Morgunblaðið - 28.10.1988, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 28. OKTÓBER 1988
33
Jakobína Jónsdóttir
Waage - minning
Fædd 28. apríl 1922
Dáin 18. október 1988
Þegar ég tek mér penna í hönd
til að minnast æskuvinkonu minnar,
Jöggu, eins og hún var kölluð af
ættingjum og vinum, þá eru mér
efst í huga sólskinshliðar iífsins.
Við ólumst upp á Seyðisfirði, með
sín tignarlegu Qöll, Bjólfinn og
Strandartind, sem hafa gefið okkur
þetta trausta umhverfí.
Við vorum saman í skóla, þekkt-
um lítið annað en að láta sér vel
ljmda, sem hver dagur bauð upp á.
Kröfur nútímans voru óþekkt fyrir-
bæri.
Jagga hafði sérlega glaða lund,
hlátur hennar, var svo smitandi, var
því gaman að njóta návistar henn-
ar. Við vorum fermdar saman, en
eftir það skildu okkar leiðir.
Arin líða, en vegamótin eru mörg,
við áttum eftir að mætast aftur.
Síðustu árin hittumst við á „Sólar-
kaffi Seyðfírðinga". Fyrir nokkru
voru liðin 50 ár, frá því við vorum
fermdar, þá kom til tals að gaman
væri að koma saman til að minnast
þess, en það varð ekki af þvi Jagga
veiktist og varð að lúta því hlut-
skipti að leggjast á sjúkrahús, en
gat þó farið heim annað slagið.
Eg kom til hennar nokkrum sinn-
um. Alltaf var hún glaðleg og þakk-
lát fyrir komu mína. Þrátt fyrir
mikil veikindi gat hún gefíð mér
sitt gleðibros sem ég mun geyma.
Aldraðri móður hennar og nánum
ættingjum votta ég mína dýpstu
samúð.
Blessuð sé minning Jöggu.
Ellen Svava Stefansdóttir
í dag verður til moldar borin
elskuleg tengdamóðir og amma,
Jakobína Jónsdóttir Waage. Eftir
tuttugu ára kynni er margs að minn-
ast. Efst í huga er einstæð hjarta-
hlýja, glaðværð og mildi sem ein-
kenndi hana í ríkum mæli og.dugn-
aður hennar og ósérhlífni. Ogleym-
anlegar eru allar samverustundim-
ar, sem við áttum svo góðar, og
stuðningurinn sem hún veitti fjöl-
skyldunni, bæði andlega og efna-
lega.
Það var ætíð mikið tilhlökkunar-
efni að hitta ömmu Jöggu sem allt-
af átti stund aflögu fyrir lítið fólk.
I hugann kemur mynd af ömmu sem
situr með litla hnátu eða lítinn dreng
í fangi, segir sögur, hlustar og
huggar, skilningsrík og góð. Það
er dýrmætt að eiga slíkan að á unga
aldri og þeir missa mikið sem mikið
eiga. Eg minnist þess aldrei að hafa
heyrt hana leggja illt til nokkurs
manns. Hún sá það sem gott var
hjá fólki og mat það.
Að vori 1987 greindist sjúkdómur
sá er dró hana til dauða þann 18.
október síðastliðinn. Það var sárt
en jafnframt aðdáunarvert að sjá
hvað hún tók örlögum sínum með
mikilli ró og hve hetjulega hún barð-
ist fram á síðustu stundu. Hún tal-
aði oft um sérstaklega góða umönn-
un starfsfólks krabbameinsdeildar
Landspítalans og var því þakklát.
Sannarlega eru þær þakkir makleg-
ar og skulu ítrekaðar hér.
við kveðjum ömmu Jöggu með
söknuði og þakklæti og geymum
minningu hennar.
Tengdadóttir og barnabörn
Það eru margar myndir frá yfir
fjörutíu ára kynnum er koma upp í
hugann, er ég nú minnist minnar
elskulegu mágkonu, Jöggu, er lést
í Landspítalanum 18. þ.m. eftir
nærri tveggja ára baráttu við þann
sjúkdóm er flesta leggur að velli nú.
Þessar myndir geisla allar af góð-
vild og hlýju, því að öllum leið vel
í kring um hana.
Jakobína var dóttir hjónanna Jóns
Amasonar fyrrv. skipstjóra og físki-
matsmanns, sem lést 1972, og Guð-
bjargar Guðmundsdóttur, sem lifir
mann sinn og dóttur í hárri elli.
Sigurlaugur Guð-
mundsson - minning
Fæddur 1. október 1911
Dáinn 21. október 1988
í dag er borinn til grafar Sigur-
laugur Guðmundsson. Hann fæddist
1. október 1911 á Hvammstanga.
Eftirlifandi systkin Sigurlaugs eru
Ingileif og Lilja.
Árið 1921 fluttist hann til Flateyr-
ar og ólst þar upp. Til Reykjavíkur
kom Sigurlaugur 1961. Hann var
dugnaðarmaður og vann við ýmiss
konar störf en síðustu ár starfaði
hann hjá Völundi hf. allt þar til hann
lét af störfum fyrir rúmum tveimur
árum. Sigurlaugur var ósérhlífinn
maður til vinnu og var viðburður ef
hann sleppti vinnudegi.
Sigurlaugur var yfirleitt kominn
á fætur fyrir allar aldir og fór dag-
lega í sund. Hann hafði einstaklega
gaman af að tefla og taka í spil. I
sumarleyfum sínum fór hann ávallt
til æskustöðva sinna á Flateyri og
dvaldist hjá Lilju systur sinni.
Kynni okkar hófust fyrir u.þ.b.
20 árum er Sigurlaugur kynntist
ömmu okkar Bergþóru Skarpéðins-
dóttur og varð okkur öllum vel til
vina. Hann var ömmu okkar traustur
og tryggur vinur, þó að aldrei hafi
þau búið saman. Alltaf gat amma
reitt sig á hann, alltaf stóð hann við
hlið hennar og hugsaði um hana.
Ævinlega var Sigurlaugur kallaður
Laugi og þegar amma var nefnd var
undantekningalaust sagt „amma
Begga og Laugi“ eins og tveir óað-
skiljanlegir vinir. Svo mikill vinur
og tryggur var hann ömmu okkar.
Laugi var hæglátur, dulur en
blíðlyndur maður. Sást það er bama-
bamaböm ömmu áttu í hlut. Eitt
iítið bros nægði til að hlátur heyrð-
ist milli hans og bamanna en allt
fór þetta svo innilega og hæglátlega
fram.
Laugi varð skyndilega veikur er
hann sat að tafli hjá Taflfélagi
Reykjavíkur og lést viku síðar.
Við þökkum Lauga fyrir sam-
fylgdina, vináttu og sérstaklega fyr-
ir þá tryggð er hann sýndi ömmu.
Við sendum elsku ömmu okkar,
systrum hans og öðmm aðstandend-
um innilegustu samúðarkveðjur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
S.b. 1886 - V.Briem
Halldóra, SigTÚn,
Bergþóra,
Herdís og Kjartan.
Föstudaginn 12. október var
Laugi við taflmennsku eins og svo
oft áður, en að þessu sinni var það
sá er öllu ræður sem mátaði hann.
Laugi hné niður og var fluttur á
gjörgæsludeild Borgarspítalans og
rúmri viku síðar kvaddi hann þennan
heim. Þegar ég lít til baka streyma
minningamar í huga mér, allt hlýjar
og góðar minningar, þannig var
Laugi.
Fyrir hartnær tuttugu ámm kom
Laugi í fjölskyldu mína sem vinur
móður minnar, Bergþóm Skarphéð-
insdóttur, sem þá var ekkja. Sjálf-
sagt verður það aldrei metið svo vel
sem vert er, hversu mikils virði hann
var móður minni. Þau vom hvort
öðm allt I senn.
Laugi var lærður bókbindari og
eftir að hann hætti störfum tók hann
Hún dvelst nú á Hrafnistu í
Reykjavík.
Jagga var fædd á Seyðisfirði og
ólst þar upp næstelst 6 systkina,
en þau sem lifa hana em: Geir,
Ambjörg, Guðmundur, Bjami og
Jónas. Geir og Bjami em búsettir
í Seattle í Ameríku, en hin systkin-
in em búsett hér í Reykjavík.
Jakobína fór um 15 ára aldur á
Eiðaskóla og var jafnframt í vist
hjá skólastjórahjónunum, eftir það
var hún í vistum bæði á Akureyri
og í Reykjavík. Einnig var hún einn
vetur við saumanám, en Jakobína
var mjög vel verki farin. Það má
segja að vinnan hafi leikið í höndun-
um á henni og kom það sér vel síðar
á lífsleiðinni er hún var ráðskona í
Gufunesi.
Adda, systir Jöggu, byijaði sinn
búskap á Bíldudal og í framhaldi
af heimsókn til hennar réðst hún
kaupakona að Tjaldanesi í Amar-
firði til hjónanna Guðnýjar Þórarins-
dóttur ljósmóður og manns hennar,
Jóns Waage. Þarna kynnist hún
mannsefni sínu, Garðari Waage,
syni þeirra hjóna. Þau fluttu 1946
að Hrafnseyri og giftu sig 18. sept-
ember 1948.
Á Hrafnseyri bjuggu ungu hjónin
í tvíbýli við Jón og Guðnýju þar til
þau öll hættu búskap og fluttu til
Reykjavíkur árið 1964. A þeim
ámm, sem Jagga bjó á Hrafnseyri,
oft að sér að binda inn bækur fyrir
vini og kunningja. Laugi hafði mikið
yndi af taflmennsku og það vom
ófáar skákimar er hann tefldi við
yngstu dætur mínar og glöddust þær
ávallt er „amma og Laugi“ komu í
heimsókn því þá vissu þær að von
var á taflmennsku. Einnig synti
hann mikið og tók oft í spil.
Með þessum fáu minningarorðum
er ekki ætlun mín að rekja æviferil
Lauga, það gera aðrir kunnugri.
Mér er það ljóst að þessi fátæklegu
orð ná ekki langt, þó fann ég mig
skylduga til að þakka honum í hinsta
sinn allt það góða í samfylgdinni.
Far þú i friði
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt
(V.Briem)
Ég og fjölskylda mín vottum
systmm Lauga, þeim Ingileifi og
Lilju Guðmundsdætram, okkar inni-
legustu samúð. Megi minningin um
góðan dreng lifa.
Sjöfii Kjartansdóttir
var á hverju sumri hjá henni fullt
af börnum, bæði skyldum og vanda-
lausum. Adda, systir hennar, var
þar með sín börn og hjálpaði henni
með hópinn. Þijú af okkar börnum
nutu þess að vera þar og minnast
verannar þar með gleði. Það var
alltaf mikill ævintýraljómi yfir
ferðalaginu þangað. Fyrst var farið
með Esjunni til Bíldudals og var
Adda oftast fararstjóri með stóran
hóp af börnum. Þegar til Bíldudals
kom beið Garðar þar með trilluna
sína og feijaði yfir Arnarfjörð til
Hrafnseyrar. Ekki held ég að Jagga
mín hafi orðið rík af þessu, annað
en gleðinni yfir að geta gert öðram
greiða.
Það var mikill gestagangur á
Hrafnseyri á þessum áram, eins og
oft vill verða þegar búið er á sögu-
frægum stað, og var því oft vinnu-
dagurinn langur hjá henni þar.
Jakobína og Garðar eignuðust
einn son, Geir, fæddan á Hrafnseyri
1950. Hann er nú prestur í Reyk-
holti í Borgarfirði. Geir hefur reynst
móður sinni einstaklega vel og alla
tíð verið náið samband milli þeirra
og hans elskulegu konu, Dagnýjar
Emilsdóttur, og bamanna þeirra
fyörarra sem nú sakna móður og
ömmu sem alltaf vildi hag þeirra
sem bestan. Það er sorglegt að henni
skyldi ekki endast aldur til þess að
sjá þau þroskast og vaxa úr grasi,
en þau eru á aldrinum 4-16 ára.
Þegar fjölskyldan flutti til
Reykjavíkur keyptu þau hús í Gufu-
nesi. Þar hafði Jagga ráðið sig í
eldhús Áburðarverksmiðjunnar og
þeir feðgar í útivinnuna. Þama varð
starfsvettvangur Jöggu eftir það,
og má segja að hún hafi staðið
meðan stætt var, og nú síðast af
svo mikilli hörku að undran sætti.
Jagga tók við ráðskonustarfinu
af fyrri ráðskonu þegar hún lét af
störfum vegna aldurs og var ráðs-
kona þegar seinni uppbygging verk-
smiðjunnar stóð yfir með oft yfír
200 manns í mat, og varð þá oft
að þrískipta í matsalnum. og af-
greiða þetta allt á rúmum klukku-
tím_a.
Ég hef oft hugsað um það síðan,
hvemig þetta var hægt. Ég varð
reynslunni ríkari þegar ég vann
þarna í nokkra mánuði undir styrkri
og hávaðalausri stjóm Jöggu. En
með samvöldum hóp kvenna sem
hún hafði í kring um sig og sem
flestar höfðu unnið þarna áram
saman tókst þetta. Samstarf þeirra
allra var gott og oft var slegið á
létta strengi í eldhúsinu. Jagga hafði
að eðlisfari mjög létta lund og hló
svo smitandi hlátri að eftir var tek-
ið og sér í lagi er Stína hló með.
Þær gátu komið öllum í kring um
sig til þess að veltast um af hlátri.
Ég efast ekki um að margur í Gufu-
nesi minnist þess.
Þegar nýtt eldhús með fínum
tækjum og stóram borðsal var tekið
í notkun, þótti ekki við hæfí annað
en að ráða bryta. Allir rómuðu
matargerð Jöggu enda var hún
snilldarkokkur. Eftir að foreldrar
Garðars létust slitu þau hjón sam-
vistir. En þau höfðu búið á Lang-
holtsvegi 160 um 10 ára skeið.
Guðný, tengdamóðir Jöggu, var
búin að vera sjúklingur í mörg ár
áður en hún lést. Jagga annaðist
hana í veikindum hennar og var
tendaforeldram sínum sérstaklega
hjálpsöm og nærgætin alla tíð. Eft-
ir að Jagga skildi réðst hún í það
að kaupa sér 4 herbergja íbúð í
Ljósheimum 10 og þar hafa þær
haldið heimili saman, hún og systur-
dóttir hennar, Guðbjörg Halla. Hún
hefur verið henni mikil! styrkur í
hennar langa veikindastríði. Einnig
hefur systir hennar Adda verið
henni mikil hjálparhella í veikindun-
um, þær hafa alla tíð verið mjög
samrýndar og góðar vinkonur. Þær
höfðu það að fastri venju að heim-
sækja móður sína hvern sunnudag,
þá var alltaf kallað á okkur fyöl-
skylduna í kaffi niður, en tengda-
móðir mín hafði íbúð hjá okkur í
35 ár, fyrst á Nesvegi og síðan í
Austurgerði. Þessara stunda er
saknað í Austurgerði. Og margar
góðar minningar tengdar þeim
systram og móður þeirra.
Jagga hafði mjög gaman af ferða-
lögum. Þær systur fóra tvísvar til
Ameríku í heimsókn til bræðra sinna
og þeirra fjölskyldna. Ég er þakklát
fyrir þær ferðir sem við fóram sam-
an, bæði til Noregs, en þangað fór
hún með mér til að heimsækja son-
arbörn mín og fyrrverandi tengda-
dóttur. 1986 fóram við svo 5 vinkon-
ur með Norrænu. Þá vora hringveg-
urinn, Danmörk, Svíþjóð og Noreg-
ur allt afgreitt í eitt ógleymanlegt
ferðalag og efni í heila bók. Oft
erum við búnar að hlæja að ýmsu
sem fyrir kom í ferðinni. Ekki var
laust við að við vektum hlátur hjá
viðstöddum á öllum lestarstöðvum.
Þar voru sannir íslendingar á ferð
með afarstórar töskur.
Þessar stundir sem við áttum
saman geymast I minningunni, en
því miður entist Jöggu ekki líf til
þess að ferðalögin yrðu fleiri.
Elsku tengdamamma, Geir og
fjölskylda. Okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur, ykkar missir er mikill
en minningin geymist um góða konu
sem við söknum öll.
Ingunn Erla Stefánsdóttir
K.B. PELSADEILD
Stórglæsilegt úrval pelsa á verði, sem eng-
inn getur neitað sér um.
Pelsarog
pelsjakkar,
minkur, refur,
þvottabjörn,
húfurogbönd.
Þekking-
gυi -
reynsla.
Símar 641443 - 41238.
Birkigrund 31, Kópavogi.