Morgunblaðið - 19.07.1986, Side 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. JÚLÍ 1986
Katrín Aðalbjörns
dóttir - Minning
Fædd 17. ágúst 1922
*, Dáin 10. júlí 1986
I dag, laugardag, fer fram frá
Stórólfshvolskirkju útför Katrínar
Aðalbjömsdóttur frá Hvolsvelli.
Hún andaðist á Sjúkrahúsi Suður-
lands 10. júlí síðastliðinn, eftir
erfíða sjúkdómslegu.
Katrín fæddist í Reykjavík 17.
ágúst 1922, var því tæplega 64 ára
er hún lést, dóttir hjónanna Þor-
bjargar Grímsdóttur frá Seli, nú 97
ára gömul og er á lífi, og Aðal-
bjöms Stefánssonar prentara,
látinn 1938, Skólavörðustíg 24a.
Hún var eitt af átta bömum þeirra
heiðurshjóna, fjögur þeirra em nú
látin. Katrín var því aðeins 16 ára
gömul þegar faðir hennar lést frá
stóm heimili. Við fráfall föður síns
hefur Katrín þurft að hjálpa til við
heimilishaldið ásamt öðmm og fljót-
lega orðið að standa á eigin fótum
sem unglingur. Hún hlaut gott upp-
eldi foreldra sinna og góðrar
umönnunar móður sinnar og syst-
kina eftir að faðirinn féll frá. Það
hefur haft áhrif á unglingsstúlku
að missa föður sinn við þessar að-
stæður, áhrif sem fylgja stundum
alla tíð. Katrín hefur strax á þessum
ámm gert sér það Ijóst að hlutimir
— gerðust ekki af sjálfum sér, hún
hefur öðlast trú á eigin getu, sem
fylgdi henni alla tíð. Arið 1947 gift-
ist Katrín Kjartani Einarssyni
trésmíðameistara frá Sperðli í Vest-
ur-Landeyjum, hann lést árið 1961
eftir langvarandi veikindi. Þau
stofnuðu sitt fyrsta heimili í
Reykjavík, en árið 1951 lá leið
Kjartans austur á Hvolsvöll þar sem
þau byggðu sitt eigið íbúðarhús að
Hvolsvegi 25, Hvolsvelli. í desem-
ber 1952 flytur Qölskyldan austur
v. í nýtt íbúðarhús, sem Katrín bjó í
til æviloka.
Katrín og Kjartan eignuðust sér-
staklega gott og hlýlegt heimili,
sem gott var að koma á enda vom
þau gestrisin og gott fólk heim að
sækja. Hjónaband þeirra var mjög
gott og virðing hjónanna gagn-
kvæm.
Þeim var hlýtt til bama sinna
sem þau af mikilli alúð og um-
hyggju lögðu rækt við í uppvexti
sínum. Þau em: Aðalbjöm Þór, tré-
smiður á Hvolsvelli, giftur Krist-
rúnu Kjartans og eiga þau þrjú
böm. Hólmfríður búsett á Selfossi,
gift undirrituðum og eiga þau fjóra
syni.
Eftir að Katrín missti mann sinn
árið 1961 tók hún að sér hin ýmsu
störf á Hvolsvelli, starfaði m.a. hjá
Kaupfélagi Rangæinga, Félags-
heimilinu Hvoli, Landsbanka Is-
Iands, Sýsluskrifstofunni og á
vetuma sem baðvörður í Gmnnskól-
anum á Hvolsvelli. Katrín starfaði
ávallt við hreingemingar enda mjög
hreinleg og samviskusöm kona á
öllum sviðum, hún ávann sér traust
allra sem hún umgekkst og starfaði
fyrir. Hún reyndist öllum vel er til
hennar leituðu og alltaf tilbúin að
rétta hjálparhönd, enda traust og
ábyggileg.
Þegar ég lít til baka og rifja upp
þær góðu stundir sem við urðum
aðnjótandi í samfylgd hennar er það
okkur mikil gæfa að hafa kynnst
jafn góðri konu og Katrín var. Fyr-
ir mig persónulega var hún mér
meira en tengdamóðir, hún var mér
jafn mikilvæg og móðir enda leit
ég alltaf svo á.
Hún var sérstaklega hjálpleg
bömum sínum og tengdabömum
og vildi veg þeirra sem bestan, hún
var bamaböraum sínum sjö ómet-
anleg og átti með þeim margar
góðar samverustundir. Þær voru
margar ferðimar sem synir okkar
+
Útför móður okkar, ömmu og langömmu,
INGIMUNDU BJARNADÓTTUR
frá Snæfjallaströnd,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 21. júlf kl. 10.30 árdegis.
Ragnhildur SigurAardóttir, Kristjana SigurAardóttir,
Sverrir SigurAsson, Eygló Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+ Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
jarðarför
GÍSLA M. ÞÓRÓLFSSONAR,
Mánagötu 11, ReyAarflrAi. ÞurfAur Briem, GuAný Kjartansdóttir,
Kristinn Briem,
Katrfn Gísladóttir, AuAbergur Jónsson,
Þórólfur Gíslason, Andrea Björnsdóttir,
Dagbjört Gfsladóttir, SigurAur Baldursson
og barnabörn.
t
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur samúö og vináttu vegna
andláts og útfarar mannsins míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
GUÐBERGS FINNBOGASONAR.
Hulda Guðmundsdóttlr,
Hafdís Guðbergsdóttir, Þórhallur Magnússon,
Stefanfa GuAbergsdóttir, Óli Björn Torfason,
SigrfAur Guðbergsdóttir, Sfmon Kristjánsson
og barnabörn.
t
Þökkum auösýnda samúö og hlýhug við andlát og jaröarför fööur
okkar,
MAGNÚSAR ANDRÉSSONAR,
Hamrahlfð 1.
Helga Magnúsdóttir,
Hulda Magnúsdóttir.
fóm austur á Hvolsvöll að heim-
sækja ömmu, sem alltaf var svo
góð og tilbúin að gefa þeim allt af
sér, svo þeim liði sem best. Þá vora
heimsóknir hennar á Selfoss ekki
ófáar og alltaf mikil eftirvænting
hjá drengjunum við komu ömmu
sinnar, sérstaklega er mér í fersku
minni hjálpsemi Katrínar og dugn-
aður þegar við stóðum í húsbygg-
ingum, þar fór kona sem var
ósérhlífin og fylgin sér í takmarki
okkar.
Katrín var ættrækin og vinaföst,
hún hélt góðu sambandi við vini og
kunningja og hafði gaman af heim-
sóknum. Hún tók vel á móti fólki
á heimili sínu og hafði yndi af því
að gefa fólki góðan mafr.
Það er sárt að sjá á eftir góðri
konu á besta aldri sem verðskuld-
aði lengra líf, konu sem alltaf var
svo lífsglöð og kát og lifði reglu-
sömu lífi. Enn einu sinni stöndum
við frammi fyrir dauðanum óviðbúin
og orðvana, jafnvel þótt vitað hafi
verið að hveiju stefndi. Hún barðist
hetjulega og lét aldrei bugast, hún
hafði óbilandi lífsvilja og var bjart-
sýn á bætta heilsu.
Ég vil þakka elskulegri tengda-
móður minni Katrínu allar góðu
stundimar á umliðnum áram og
allan þann hlýhug og hjálpsemi við
okkur, og mitt heimili. Ég sendi
innilegar samúðarkveðjur til há-
aldraðrar móður hennar, systkina,
bama og bamabama.
Ég bið almáttugan guð að varð-
veita minningu þessarar góðu konu.
Björn Ingi Gíslason
Elsku amma Kata er dáin eða
Blamma a Hvolsvelli eins og ég
kallaði hana alltaf. Nú þegar hún
er farin frá okkur streyma upp í
huga mér ótal minningar frá liðnum
áram. Það má segja að hjá ömmu
hafi ég alist upp að hluta til, því á
yngri áram, allt til 15 ára aldurs,
fór ég til ömmu á Hvolsvelli næstum
því hveija einustu helgi sem hún
gat tekið á móti mér. Hún var sam-
viskusöm og fómfús og vildi allt
fyrir mann gera. Henni leið vel inn-
an um böm enda byggðist hluti af
hennar starfi upp á því. Hún lét
það því ekki fara fyrir bijóstið á
sér þó garðurinn væri fullur af
krökkum í fótbolta þegar við bræð-
umir og frændumir voram í
heimsókn. Hún fylgdist frekar sjálf
með sparkinu. Hún var einnig glað-
lynd mjög og var það því ekkert
skrítið þó manni þættu jólin hálf
tómleg þegar amma var ekki hjá
okkur, því hún skiptist á að vera
hjá bömunum sínum.
Hún var mér ætíð ómetanlegur
stuðningur, ég gat alltaf leitað til
hennar og aldrei rakst ég á vegg.
Síðustu árin eftir að ég fór að spila
í hljómsveitinni var hún mér áfram
mikill styrkur því eftir dansleiki í
Hvolnum þegar hún kom að þrífa,
átti hún það til að koma með bakk-
elsi að heiman handa öllum hópn-
um, til þess að næra okkur eftir
erfiði kvöldsins. Ég vil með þessum
fátæklegu orðum þakka elsku
ömmu fyrir öll þessi ár og biðja
þess að hún hitti aftur Kjartan afa
sem kvaddi þennan heim 31. des-
ember 1961.
Megi guð geyma hana.
Kjartan Björnsson
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaður viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
í dag kveðjum við í hinsta sinn
kæra frænku mína og vinkonu
Katrínu Aðalbjömsdóttur sem lést
10. þ.m. í Sjúkrahúsi Suðurlands
eftir erfíð veikindi. Hún bar veik-
indi sfn af miklu æðraleysi enda
hafði hún sterkan persónuleika til
að bera.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast hennar því við höfum
þekkst frá bamæsku og alltaf verið
mikil tryggð og vinátta á milli okk-
ar.
Katrín fæddist í Reykjavík 17.
ágúst 1922, dóttir hjónanna Þor-
bjargar Grímsdóttur og Aðalbjöms
Stefánssonar prentara, sem lést
1938. Hún var fímmta í röð átta
bama þeirra hjóna en Þorbjörg sem
nýlega varð 97 ára sér nú á eftir
fjórða bami sínu yfir móðuna miklu
á fáum áram. Söknuður hennar er
bæði mikill og sár en hún ber harm
sinn af aðdáunarverðum styrk.
Á æskuheimili Kötu, en svo var
hún ætíð kölluð, ríkti mikil glað-
værð og hefur alltaf verið mikið
um söng og tónlist þar. Gestagang-
ur hefur alltaf fylgt heimilinu því
gestrisni hefur verið þar f fyrir-
rúmi. Kata fór snemma að vinna
og vann hin ýmsu störf sem til féllu
á þeim áram þar til hún gifti sig.
Eftir að hún varð ekkja fór hún
aftur að vinna úti og vann fullan
vinnudag þar til heilsan gaf sig
fyrir fáum mánuðum. Ég veit að
hún hefur bæði verið trú og sam-
viskusöm í öllu sem hún tók að sér
að gera hvort heldur var á heimili
sínu eða í starfi.
Árið 1947, þann 7. júní, giftist
hún Kjartani Einarssyni húsamið,
elskulegum og traustum manni.
Hún missti hann langt fyrir aldur
fram, aðeins 38 ára gamlan. Þau
stofnuðu heimili sitt í Reykjavík en
árið 1952 fluttu þau austur á

Ál- og koparskildir
á grafreiti
Mólmsmiójan HELLAhf.
Kaplahraun 5 - 220 Hafnarflrðl - Slml 651022
Hvolsvöll og bjó hún þar síðan. Þau
hjónin áttu fallegt heimili þar sem
kærleikur og hlýja vora í fymrúmi,
enda hjónaband þeirra byggt á
gagnkvæmu trausti og virðingu
beggja.
Margar dásamlegar stundir átti
ég með þeim hjónum og eins með
Kötu eftir að hún varð ekkja og
alltaf var ég jafn hjartanlega vel-
komin á heimili hennar. Kata og
Kjartan áttu tvö böm, Aðalbjöm
Þór, húsasmið, giftur Kristrúnu
Kjartans. Þau eiga þrjú böm og
eitt bamabam og búa á Hvolsvelli.
Og Hólmfríði sem gift er Bimi Inga
Gíslasyni, rakara, þau eiga fjóra
syni og búa á Selfossi. Allt dugnað-
ar- og myndarfólk.
Kata var mikið fyrir að vera í
návist bama sinna og bamabama
því fjölskyldan er afar samheldin.
I veikindum hennar vora bömin
hennar og tengdaböm henni mikill
styrkur og önnuðust hana af mikl-
um kærleika.
Fyrir þremur áram áttum við
saman yndislega viku í sumarbú-
stað við Álftavatn og ári seinna
hittumst við aftur á sömu slóðum
þar sem ég var eina helgi með
Kötu og bömunum hennar. Mikið
var hlegið því oftast var stutt í hlát-
urinn hjá henni og ekki þurfti
tilefnið alltaf að vera stórt, því hún
gat alltaf séð spaugilegu hliðamar
á hlutunum. Einnig á ég góðar
minningar frá þeim stundum þegar
hún var að koma í bæinn og dvaldi
þá hjá móður sinni. Ávallt hringdi
hún í mig og spurði hvort ekki
ætti að kíkja.
Eins koma upp í hugann minn-
ingar frá okkar yngri áram þegar
hún var að koma vestur eftir til að
vera nótt og nótt. Oft var þá líf og
íjör hjá okkur. Þetta era aJlt ljúfar
minningar sem ég mun alltaf geyma
í hjarta mínu.
Bið ég algóðan Guð að varðveita
frænku mína og þakka ég henni
innilega fyrir órofa tryggð og vin-
áttu.
Far þú i friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
V.Briem
Elsku Þorbjörg, Alli og fjöl-
skylda, Fríða og Qölskylda, systkini
og aðrir ættingjar, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð og bið Guð að
styrkja ykkur og styðja í ykkar
miklu sorg.
Blessuð sé minning hennar
S.E.P.