Morgunblaðið - 12.12.1991, Page 64

64
MPRQVNBLAÐIf) FIMMTUDAGUR 1.2., DJSSEMBER 1991
Pálmaolía í stað y
^ smjðts eða
r r. smjörlíkis
B Ojr sjmi/|ax 612295.
Minning-:
#
BIACKSl
OFLUG OG
ENDINGARGÓÐ
STRAUJÁRN
BLACKiDECKER straujárn.
Fást í öllum helstu raftækja-
verslunum og stórmörkuðum.
Guðbjöm Þorsteins-
son skipstjóri
Husqvarna
SAUMAVÉLAR
• 7 GERÐIR •
• ALLIR NYTJASAUMAR •
• MYNSTURSAUMAR •
• STERKUR MÓTOR •
• SÆNSK GÆÐI •
• FRÁBÆRT VERÐ •
• NÁMSKEIÐ •
* VIÐGERÐARÞJÓNUSTA -
• SÝNIKENNSLA •
• ALLT Á SAMA STAÐ •
$
VÖLUSTEINNhf
Faxofen 14, Sími 679505
Fæddur 30. október 1927
Dáinn 6. desember 1991
Guðbjörn Þorsteinsson skipstjóri
lést í Landspítalanum 6. desember,
eftir stutta sjúkdómslegu en lang-
varandi veikindi vegna illkynja
sjúkdóms.
Guðbjörn fæddist í Keflavík 30.
október 1927 og voru foreldrar
hans Þorsteinn Eggertsson skip-
stjóri, fæddur 4. júní 1905, ættaður
frá Kothúsum í Garði og kona hans
Margrét Guðnadóttir, fædd 12. jan-
úar 1906, ættuð úr Keflavík. Þor-
steinn fórst með vélbátnum Eggerti
23. nóvember 1940 ásamt sex skip-
verjum sínum. Auk Guðbjöms áttu
þau hjónin annan son, Eggert,
fæddur 6. júlí 1925, síðar ráðherra
og nú forstjóri Tryggingastofnunar
ríkisins. Síðari eiginmaður Margrét-
ar var Trausti Haraldsson og eign-
uðust þau einn son, Trausta, fædd-
an, 18. ágúst 1945, húsasmíða-
meistara, sem býr á Selfossi.
Margrét lést 25. september 1963.
Guðbjöm var ungur að árum er
hann fór í sína fyrstu sjóferð. Árið
sem hann var fermdur, það var
1942, fór hann um haustið í skóla
að Laugarvatni en þann sama vetur
réð hann sig í skipsrúm frá og með
janúar 1943 á 17 tonna bát gerðum
út frá Sandgerði. Spariföt unga sjó-
mannsins voru fermingarfötin hans.
Frá þeim tíma var lífsstarf hans
sjómennskan. Guðbjörn gegndi
ýmsum störfum fyrstu árin til sjós,
hjálparkokkur, kokkur, háseti,
stýrimaður, fyrst á bátum, en á
árunum 1946—1949 var Guðbjörn
á togurunum Geir, Fylki og Ingólfí
Amarsyni. Síðan tók sjómennskan
á bátunum aftur við. Árið 1953
varð hann skipstjóri á mb. Bjarna
ólafssyni, sem var 36 tonna bátur
gerður út frá Keflavík. Eftir það
var Guðbjöm skipstjóri á mb.
Trausta, mb. Hafnfírðingi, mb. Erni
Amarsyni, mb. Leifi Eiríkssyni og
fleiri skipum, en réðst síðan í bygg-
ingu ásamt fleirum á vélskipinu
Þorsteini, sem var um 260 brúttó-
lestir og kom til landsins í febrúar
1965. Frá þeim tíma var Guðbjöm
kenndur við Þorstein, og Guðbjöm
á Þorsteini eða Bói á Þorsteini eins
SVALUR 0G SVELLKALDUR
eftir verðlaunahöfundinn Karl Helgason
Ivari finnst foreldrar sínir hafa sig
fyrir rangri sök og ákveður að
bregðast illa við. Hann ætlar að
verða harður - svalur og svell -
kaldur. En hann er ekki þannig
gerður...
Sagan, Svalur og svellkaldur, er
þroskasaga drengs. Hún er fjör-
lega rituð og í rauninni spennu-
saga þótt hvergi sé horfið frá þeim
veruleika sem nútímaböm alast
uppíogmótastaf.
Höfundurinn,
Karl Helgason,
hlaut íslensku
barnabókaverðlaunin 1990
fyrir sögu sína / pokahorninu.

og hann var gjarnan nefndur, var
meðal þekktustu nafnanna í físki-
skipaflotanum. Þetta skip var selt
1972 og annað keypt í þess stað
og var það 360 brúttólestir og bar
sama nafn. Þegar síðara skipið var
selt úr landi á miðju ári 1976 fór
Guðbjörn að huga að kaupum á 10
tonna plastbáti frá Noregi, sem
hlaut nafnið Þorsteinn og kom sá
bátur í apríl 1977 til landsins og
gerði Guðbjörn hann út þar til hann
seldi bátinn í apríl 1984. Guðbjörn
var um tíma á vélskipinu Skarðsvík
frá Hellissandi frá janúar 1977 og
leysti þar síðast af í febrúar ,1989.
í ársbyrjun 1983 var Guðbjörn
ráðinn sem vigtarmaður hjá
Reykjavíkurhöfn og gégndi hann
því starfi til æviloka.
Guðbjöm gerði hlé á sjómennsk-
unni veturinn 1964—1965 þegar
hann ásamt svo mörgum öðmm
skipstjómm aflaði sér fullra skip-
stjórnarréttinda á stærri fískiskip
með því að taka hið meira físki-
mannapróf frá Sjómannaskólanum
í Reykjavík.
En hvernig var líf sjómannsins á
þessum ámm? Guðbjöm var aðeins
þrettán ára gamall þegar faðir hans
fórst með áhöfn sinni. Það aftraði
Guðbimi ekki frá því að leggja fyr-
ir sig sjómennskuna. Þá var engin
skömmtun á sjávaraflanum. Þeir
sem fískuðu mest vom eftirsóttir
sem skipstjórar og fljótlega skipaði
Guðbjöm sig í þær raðir. Guðbjöm
var afburða skipstjóri og hafði
trygga og góða áhöfn á þeim skip-
um sem hann stjómaði, enda var
eftirsótt að komast í skipsrúm hjá
Guðbimi.
Hinn 29. ágúst 1952 kvæntist
Guðbjörn eftirlifandi eiginkonu
sinni, Svanhildi Snæbjömsdóttur,
ættaðri frá Akureyri. Þeim varð
fjögurra bama auðið, en þau era:
Margrét, fædd 20. maí 1951,
bókari, gift Ólafí Þ. Gröndal, raf-
tækni, og á hún einn son; Snæ-
bjöm, fæddur 13. desember 1952,
flugmaður hjá Flugmálastjórn,
kvæntur Elínu S. Jósefsdóttur, bók-
ara, og eiga þau tvær dætur og
einn son; Signý, fædd 17. júlí 1955,
ritari, og er hún gift Gunnlaugi
Birgi Gunnlaugssyni, hljómlistar-
manni og eiga þau einn son og tvær
dætur, en Signý átti eina dóttur frá
fyrra hjónabandi og á hún eitt bam;
Steinunn, fædd 2. maí 1964, ferða-
málaráðgjafí, í sambúð með Birni
Erlendssyni, trésmiði, og á hún einn
son.
Guðbjöm átti bam fyrir hjóna-
band, sem er Fanney, fædd 30.
desember 1950, húsmóðir, gift Stef-
áni Þorsteinssyni, vörubifreiðar-
stjóra, og býr á Akranesi, en þau
eiga fímm böm og þijú bamaböm.
Hjónaband Guðbjörns og Svan-
hildar var hamingjuríkt. Eins og
oft vill verða mæðir mikið á sjó-
mannskonu þegar eiginmaðurinn
er á sjónum. Þessu hlutverki gegndi
Svanhildur vel og var heimili þeirra
hvíldar- og sælureitur. Svanhildur
á tvíburasystur, Hlaðgerði, og var
hún sem ein af fjölskyldunni og
einkar kært á milli hennar og Guð-
bjöms. Það var einnig mjög kært á
milli þeirra bræðra Guðbjörns og
Eggerts.
Kynni okkar Guðbjörns hófust
er ég var framkvæmdastjóri síldar-
söltunarstöðvar á Siglufirði á árun-
um 1959—1965, þar sem Guðbjörn
lagði upp afla. Á þeim tíma voru
um fímmtán skip í viðskiptum við
stöðina og jafnframt því að leggja
upp afla þar sá síldarsöltunarstöðin
um kaupgreiðslur, uppgjör og alla
fyrirgreiðslu fyrir skipin hvar sem
lagt var upp fýrir Norður- og Aust-
urlandi. Vegna þessa fyrirkomulags
tókust góð kynni þess sem þetta
ritar við marga skipstjóra í síldar-
flotanum. Af öllum þeim mætu
mönnum urðu kynni mín af Guð-
birni nánust og varð Guðbjörn einn
sá besti vinur sem ég hefi eignast.
Á þennan vinskap hefur aldrei fall-
ið nokkur skuggi og tel ég það
mikla gæfu og heiður að hafa notið
vinskapar Guðbjörns. Guðbjörn var
farsæll skipstjóri, auk þess að vera
mikill aflamaður fór hann vel með
afla og veiðarfæri. Guðbjörn var
glaður í viðmóti og hnittinn í tilsvör-
um. Við fórum saman til Noregs
þegar hann festi kaup á síðara skip-
inu sem hann eignaðist og á heim-
leiðinni var komið við í London. Það
var engin hætta á því að manni
leiddist í slíkri ferð með Guðbirni.
Guðbjöm kenndi fyrst veikinda
sinna fyrir um fjóram árum. Frá
þeim tíma var hann oft um skamm-
an tíma í Landspítalanum í aðgerð-
um, sem linuðu þrautir hans, en
stöðvuðu ekki framgang hins illa
sjúkdóms. Vegna glaðværðar og
hlýju í framkomu hefur samferða-
mönnum Guðbjöms oft dulist hve
þjáður hann var. Guðbjöm veiktist
hastarlega við störf sín á Hafnar-
voginni 5. desember en lést þann
6. desember í Landspítalanum.
En umfram allt var Guðbjörn
góður vinur sem nú er sárt saknað.
Að leiðarlokum vil ég þakka
kæmm vin samfylgdina. Eg og
börn mín senda fjölskyldu hans inni-
legar samúðarkveðjur. Blessuð veri
minning Guðbjörns Þorsteinssonar.
Hafsteinn Hafsteinsson
Það er erfítt að trúa því að Bói
afí sé dáinn. Hann sem var nýbúinn
að fara til útlanda og ætlaði bráðum
að fara að flytja í nýtt hús. Nýlega
var afí búinn að fara með öll barna-
börnin sín á Búkollu. Það var alveg
rosalega gaman. Búkolla er nefni-
lega eina sagan sem afi kunni.
Hann sagði mér oft Búkollusögu
þegar ég svaf hjá honum. Afí
raglaðist nú stundum í Búkollusögu
en þá leiðrétti ég hann bara. Eg
svaf líka oft hjá afa enda kallaði
hann mig afástrák. Hann sótti mig
oft í skólann og þá gerðum við
ýmislegt skemmtilegt saman. T.d.
fórum við oft niður á bryggju að
sækja físk í soðið.
Afí var besti afí minn og líklega
besti afí í öllum heiminum og ég á
eftir að sakna hans svo mikið.
Elsku amma, við verðum að vera
sterk eins og afi vildi. Ég fæ
kannski að sofa í afarúmi og segja
þér Búkollusögu. Blessuð sé minn-
ing Bóa afa. Honum Iíður vel núna
hjá englunum.
Andrei Freyr, afstrákur.
Kveðja frá skólafélögum
Nú þegar Bói er fallinn frá, fyrst-
ur okkar skólafélaganna, minnumst
við hans allir með þakklæti fyrir
kynnin og að hafa átt hann að vin
öll þessi ár.
Sérstaklega minnumst við for-
ystu hans við að halda saman hópn-
um, bæði veturinn góða í skólanum
og alla tíð síðan.
Hér verður ekki rifjað upp allt
það sem við höfum gert saman
þessi 27 ár sem við þekktumst, en
kannski ber hæst eftir þetta allt,
létta skapið hans Bóa og hvað hann
var hugmyndaríkur þegar finna
þurfti nýjar leiðir til halda saman
EINN & ATTA
flytja tónlist úr ýmsum
áttum. Hér flytja þeir
íslensk lög, sígild
erlend lög og lög af
léttara taginu. Einnog
átta fást á hljómplötu,
geisladisk og kassettu.
Pöntunarsími: 812003
MntoJl!
hópnum og njóta frístunda saman.
Hátt bera einnig í minningunum
heimsóknirnar til Svanhildar og Bóa
í Eikjuvoginn og góðgerðimar þar.
Aðrir munu rifja upp lífshlaup
Bóa, sem við þekkjum þó allir og
vitum hversu mikils hann var met-
inn í starfi og leik. í okkar huga
var Bói fyrst og fremst hinn full-
komni félagi og við minnumst hans
þannig.
Svanhildi og öðrum ástvinum
sendum við og eiginkonur okkar,
samúðarkveðjur.
Bekkjarfélagar úr öld-
ungadeild Stýrimanna-
skólans veturinn 1964—65.
„Hinir dánu eru ekki horfnir að fullu.
Þeir eru aðeins komnir á undan.“
(Cypríanus)
Dauðinn kemur alltaf jafn óvænt,
alveg sama þótt maður hafí fengið
tíma til að undirbúa sig undir komu
hans. Guðbjörn hafði verið svo mik-
ið veikur í allt sumar, en í ágúst
kom hann heim af spítalanum og
hresstist mjög vel. Við gripum í
vonina, trúðum og vonuðum að
hann hefði unnið sigur á veikindum
sínum.
Lífsgleðin styrkti hann í veikind-
um hans. Hann vildi ekkert vol né
væl, heldur beit á jaxlinn og bölv-
aði í hljóði að gömlum sjómannasið.
Hann var ótrúlega sterkur og dug-
legur. Ég fann hvað Svanhildur var
honum mikils virði, það vár eins og
hún tæki af honum þyngstu byrð-
amar, en hún stóð við hlið hans sem
klettur, svo traust og góð.
Ég kom fyrst inn á heimilið í
Eikjuvoginum árið 1969 þá fímmt-
án ára gömul. Hefur mér þótt þau
hjón Svanhildur og Guðbjörn einlæg
og hreinskiptin og hafa þau ætíð
reynst mér vel. A þeim áram var
Guðbjörn mikið á sjó en ávallt
fannst mér hátíð þegar hann kom
í land. Fannst mér sem augu hans
geisluðu þegar hann kom í land og
leit Svanhildi sína. Þá var veislu-
matur á borðum og er hann rétti
mér fatið sagði hann: „Borðaðu nú
Ella mín, svo þú verðir feit og fal-
leg.“ Trúlega hefur honum þótt ég
heldur rýr.
Tengdapabbi var mjög kátur að
eðlisfari og iðaði af fjöri. Það var
svo gaman að fá hann í heimsókn
í litla timburhúsið ckkar Snæbjörns
er við byijuðum að búa, því þá
mátti með sanni segja að gamli
plötuspilarinn og glösin í skápnum
hafi tekið undir hlátur hans.
Hann var mjög bóngóður og ætíð
tilbúinn að hjálpa okkur krökkunum
og eru ófáar ferðimar sem hann
ók með afabömin sín, alltaf var
hann tilbúinn.
Elsku Svana mín. Ég bið guð að
styrkja þig og hugga ykkur öll úr
„Eikjuvogsfjölskyldunni". Minning-
in um kærleiksríkan eiginmann,
föður og afa lifir.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vor grætir,
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgrímur I. Hallgrímsson)
Ella
í dag fer fram útför frænda míns,
Guðbjöms Þorsteinssonar, skip-
stjóra, en hann lést eftir erfið veik-
indi þann 6. desember sl. Feður