Morgunblaðið - 26.01.1993, Blaðsíða 12

mr HAimAi miDmjwtm hkiajh'/jj.'kk.ií
- MORGtHVBLADHLÞRiÐJUDAGUR- 26: JANUAR-1993 -
Reuter
Bestu leikararmr
Emma Thompson heldur á Golden Globe-styttu, sem hún fékk fyrir leik
sinn í myndinni „Howards End“. Með henni á myndinni er A1 Pacino, sem
varð fyrir valinu sem besti leikarinn í dramatískri mynd.
Golden Globe kvikmyndaverðlaunin
Þijár viðurkenning-
ar fyrir Konuilm
Los Angeles. Reuter.
KVIKMYNDIN „Scent of a
Woman“, Konuilmur, með A1
Pacino i aðalhlutverki, hlaut
þrenn af tíu helstu Golden
Globe-verðlaununum, sem voru
afhent á laugardagskvöld.
„Scent of a Woman“ fjallar um
samband blinds manns og há-
skólanema og varð fyrir valinu
sem besta dramatíska myndin,
auk þess sem A1 Pacino fékk verð-
laun fyrir bestan leik í drama og
Bo Goldman fyrir besta handritið.
„A Few Good Men“ (Heiðurs-
menn) var tilnefnd til fimm verð-
launa en fékk engin og kom það
mörgum á óvart. „The Player“
(Leikmaðurinn) var valin besta
gamanmyndin og aðalleikarinn í
myndinni, Tim Robbins, fékk
verðlaunin fyrir bestan leik í
gamanmynd.
Clint Eastwood varð fyrir val-
inu sem besti leikstjórinn fyrir
myndina „Unforgiven“ (Hinir
vægðarlausu), kúrekamynd sem
fordæmir ofbeldi.
Samtök erlendra fréttaritara í
Hollywood veitir Golden Globe-
verðlaunin.
Brosandi Deneauve
Franska kvikmyndin „Indókína"
fékk Golden Globe-verðlaunin sem
besta erlenda myndin. Leikkonan
Catherine Deneauve brosir hér
óvenju breitt þegar hún tók við
verðlaununum á laugardag.
Hamingjuleit og
losti á bensínstöð
Morgunblaðið/Sverrir
Frá sýningu Nemendaleikhússins á Bensínstöðinni eftir franska
leikskáldið og leikstjórann Gildas Bourdet.
_________Leiklist_____________
Jóhann Hjálmarsson
Nemendaleikhúsið: Bensínstöð-
in eftir Gildas Bourdet. Þýð-
andi: Friðrik Rafnsson. Leik-
stjóri: Þórhallur Sigurðsson.
Leikmynd: Gretar Reynisson.
Búningar: Helga Stefánsdóttir.
Tæknimaður: Egill Ingibergs-
son. Tónlist eftir ýmsa.
í skrifum um Bensínstöðina eftir
Gildas Bourdet hefur verið lögð
áhersla á á nýstárleik verksins jafn-
framt því sem höfundinum hefur
verið líkt við ýmsa gamla meistara
leikritunar og einnig bent á tengsl
hans við samtímahöfunda og
franska kvikmyndagerð.
Sé leitað fyrirmynda koma nokk-
ur harðsoðin bandarísk verk upp í
hugann, m. a. eftir Sam Shephard.
Leikritið gerist á bensínstöð eins
og nafnið gefur til kynna, eða öllu
heldur fyrrverandi bensínstöð úti á
landi. Framkvæmdir við flugvöll í
nágrenninu hafa girt fyrir við-
skipti. Ekkert bensín er að fá, en
aftur á móti er nóg af heitum til-
finningum og draumum á stöðinni.
Fjölskylda bensínstöðvarinnar er
illilega minnt á fortíðina þegar
heimilisfaðirinn, Húmbert, sem
stungið hafði af fyrir löngu, birtist
skyndilega. Fáir fagna honum
nema helst vangefið barnabarn
hans, Tútút.
Eiginkonan Magdalena og syst-
urnar þrjár, Teresa, Mód og Doris,
börn þeirra Húmberts, eru á þeim
vegamótum þegar eitthvað hlýtur
og verður að fara að gerast í líf-
inu. Mód er að því komin að ganga
í hjónaband, Teresa er ástsjúk og
Magdalena sjálf virðist skotin í bif-
vélavirkjanum Samson sem dundar
við að gera bíl fjölskyldunnar öku-
hæfan. Bíllinn leikur líka sitt hlut-
verk á sviðinu.
Eins og góðri franskri afþrey-
ingu sæmir eru losti og tilfínninga-
flækjur (tvær systranna eiga sama
elskhuga) áberandi og ríkur þáttur
verksins sem er þó í eðli sínu eða
undir niðri alvörugefið. Hamingju-
leitin er þemað eins og í óteljandi
nútímaleikritum.
Að mínu mati tekst Gildas Bo-
urdet með Bensínstöðinni að skapa
leikrænt verk sem reynist þó of
langdregið á köflum. Hvað það
varðar þarf sökin ekki að vera
hans heldur getur hún verið leik-
stjómarleg. Það er ákaflega mikill
vandi að halda ákjósanlegri spennu
í verkinu þegar samtöl eru löng
og að því virðist innihaldslítil, en
eiga að spegla ævi ólíkra persóna.
Til bóta hefði verið að stytta verk-
ið, að minnsta kosti fyrir þessa
sýningu.
Leikarar Nemendaleikhússins og
nokkrir gestaleikarar fást við að
blása lífi í persónur verksins og er
leikur þeirra í góðu jafnvægi þann-
ig að sýningin hefur gott svipmót
í heild sinni. Ekki gefst tækifæri
til mikilla tilþrifa nema helst í lok-
in þegar höfundurinn velur á milli
þess að láta leikritið enda í óvissu
eða breytast í óhugnað. Hann velur
fyrri kostinn sem er að mínu mati
betri. Áhorfendur geta með því
móti sjálfir ráðið í örlög persón-
anna, hvort þær verði um kyrrt á
hinni óvirku bensínstöð, týnist í
skóginum í kring eða komi sér fyr-
ir alvöru burt.
Þar sem hér er um nemendasýn-
ingu að ræða verður ekki gerð til-
raun til að gera upp á milli leik-
ara. Annað verður ekki sagt en
nám þeirra hafi eftir sýningunni
að dæma tekist með ágætum. Leik-
ararnir eru þau Björk Jakobsdóttir,
Dofri Hermannsson, Gunnar Gunn-
steinsson, Hinrik Ólafsson, Jóna
Guðrún Jónsdóttir, Kristina Sundar
Hansen og Vigdís Gunnarsdóttir.
Erling Jóhannesson, Hilmar Jóns-
son og Þröstur Guðbjartsson leika
sem gestaleikarar.
Nemendaleikhúsið er þekkt fyrir
áræðni og segja má að Bensínstöð-
in geri miklar kröfur, en sé að
mörgu leyti hentugt verkefni fyrir
hóp sem þennan. Sviðsmynd verks-
ins er fábreytileg og einföld og hin
sama út alla sýninguna. Höfundur-
inn vill ekki skrifa neitt stofudrama
heldur lætur hann leikritið gerast
úti. Þar er meira frelsi. Þau Gretar
Reynisson og Helga Stefánsdóttir
hafa unnið í þessum anda við gerð
leikmyndar og búninga, það er
fyrst og fremst leikarinn sem er
miðpunkturinn (og vitanlega bíllinn
franski).
Þýðandinn, Friðrik Rafnsson,
hefur komið franska textanum yfir
á venjulegt íslenskt mál sem hæfir
hversdagsraunsæi verksins.
Því má ekki gleyma að eitt helsta
vopn höfundarins er gamansemin
og það að setja boðskapnum ekki
of þröngar skorður. Léttleiki er
styrkur Bensínstöðvarinnar.