Morgunblaðið - 12.09.1982, Blaðsíða 15

Morgunblaðið - 12.09.1982, Blaðsíða 15
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. SEPTEMBER 1982 63 Afmæliskveðja: Gunnar Jónas- son forstjóri Á morgun, mánudaginn 13. september, verður Gunnar Jóns- son, forstjóri í Stálhúsgögnum einn af mínum góðu og gömlu veiðifélögum 75 ára. Um árabil tók Gunnar virkan þátt í félagsmálum, var til að mynda í stjórn og varastjórn Fé- lags íslenskra iðnrekenda 1956— 1962 og í stjórn Stangar- veiðifélags Reykjavíkur, 1957— 1965, og það er einkum frá þeim starfsvettvangi, sem mér er kærast að minnast hans á þessum tímamótum. í stjórn Stangarveiðifélagsins reyndist Gunnar í alla staði traustur og tillögugóður. Hann lagði það til málanna, sem hann taldi að væri félagsmönnum og fé- laginu heilladrjúgast, og vakti hann yfir velferð og hagsmunum félagsins af sömu gaumgæfni sem um hans eigið fyrirtæki væri að ræða. Gunnar er þekktur völundur í höndunum og speglast það í fram- leiðslu fyrirtækisins Stálhúsgögn- um, sem landsmönnum er alkunn. í Munaðarneslandi við Norðurá stendur nú lítið, vinalegt og hag- lega gert hús. Hús þetta stóð áður við Laxá í Hrútafirði, en var seinna flutt á núverandi stað og þar hafa margir veiðimenn átt betri hvíld og meiri ánægju en hægt er að öðlast í veiðihótelum þar sem meira er borið í. Fallegt umhverfi og góður aðbúnaður er veiðimanninum jafn ef ekki meira kærkomið en mikil veiði. Fyrir þá sem ekki vita og eru yngri meðlimir í Stangarveiði- félagi Reykjavíkur í dag, þá skal þess getið að Gunnar var hönnuð- ur þessa húss og sá um allar þær framkvæmdir. Gunnar hefur ætíð verið mikill áhugamaður um veiði með flugu og fannst honum að laxveiðimenn legðu helst til litla rækt við þá íþrótt. Han vildi efla íþróttina, og 1963 gaf hann Stálhúsgagnabikar- inn, fallegan verðlaunagrip, ef það mætti verða til þess að örva sam- keppni um fluguveiði á meðal veiðihópa í Norðurá. Nú síðustu árin hafa þessir veiðihópar leyst upp vegna breyttra ytri og innri aöstæðna. Við þessar breyttu að- stæður ákvað Gunnar að bikarinn skyldi vera eign Stangarveiðifé- lags Reykjavíkur og situr hann þar sem minnisvarði velvilja hans til félagsins og almenns áhuga hans á veiðimennskunni sem íþrótt. Drengskaparmaður er Gunnar mikill og vil ég hér herma eina sögu sem dæmi um það. Eitt sinn sem oftar vorum við Gunnar saman að veiðum í Norð- urá ásamt fleiri félögum í Stál- húsgagnapartíi. Á þeim árum tíðkuðust ekki kæligeymslur í veiðihúsum og ráðskonur höfðu yfirleitt ekki yfir bifreið að ráða til að afla matfanga og urðu veiði- menn því að hlaupa undir bagga með þeim. í þetta skipti sem sagan greinir frá féll það í minn hlut að fara með ráðskonunni niður í Borgarnes en við Gunnar áttum annars saman veiðina þennan eft- irmiðdag í svokölluðum Hraun- bollum fyrir ofan Glanna í Norð- urá. Þennan dag var ágætisveður, sólfar nokkuð og spurði ég Gunnar hvort hann tæki konur okkar með. Gunnar játti því og bætti svo við eftir stutta þögn: „Þú kemur strax uppeftir, Guðmundur, þegar þú hefur lokið störfum fyrir ráðskon- una, og ef ég renni áður en þú kemur þá verður það við Maga- klöppina, en suðurkvíslina snerti ég ekki og getur þú byrjað þar þegar þú kemur." Fyrir þá sem ekki þekkja til í Norðurá skal þess getið, að Magaklöppin er í norður- kvísl árinnar og fékk þetta nafn meðal veiðifélaganna vegna þess að ef laxinn tók þar ekki fljótlega úr hæfilegri fjarlægð frá árbakk- anum varð að ýta sér og skríða eftir klöppinni á maganum til að styggja ekki laxinn sem oft liggur þarna undir bergsyllunni. Klukk- an mun hafa verið langt gengin í átta um kvöldið, er ég mætti til veiðanna. Enga sá ég stöngina á lofti. Ég fór að líta í kringum mig, og þá heyrði ég allt í einu Gunnar kalla til mín úr einum hraunboll- anum: „Komdu og fáðu þér kaffi.“ Ég spurði hann hvort hann væri búinn að fá hann, en þá svöruðu konurnar einum rómi: „Hann er ekki enn farinn að renna, Guð- mundur.“ „Svona engan asa, Guðmundur, nú höfum við þetta eins og við töl- uðum um í dag, hvor okkar á sína klöpp til að byrja með, og síðan spjöllum við saman á eftir og ræð- um framhaldið. Það sakar ekki að lofa lónbúanum að vera í friði þar til við erum báðir tilbúnir. Fáðu þér bara kaffisopa hjá konunum í rólegheitum, ekkert liggur á og svo setjum við í hann á eftir.“ Þetta urðu orð að sönnu og það voru glaðir veiðimenn ásamt kon- um sínum sem héldu heim í kvöld- verðinn í veiðihúsinu. Þessa sögu hef ég sagt til að sýna hversu einstakur veiðifélagi Gunnar er og megi það vera öðr- um til eftirbreytni. Ég vil að lokum enda þessi fá- tæklegu orð með að þakka inni- lega fyrir samstarfið og samferð- ina í laxveiðinni í mörg undanfar- in ár, og veit ég að undir það taka félagar okkar úr Stálhúsgagna- partíinu í Norðurá. Við Unnur sendum þér, frú Önnu Sigríði, börnum ykkar og tengdabörnum okkar innilegustu hamingjuóskir í tilefni dagsins og megir þú og fjölskylda þín njóta alls hins besta á komandi árum. Guðmundur J. Kristjánsson Gunnar Jónasson, forstjóri í Stálhúsgögnum, er 75 ára á morg- un, 13. september. Það er erfitt að geta manns á slíkum afmælisdegi, að afmælis- greinin fái ekki á sig blæ eftir- mæla, en afmælisbarnið er í dag fílhraustur og vinnur hvern dag við fyrirtæki sitt líkt og áður, og á honum er ekkert fararsnið. Gunn- ar hefur lagt gjörva hönd á margt, sem ég skal reyna að tíunda hér, þótt ekki sé tæmandi. Atvikin höguðu því þannig að við Gunnar urðum þrautryðjendur á sviði flugmála fyrir 54 árum er við héldum til Þýzkalands, hann til þess að læra flugvélavirkjun, en ég til flugnáms. Gunnar varð því brautryðjandi ásamt Birni heitnum Olsen, er einnig hélt utan í sama skyni ásamt Jóhanni Þorkelssyni, sem einnig er látinn. Gunnar er því elsti flugvélavirki á landinu. Þeirra Björns, er dó um aldur fram, og Jóhanns naut skammt í þessu starfi. Við hittumst oft í Berlín á árun- um 1928—’29 og vorum að sjálf- sögðu miklir bjartsýnismenn, trúðum á flugið og framtíð þess. Heimskreppan setti strik í reikn- inginn en hún hófst um þetta leyti 1928—’30, og hið nýstofnaða Flug- félag íslands, nr. 2, varð að hætta starfsemi sinni haustið 1931, og þessi litli hópur stóð uppi atvinnu- laus, en ekki þó lengi. Þeir Gunnar og Björn stofnuðu fljótlega fyrirtækið Stálhúsgögn, sem Gunnar rekur enn sem einka- fyrirtæki. En þetta fyrirtæki var alger brautryðjandi í smíði ný- tízku stálhúsgagna og nýtur vax- andi álits á meðal íslenzkra iðn- fyrirtækja. Það var gaman þegar við Gunn- ar fórum í fyrstu flugferðina á flugvél undir alíslenzkri stjórn af ytri höfninni í Reykjavík annan Alþingishátíðardaginn 1930. Þetta var fyrir okkur sérstaklega minn- isstæður atburður, þvi við Gunnar erum báðir Eyrbekkingar, fæddir svo til á sama hlaðinu, Garðabæ. Gunnar er þremur árum eldri en ég, fæddur 1907. Gunnar er eins og segir fæddur á Eyrarbakka í Garðabæ, að ég held, einn af mörgum systkinum, en bræður Gunnars eru miklir hagleiksmenn hver á sínu sviði. Um móður Gunnars segir Jón sál- ugi Axel Pétursson í eftirmálum um hana: Það voru ótaldir munn- bitarnir sem hún lét af hendi rakna til fátækra, og mun hann hafa verið einn þeirra þótt máski hafi ekki verið beint fátækur. Á sviði iðnaðarmála hefur Gunnar getið sér góðan orðstír, og setið m.a. í stjórn FÍI, en Gunnar og fyrirtæki hans nýtur mikil trausts, enda framleiðsla Stál- húsgagna, brautryðjendastarf hér á landi. Margt fleira væri hægt að tína til á þessum merkisdegi Gunnars Jónassonar, en hér skal staðar numið. Ég óska Gunnari og hans fólki hjartanlega til hamingju á þessum tímamótum í lífi hans, með ósk um að mega njóta hans um mörg ókomin ár. Gunnar er giftur Önnu Jóns- dóttur, hinni mætustu konu, og eiga þau saman fjögur börn, öll gift, en synirnir eru Jón og Björn og dæturnar Guðlaug og Anna Lilja. Allt er þetta sómafólk, og makar þeirra, og virðast ætla að feta dyggilega í fótspor foreldr- anna. Alveg sérstaklega viljum við, kona mín og ég, þakka þeim hjón- um fyrir ótaldar ánægjustundir er við höfum notið á heimili þeirra, en á vinskap okkar hefur enginn skuggi fallið í öll þessi ár. Gunnar ætlar að vera heima og taka á móti gestum þeirra hjóna, slíkt er höfðingja siður. Lifðu heill gamli vinur, og megi gæfan fylgja þér og þínum um mörg ókomin ár. Sigurður Jónsson, flugmaður. Það er óþarfi að þreyta sig á helgarinnkaupunum. Kannast þú ekki við föstudags- tilfinninguna? Allir bílar bæjarins að þvælast fyrir þér í umferð- inni, bílastæðin stöppuð og matvöruverslanirnar troðfullar af fólki, sem keppist við að kaupa sér í helgarmatinn. Það væri nú þægilegt að geta lostnað við þetta allt saman! Þar kemur frystikistan til skjal- anna. Það er ekki nóg með að þú getir gert innkaup í stórum stíl með lengra millibili og fækkað þannig búðarferðunum. Þú getur líka keypt ýmsa mat- vöru á lægra verði í stórum einingum, nýtt þér allskonar tilboðsverð og útsölur, s.s. á kíöti. smjöri og grænmeti,-og bakað til jólanna í júlí! Viö eigum mikið úrval af Philips og Carawell frystikistum og frystiskápum, sem henta öllum heimilum. Frystikista er fjárfesting, sem borgar sig strax! ...Það er engin föstudagsörtröð við frystikistuna! Hafðu samband, við erum sveigjanlegir í samningum. heimilistæki hf. HAFNARSTFIÆTI 3 - 20455 - SÆTÚNI 8 -15655

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.