristi-
prófuö — varahlutir og fullkomnustu mælitæki — til viögeröa og
þjónustu — til afgreiöslu strax.
KRISTINN GUNNARSSON & C0.
Grandagaröi 7, Reykjavík
Símar: 26677 og 21811.
I