Morgunblaðið - 28.02.1993, Blaðsíða 26

26 B
MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFIMIÐ SUNNUDAGUR 28. FEBRÚAR 1993
ÆSKUMYNDIN...
ERAFINGÓLFIHANNESSYNI, YFIRMANNIÍÞRÓTTADEILDAR RÚV
Sigldi dnn
um Hvítá
9 ára gamall
ÆSKUMYNDIN að þessu sinni er af Ingólfi
Hannessyni yfirmanni íþróttadeildar Ríkisút-
varpsins. Ingólfur fæddist í Borgarnesi 23.
júní 1953. Hann er yngstur fjögurra systkina.
Elstur er Gústaf Hannesson albróðir en Jón
Sigurðsson og Ingibjörg Sigurðardóttir eru
sammæðra. Foreldrar, Hannes Ólafsson lax-
veiðibóndi frá Hvítárvöllum, látinn, og Ása
Björnsson. „Já, ég var yngstur í hópnum og
iðulega dekraður í samræmi við það,“ segir
Ingólfur. Hann var búsettur í Borgarnesi til
fimm ára aldurs, en þá flutti fjölskyldan vest-
ur í bæ og bjó á Framnesveginum. „Þar var
byijað að sparka bolta, einkum með Gunnari
Gunnarssyni eiganda Trimmsins á Klappar-
stíg. Allur frítíminn fór í sparkið og ævintýr-
in á Framnesvellinum gamla, sem fóstraði
marga snillinga í boltanum,“ segir Ingólfur.
En þar með er ekki öll sagan
sögð, því Ingólfur bætir því nú
við, að öll sumur í æsku sinni hafi
hann dvalið með foreldrum sínum
við laxveiðar í net í Hvítá í Borgar-
firði, en fjölskyldan átti þá hluta
af jörðinni Hvítárvöllum. Bjuggu
þau í sumarhúsi á árbakkanum sem
ævinlega gekk undir nafninu Höll
sumarlandsins. Þama var mikill
veiðiskapur stundaður og Ingólfur
segist þess fullviss að fáir hafi hand-
leikið fleiri laxa á ævinni þó svo að
margur væri stórtækur í stanga-
veiðinni nú til dags. Bæði var að
íjölskyldan veiddi óhemju og svo
keypti hún lax af bændum fyrir
ofan og neðan.
Viðmælandi okkar segir þessi
æskuár hafa verið skemmtileg þó
svo að hann hafí fyrir vikið farið á
mis við hefðbundna sumarleiki í
stórum vinahópi og lítið hafí verið
aðhafst annað í tilefni afmælis síns
á Jónsmessu annað en að opna
ávaxtadós. í staðinn hafí hann mót-
að sjálfstæðan, rólegan og jafnan
persónuleika sem hann búi að í dag
Ingólfur fimm ára gamall, kotroskinn
og ánægður á Hvítárbökkum.
og hafí fleytt sér í gegn um strangt
nám erlendis. „Þessi æskuár voru
afskaplega skemmtileg og viðburða-
rík og var ég snemma farinn að
ferðast einn um ána, á hinum sér-
stöku bátum sem bændur þama um
slóðir nota, eða um leið og ég gat
gangsett utanborðsmótorinn, 8-9
ára. Á tíunda ári var ég m.a. feng-
inn til þess að lóðsa Sigurjón Rist,
landskunnan vatnamælingamann,
um ána og farinn að ná í lax til
bænda ofan og neðan við Hvítár-
brúna. Þannig varð ég mjög
snemma sjálfstæður og ákveðinn,
þó að lundarfarið hafí verið og sé
rólegt og jafnt.“
Og Ingólfur nefnir dæmi um
ákveðnina: „Á níunda ári var ég til
að mynda á sundnámskeiði í hrepps-
laug við Andakílsvirkjun og eftir á
voram við keyrð til Hvanneyrar, um
5 kílómetra frá Höll sumarlandsins.
Ég vildi öngva hjálp með afganginn,
lagði 'af stað fótgangandi og ætiaði
að stytta mér leið yfír þá miklu
engjafláka sem þar era á milli.
Þrjóskan og hinn sjálfstæði hugur
komu mér þarna í mikla svaðilför
yfír skurði, síki og votlendi, og
fannst ég ekki fyrr en síðla kvölds,
eftir talsverða leit, þreyttur, hrædd-
ur og kaldur, en vonsvikinn yfír að
hafa ekki komist óstuddur alla leið.“
ÚR MYNDAS AFNINU
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
Afinæli Skiðafélags
Reykjavikur
Síðastliðinn sunnudag birtum
við myndasyrpu frá skíðaiðk-
un í Hveradölum fyrr á árum og
við það rifjaðist upp að
um þessar mundir er af-
mæli Skíðafélags
Reykjavíkur. Reyndar
bar afmælisdaginn upp á
föstudaginn síðastliðinn,
en félagið var stofnað
26. febrúar árið 1914,
og verður því áttatíu ára
á næsta ári. í Morgunblaðinu 25.
febrúar 1914 er auglýsing þar sem
boðað er til stofnfundar í Iðnó og
þess getið að um 100 manns standi
að stofnun félagsins. Skömmu síð-
ar er frétt í blaðinu þar sem seg-
ir: „Skíðafélagið fer vel af stað.
Námskeið stendur yfir þar sem
allt er kennt sem að skíðaför lýt-
ur. í morgun mættum vér hr. L.
Miiller í fylgd með 10-20 drengj-
um og unglingum á leið upp í
Árbæjarbrekku. Ætluðu
þeir að eyða deginum
þar.“ — Fimmtíu árum
eftir að þessi orð voru
skrifuð var meðfylgjandi
mynd tekin af stjórn
Skíðafélags Reykjavíkur,
í tilefni af hálfrar aldar
afmæli félagsins, árið
1964. Hinar tvær eru teknar með
nokkurra ára millibili og sýna
ákveðna þróun í lyftutækni á at-
hafnasvæði félagsins í Hveradöl-
um hér á árum áður. Þess ber að
geta að Skíðafélag Reykjavíkur
starfar enn og hefur Ellen Sig-
hvatsson umsjón með starfsemi
félagsins.
Stjórn Skiðafélags Reykjavíkur á 50 ára afmælinu, árið 1964. Frá
vinstri: Sveinn Ólafsson, Jóhannes Kolbeinsson, Stefán G. Björnsson
formaður, Leifur Miiller og Lárus G. Jónsson.
Hagbarður
Ólafsson
ÉGHEITI...
HAGBARÐUR ÓLAFSSON
HABBI er hann jafnan kall-
aður enda heitir hann miklu
nafni sem freistandi er að
stytta; Hagbarður Ólafsson.
Hagbarður heitir í höfuðið
á afa sínum en segist ekki
viss um hvaðan hann hafi
fengið nafnið. „Ég hef verið
að grúska í ættfræði
og vonast til að
komast að því
eftir hverjum
afi heitir,“ seg-
ir Hagbarður.
*
Eg kann því
bara
lega að
svona óvenjulegu
nafni. Að vísu hvá margir þegar
ég kynni mig en ég hef ekki
haft neinn ama af nafninu. Mér
var til dæmis ekki strítt í skóla
vegna nafnsins og ég myndi
ekki vilja skipta á því og öðru
venjulegra. Það hefur nefnilega
ýmsa kosti að heita sjaldgæfu
nafni.“
Hagbarður þýðir sækon-
ungur en Hagbarður
Olafsson segist ekkert
hafa komið nálægt sjó,
heldur starfar hann
sem rafeindavirki.
Nafnið er líklega af
suðurgermönskum
uppruna og er sett sam-
an af fornháþýsku
, sem þýðir umgirt
eða hagi, og „bart“,
það er skegg, sama orð
og barð eða skegg í ís-
lensku. . Hagbarður
kemur fyrir í Sverris
sögu en nafnið virð-
ist ekki hafa verið
notað hér á landi
til foma. Einn karl
í Barðastrandar-
sýslu bar nafnið
Hagbarð árið
1910 en nú eru
nafnberarnir
ÞANNIG . . .
LAGAR SIGURÐUR GILBERTSSON GÖMUL ÚR
Tímanleg
tómstunda-
iðja
TÓMSTUNDAIÐJA Sigurðar
Gilbertssonar úrsmíðanema er
nátengd starfi hans. Hans helsta
áhugamál er að gera upp gömul
úr og því eldri, því betra. I safn-
inu eru nú ellefu úr sem hann
hefur Iokið við að gera í fullkom-
ið stand. Sum úranna eru býsna
fágæt og er safnið geymt í
traustri öryggisgeymslu. Ekki er
fyrirsjáanlegur verkefnaskortur
í tómstundum næstu ára því Sig-
urður á fulla skúffu af óuppgerð-
um úrum.
Morgunblaðið/Kristinn
Sigurður með nokkra safngripi á vinnuborðinu, í skúffunni bíða
tómstundastörf ókominna ára.
Sum úrin era gamlir ættargripir
og önnur fann Sigurður í hirsl-
um Gilberts föður síns, sem er úr-
smiður. Oft kemur fólk með gömul
úr í viðgerð en vex í augum viðgerð-
arkostnaðurinn og biður þá úrsmið-
inn jafnvel um að henda úrinu.
Að gera upp gömul úr er mikil
nostursvinna. Sigurður bytjar á að
hreinsa verkið og koma því í gang,
ef það er bilað. Oft vantar vara-
hluti og þá er farið til annarra úr-
smiða og athugað hvort þeir eiga
stykkið sem vantar. Sigurður segir
starfsbræðurna vera mjög greið-
vikna í þessu efni og láta þeir sitt
ekki eftir liggja ef þeir geta orðið
lærlingnum að liði. Oft þarf mikla
vinnu til að koma kassanum í fyrra
horf. Fyrst er hann fægður með
sandpappír og síðan eru þeir hlut-
ar, sem eiga að vera glansandi,
fægðir eða „póleraðir“ í slípivél. Svo
er nýtt gler sett á og jafnvel ól til
að úrið verði eins og nýtt. Þessir
gömlu gripir eru vandaðir og ganga
„eins og klukkur“ eftir viðgerðina.
Meðal helstu dýrgripanna í safni
Sigurðar eru tvö meira en 50 ára
gömul Rolex-úr með „bólubaki",
það er fyrsta sjálftrekkta gerðin frá
þessu virta fyrirtæki. Þessi úr eru
talsvert eftirsótt meðal safnara.
Annað Rolex-úranna er komið frá
afabróður Sigurðar, sá fékk úrið í
fermingargjöf. Forvitnilegt úr af
Certina-gerð leynist í safninu, það
er drifið af tóngaffli. Þegar úrið er
lagt upp að eyranu heyrist ekkert
tif heldur daufur sónn sem stafar
frá tónkvíslinni. Meðal annarra
gerða sem Sigurður hefur gert upp
eru úr frá Tissot, Pierpoint og Gir-
ard-Perregaux, en það þykir fágæt-
ur dýrgripur. En hvað rekur Sigurð
til að gera upp gömul úr?
„Þetta eru fallegir gripir og gam-
an að koma þeim í uppranalega
mynd. Maður er ekki að þessu til
að græða á því, þetta er alltof tíma-
frekt til þess.“
1