Morgunblaðið - 26.09.1982, Blaðsíða 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. SEPTEMBER 1982
£y kluk.k&n virkUega ab uer&a f<mm p"
HÖGNI HREKKVISI

^
„GERÐU OKKUt 6g£\9A...GEFEXJ |»SEKKl FlEA/M !"
Höfum ekki efni á að
leyfa þessa vitlevsu
Ó. skrifar 14. september:
„Velvakandi
Ég sé að óskað er eftir því að
lesendur láti í sér heyra um hin
ýmsu mál, og það hef ég gert
einstöku sinnum, m.a. til að gera
tillögu um það sem mér hefur
fundist betur mega fara.
Mig langar til að gera rall-
akstur og torfæruakstur að um-
ræðuefni í þessum pistli. Ég hef
séð myndir frá keppni í þessum
„íþróttagreinum“ og hreint
ofboðið eyðilegging á gróðri og
röskun á jarðvegi, að ég tali ekki
um augljósa slysahættu, sem
svona glæframennska hefur í för
með sér og óheppileg uppeldis-
Þessir hringdu . . .
Ógerlegt að
fylgja þessum
hámarkshraða
M.E. hringdi og hafði eftirfar-
andi að segja: — Eg hef lengi furð-
að mig á því fyrirkomulagi að
takmarka hámarkshraða á hluta
Miklubrautarinnar (sbr. skilti við
Lönguhlíð) við 50 km á klst. Það
liggur í augum uppi að ógerlegt er
að fylgja þessum hraða í þeirri
þungu umferð sem fer um götuna
og yrði ekki til annars en þess að
þeir sem á eftir kæmu þytu fram
úr manni, og eru þá lögreglubílar
ekki undanskildir; ég hef marg-
falda reynslu af því. Þarna gerast
því þúsundir ökumanna lögbrjótar
á degi hverjum (lögreglumenn
líka) og sér hver maður að slíkt
fyrirkomulag er ekki hafandi.
Góð hugmynd
Stefán J. Björnsson hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: —
Ég vil taka undir þá skoðun H.Þ.
í síðasta Sunnudags-Velvakanda
að athugandi sé að reisa kæfu-
verksmiðju hér á landi til stór-
framleiðslu þessarar vöru og út-
flutnings. Mér finnst þetta góð
hugmynd og ekki síst með tilliti
til þeirra markaðserfiðleika sem
hrjáð hafa kjötútflutning okkar.
í þessu sambandi vil ég sérstak-
lega benda á kæfuframleiðslu
hjá Kjötbúðinni Borg. Kæfan
sem þar er framleidd og seld er
að mínu mati mjög góð og yrði
útgengileg hvar sem væri í
heiminum. Ég hef sjálfur farið
með þessa vöru úr landi og þótti
hún hnossgæti, ekki síður en
hangikjöt og nýtt kjöt, sem ég
hef einnig haft í farangri mín-
um.
Hvernig stendur
á þessu?
Hrafnhildur hringdi og hafði eftir-
farandi að segja: Hvernig stendur á
því að tímar í jazzballett eru miklu
dýrari en kennsla í almennum
dansi? Þar sem ég hef hug á hvoru
tveggja, leitaði ég mér smá upplýs-
inga.
ónafngreindir þrír kennslustaðir
Upprisa mannsins
Svanlaug Löve skrifar:
„Vegna þess að ég er Guðstrúar-
maður, er það venja mín að hlusta
á útvarpsmessur á sunnudögum,
sem nú í seinni tíð valda mér þó
oft vonbrigðum.
Ekki svo að skilja að guðsþjón-
ustur séu almennt talið lakari en
þær áður voru, menn játa þar trú
sína og er ekkert nema gott um
það að segja. Astæðan er að veru-
legu leyti sú, að mér líkar ekki
breyting á trúarjátningunni, sem
nýlega hefur verið gerð og í því
felst, að nú er þar ekki talað um að
trúa á „upprisu dauðra", heldur
einungis “upprisu mannsins“.
Þetta orðalag skil ég þannig, að
ekki sé ætlast til né ráð fyrir því
gert að aðrar lífverur en maður-
inn, sem er þó ekkert annað en ein
tegund spendýranna, lifi líkams-
dauðann. Þykir okkur leik-
mönnum það heldur ótrúlegt, að
skaparinn geri þannig upp á milli
barna sinna, og í sannleika finnst
mér fátt bera gleggri vott um
hroka mannsins en einmitt þessi
orð.
Ég er ekki Bibiíufróð, en veit þó
að þar stendur að laun syndarinn-
ar séu dauði. Og þar sem allir
munu geta verið sammála um það,
að maðurinn sé eina lífveran sem
syndgar, þá hlýtur hann einnig að
vera eina lífveran sem á það á
hættu að deyja í þeim skilningi
sem Biblían meinar, og skilst mér
að þá sé fyrir þeim hinum sömu
ekki um neina upprisu að ræða.
Jörðin er mjög auðug af lífi, eins
og allir vita. Dýr og margskonar
gróður prýða umhverfi sitt og eru
til yndis og ánægju öllum þeim
sem ganga með opin augu. En í
húsi föðurins, sem Kristur sagði
okkur frá, er nú orðið svo fátæk-
legt að þar er aðeins um eina
dýrategund að ræða, þ.e. manninn.
Hvílík eyðimörk!
Þá kysi ég fremur að vera hér á
jörðu, þar sem ég er agnarlítill
hlekkur í hinni fjölbreyttu líf-
keðju, sem Guð hefur skapað."
iHvernig væri að
reisa kæfu
[verksmiðju?
H.Þ. hringdi og hafði eftirfar-l
ndi aðsegja: 1
— Ég hef verið að leaa um það il
löðunum, að við íslendingar eig-l
m svo mikið kjðt og ættum aðl
■efa eitthvað af því til fátækra
anda. Mér fyndist svo sem ekkert I
ið því, ef við mættum einhvers í
niasa en mér hevrist á flestumaðj
LVísa vikunnarl
Fiskvinnslunni var
heitið 2% gengissigi*
„ÞKHHI 4% rwkverðshækkun verður ekki hæll á nokkurn annan
háll en með gengÍHlækkun, aem nemur um 2% eða sambærilegri
koatnaðarlækkun Við teljum okkur hafa loforá fyrir (engianigi ng
það mjög Hjótlega. Okkur var lofaá því aé þeaai hækkun vrði hælt
aá fullu og það verður ekki gert á annan hátt." aagði eiaa af
r„ lll „.„m - «
' >»Mi U.nn eftir k
vinnslunni yrði bætt hækk
unin að fullu. Ég held að það
hefði fyrit og fremat verið
túlkað sem svo, að við værum
að taka fram fyrir hendurnar
á lil bess kiörnum fulllrúum
llla leikin krónan er hjá kommúnistum;
fellur, sígur, hrapar hralt;
hörmulegt — en er þó satt.
Hákur