Morgunblaðið - 17.06.1990, Side 32

32 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. JÚNÍ 1990
BAKÞANKAR
Horíin
kvenfríðindi
Eg var stödd Inni í blómabúð
að kaupa rós handa ungri
myndlistarkonu sem var að opna
sýningu. Þar sá ég undursamlega
fallega blómavendi á borðinu sem
mér varð star-
sýnt á og ég hugs-
aði, „maður
kaupir alltof
sjaldan blóm".
Mér fannst þeir
svo óvenju fagur-
lega gerði að ég
var ekki viss um
nema þetta væri
nýjasta tískan af
brúðarvöndum svo ég spurði af-
greiðslukonuna til að vera viss.
Hún sagði að þetta væru engir
nýtísku brúðarvendir, svona
vendir hafi verið á boðstólum frá
því verslunin opnaði fyrir 4-5
árum. Mér varð að orði, að þetta
lýsti því nú best hve sjaldan mað-
ur fengi blóm og fór að gantast
eitthvað með að það væri alveg
hætt að gefa okkur konunum
blóm. Konan tók svo sannarlega
undlr það og bætti við: „Það verð-
ur ekki fyrr en á gröfina sem við
fáum blómin!" Ég varð að játa að
„ f mér verður nú ekki oft svara fátt
en þarna varð ég gjörsamlega
klumsa.
Ég gat ekki hætt að hugsa um
konur og blóm. Hvaðan sem það
er komið inn í hugann á okkur,
frá gömlum ástarsögum eða bíó-
myndum, þá eiga konur að fá
blóm og gjafir. Það hefur eitthvað
gerst. Eitthvað hefur farið úr-
skeiðis. Það er að verða liðin tíð
að konum séu færðar ýmsar þær
gjafir sem þær áður fengu. Hvar
eru allar þessar gjafir eins og
blómavendirnir án tilefnis, hrin-
1 garnir og skartgripirnir? Ég leit á
hendurnar á mér. Jú, jú, þarna
voru báðir hringarnir sem ég
hafði sjálf keypt.
Svo er alltaf verið að tala um
nýja og betri tíma, sem við eigum
nú að lifa á. Hvernig var þetta
hér á árum áður? Þá var það við-
höfn þegar bóndinn fór út með
frúna. Hann hjálpaði henni í káp-
una sem hann hafði gefið henni
(pelsinn í besta falli), hann bauð
henni siðan arminn og hún
krækti sér utan um hann (þá ör-
ugg og sæl). Dyrum var haldið
opnum fyrir hana, stóllinn var
dreginn fram fyrir hana, henni
boðið í dans með djúpri hneigingu
og fylgt til sætis á eftir. Eigin-
menn voru þá á hjólum í kringum
w sina frú til að sýna henni lotn-
ingu sína. Þessar sömu konur
fengu lika sínar gjafir eins og
morgungjöf og sængurgjöf.
Eldri konur segja oft við okkur
yngri konurnar að við höfum það
svo mikið betra en þær höfðu. Þá
eiga þær gjarnan við heimilis-
störfin og taka sem dæmi að þær
hafi verið í 2-3 daga bara að þvo
þvottinn. Okkur er bent á að í
dag höfum við nútímakonur öll
tæki og þægindi til heimilisverk-
anna og þurfum aðeins að stinga
í samband og ýta á takka. Auðvit-
að er ekki hægt annað en að taka
undir með eldri kynslóðinni um
að margt hafi breyst til batnaðar
og heimilisstörfin eru ekki sú erf-
iðisvinna sem þau voru — enda
þótt þau geri sig ekki sjálf enn
sem komið er! Þannig hefur ekki
allt batnað með árunum. Það
hefur i það minnsta kosti orðið
minna um þessi kvenlegu fríðindi
til handa okkur nútímakonun-
um. Margir munu sjálfsagt kenna
kvenréttindakonum um og jú
mikið rétt, við konur verðum að
taka upp þetta baráttumál fyrir
kvenlegum fríðindum sem eru að
glatast! En getur það verið að ein-
mitt með tiikomu allra þessara
nýju heimilistækja hafi þessar
kvenlegu fríðindagjafir horfið af
markaðnum? í þá tíð byijuðu
konur að fá þvottavélar í stað
skartgripa um hálsinn, ryksugu
i stað armbands og eyrnalokk-
arnir hurfu fyrir hrærivélinni og
brauðristinni. Ég bið konur að
líta í eigin barm og gá hver fyrir
sig hvort þær hafi nú ekki hlunn-
farnar i þessum efnum. Ég er enn
að rukka inn mína morgun- og
sængurgjöf. Bóndinn heldur að
' þetta sé góður kvennabrandari.
Ætli einhver kvenlögfræðingur
vilji taka málið að sér?
eftir Helgu
Thorberg
Terelyne frakkar
Verð kr. 12.800,- Margir litir.
wBESlUSBBíM
v/Laugalæk, s. 33755.
Gólfbvotta' með vinnubreidd frá 43 kíélar til 130 cm.
ff L~i
Gólfþvottavélar drifnar með rafgeymum. Gólfþvottavélar með sæti
Hako
vélará íslandi
t Nýbýlavegi 18,
|BC5TAI simi 64-1988.
SPARISJÓÐIRNIR
fyrir þig og þína
Stigafstigi
settu marki með
Trompbók
Tromþbókin er óbundin og jafnan oþin til
úttektar. Hægt er að fara með hana í hvaða
d landinu sem er og leggja inn eða
út eftir þörfum.
Fyrir þá sem stig af stigi, en ákveðið, keþþa að
settu marki, með því t.d. að leggja eitthvað
fyrir mánaðarlega, er Tromþbókin einn besti
sþarnaðarkostur sem völ er á.
Sþarisjóðirnir hafa ávallt að leiðarljósi að hags-
munir viðskiþtavinanna og sþarisjóðanna fari
saman. Tromþbókin er ávöxtur þessarar stefnu.

r