Morgunblaðið - 05.09.1986, Blaðsíða 30

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 1986
30
* Minning:
*
Björn Olafsson
byggingameistari
Fæddur 13. desember 1924
Dáinn 28. ágúst 1986
Það er nú komið á þriðja tug ára
síðan vinkona mín, Sigríður Jakobs-
dóttir, kynnti mig fyrir eiginmanni
sínum, Bimi Ólafssyni. Ég man, að
ég varð glöð yfir því hve samboðinn
Ihenni mér fannst þessi fríði og
gjörvulegi maður. Af einstaklega
hlýju viðmóti hans réð ég, að við
mundum geta átt notalegar stundir
saman. Þar reyndist ég sannspá.
* Þær stundir urðu margar og ég er
þakklát fyrir þær allar.
Það var ljúft að vera gestur á
fallegu heimili þeirra hjónanna. Að
því stuðlaði margt, en þó ekki sízt,
að gestrisni húsbóndans var svo
fortakslaus, að engum gat dulizt
hvílíkt yndi hann hafði af því að
vera veitandi og gleðjast með gest-
um sínum.
Kunningi sagði við mig, að Bimi
látnum: „Er það ekki sárgrætilegt,
að hann skyldi ekki mega njóta
ávaxtanna af sínu mikla erfiði og
fá að lifa áhyggjulaus í allsnægtum
nokkur ár.“ Mér varð fátt um svör.
Eftir mínum skilningi hafði
_ hvorki auðsöfnun né áhyggjuleysi
verið honum keppikefli. Það var
starfið sjálft, sem hann unni; það
vom framkvæmdimar, já áhættan,
sem hann heillaðist af. Og allar
nýjungar, sem til framfara horfðu
í atvinnulífínu, voru honum gleði-
brunnur, sem hann þyrsti í að ausa
úr. Ekki var því að undra þótt hann
yrði sá fyrsti, sem hóf að tölvustýra
framleiðslunni í fyrirtæki sínu, Tré-
smiðju Bjöms Ólafssonar, og gera
hana þannig hina fullkomnustu
^ sinnar tegundar á iandinu. Það er
r áræði og ósérhlífni slíkra manna,
sem er homsteinn þess velmegunar-
þjóðfélags, sem við lifum nú í.
Mannaforráð hafði Bjöm alltaf.
Það, hvað honum hélzt vel á starfs-
mönnum, segir næga sögu um hann
sem vinnuveitanda.
Aldrei flíkaði Bjöm hugðarefnum
sínum eða bar tilfínningar sínar á
torg, en betri hlustanda var vart
hægt að fá, ef vinum hans lágu
einhver vandamál á hjarta. Orð
hafði hann þá oftast fá en úrræði
þeim mun fleiri og var þá hvorki
sparað það fé ný fyrirhöfn, sem að
gagni mátti koma. Bjöm átti því
láni að fagna að fá að lifa í ástríku
hjónabandi með konu, sem ævin-
'iega studdi hann til allra góðra
verka og annaðist hann af tak-
markalausri umhyggju og fómfysi,
þegar hver sjúkdómurinn á fætur
öðrum sótti að honum seinustu árin.
Þjáningar sínar bar Björn af
þeirri karlmennsku, sem eftir verð-
ur munað af þeim, sem til þekktu.
Nú kveð ég þennan drenglynda
vin minn með trega og bið Guð að
gefa eiginkonu hans og syni styrk
á þessum erfíðu tímamótum í lífí
þeirra.
Guðríður Magnúsdóttir
Kveðja frá Lionsklúbbi
Hafnarfjarðar
Einn af okkar mætustu félögum
í Lionsklúbbi Hafnarfjarðar, Björn
Ólafsson, byggingameistari, Hafn-
Iarfírði, lést þann 28. ágúst sl. í
Borgarspítalanum. Björn fæddist í
Hafnarfirði 13. desember árið 1924,
foreldrar hans voru hjónin Sigríður
Ólafsdóttir og Ólafur Þorleifsson,
eignuðust þau tvo syni Bjöm og
Ólaf Sigurvalda en hann lést 15.
febrúar 1974. Bjöm missti móður
sína þegar hann var á barnsaldri
og ólst upp hjá frænku sinni
Guðnýju Jónsdóttur og manni henn-
^ar Birni Jóhannssyni á Austurgötu
5.
Bjöm nam trésmíði og árið 1948
hóf hann rekstur eigin fyrirtækis í
byggingariðnaði og rak það allt
fram til 1. maí sl. Bjöm varð fljótt
þekktur byggingameistari og vom
honum því oft falin trúnaðarstörf
tengd byggingariðnaði. Björn sat í
>
byggingamefnd Hafnarfjarðar tvö
kjörtímabil, 1974-1978 og 1982-
1986, auk þess sem hann var oft
dómkvaddur sem matsmaður ella
skipaður meðdómsmaður er reyndi
á sérþekkingu á sviði byggingariðn-
aðar. Björn stýrði fyrirtæki sínu af
dugnaði, en utan viðskiptanna var
hans stærsta áhugamál fjölskyldan.
Björn kvæntist árið 1947 eftirlif-
andi eiginkonu sinni Sigríði Jakobs-
dóttur og var hjónaband þeirra
farsælt og tók hún virkan þátt í
störfum hans. Ber hið fagra heim-
ili þeirra hjóna glöggt vitni um
samheldni þeirra og smekkvísi.
Þau áttu einn son Ólaf fæddan
8. október 1960 og á hann einn son
Bjöm með unnustu sinni Ágústu
Ólafsdóttur.
Bjöm var ætíð og hlýr í viðmóti,
brosmildur og hnyttinn. Hann var
mjög virkur félagi og mætti ávallt
á fundi og lét ekki erfíð veikindi
aftra sér frá fundarsetu ef stund
gafst milli stríða. Bjöm gekk í
Lionsklúbb Hafnarfjarðar árið
1968. Hann starfaði í flestum
nefndum innan klúbbsins og var oft
formaður nefnda, en best naut hann
sín í verkefnum er lutu að líknar-
málum og ræktun. Formaður
klúbbsins var hann starfsárið
1977-1978. Öll störf sín í þágu
klúbbsins vann Bjöm af alúð og
vandvirkni og em honum þau þökk-
uð nú.
Við fráfall Bjöms horfa félagar
í Lionsklúbbi Hafnarfjarðar enn á
bak góðum vini og félaga, sem vann
mikið fyrir klúbbinn. Við munum
lengi geyma minningu hans.
Eiginkonu Bjöms, syni og fjöl-
skyldu hans sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Björns ÓI-
afssonar.
Gissur V. Kristjánsson
í örfáum orðum langar okkur
systkinin að minnast elsku Bubba
sem var okkur svo kær.
AHtaf var jafn gaman að fara í
heimsókn til Siggu frænku og
Bubba og það var ekki óalgengt
að eitt okkar yrði eftir til að gista
hjá þeim, sem var mjög eftirsóknar-
vert. Alltaf kunni Bubbi brandara
og sögur að segja okkur og vildi
allt fyrir okkur gera. Með sámm
söknuði þökkum við Bubba fyrir
margar og góðar samvemstundir
og allt það sem hann gerði fyrir
okkur. Við mátum hann svo mikils
og í raun var hann okkur eins og
besti afí. Við munum alltaf minnast
Bubba með þakklæti.
Hvíli hann í friði.
Klara, Ingibjörg og Siggi.
Elskulegur svili, mágur og
tengdasonur okkar, Björn Ólafsson,
lést í Borgarspítalanum 28. ágúst
sl. og verður kvaddur hinstu kveðju
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
föstudaginn 5. ágúst.
Björn Ólafsson byggingameistari
fæddist 13. desember 1924 í Hafn-
arfirði, sonur hjónanna Sigríðar
Ólafsdóttur og Ólafs Þorleifssonar.
Hann ólst upp í föðurhúsum á
Nönnustíg 8 ásamt bróður sínum,
Ólafí Sigurvalda, en tveir bræður
hans létust komungir. Sex ára
gamall verður hann fyrir þeirri
þungu sorg að missa móður sína
og kemur þá faðir hans honum í
fóstur til frænku sinnar, Guðnýjar
Jónsdóttur og Bjöms Jóhannssonar
að Austurgötu 5. Þar elst hann upp
fram yfír fermingu en þá flytur
hann til föður síns.
Ungur að ámm hefur hann
trésmíðanám hjá Gísla Þórðarsyni
og meistarapróf fær hann 1948.
Árið 1947 kvæntist hann eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Sigríði
Jakobsdóttur frá Holti, S.-Þing., og
hófu þau búskap sinn að Nönnustíg
8 en þá hafði Bjöm stækkað og
endurbætt hús föður síns og hafíð
rekstur trésmíðaverkstæðis þar.

Ólafur faðir hans bjó hjá þeim hjón-
um þar til hann lést 1952, þá aðeins
52 ára gamall. Bróður sinn, Valda,
missir hann á besta aldri árið 1974,
þá 50 ára gamlan.
Bjöm var alla tíð mikill fram-
kvæmdamaður og vann stöðugt að
uppbyggingu og eflingu fyrirtækis
síns og árið 1960 hefur hann byggt
stórt og glæsilegt hús að Reykjavík-
urvegi 68 og flytur bæði heimili
sitt og verkstæði þangað. Þetta ár
hafði þeim hjónum einnig hlotnast
sú gæfa að eignast son, sem skírður
var Ólafur.
Árið 1973 flytur fjölskyldan í
einbýlishús að Norðurvangi 44 sem
Bjöm hafði þá byggt. En fyrirtækið
eflist stöðugt og þörf er á stærra
húsnæði og árið 1977 flytur Bjöm
verkstæði sitt. „Trésmiðja BÓ“ að
Dalshrauni 13, en þar hefur hann
þá byggt stórhýsi. Állt til síðastlið-
ins vors rak hann fyrirtækið með
glæsibrag og bjó trésmiðju sína
nýjustu og tæknilegustu vélum sem
völ var á. Síðustu árin var sonurinn
Ólafur hans hægri hönd við rekstur-
inn og sá reyndar um hann í
veikindum föður síns. Árið 1983
eignuðust þau hjónin sonarson og
Bjöm alnafna, sem var honum mik-
ill sólargeisli þau fáu ár sem hann
átti ólifað.
Björn var sérstaklega glaðvær,
ljúfur og félagslyndur maður og tók
þátt í ýmsu félagsstarfí. Hann tók
virkan þátt í starfi Lionsklúbbs
Hafnaríjarðar, var í frímúrarastúk-
unni Hamri, í samtökum iðnaðar-
manna og byggingameistara og var
um árabil í byggingamefnd Hafnar-
fjarðar. Undanfarin ár var hann
matsmaður hjá Brunabót og Sam-
vinnutryggingum. Hann studdi við
bakið á Fimleikafélagi Hafnarfjarð-
ar og Haukum. Hann styrkti ótal
félög og stofnanir sem til hans leit-
uðu og þeir eru áreiðanlega ekki
margir sem gengu bónleiðir af hans
fundi.
Gamall sveitungi minn, Ólafur
Hjálmarsson frá Mosvöllum, er bor-
inn til grafar í dag.
Hann fæddist á Selabóli í Önund-
arfírði 26. ágúst 1903 og var því
nýorðinn fullra 83 ára er hann lést
30. f.m. Foreldrar hans voru hjónin
Hjálmar Guðmundsson og Guðbjörg
Björnsdóttir. Guðbjörg var dóttir
Björns á Kaldá, Sakaríassonar,
Andréssonar og Guðbjargar
Torfadóttur. Hjálmar var sonur
Guðmundar Einarssonar á Selabóli
en móðir Guðmundar var Elín dótt-
ir sr. Eiríks Vigfússonar á Stað.
Bræður Hjálmars voru þeir Albert
á Selabóli og Friðrik í Breiðadal,
víðkunnir rokkasmiðir. Um niðja sr.
Eiríks á Stað má lesa í Frá yrstu
nesjum. Fjöldi fólks vestra er í
frændsemi við þau Hjálmar og
Guðbjörgu þó að hér verði ekki rak:
ið.
Árið 1915 fluttu Hjálmar og
Guðbjörg að Mosvöllum og bjuggu
þar síðan á hálflendunni. Á öðrum
hlut jarðarinnar bjuggu þá Guð-
mundur Bjarnason og Guðrún
Guðmundsdóttir, Pálssonar. Elsta
bam þeirra var Ragnheiður og
felldu þau Ólafur Hjálmarsson hugi
saman í æsku og áttust í fyllingu
timans.
Þeir sem fæddir voru í byijun
þessarar aldar urðu margir að láta
sér nægja það skólanám sem
Bjöm var gleðinnar maður og
kunni vel að skemmta sér með vin-
um og vandamönnum. Ætíð stóð
heimili þeirra hjóna öllum opið og
þær em margar og ljúfar sam-
vemstundimar þar sem við þökkum
fyrir hrærðum huga. Hann Bubbi
var alltaf svo söguglaður og
skemmtilegur, já hann var hrókur
alls fagnaðar hvar sem hann kom.
Við í fjölskyldunni höfum svo
margt að þakka og margs að
minnast sem ekki verður sett á blað.
Við þökkum elsku Bubba fyrir allt
sem hann gerði fyrir okkur og böm-
in okkar og kveðjum hann með ást
og sámm söknuði. Það er okkur
huggun að nú hefur hann hlotið
hvíld frá sínum erfíðu veikindum
sem hann barðist við svo æðmlaust
og er nú hjá ástvinum sínum sem
á undan fóm.
Við biðjum góðan guð að hugga
ykkur ástvinina, elsku Sigga, Ólaf-
ur, Ágústa og litli Þorbergur Bjöm
sem svo mikið hafíð misst. Megi
minningin um góðan dreng vera
ykkur og okkur öllum huggun.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Margs er að minnast,
maigt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.“
(V-Br.)
Blessuð sé minning Bjöms.
Mágkonur, svilar
og tengdafaðir.
Fimmtudaginn 28. ágúst sl. lést
í Borgarspítalanum Bjöm Ólafsson
byggingameistari í Hafnarfirði.
Bjöm var borinn og bamfæddur
Hafnfirðingur, sonur hjónanna
Sigríðar Ólafsdóttur og Ólafs Þor-
leifssonar. Ungur hóf Bjöm nám í
trésmíði og starfaði hann við þá iðn
alla ævi. Bjöm hóf fyrst rekstur
trésmíðaverkstæðis við Nönnustíg
hér í bæ sem seinna fluttist að
Reykjavíkurvegi. Nú síðustu ár
hafði Björn rekið sína starfsemi við
Dalshraun 13 hér í bæ í nýtísku
húsakynnum fyrir slíka starfsemi
og hafði Björn vélvætt það með
nýtísku vélum og staðið mjög mynd-
arlega að allri þeirri uppbyggingu.
Ásamt rekstri trésmíðaverkstæð-
is stóð Bjöm fyrir mörgum bygg-
ingum hér í bæ, ennfremur vom
umsvif Bjöms geysileg þegar upp-
byggingin í Straumsvík stóð sem
hæst.
Kynni okkar Bjöms hófúst árið
1963 þegar ég hóf nám hjá Birni
og er mér hlýtt að minnast Björns
frá þeim tíma svo og hve kunnings-
fræðslulögin 1906 gerðu skyldugt.
Ólafur Hjálmarsson stundaði ýmsa
vinnu á sjó og landi á æskuámm.
Þá kenndi hann bijóstveiki og
tvívegis varð hann að fara til dval-
ar á Vífílsstöðum. Jafnan átti hann
heima á Mosvöllum og eftir að þau
Ragnheiður giftust í sambýli við
foreldra hennar og hirði ég nú ekki
að muna hvenær þau hjón tóku
formlega við jörðinni. í kreppunni
eftir 1930 þurfti bæði hagsýni og
atorku til að sjá sér og sínum borg-
ið við þau skilyrði sem smábúskapur
veitti. Þá sýndi það sig að Ólafur
Hjálmarsson hafði bæði lag og at-
gjörvi til að mæta þeirri raun sem
lífsbarátta alþýðumanna var.
Honum var falin verkstjórn í
vegavinnu og sláturhúsi og komst
vel frá því.
Árið 1946 var Ólafur kvaddur til
dvalar á Vífilsstöðum öðm sinni.
Þar með lauk vem hans á Mosvöll-
um og 1948 flutti fólk hans til
Reykjavíkur en þá var Ólafur laus
orðinn af hælinu. Fékk hann fljót-
lega eftir það starf hjá Olíuverslun
íslands og vann þar þaðan í frá,
lengstum efnisvörður. Síðustu ára-
tugina hefur hann átt heima á
Rauðalæk 49 þar sem Ragnheiður
lifir nú mann sinn.
Þau Ólafur eignuðust 4 böm:
Valdimar flugumferðarstjóra, Ingi-
leifu húsfreyju á Bólstað í Bárðar-
*
Olafur Hjálmarsson
frá Mosvöllum — Minning
skapur okkar hafði haldist alla tíð.
Oft er sagt að nemar hafi ekki sam-
skipti við meistara sinn eftir að
námi lýkur, en svo var ekki milli
okkar. Að vísu vomm við í tölu-
verðri samkeppni í okkar verktaka-
starfsemi, en það skyggði aldrei á
vináttu okkar, því við bæði ferðuð-
umst saman svo og bjuggum hvor
við hliðina á öðmm í nokkur ár.
Ég minnist Bjöms sem góðs
drengs í alla staði og oft er mér
efst í huga það jafnaðargeð sem
Bimi var gefíð, því hans rekstur
gekk upp og ofan eins og allt í
þessu landi, þar sem miklar sveiflur
em 'atvinnumálum landsmanna.
Virtist Bjöm alltaf geta tekið öllu
með miklu jafnaðargeði og oft
minnist ég þess tíma sem ég var í
námi hjá Bimi, ef einhver kom til
að greiða Bimi skuld og þótti reikn-
ingurinn of hár, stóð þá ekki á Bimi
að bjóða afslátt í stað þess að
þrátta um hlutina, eða eins og ég
sagði: „Mikið skelfíng á hann Björn
gott með að vera sammála síðasta
ræðumanni". Jafnaðargeð Bjöms
kom best í ljós í veikindum hans.
Ég leit af og til inn á skrifstofu
Bjöms svo og á sjúkrahúsið sem
hann dvaldist í. Greinilega mátti sjá
hve veikur Bjöm var orðinn en aldr-
ei heyrði ég hann kveinka sér, nei
hann barðist við þetta af einstakri
karlmennsku til síðustu stundar.
Bjöm tók virkan þátt í starfsemi
iðnaðarmanna hér í bæ og var einn
af stofnendum Meistarafélags Iðn-
aðarmanna í Hafnarfírði. Á fyrstu
ámm þess félags var Bjöm í ýmsum
nefndum fyrir félagið og alltaf
reiðubúinn að veita góð ráð á þeim
tímum. Því hér í bæ var áður eitt
félag, Iðnaðarmannafélagið, og í
því voru bæði sveinar og meistarar,
en þegar þessu var skipt reyndi
einmitt á mann eins og Bjöm, með
mikla reynslu og þetta einstaka
jafnaðargeð í alla samningagerð.
Ennfremur lágu leiðir okkar Bjöms
saman í Lionsklúbbi Hafnarfjarðar,
þar sem Björn var alltaf hinn trausti
félagi og oft held ég að við félagam-
ir eigum eftir að sakna brandaranna
sem Bjöm hafði í pokahorninu,
svona til að Iífga upp á fundina.
Björn var lánsmaður í einkalífí
sínu. Árið 1947 kvæntist Bjöm
Sigríði Jakobsdóttur sem bjó manni
sínum glæsilegt heimili að Norður-
vangi 44 hér í bæ. Þeim varð eins
bams auðið, sem nú kveður föður
sinn, en þeir voru búnir að starfa
náið við BÓ trésmiðju síðustu ár.
Eiginkonu hans og syni og öðmm
aðstandendum votta ég djúpa sam-
úð.
Sigurður Sigurjónsson
dal, Kristján, sem dó ungur og
Gest arkitekt. Bamabömin eru 19.
Á efri árum var heilsa Ólafs góð
þar til síðustu misserin. Mörgum
verður síðasti áfanginn erfiður og
svo var að þessu sinni, en lengstum
gat hann þó verið heima hjá Ragn-
heiði sinni sem hvergi brást.
Nú þegar Ólafur Hjálmarsson er
kvaddur hinstu kveðju koma í hug-
ann margar minningar frá því að
leiðir lágu saman. Margs góðs er
að minnast frá samfylgd þeirra
hjóna. Og þau orð skulu síðust þess-
ara eftirmæla að ég ætla að Ólafur
Hjálmarsson hafí jafnan reyhst best
þegar mest lá við. Þá kom i ljós
hvað í honum bjó og þess er gott
að minnast.
Halldór Kristjánsson