Morgunblaðið - 26.09.1982, Blaðsíða 16

64 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. SEPTEMBER 1982
Rætt við liðsmenn Nýja kompanísins um jazztónlist og fleira
Siguröur Flosason,
18 óra menntaskólanemi. Lýkur
stúdentsprófi og einleikaraprófi
á saxófón næsta vor, vonandi.
Hóf tónlistarnám fimm ara gam-
all. Hefur dólæti á Charlie Parker
en lítið álit á Grover Washington
jr-
Texti: Sveinn Guöjónsson/ Myndir:
Jóhann G. Jóhannsson,
27 ára tónlistarkennari. Stundaöi
háskólanám í Boston og Uppsöl-
um og lauk BA-prófi í eðlisfræði
og tónlistarfræði. Undir áhrifum
frá Bill Evans og Chopin og ffylli-
lega sáttur við aö hafa tónlist að
lifibrauði.
Emilía Björnsdóttir
Sveinbjörn I. Baldvinsson,
25 ára rithöfundur. Lýkur BA-
prófi í bókmenntafræði innan
skamms, með dönsku sem auka-
fag. Hefur starfað við blaða-
mennsku meö námi. Hóf tón-
listarnám ungur að árum og er
undir áhrifum frá Bítlunum, Stan
Getz, Kenny Burrell, Jim Hall og
Philip Catherine.
Tómas R. Einarsson,
29 ára sagnfræðingur, húsvöröur
og tónlistarnemi. Tekur kontra-
bassa fram yfir rafmagnsbassa.
Hóf harmónikunám 19 ára gamall
en fékk köllun á konsert hjá
Niels Henning 0rsted Pedersen,
sem nú er hans uppáhaldsmaður
númer eitt, tvö og þrjú.
Ekki svört
plata
Þegar þú gengur á götu í miðborg Reykjavíkur áttu síst von á, að undir fótum
þér séu menn að nostra við sköpunarverk, semja og æfa tónlist, jafnvel jazz,
og þú leiðir ekki einu sinni hugann að slíku. En svo heyrir þú skyndilega
daufan óm af hljómlist leggja upp úr loftræstiopi, á stóru verslunarhúsi við
fjölfarið götuhorn, og þú dregur auðvitað þá rökréttu ályktun, að einhverjir
hljóti að vera að leika á hljóðfæri þarna niðri. Og ef þú gerist svo djarfur að
renna á hljóðið máttu alveg eins eiga von á að standa brátt augliti til auglitis
við liðsmenn hljómsveitarinnar „Nýja kompaníið“.
Jazzhljómsveitin „Nýja komp-
aníið“ hefur starfað í rúm tvö
ár og hefur markað sér
ákveðna sérstöðu í íslensku tón-
listarlífi með því að útsetja og
leika frumsamda jazztónlist í rík-
ari mæli en tíðkast hefur fram til
þessa. Hljómsveitin sendi nýlega
frá sér sína fyrstu hljómplötu,
„Kvölda tekur", og sú plata mark-
ar þau tímamót í íslenskri jazz-
sögu, að vera fyrsta platan með
frumsömdu efni, sem starfandi
jazzhljómsveit sendir frá sér.
Enginn ríður feitum hesti frá
því að leika jazztónlist á íslandi og
þess vegna lék okkur forvitni á að
vita hvers vegna ungir og tiltölu-
lega efnilegar menn eyða miklum
hluta frítíma síns í að semja, út-
setja og leika jazz og svarið er
raunar ákaflega einfalt:
„Ánægjan, fyrst og fremst og svo
einhver þörf fyrir að fást við skap-
andi starf á þessu sviði."
Þeir félagar í „Nýja kompaní-
inu“ voru að æfa fyrir væntanlegt
tónleikahald sitt í Reykjavík í
byrjun október og við gefum þeim
sjálfum orðið:
„Hugmyndin er að fylgja plöt-
unni eftir með tónleikum nú í
haust og þá gerum við okkur vonir
um að geta haldið að minnsta
kosti einn opinberan konsert sem
stendur upp úr þessu venjulega
„rauðvíns-jammi" þótt auðvitað sé
nauðsynlegt að hafa það með. Síð-
an reiknum við með að fara
eitthvað í menntaskólana og víðar
eftir því sem tækifæri gefast. En
konsertinn yrði þá frekar hugsað-
ur sem alvarleg kynning á plöt-
unni, þar sem við verðum jafn-
framt með mikið af nýju efni. En
með þessu erum við ekki að gera
lítið úr „rauðvíns-jamminu" því
það er ómissandi hluti af þessu
öllu saman og síst óskemmtilegri.
Það eina sem við viljum losna við
er að leika fyrir mjög drukkið fólk
á öldurhúsunum."
Er jazzinn yfir það
hafinn eða eru þetta
fordómar?
„Hvorugt, þetta á bara einfald-
lega ekki saman. Þegar fólk er
komið á ákveðið stig í drvkkjunni
vill það fá dansmúsík, sem er mjög
eðlilegt. Maður myndi sjálfsagt
vilja það sjálfur. En jazzinn gerir
þær kröfur að menn hlusti með
nokkurri athygli, sem drukkið fólk
á yfirleitt erfitt með. Þess vegna á
þetta ekki saman og því ástæðu-
laust að vera að svekkja sig á svo-
leiðis löguðu."
Þegar hér var komið sögu
fannst okkur tími til kominn að
kynnast þeim félögum örlítið nán-
ar, hverjum fyrir sig, enda eru
þeir um margt ólíkir þrátt fyrir
sameiginlegan áhuga á jazzinum.
Annað er það sem virðist mjög
einkennandi fyrir „Nýja kompaní-
ið“, — það er nánast inntöku-
skilyrði í hljómsveitina að vera
með BA háskólagráðu í einhverri
grein. Þrír eru BA-menn, einn
verðandi BA-maður innan
skamms, en einn er enn í mennta-
skóla sakir bernsku sinnar. Hann
mun Ijúka stúdentsprófi næsta
vor og að því loknu fer hann vænt-
anlega í háskólanám og lýkur
BA-prófi og í trausti þess var hon-
um veitt undanþága til inngöngu í
hljómsveitina, segja þeir.
Jóhann
Jóhann G. Jóhannsson, 27 ára
gamall eðlisfræðingur og tónlist-
arfræðingur, leikur á píanó. Hann
kennir tónlist við Fjölbrautaskól-
ann í Breiðholti og sjálfur segir
hann svo frá tónlistarferli sínum:
„Kynni mín af tónlist byrjuðu
mjög snemma, eins og raunar hjá
öllum, en ég byrjaði mjög ungur
að læra á píanó. Ég var átta ára,
þegar ég byrjaði hjá Carl Billich
og síðan var ég í Tónlistarskólan-
um hjá Halldóri Haraldssyni. Síð-
an lá leiðin til Bandaríkjanna, í
Brandeis University í Boston, þar
sem ég lagði stund á eðlisfræði og
tónlistarfræði í fjögur ár. Ég var
svo eitt ár í Uppsölum í Svíþjóð í
tónlistarfræðinámi, áður en ég
kom hingað heim og byrjaði með
Nýja kompaníinu, ásamt kennslu-
störfum í tónlist."
Um eftirlætis jazzleikara sinn
og aðra áhrifavalda í tónlistinni
segir Jóhann G. Jóhannsson: „Ég
hef mestar mætur á píanistanum
Bill Evans sem jazzleikara. En ég
fór í jazzinn út úr klassíkinni
þannig að ég er alveg eins undir
áhrifum frá Chopin og eins get ég
nefnt „rag-time“ píanistann Scott
Joplin."
Sigurður eldri
Sigurður Valgeirsson trommu-
leikari er 28 ára gamall, BA í ís-
lensku og vinnur á auglýsinga-
deild Dagblaðsins og Vísis. Þegar
við byrjuðum að rifja upp feril
hans í tónlistinni gall við í félög-
um hans: „Gleymdu ekki Rigmor,“
og þessa meldingu útskýrir Sig-
urður á eftirfarandi hátt: „Þetta
er eins konar innanhússbrandari
hjá okkur, að ég hafi fengið takt-
inn í mig í dansskólanum hjá
Rigmor. En ég hef ekkert lært á
trommur fyrir utan nokkra tíma
hjá Guðmundi Steingrímssyni. Ég