Morgunblaðið - 20.09.1983, Qupperneq 15

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. SEPTEMBER 1983
15
atriðið er þegar hún reynir að
forfæra vesalings skósmiðinn.
Það fór kliður um salinn því að
áhorfendur kunnu vel að meta
skopið. Þegar hún kemur undir
lokin í heimsókn í sitt eigið hús,
orðin fastlaunað viðhald í blokk,
lýsir hún einnig vel hinni von-
lausu aðstöðu sinni.
Þorsteinn Gunnarsson túlkar
Stíg. Ekki held ég að það sé
ofsögum sagt að meistaralega er
þar staðið að verki. Það er eins og
hljómborð Þorsteins stækki og
stækki og því ber að fagna að
hann snýr sér nú óskiptur að
leiklist.
Pétur Einarsson hefur verið
maður önnum kafinn við að
stjórna Leiklistarskóla íslands,
en birtist nú á sviðinu í gervi
Finnbjörns skransala, eiginlega
betri en nokkurn tíma fyrr þótt
hann hafi oft látið að sér kveða
áður. Skransalinn er ekki mann-
gerð sem ástæða er til að halda
sérstaklega upp á. En mannleg
hlýja Jökuls gerir skransalann
þrátt fyrir allt hluta af flóru
hinna bágstöddu og blæs honum
lífsanda í nasir.
Pétur kennari er leikinn af Jóni
Hjartarsyni og trúverðugur í
höndum hans, túlkunin mennsk.
Meðal þeirra hlutverka sem
tíðindum sæta vegna góðrar túlk-
unar er rukkari Karls Guð-
mundssonar. Slíkur leikur er fá-
tíður í annars heldur ómerkilegu
hlutverki. Kómíkin bregst ekki
þegar Karl á í hlut.
Nýliðar á sviði Iðnó eru Krist-
ján Franklín Magnús og Edda
Heiðrún Backman. Ásamt öðru
fólki í Leiklistarskólanum á liðnu
leikári gerðu þau margt gott í
sýningum eins og Sjúkri æsku og
Prestsfólkinu.
Kristján Franklín Magnús
vann tvímæialaust leiksigur í
hlutverki Láka. Þessi ungi ieikari
er óvenjulega vel í stakk búinn til
að túlka i senn ákaflyndi og ráð-
leysi ungrar kynslóðar. Hann er
vandanum vaxinn að taka við
jafnstóru hlutverki og Láka.
Hvernig Láki breytist úr upp-
reisnarunglingi í þroskaðan
mann túlkaði Kristján Franklín
frábærlega.
Edda Heiðrún Backman er eins
og Kristján Franklín Magnús
geðfelldur leikari og meira en
það. Hún lýsti á sterkan hátt
stúlkunni Árdísi, en hlutverkið er
mikilvægt vegna þess að höfund-
urinn teflir því fram til mótvægis
við hina spilltu og lífsþreyttu og
það er tákn vonar hjá honum.
Það er ekki síst vandi að skila
þessu hlutverki án ofleiks, gera
það jafn hljóðlátt og Jökull vill að
það sé. Þetta tókst Eddu Heið-
rúnu Backman fyllilega.
Vonandi eigum við eftir að sjá
Kristján Franklín Magnús og
Liebhaber, var flutningur Kristins
frábær, bæði söngur og leikur.
Þarna átti og Jónas alveg stór-
kostlegan leik og einnig i næsta
lagi, Two little flowers, eftir Ives,
sem Kristinn flutti af ótrúlegum
nettleika. Eftir hlé sýndi Kristinn
á sér klærnar og flutti fimm aríur
úr stóróperum Mozarts og Verdis.
Þar sýndi Kristinn að hann er
feiknalega efnilegur óperusöngv-
ari, með rödd sem ekki aðeins nýt-
ur sín í veikum og viðkvæmum
söng, heldur ekki síður i tilfinn-
ingaátökum eins og þau gerast
mikilfenglegust hjá Verdi. Þrátt
fyrir stórbrotinn söng Kristins,
bæði í Mozart og Verdi, var list
hans ekki síður tær og fögur og
reis hátt i tveimur söngperlum er
hann flutti sem aukalög, Fjar-
lægðinni eftir Karl 0. Runólfsson
og Rósinni eftir Árna Thorsteins-
son. Kristinn er þegar mjög góður
söngvari en á áreiðanlega eftir að
bæta miklu við söng sinn á næstu
árum. Það er ekki ofsagt að Krist-
leikum, enda má segja, að hann
standi á þrepskildinum að höll
Músanna, albúinn til inngöngu
þangað sem aðeins útvöldum er
boðið til vistar.
Árdís (Edda Heiðrún Backman) og Áróra (Soffia Jakobsdóttir).
Eddu Heiðrúnu Backman oft á
leiksviði. Hér eru á ferð nýir og
ferskir kraftar í leikhúsinu.
Smáhlutverk má einnig nefna.
Lilja Þórisdóttir og Hanna María
Karlsdóttir léku skemmtanasjúk-
ar smástúlkur með góðum þokka
og Evert Ingólfsson og Krist-
mundur Halldórsson fóru stilli-
lega með hlutverk þeirra tveggja
manna sem skransalinn leigði til
að sækja strandkafteininn á elli-
heimilið.
Sýningin byggist vitanlega
ekki síst á leikstjórn Hallmars
Sigurðssonar, lýsingu Daníels
Williamssonar og leikmynd og
búningum Steinþórs Sigurðsson-
ar. Einnig ber að nefna fremur
hlédræga en velheppnaða tónlist
Eggerts Þorleifssonar. Það er
mikil angurværð í Hart í bak, en
líka fullt af gamansemi og háði.
Jökull reyndi að sameina lífsvið-
horf efasemdamannsins og vissa
ádrepu í garð borgaralegra lífs-
hátta. Efasemdamaðurinn varð
ádeilumanninum yfirsterkari, en
verkin má líka túlka farsakennt
eins og raunin hefur orðið á þeg-
ar einstök atriði hafa verið dreg-
in út úr þeim. Leikritin gefa
marga möguleika og ýmsir þeirra
eru ónýttir. Ég hygg að Sveinn
Einarsson hafi rétt fyrir sér þeg-
ar hann minnist á einn möguleik-
ann, þ.e.a.s. að skopstæla verk
Jökuls, en vona að það verði látið
bíða um sinn.
Sú sviðsmynd, smíði Steinþórs
Sigurðssonar, sem við okkur blas-
ir í Hart í bak getur naumast ver-
ið trúverðugri. Þar er Vesturbær-
inn kominn eins og ljósmynd
sprottin úr gamalli kassavél.
Vissulega er sýningin fremur
hæg og Hallmar Sigurðsson gerir
ekkert til að rjúfa þann ramma.
En aðferðin er rétt. Svona var
Jökull.
100 Gintök
Ekkeit mól
meS XEROX
Rlogið cr mikið, Porstjórinn hringir og biður um 100
eintök oPskýrslunni sem vor vélrituð í gaer.
€kkert mol....
XEROX Ljósritunorvélin
bjargar þessu ó 5 mínútum.
XEROX'
LEIÐANDI MERKI í LJÓSRITUN
NÓN HF.
HVERFISGÖTU 105 SÍMI 26235
XEROX
UMBOÐIÐ