Morgunblaðið - 01.05.1987, Qupperneq 19

b' •
+ )
T8ei IAM I ÍTTIOACHTSiy-I (IRIA ÍÍTT/TTTV/TOM
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. MAÍ 1987
81
19
Gísli Ólafur Pétursson menntaskólakennari:
Tvö megin sjónarmið
eru ríkjandi
Við hittum Gísla Ólaf Pétursson
kennara við Menntaskóla Kópavogs
á kafí í vinnu. Hann leit þó upp úr
pappírsflóðinu og tölvuskerminum
og rabbaði við Morgunblaðið. Fyrst
var að spyrja um sess 1. maí í huga
hans. Gísli svarar:
„Ég hef verið hlynntur 1. maí
alveg hreint frá því að ég man eft-
ir mér, fór í kröfugöngur um 1940
og það sem mér er enn minnis-
stætt var hversu fámennar göng-
umar voru í þá daga, en mikill
fjöldi fólks fylgdist að sama skapi
með okkur af tröppum húsa sinna.
Mér fannst og fínnst hins vegar
sjálfsagður hlutur að taka þátt í
kröfugöngum og nýta 1. maí til
hins ýtrasta til þess að vekja at-
hygli á bágum kjörum margra
launþega.
Eitt af því sem mér finnst já-
kvætt við þennan sameiginlega
baráttudag er samvinna manna
sama hvar þeir standa í pólitík.
Þama aðskilja menn annars vegar
flokkspólitík og kjarapólitík hins
vegar, enda em það sameiginlegir
hagsmunir og einnig vinna verka-
lýðsforingjar saman að markmiðum
sem eru fólkinu til góða hvar svo
sem það kann að standa í flokks-
pólitík."
En hvað um kjaramálin?
„Ja, mér sýnist tvö megin sjónar-
mið ráða hér ríkjum. Annað þeirra
felst í því að vinnuveitandi borgar
sem minnst og launþegar neyðast
til að vinna sem lengst fyrir launum
sínum. Launin em þá svo lág að
launþeginn sér sig tilneyddan til að
taka að sér önnur störf og halda
úti þetta tveimur til þremur fullum
vinnum. Vinnuveitandi kaupir vinn-
una á útsöluprís en gerir sér ekki
grein fyrir því að vinnuandinn og
afköst em óhjákvæmilega í lág-
marki. Hin stefnan er sú að hækka
laun starfsfólks. Ég veit dæmi þess
að vinnuveitandi hækkaði skyndi-
lega laun síns fólks um 45 prósent.
Þá breyttist mikið, starfíð fór að
leika í hendi starfsfólksins, allt ann-
ar og betri vinnuandi tók við og
þegar fólk er ánægt í vinnu þá vinn-
ur það betur og afkastar þar af
leiðandi meim. Það er sjónarmið
sem launagreiðendur margir mættu
leiða hugann að. Fyrra sjónarmiðið
sem ég nefndi hefur gengið sér til
húðar, það er ljóst. Mér sýnist að
vinnuveitendur hafí ekki aðra kosti
en að minnsta kosti að sjá hvaða
raun það síðamefnda gefur. Þeir
yrðu varla sviknir.
- gg-
Gísli Ólafur Pétursson
Áslaug Hauksdóttir og Ingunn Ingvarsdóttir. Morgunblaðifl/Þorkell
Aslaug Hauksdóttir og Ingunn
Ingvarsdóttir:
„Þarf að leiðrétta
launamisréttið(í
Ingunn Ingvarsdóttir og Áslaug Hauksdóttir heita tveir hjúk-
runarfræðingar og ljósmæður sem Morgunblaðið hitti á förnum
vegi á göngum Landspitalans i vikunni. Aðspurður hvaða augum
þær litu 1. maí svöruðu þær til skiptis, Ingunn fyrst:
„1. maí er auðvitað góður dag- Um leið meim í verk í sínum eigin
ur því verkalýðurinn hefur að
mörgu að keppa og kaup og kjör
t.d. hjúkmnarfræðinga era ekki
til að hoppa og hrópa húrra fyrir.
Verst er kannski, að launamisrétt-
ið milli kynja í þjóðfélaginu
breikkar alltaf meira og meira.
Það er óþolandi." Áslaug sagði
svo: „Ég velti 1. maí kannski
meira fyrir mér hér áður fyrr, en
það breytir þvi ekki að hann skip-
ar sess hjá mér og vonandi hjá
launþegum öllum. Ég segi eins
og Ingunn, launamisréttið er geig-
vænlegt og ósanngjamt svo ekki
sé meira sagt, en það er kannski
von til þess núna að konur fari
að láta meira á sér bera og koma
máiefnum.
Ingunn heldur áfram og segir:
„Ég bind miklar vonir við stórsig-
ur Kvennalistans í Alþingiskosn-
ingunum. Ég geri mér vonir um
að loksins verði farið að leiðrétta
ýmis mál sem verið hafa konum
í óhag í þessu þjóðfélagi. Hvort
við teljumst bjartsýnar verður því
að svara játandi þótt svo ótal-
margt varðandi kaup okkar og
kjör sé í ólagi. Nú fyrst sé ég
einhveija von til þess að- úr verði
bætt.“ Áslaug tekur undir þessi
orð stöllu sinnar. Þær brosa breitt
og fagna sigri kynsystra sinna í
kosningunum.
- gg-