Morgunblaðið - 01.03.1987, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. MARZ 1987
itt er að læknast af sem heitir
veiðibaktería. Grímur hafði fengið
þessa bakteríu líka ásamt bræðrum
sínum og þá sérstaklega þeim elsta,
Aðalbimi, sem áður er getið. Að
vísu var það hann sem var smit-
berinn og hef ég ánægður lifað með
þennan kvilla ásamt þeim æ síðan.
Margir veiðitúrarnir hafa verið
famir á þessu 15 ára tímabili og,
ef eitthvað er, aukist eftir því sem
árin hafa liðið. Var það reyndar
orðinn árlegur viðburður hin síðari
ár að fara í Hólsá á afmælisdegi
Aðalbjöms 3. ágúst og var þá verið
í tvo til þijá daga í senn. Að auki
var farið í eina eða fleiri ferðir í
Rangárnar og þá oftast verið við
Ægissíðufoss eða við Lambhaga-
hyl, en það var eftirlætisstaður
Gríms við Rangámar. í þessa veiði-
túra okkar bauðst ýmsum vensla-
mönnum þeirra bræðra að fara með
og má m.a. nefna þá bræður Krist-
ján og Bjargmund, syni Gríms, og
Helga mág þeirra bræðra.
Síðasti túrinn sem við fórum
saman var hinn 3. ágúst sl. og hefði
okkur þá síst dottið í hug að hann
yrði sá síðasti með Grími, því þar
var hann hrókur alls fagnaðar eins
og venjulega. Það var síðan vel við
hæfí að síðasta veiðitúr sinn í
Rangá skyldi Grímur fara í Lamb-
hagahyl, en þangað fór hann um
það leyti sem veiði lauk í september.
í þessum veiðiferðum var margt
skrafað og skeggrætt. Veiðin sem
slík var ekki endilega aðalatriðið
hjá okkur, þó ekki væri verra að
koma með einn heim í soðið. Mat-
seldin var mjög stór þáttur í þessum
ferðum og harmonikkan var ómiss-
andi, eins og reyndar á öðrum þeim
samkomum þar sem við frændur
komum saman, því Grímur var
músíkalskur maður sem hafði gam-
an af söng og hljóðfæraslætti, enda
var orgelið í hávegum haft á heim-
ili þeirra Gríms og Lúllu. Bjarg-
mundur Aðalbjöm sonur Gríms og
Alli á Skóló em liðtækir nikkarar
og þegar við nafnamir þrír og
Grímur ásamt „Brandi gamla" átt-
um leið saman var nikkan ekki lengi
látin óáreitt. Þegar einn hætti tók
annar við. Að vísu kunni „Brandur
gamli" ekki að spila en við töldum
hann ómissandi hljómsveitarstjóra,
því taktinn töldum við hann kunna
vel. Það er síðan önnur saga hvort
allir séu okkur sammála um það.
Auk tónlistarinnar hafði Grímur
fleiri áhugamál. Frá stráksaldri
hafði hann áhuga á fótbolta ásamt
bræðmm sínum og skal þann nefna
sem lengst náði í þeirri grein en
það var Þorbjöm, eða „Tobbi í
Val“ eins og hann var oft kallaður
af felögum sínum. Hann var yngst-
ur þeirra systkina og lést hann
fyrstur þeirra, af slysförum, árið
1977. Grímur var, eins og allir
bræðumir, ákafur stuðningsmaður
Vals og átti sinn þátt í því að gera
undirritaðan og fleiri skyldmenni
að slíku fyrirbæri. Hann fylgdist
ávallt vel með ensku knattspym-
unni og tippaði ætíð í íslenskum
getraunum og var þar manna get-
spakastur. Auk þess var Grímur
liðtækur skákmaður og tók hann
oft eina „bröndótta" við kunningja
sína þegar svo bar undir.
Oft bar pólitík á góma þegar við
frændur hittumst og var stundum
Blómmtofa
Fnðfinns
Suðuriandsbraut 10
108 Reykjavlk. Sími 31099
Opið öll kvöld
tilkl. 22,-einnig umhelgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.

gert hlé á veiðiskapnum eða mat-
seldinni ef eitthvert það mál bar á
góma sem við töldum miklu skipta.
Lítið hefði verið rætt um pólitík
hefðum við allir verið á sömu skoð-
un, en því fór fjarri. Á Skólavörðu-
stígnum ólust upp allra flokka
kvikindi eins og sagt er, og vom
oft fjörugar umræður við matar-
borðið, sem ungviðið gleypti í sig
með matnum ásamt ýmsu öðru
kryddi sem því fylgdi.
Grímur var Alþýðuflokksmaður
eins og foreldrar hans og var því
ágætur stuðpúði milli okkar nafn-
anna þegar leikurinn gerðist sem
háværastur, og hvorugur gaf sig.
Annar blár en hinn vínrauður. En
alltaf endaði þó leikurinn með því
að einhveijum leiddist þófíð og byij-
aði að syngja „Góða tungl" eða „Nú
blika við sólarlag" í miðjum umræð-
um, enda vita vonlaust að niður-
staða fengist frekar en fyrri daginn.
Þá tóku allir undir sem einn og
sameinuðust í hinn eina og sanna
flokk.
Ótalið er það áhugamál Gríms
sem honum var hvað hugleiknast
og við ættingjamir nutum oft góðs
af, en það var skáldgáfa hans. Ofá-
ar eru vísurnar sem hann hefur
sent okkur við hin ýmsu tækifæri
bæði í gleði og sorg. Fyrir þessar
kveðjur hans og Lúllu vil ég og fjöl-
skylda mín þakka af heilum hug
og ekki síst fyrir þær síðustu sem
mér voru fengnar í hendur á út-
farardegi hans, hinn 10. febrúar
sl., en þær voru tileinkaðar systur
hans og móður minni, Katrínu, sem
lést á síðasta ári úr þeim sama sjúk-
dómi og lagt hefur helming systkin-
anna að velli og læknavísindin hafa
enn ekki séð við. í þessum vísum
kemur fram, að eigi verði fyrir séð
hver næstur verði á brott kallaður,
en grun hef ég um, að ekki hafi
Grímur verið grunlaus um hvert
stefndi hjá honum sjálfum þegar
þær voru samdar. Auk þess fund-
ust vísur sem Grímur hafði ort
síðustu daga ævi sinnar og inni-
héldu hugrenningar hans um tilver-
una í þeim heimkynnum sem við
öll eigum eftir að fara til og voru
þær í viðtalsformi við „Lykla-Pét-
ur“. Að sjálfsögðu voru þær í
gamansömum tón og sjálfsagt hef-
ur Grímur haft „Gullna-hlið“ Davíðs
Stefánssonar fyrir hugskotssjónum,
enda oft í það leikrit vitnað við hin
ýmsu tækifæri.
Grímur stundaði verslunarstörf
alla tíð. Fyrst sem sendisveinn hjá
Sigurbirni í Vísi og síðan sem af-
greiðslumaður. Nokkur ár var hann
afgreiðslumaður í Kjötverslun Tóm-
asar á Laugavegi og bjó reyndar í
næsta nágrenni um skeið. Því næst
gerðist hann afgreiðslumaður í
Kjötmiðstöðinni, en lengst af ævi
sinnar var hann afgreiðslumaður í
Heimakjöri og hin síðustu ár var
____________________________61
hann vigtarmaður hjá malbikunar- '
stöð Reykjavíkurborgar.
Grímur átti því láni að fagna að
búa í farsælu hjónabandi með konu
sinni, Lovísu Rut Bjargmundsdótt-
ur. Bömum sínum bjuggu þau gott
heimili, sem bamabörnin nutu síðan
góðs af.
Ég vil að lokum þakka Grími
Aðalbjömssyni móðurbróður
mínum samfylgdina héma megin
árinnar. Að öllum líkindum eigum
við eftir að hittast á hinum bakkan-
um þótt síðar verði. Hvernig veiðin
verður þar skiptir ekki öllu máli
frekar en áður, heldur að samvistin
verði í líkingu við það sem hún var
hérna megin markanna.
Lúlla mín, amma á Skóló og
Grímsbörn. Megi góður Guð og
minningin um góðan dreng verða
sá styrkur sem við þörfnumst við
fráfall Gríms Aðalbjörnssonar.
Rlessuð sé minning hans.
Aðalbjörn Kjartansson
Bátagerðin Samtak hf.
I^TH
HRlLP DCP5HDBE -f-
,UI T*U
Útvegum frá Noregi
77
77
SJÓHESTUR I
HAVHEST1“
u
TTD

Spesialbát for havbruk og fisko
Sérhannaður bátur fyrir hafbeitarstöðvar
(efni bátsins: sjóþolið (aluminium) ál).
í
=0
—\
o
T~~\
Tölulegar upplýsingar:
L 8,45; B 4,06; D 0,50. Vigt: 3.300 kg. Krani: 2 tonn (1,5 T/M). Vél: 92,5 HP. Gangur: IOM/
HN. Tvær vökvadrifnar skrúfur — Fóðurbúnaður — Fiskilestar — Ker fyrir lifandi fisk ef vill.
Báturinn er viðurkenndur af Det Norsk Veritas.
77
VIKINGUR
u
5,7 tonna trefjaplastbátar af hentir dekkaðir eða ódekkaðir.
L 7,85; B 2,68; D 1,17 m.
Leitið upplýsinga.
Bátagerðin Samtak hf.
Haukur Sveinbjarnarson, sfmar 651670, 45571,