Morgunblaðið - 20.08.1982, Síða 22

50
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. ÁGÚST 1982

Kg reyndi að stytta samtalið, en
hún hélt bara áfram að hlusta!
ást er
b ~l
.. að gefa henni
aukabita
TM R*q U.S Pat Offf.—all rlghts marvtd
•1962 Los Angetm Tlmm SyrxDcate
726
Kg hef áhyggjur af bróður Ambr-
ósíusi!
Svona er lífið
Það er eðlilegt því menn
gleyma mestu verðmætunum
Árni Helgason skrifar: Öfund og
heimtufrekja, en hve þessi orð eru
að verða litrík í íslensku þjóðlífi.
Ég minnist þess að kennarinn
okkar í bernsku minni skilgreindi
þau vel fyrir okkur og lagði
áherslu á að við héldum þeim
svona í hæfilegri fjarlægð. Hann
fór líka með vísuna: Margur ágirn-
ist meira en þarf./ Maðurinn fór
að veiða skarf/ Og hafði fengið
fjóra./ Elti þann fimmta en í því
hvarf ofan fyrir bjargið stóra.
Þetta kemur í hugann þegar ég lít
yfir daginn í dag og þann hugs-
unarhátt sem ræktaður er í þjóð-
iífi okkar um þessar mundir.
Aldrei nóg — og svo meðferðin
á því sem næst. Hver er ávinning-
urinn? Hvað gerum við þegar
þjóðin er komin á þann skulda-
klafa, að við ráðum ekki við neitt.
Við vitum að í dag eru þjóðirnar í
vandræðum með að framfleyta sér
og sínum, vaxandi atvinnuleysi
allt í kringum okkur og það er erf-
itt að segja hvað er framundan.
Erum við ekki að ryðja brautina
til vaxandi erfiðleika, brautina
sem við komumst útaf eftir
stríðslokin 1945? Þetta skyldum
við hafa í huga.
Eru menn nokkuð farsælli fyrir
fleiri krónur í kaup, eða hvernig
sem menn nú annars ná þeim?
Það eru margar spurningar sem
leita á hugann. Allir kveina og
ríkið á að bjarga. Útgerðin þarf
meira til að geta komist áfram.
Hún þarf ekki að sýna neina
reikninga. Við þurfum ekki að láta
okkur bregða þótt við heyrum
margar sögur af eyðslunni þar
sem annars staðar. Og margar
ótrúlegar. Þó allt sé svona á hvín-
andi hausnum eru alltaf fleiri og
fleiri sem fara í útgerð, og alltaf
er verið að heimta fleiri og fleiri
báta, ekkert hugsað um þótt verði
að leggja þeim allt að helming árs
vegna aflaskorts. Nei, bara að
gera út og græða. Ríkið lætur
Margan hefur dreymt um aó verða ungur í annað sinn.
*
Eg vard ungur
í annað sinn
Velvakandi góður.
Innilega þakka ég þér fyrir, og
henni Guðm'' hter, að birta
gamanvísur Öhappadagur"
eftir Örnólf 'í! g er nú orðinn
rúmlega sjötugur og ég segi það
satt, að ég varð ungur í annað sinn
við að sjá myndina af Reinhold
Richter og sjá braginn. Ég var á
samkomunni og sá hann og heyrði
og ég meira að segja lærði tvö er-
indi af því að heyra hann syngja.
Hann var í einu orði sagt alveg
frábær.
Ef Reinhold er lifandi enn, þá
sendi ég honum kveðju frá göml-
um áheyranda sem skemmti sér
reglulega vel. Annars voru Rein-
hold og Bjarni Björnsson aðal
stjörnurnar á þessum árum og
maður gleymir þeim aldrei svo
lengi sem tóran endist.
Sá var nú munurinn á þessum
tveim, að Reinhold samdi mikið
sjálfur, en Ingimundur fyrir
Bjarna, en það var dulnefni eftir
þvi er ég best veit. Það mun hafa
verið Kristján Linnet sem var þá
bæjarfógeti í Vestmannaeyjum.
Ég skal svo ekki þreyta ykkur
meira. Með bestu kveðju og þökk
fyrir birtinguna.
Ó.I. (Suðurnesjabúi)
þetta ekki fara á hausinn. Það má
alveg treysta á það og lifa flott.
Iðnaðurinn berst í bökkum. Hann
þarf meiri styrk og meiri hagræð-
ingu. En þegar talað er um dugnað
og hugvit og þesskonar — þá.
Bændur þurfa líka sitt. Kjötið er
illseljanlegt. En að hugsa sér þá
velmegunarþróun — guði sé lof —
sem þar hefir átt sér stað. Mold-
arkofarnir (ég man þá vel) eru
horfnir. Falleg hús rísa í fögru
umhverfi og vélarnar vinna.
Fénaðurinn fallegur og vænn
gengur um græna haga. Hvers
vegna eru menn ekki glaðir og
fegnir þegar guð gefur okkur
slíkt? Og svo er öll eyðslan.
Á einni samkomu um verslun-
armannahelgina var sagt að kom-
ið hefðu inn um 2 milljónir ný-
króna. Ferðalögin út um lönd
blómstra. Ferðaskrifstofurnar
hafa nóg að gera. Veitingahúsin
heimta fleiri bari. Þeir þurfa að
selja meira brennivín. Svo mæta
þeir afrakstrinum niðri á götu eða
á einhverjum stofnunum, þar sem
hann er að berjast við sinn veik-
leika. Allir eru að barma sér. En
svo þegar skattskrárnar koma,
reka menn upp stór augu og eng-
inn segir neitt. Svona er lífið. Það
er eðlilegt, því menn gleyma
stærstu verðmætunum, lífinu í
Kristi sem er sá mesti auður sem
nokkur getur höndlað. Menn tala
um gengisfall og hafa um það stór
orð. Ríkisstjórnin fellir gengið.
Það eru ekki þeir sjálfir, en hvern-
ig fella þeir sitt andlega gengi. Er
ekki kominn tími til að hugsa um
það.
Inga, hafðu
samband
Velvakanda hefur borist bréf
frá tveimur bandarískum vinkon-
um sem hafa gert mikið til þess að
ná sambandi við íslenska vinkonu
þeirra, en enn ekki haft árangur
sem erfiði. Þær biðja Ingu Sig-
rúnu Clariot, en að þeirra sögn var
heimilisfang hennar síðast í
Kötlufelli, að hafa samband við
Brigit eða Ritu.
Svar við fyrir-
spurn um Mikla-
holtsprestakall
Varðandi fyrirspurn, sem
barst Velvakanda frá M.B.Þ.
um Miklaholtsprestakall og
birt var í Morgunblaðinu 15.
ágúst sl. vill Biskupsstofa
taka fram, að samkvæmt lög-
um 35/1970 er meginreglan
sú, að prestaköll eru nefnd
eftir staðsetningu prestseturs.