Morgunblaðið - 19.09.1982, Side 1

Morgunblaðið - 19.09.1982, Side 1
Sunnudagur 19. september - Bls. 49-80 „Þetta er mitt líf‘ Rætt við Einar Hákonarson listmálara og fyrrverandi skólastjóra Myndlista- og handíðaskólans Vinnustofan er stór og björt. Það er hátt til lofts. í henni innanverðri er pallur og þaðan er innangengt í íbúðina. Það bergmálar og tninnir þannig á listasafn. A trönum er stór, hvítur strigi sem Einar er byrjaður að teikna á. Myndin er af manni sem situr asna og styður annarri hendi á lend hans og lítur til baka. Það er sérkennileg ró og fegurð yfir myndinni. Fáeinir svartir pensildrættir á hvítum striga í hvítri vinnustofu, þar sem er bergmál. Úti er rigning með köflum. ~ g var að byrja á Eþessu í morgun. Þetta er önnur myndin í þriggja mynda röð með trúarlegu efni. Innreið Krists í Jerúsalem er stofninn sem ég vinn út frá í þessari. Háskólinn á fyrstu myndina. Hún heitir Á Valhúsahæð. Þar er fólk að taka Jesú niður af krossinum. Gsjan í baksýn og sjórinn sléttur og blár eins og hjá Steini. Þetta er fólk sem við sjáum á götu. Kannski sóknarnefndin." Einar sýnir mér ljósmynd af Valhúsahæðarmyndinni. Mér finnst hún skemmtileg. Ég lýsi hrifningu minni af þessu nýja húsi sem við stöndum í. „Það er nú ennþá mikið eftir, eins og þú sérð,“ segir Einar um leið og við göngum upp í íbúðina að ná í kaffi og bolla. Það er nú ekkert voðalega mikið eftir, virð- ist mér, þó liggur stigi ennþá upp í tómið, risið er ófrágengið. Á veggjum eru myndir eftir Einar Hákonarson. Einnig nokkrar eftir aðra kunna listamenn, Kjartan Guðjónsson, Magnús Kjartansson og Braga Ásgeirsson. I borðstof- unni er skemmtileg mynd eftir Einar af fjölskyldu við matarborð. Heimilisfaðirinn horfir vöku- mannsaugum yfir öxl sér og fram úr myndinni, eins og á óboðinn gest. Myndin heitir „Hver ert þú?“ Loks komum við okkur fyrir í vinnustofunni, þar sem nýja myndin blasir við okkur í hinum enda hennar. Ég spyr Einar hvað taki nú við hjá honum, eftir að hann er hættur sem skólastjóri Myndlista- og handíðaskólans, eftir fjögur ár í því starfi og tíu ára kennarastarf við sama skóla þar áður. Landslag, bátar og kreppa „Upphaflega ætlaði ég aldrei að verða skólamaður, en það æxlaðist nú svona samt og ég hef haft gam- an af því. Þess vegna ætla ég ekki að hætta alveg að kenna, þótt það verði í eitthvað minni mæli. Ég ætla að halda hér námskeið í teikningu fyrir almenning. Að öðru leyti ætla ég að helga mig málverkinu. Ég hef góða aðstöðu til að gera hvort tveggja hér. Ég verð að hafa tekjur af einhverju til að lifa og ég vil mun frekar vinna fyrir þeim tekjum með kennslu, heldur en að eiga það á hættu að verða peningalega háður málverkinu, verða háður mark- aðnum, láta peningasjónarmið stjórna myndgerðinni. Það er allt- af dálítil hætta á slíku, þegar fólk lifir á þessu einu.“ — Hvað selst? „Landslagsmyndir, bátamyndir og kreppurómantík. Kreppuróm- antík er kannski það nýjasta, bæði í bókum og myndverkum. Menn virðast ekki geta horfst í augu við sjálfa sig og stöðu sína í samtím- anum. Enda sér maður að allt frá striðslokum hefur sú tilhneiging verið mjög rík meðal hvers kyns listamanna, að flykkja sér saman í einhverja hópa og klíkur, til að styðja hver við annan í einhvers konar trú eða pólitík. Sennilega er þetta vegna þess að þeir treysta sér ekki til að standa á eigin fót- um. Þeir þurfa einhvern stuðning til að halda við skoðunum sínum, sem hafa fyrir löngu dregist langt aftur úr veruleikanum. Margir hafa spurt mig að því, hvers vegna ég hafi lýst mig sjálfstæðismann svo opinberlega fyrir borgarstjórnarkosningarnar í vor og því er til að svara að mig langaði hreinlega til að lýsa yfir sannfæringu minni. Ég trúi á ein- staklinginn og ég er mjög hissa á því, hve margir listamenn virðast vera miklar hópsálir. Það blasa jú hvarvetna við sorgleg dæmi þess, hvernig raunverulegum lista- mönnum farnast í samfélögum sem hneppa einstaklinginn í fjötra í nafni einhverrar fjöldahyggju, eins og fjöldinn sé ekki einstakl- ingar. Hitt er svo annað mál, að listamenn sem kjósa að verða und- irlægjur ríkjandi valdhafa lifa jafnan góðu lifi í þessum löndum, en þeir eru þá bara ekki lengur raunverulegir listamenn. Ég ætla að vona að við íslend- ingar verðum ekki þeirri ógæfu að bráð eins og frændur okkar Svíar og Danir, að gera listina að vett- vangi innihaldslausrar hópsefjun- ar og niðurdrepandi jafnaðar- mennsku, sem gelt hefur allt lista- og menningarlif í þessum löndum þannig, að þar eru nánast engir toppar á neinu sviði. Það er ekki hægt að mála mynd í hóp. Ég get sagt þér sögu af því. Ég fór einu sinni ásamt tveimur öðrum íslenskum myndlistar- mönnum á eitthvert seminarium í Halmstad. Við vorum fulltrúar FÍM. Það var verið að ræða stöðu listamannsins í nútímasamfélagi, eða eitthvað álíka. Þetta var sem sagt norræn samvinna, tómt kjaftæði, sem getur verið ósköp huggulegt. En á þessum fundi fékk ég þá hugmynd að við fulltrúarnir ættum að mála stóra mynd í sam- einingu og þessi tillaga mín var

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.