Morgunblaðið - 26.06.1988, Síða 24

24 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. JÚNÍ 1988
„ £9 he.Lt cé> hetéub saqt cxð
þi& aeXlu&að o& taka hanri heim-
me3 ykcKar.i'
Mannúðleg málsmeðferð
Til Velvakanda.
Þá er deilan um Álverssamning-
ana farsællega til lykta leidd.
Samningamir eru löglegir. Raddir
voru uppi um það að kjarasamn-
ingamir brytu í bága við bráða-
birgðalög n'kisstjómarinnar. For-
sætisráðherra tók málið fyrir og
óskaði eftir áliti ríkislögmanns.
Hans álit var að samningamir
brytu í bága við bráðabirgðalögin.
Dómsstig í réttarkerfi okkar eru
tvö og í samræmi við það áfrýjaði
ríkisstjómin úrskurði ríkislög-
manns. Hún áfrýjaði svo málinu
til endanlegrar afgreiðslu til samn-
ingsaðila, þ.e. sakbominga. Þeir
skiluðu málinu fljótt og vel. Dóm-
sniðurstaðan var sú að þeir væru
alsaklausir og allt væri löglegt sem
þeir hefðu gert.
Það er íhugunarverð málsmeð-
ferð að áfrýja sakamáli til sak-
bominga sjálfra og láta þá fella
endanlegan dóm.
Hver segir svo að við höfum
ekki mannúðlegt réttarkerfi?
M. J.
/NFOIWAHOM
Nú er ég búin með matar-
peningana. Á ég að gera
manninum minum grein
fyrir þvi?
Með
morgunkaffinu
Það er sunnudagur, vinur!
Reykdal svarað
Reykingar eru ósómi
Kæri Velvakandi!
Nú er sko meira en nóg komið!
Síðastliðinn miðvikudag skrifar
„Kófur Reykdal" um ágæti
reykinga og að reykingamenn ættu
Ráð við
eymasuði
Til Velvakanda.
Föstudaginn 10. júní las ég
bréf í Velvakanda þar sem jám-
iðnaðarmaður bað um ráð við
eymasuði.
Ég er hér með tvö ráð sem
ég veit að hafa dugað. Annað
er einfaldlega langur og góður
göngutúr daglega. Hitt er
þannig, að blandað er 60 gr
af rósmaríni í 1 lítra hvítvíns
og það látið standa í átta daga.
Vínið er þá síað og tekið inn
eitt meðalastaup (20-25 ml)
fjórum sinnum á dag í 14 daga.
Endurtekið ef þarf.
Ég vona að þetta hjálpi.
V. G.
að sameinast um þennan ósóma
sinn. Ég hef ætíð fyrirlitið þá sem
eru fylgjandi reykingum og hélt
raunar að þeir menn væru ekki til
lengur. „Kófur“ talaði um að reykur
úr útblástursrörum bifreiða væri
álíka hættulegur, ef ekki hættu-
legri en tóbaksreykur.
ÞAÐ ER HELBER LÝGI.
Sumir gætu hugsað með sér:
„Hvað er hann að skipta sér af
þessum „Kófi“, má hann ekki svæla
sínar rettur í friði fyrst hann vill
það?“
Svar mitt er NEI. Reykingamenn
(ásamt öðru reyndar) eyða ósonlag-
inu, auk þess sem þeir stytta líf
þeirra sem í kringum þá eru. Annar
gæti spurt: „Hvað eru þeir sem
ekki reykja líka þá að gera í nær-
veru þessa fólks?" Við skulum að-
eins líta á staðreyndir í því máli.
Það eru u.þ.b. sex milljarðar manna
á jörðunni og sem betur fer eru
þeir í miklum minnihluta sem svæla
tóbak. í rökréttri niðurstöðu þess
eru það reykingamenn og engir
aðrir sem eiga að víkja.
Víkjum aftur að bifreiðum. Það
vita flestir (að „Kófi“ undanskild-
um) að verið er að gera flest sem
hægt er til að minnka mengun sem
frá þeim kemur. Auk þess geta bílar
flutt fólk og hluti staða á milli og
eru því mestu þarfaþing.
Þetta er bara enn eitt dæmið um
að mígi ein beljan þá míga þær
allar. Ég veit að margir hafa byrjað
á þessum ósóma fyrir misskilning
og eru þeir afsakaðir að hluta en
þó ekki alveg. Ég vil enn og einu
sinni minna á að reykingamenn
stytta aldur sinn og annarra, auk
þess sem tennur þeirra gulna,
hrukkur myndast fyrr en ella og
andardráttur þeirra verður ógeðs-
legur.
Ég vona að sem fæstir byiji að
reykja, því það er nokkuð öruggt
að þeir missa bæði peningana og
lífið.
Guðmundur Ó. Gunnarsson.
Yíkverji skrifar
Víkveiji fletti um daginn upp í
einni „öldinni" og staldraði við
ártalið 1888, júlímánuð 1888!
Hvernig léku hinar ytri aðstæður
landann fyrir hundrað árum?
Hafís fyllti flóa og firði fyrir
norðan strax upp úr áramótum
(1887/88) og fór ekki frá landi fyrr
en um mitt sumar._ Þessi „forni
fjandi" hélt inn á ísafjarðardjúp
með „vori“ — í maimánuði. I júní-
þyrjun, mánuði hinnar náttlausu
voraldarveraldar, var hafísinn suð-
vestur af Vestmannaeyjum.
Hafísinn fór ekki af Húnaflóa
fyrr en seint í júní og ekki af Skaga-
firði fyrr en í júlímánuði. Þa var
Þistilfjörður enn fullur af ís! Annál-
ar segja frá „bjargarvandræðum
miklum nyrðra og eystra".
Á þessum árum, tveim síðustu
áratugum síðustu aldar, fluttu milli
tíu Og fímmtán þúsund íslendingar
vestur um haf. Þeim hefur efalítið
verið þungt í sinni — og láir þeim
enginn.
En margt hefur breytzt á hundr-
að árum, þótt þau séu sem augna-
blik í sögu þjóðar, flest til hins
betra. Þeir sem héldu til „Vínlands
hins góða“ í harðæri genginnar ald-
ar, höfðu dug og kjark til að leita
nýrra sjálfsbjargarleiða. Þeir buggu
hins vegar ekki að þeirri menntun,
þekkingu og tækni (huga og hand-
ar) síðari tíma sem breyttu íslandi
í velferðarríki.
XXX
Með nýrri öld, 20 öldinni, virkj-
uðu íslendingar nýja þekk-
ingfu, tæknina, smám saman í
lífsbaráttu sinni. Það gekk þó ekki
hávaðalaust fyrir sig. Mótmælendur
sóttu í sig hretviðrið, þá sem síðar.
Sumarið 1905, skömmu áður en
Alþingi kom saman til að fjalla um
símamálið, svokallaða, skipulögðu
andstæðingar Hannesar Hafstein,
ráðherra, hópför bænda til
Reykjavíkur, til að mótmæla samn-
ingum um lagningu sæsíma frá
Bretlandi um Hjaltland og Færeyjar
til íslands! Þeir eru jafnan til staðar
sem reyna að virkja gærdaginn
gegn morgundeginum; ganga vilja
tvö skref afturábak fyrir hvert eitt
áfram.
Víkveiji hefur jafnan litið á hóp-
reið mótmælenda (gegn símanum)
til höfuðborgarinar árið 1905 sem
dæmigerðan gjörning fyrir mót-
mæli alls konar þverhausa, sem
standa ár og síð og alla tíð í ein-
hvers konar mótþróa gegn fram-
vindu í samtíð sinni. Ekki kann
Víkveiji skil á því hvert veðurlag
hefur verið þá hópreiðin gegn
símanum festi hófför sín í Islands-
söguna. Það kæmi honum þó ekki
á óvart að þá hafi kári gnauðað og
skýin grátið.
Mótmæli kunna að vera af hinu
góða, svona endrum og eins, jafn-
vel nauðsynleg á stundum. Þau
mega hinsvegar ekki verða eins
konar þjóðarkækur. Auðvitað verð-
ur hið neikvæða nöldur að fá útrás
með einum eða öðrum hætti. Það
bitnar ekki sízt á fjölmiðlum. En
gæta verður þess að mótmælin
verði ekki slík hvunndagssíbylja að
þorri fólks fái leið á þeim, jafnvel
ofnæmi fyrir þeim. Þá verða þau
bitlaus þegar þörfín kallar.
Hvað sem öðru líður er Víkveiji
dagsins þeirrar skoðunar að skap-
gerð okkar eigi ekki að vera speg-
ill veðurfarsins — nema á góðviðris-
dögum!