Alþýðublaðið - 24.12.1932, Síða 1

IÞÍ
blað
Gefiö út sE &li»ýðafl0kkiH]
Aðfaingadag jóla 1932. — 312. tbl.
■ Kvöldvaka.
.= Úti er fnost og fjúk.
i=g 'Fönaiáai sig breiðir uim .H-t
=. Ég «e»lla að yfkja t kvöld
= 'svo ekki mér vierði kalt
■sa
= 1 kvöld er ég syngjandx sæll,
.s sál mín1. er engm præll.
Hl Þó kytnan sé lítil og köld
ég er konungur — hef par völd.
= — Eiti hugmynd af hetjunini Krjst
11 hangin á veggnjutn yzt,
= honuim, sem heimis um ból
'Hl 'helg em sungin jól.
m En skortir nú emgan skjól?
m íg horfx á myndina hljóður
og hugsa um einmaina bröður,
= |sem hann vildi hugga og græða
'■== bg hefja til andlegra fræða.
’■= Ég sé hvernig magt og menlxing
11 miðlar hans bo ðum og kerxning.
= Hans orð látast allir skilja
= bg uppfylla kxiöfur og vilja,
'= hvort boð hans þeir brjóta eða \úrða,
= hvort binda peir sár eða myrða.
= Hver hersveit í byltinga bákxxum
'ls er brynjuð kristninnar táknium.
:= Alt brotið og bnent að grunni
m meö bænir til Krjsts á munni.
m Þeir láta kné fylgja kviði,
m !s>em keixna hains boðorð og siði,
= Þykjast þjóna hans amda,
M sem pjóöunum steypa í vanda.
m Það ex) hringt txl tiða!
= — Á orð Krfsts skulu allir hiýða,
m 186111 erfiða og pjást af sorg.
m ‘Fólkið pyrpist fnamhjá,
m fylliB götur og tiorg.
— Með stmumnum ég berst yfíir storð
m •og stanza við kinkjudyr,
m par kraup ég á kné mín fyr
= klokkur við altaris borð.
m Eg er kominn að leita að Krist;
:= í kxiaft hans er sál mín pyrst.
m Mig skortir gleðinnar gagn,
m hans guðdóm og viljamagn.
| — Að innan ber helgihljóm,
| harmþungan keninimannis xóm,
m er minnir á söknuð og sár
is ‘syndir, bölvun og tár.
m Ég sé kropið við kóánn I grát,
= 'siem kraftur hjartans sé mát,
m bg pjóðin sdtt þrek hafi rnist.
= Er þetta líifið I Krjst?
Er kraftur kærleikans fúinin?
Er kramið hjarta, trúin?
Léttir af bróður barmi,
|að beygja ’ann til ákalLs með haflni?
Mun lífið peim betur láta, .
!sem lýtur að mögla og gráta?
Er gæfan og guðlegi andinin
jað graifa knaftinn í sandiinn ?
-----Hugsaðu um hetjimá, bióðir,!
bem hylla og tilbiðja pjóðjr.
Imynd hins æðri máttar,
sem öllum bendir til sáttar.
Hann porði að skynja og skiija
áf skapandi hugrekki og vilja
log brnut sundur björgin pungu
imeð brennandi kraft siunar tungu.
'Finnurðu ei áhrif hans anda
leflá pig mættá, að standa?
m.
'Guðseðlið í öllum býr.
Ótamin, blóðpyrst dýr
fellir að fótum manns
friöarrödd k.ærleikans.
Þö breitt sé í bróður sverð
bænum og messu gerð
ioig hvergi sé borg né bygð,
'sern brýtur ei kristna dygð,
finlst ált af íegra mál
ffiálið í hverri sól.
1 fullhugans fórn og dóm
við finnum pattn insta róm.
Han's orð, hans kóróna og krosS
er kállið í sjálfum oss.
Við skynjum skylduninar spor4
en skoi'tir, sannleikains þor.
1 kvöld er ég Kristi líikur;
áf kærleik fómandi ríikur.
— Ég vil lækna sjúkra sár,
Syngja og perra tár.
Ég vil byggja upp bnæðralag
við bjarmann af nýjum dag.
Ég vxl láta mitt líf og blóð
til leiðsagnar minmi pjóð.
Ég flyt hjartanis og himinisins mál.
'Ó! Heyrir mig engin sáll?
IV.
'Hví eru ekki alMr bræður? ;
Hvar er hann, siem skapar og ræður ?
Hefir guð ekki heiminn gist?
Hví fimxast ei áhniif hans anda,
pá öll er jörðin i vanda?
Hefir mannkynið náð hans mist?
Eg horfi hljóður á eldinn,
'sem hreysið mitt yljar, á kveldiu.
Hven neisti í bjarmanúm bjarta
á bæði sál og hjarta.
Hver hefir pær rúnjr rist ?
—■ Það hulið er hjartanu, bróðir!
en hetjan, sem tilbiðja pjóðár,
Iflutti hásöng af heilagnL liist.
En pað er að por|a að skilja
og þekkja hinn æðsta vilja.
Af pví elska ég Krist!
V.
Ég sit við arintt exnm;
Ég á ekki föður né móðuir.
Ég hallast að myndixxni hljóður,
Sem hangir á veggnum yzt.
I kvöld vil ég sofna hjá Krist. ?
Bjar/ii Ghslaspn*
Jólabarnið.
Á jólunum fæðist fátiækt bann,
sem flestum er ljúft að skoða, —
frá örófi vetra við kyngi kemt
og kærleikanis morgunroðai.
iMenn sjá1 í því himmeskan sendiboða.
Því heilsa fagnandi lofsöngsljóð
og ljómandi húsakynini.
Þáð borið er reyndar oftast út
áð endaðri máltíðinni,
og tónir svo áð eins í mainma minni!
En vel sé öllum ,sem við páð fáíst
pví venjunnar faxgi að bifa,
Isem jólabaminu helga hiug, —
isem hjala ekki margt eða skitifa,
en eru áð reyná að láda pað lifa!
Gréftar Fells.
■Illllll......Illllllllllllllll.......Illllll..1...1111.....Illllllllllli.I!............Illllill......II..II....... IIHIIIIHIil IIIHllllllli...III........
lltE