Morgunblaðið - 29.10.1993, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. OKTÓBER 1993
33
KetíU Olafsson frá
Kalmanstjöm í Hafna
hreppi — Minning
Fæddur 21. júlí 1900
Dáinn 23. október 1993
I Hreysti og heiðarleiki er það sem
fyrst kemur upp í huganum þegar
minnst er Ketils Ólafssonar stór-
bónda, útgerðarmanns og bifreiða-
stjóra úr Höfnum.
Suðurnesjamenn hafa alla tíð ver-
ið annáluð hraustmenni og ekki var
Ketill þar undantekning. Ketill varð
formaður á opnum báti ungur að
árum og átti gæfusöm ár til sjós.
Kunnátta hans í innsiglingunni í
Kalmanstjarnarvík hefur oft skilið
milli heims og helju þegar lent var
á opnum bátum í brimróti og kröpp-
um sjó. Á uppvaxtarárum sínum
hafði Ketill upplifað þær hörmungar
sem sjósókn geta fylgt og skýrir það
hugsanlega hve varkár hann var
j ævinlega. Margar sögur kunni Ket-
ill af harðræði því sem sjómenn
máttu þola á öldinni og hve fegnir
i þeir voru þegar vökulög voru loks
sett til verndar heilsu sjómanna.
Þetta þótti okkur sem á hlýddu ótrú-
I legar lýsingar.
Þrátt fyrir hörkulegt yfirbragð
sem sjósóknin hafði markað var
Ketill höfðingi heim að sækja og
urðum við oft vitni að hjálpsemi
hans til handa þeim sem minna
máttu sín í þjóðfélaginu.
Regla var á öllum hlutum heima
í Kalmanstungu og var gaman að
fletta í gegnum gögn hans frá fyrstu
tíð sem bifreiðastjóra, þar sem sam-
viskusamiega var skráð i bækur og
á happdrættismiða alla sandferðir
frá_ upphafi.
Á þeim árum sem við umgeng-
umst Kedda mest bjó hann einn í
Kalmánstungu og stundaði akstur á
sandi til pússningar í Keflavík og
( nágrenni.
Ámokstur fór þá fram með hönd-
um og fannst Katli það ekkert til-
I tökumál. Þegar fyrsta ámokstursvél-
in var keypt gekk raunar mjög illa
að moka íausum sandinum og hafði
| Ketill þá á orði að best hefði verið
að slíkur ófögnuður hefði aldrei í
Sandvík komið. Fullar sættir tókust
um nauðsyn ámokstursvélar þegar
Ketill var 74 ára. Þetta sumar hafi
vélin bilað og biðum við yngri menn-
irnir eftir varahlutum, en Ketill fór
suður í Sandvík. Eftir góða stund
kom hann til baka með bílinn fullan
af sandi og sagði um leið og hann
gekk inn: „Jói, ég held að ég sé að
drepast." Við spruttum á fætur, en
þá bætti Keddi við. „Ég gat ekki
mokað á bílinn í einum rykk.“
Við Jóarnir og fjölskyldur okkar
þökkum innilega fyrir ánægjustund-
ir og ótal kaffiveitingar í eldhúsinu
í Kalmanstungu.
Jóhannes Oddsson,
Jóhann Gunnarsson.
j
i ' Elskulegur afi minn, Ketill Ólafs-
' son, lést fyrsta vetrardag hinn 23.
október 93 ára að aldri eftir stutta
legu á Dvalarheimili aldraðra í Garði.
Afi fæddist hinn 21. júlí árið 1900
á Kalmannstjörn í Hafnahreppi,
næstyngstur sex systkina. Þau eru
öll látin nema Eva sem er vistmaður
á Reykjalundi í Mosfellssveit. Afi
kvæntist ömmu, Elínu Guðmunds-
dóttur frá Stóra Nýjabæ í Krísuvík,
árið 1938. Þau bjuggu lengst af í
Kalmanstungu í Höfnum.
Afi stundaði hálfa ævina sjóinn
þar sem hann var formaður á bátum
og háseti á togurum bæði enskum
og íslenskum. Þegar hann lét af sjó-
sókn stundaði hann sandflutninga á
{ vörubílnum sínum. Hann átti nefni-
lega greiðan aðgang að sandi sem
þykir sérlega góður til húsbygginga
{ úr steinsteypú. Hann ók að sjálf-
sögðu sínum bíl og mokaði sjáifur á
með handskóflu. Ég fékk eem
i strákpjakkur að aka með afa í
' sandinn og aðstoða hann. Hann átti
gjarnan til rauðan opal sem hann
laumaði að manni og stundum fékk
maður maltsopa að launum. Þar sem
hann ók sandi um öll Suðurnes gafst
manni tækifæri að rúnta með afa
um Njarðvík og Keflavík allt til
Garðs og Sandgerðis.
Einu sinni sem oftar man ég að
afi stöðvaði vörubílinn fyrir utan
stóra gjafavöruverslún í Keflavík og
sagði: „Jæja, Keddi minn, viltu ekki
koma inn og skoða?“ Ég var auðvit-
að til og varð alveg hugfanginn af
öllum þessu fínu hlutum í búðinni.
Hann keypti sér marglit plastblóm
og ég fékk að velja mér fallega styttu
af laxi sem ég á enn. Þegar Ella
amma dó í janúar 1969 flutti ég inn
til afa og létti undir með honum
heimilisstörfin. Hann eldaði en ég
sá um að halda húsinu hreinu.
Afi var góður kokkur og bjó til
alveg sérdeilis góða kjötsúpu svo
dæmi sé tekið.
Hann hafði mikið yndi af tónlist,
var trúaður og sótti kirkju þegar
messað var. Hann hafði mikla söng-
rödd, svo mikla að hann yfirgnæfði
tíðum kórinn í kirkjunni svo undir
tók. Sagan segir að honum hafi ver-
ið boðið til söngnáms á Ítalíu af rík-
um kaupmanni en afi afþakkaði.
Þegar ég fermdist eignaðist ég í
fyrsta skipti „grammófón" og meðal
annars hljómplötu með Stefáni ís-
landi óþerusöngvara. Afa þótti afar
vænt um þessa plötu og bað mig
gjarnan um að spila fyrir sig þegar
hann fékk sér kaffipásu í sand-
keyrslunni.
Afi var heilsuhraustur og mikill
náttúruunnandi. Ég fékk oft að
ganga með honum á rekana sem
kallað var. Þá ókum við á vörubílnum
áleiðist til Kalmanstjarnar og geng-
um síðan fjörurnar og hirtum belgi,
netakúlur, rekaviðardrumba, kork-
og piasthringi. Þessu ók hann heim
og seldi síðan útgerðarmönnum.
Hann var afar veðurglöggur og
ég man að til öryggis spurði ég hann
(eftir að hafa hlustað á veðurspá í
útvarpi)' hveiju hann spáði. Hann
gekk út á Kalmanstunguhólinn, bar
hönd fyrir höfuð sér og romsaði upp
úr sér spánni sem undantekingar-
laust stóðst.
Honum þótti vænt um melgresið,
sem hann nefndi „blöðku", og oft
tíndum við hana í vendi og puntuðum
heima fyrir. Þegar afa fór að förlast
sjón (þ.e. hann fékk gláku sem blind-
aði hann á öðru auganu) hætti hann
að kevra bíl og settist í helgan stein.
Hann var heimakær og þótti vænt
um að fá heimsóknir. Kaffi, kringlur
og jólaköku átti hann ævinlega til
reiðu fyrir gesti sem bar að garði.
Afi fór sem vistmaður á Dvalar-
heimilið Garðvang í Garði sumarið
1985. Þar kunni hann vel við sig og
naut góðrar umönnunar starfsfólks-
ins. Eg vil nota tækifærið og þakka
starfsfólki Garðvangs alveg sérstak-
lega fyrir velvild og hlýju í hans
garð og okkar sem áttu hann að.
Ketill G. Jósefsson.
í dag er til moldar borinn að
Kirkjuvogskirkju í Höfnum Ketill
Ólafsson, föðurbróðir minn, frá Kal-
manstjörn. Foreldrar hans voru þau
Steinunn Oddsdóttir og Ólafur Ket-
ilsson, útvegsbóndi frá Kotvogi í
Höfnun. Ketill var næstyngstur sex
svstkina og auk þess ólust þijú fóst-
urbörn upp á heimili foreldra hans.
Af systkinahópnum eru á lífi Eva,
sem býr í hárri elli á Reykjalundi,
og fóstursystkinin Haukur Bergsson
í Reykjavík og Steinunn Óskarsdótt-
ir Haight i Flórída.
Ketill kvæntist Elínu Guðmunds-
dóttur frá Stóra Nýjabæ í Krýsuvík,
árið 1938 og bjuggu þau alla tíð í
Höfnum fyrst á Kalmanstjörn og
síðan í Kalmanstungu. Þau Elín og
Ketill ólu upp tvö fósturbörn, systk-
inin Lúllu Kristínu og Baldur, Nikul-
ásbörn.
í næsta húsi við Elínu og Ketil
bjuggu þau Ásta og Vilhjálmur
Magnússon og var alla tíð mikill vin-
skapur á milli heimilanna.
Elín dó árið 1968 og Baldur er
látinn fyrir nokkrum árum.
Eftir að Ketill missti konu sína
og bjó einn í Kalmanstungu naut
hann ástríkis og umhyggju fjöl-
skyldu Lúllu og Jósefs, en þau voru
honum afar náin, þar sem stutt var
á milli heimilanna.
Síðustu æviárin naut Ketill góðrar
umönnunar á Hjúkrunarheimilinu
Garðvangi í Garði og eru starfsfólki
þar færðar bestu þakkir fyrir alúð
og kærleika sem það auðsýndi
frænda mínum.
Ketill bjó í Höfnum alla tíð, stund-
aði fyrst búskap og útræði frá Kal-
manstjörn en síðan byggðu þau Elín
sér húsið Kalmanstungu í Höfnum.
Seinni hluta ævi sinnar var Ketill
vörubílstjóri og keyrði pússningar-
sand víðsvegar um Suðurnesin. Ket-
ill var stæltur vel og sterkur og
mest alla tíð mokaði hann sandinum
einn með skóflu.
Það var alltaf gaman að koma á
heimili þeirrar Elínar og Ketils í
Höfnum. Elín var glaðvær og átti
auðvelt með að létta lund samferða-
fólksins. Ketill var alvarlegri í
bragði, en barngóður og traustur.
Það var gaman að fylgjast með hon-
um fara út og gá til veðurs, með
kaskeitið örlítið skakkt á höfðinu.
Þá fannst mér hann frændi minn
vera sannur Suðurnesjamaður.
Þegar ég var krakki fannst mér
oft leiðin löng suður í Hafnir, er ég
var að hossast í bílnum með pabba,
en honum fannst ómissandi annað
en að fara sem oftast suður í Hafn-
ir. Nú á fullorðinsárum finnst mér
þessar ferðir hafa spunnið órofa þráð
við sögu forfeðra minna á Suðurnesj-
um.
í fjölskylduveisium heima á Rey-
kjalundi fannst mér Ketill frændi
alltaf vera fínastur allra, er hann
var kominn í dökku sparifötin. Það
vakti og aðdáun mína er hann tók
undir söng, því að hann var alla tíð
góður söngmaður.
Ketill átti langa tíð sæti í hrepps-
nefnd Hafnahrepps. Hann var mikill
kirkjunnar maður, þótti vænt um
hana og vildi hag hennar sem best-
an. Ketill var um áratuga skeið í
sóknarnefnd Kirkjuvogskirkju og
söng í kirkjukórnum.
Löngu eftir að Ketill frændi var
hættur að stunda vörubílaaksturinn
tók hann á móti pöntunum um sand
fyrir bræður mína, þá Jóhannes og
Ketil, og var þannig með af lífi og
sál þar til hann fluttist að Garðvangi.
Við systkinin frá Reykjalunði
þökkum fyrir ljúfar endurminningar
um góðan frænda úr Höfnunum og
fjölskyldu Lúllu og Jósefs sendum
við okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Ólafur Hergill Oddsson.
Látinn er í hárri elli Ketill Ólafs-
son frá Kalmanstjörn í Höfnum,
fyrrum útvegsbóndi. Hann var sonur
Ólafs Ketilssonar, hreppstjóra og
útvegsbónda í Hafnarhreppi og
Steinunnar Oddsdóttur, en hún var
dóttir séra Odds V. Gíslasonar frá
Kirkjuvogi í Höfnum. Kona Ketils
var Elín Guðmundsdóttir frá Stóra
Nýjabæ í Krísuvík. Þau tóku í fóstur
tvö börn, Baldur, sem lést um aldur
fram, og Lúllu Kristínu Nikulásdótt-
ur, en hún er gift Jósep Borgarssyni
og eiga þau fjögur böm.
Ketill átti tvo bræður, sem báðir .
eru látnir, Sigurð Ólafsson kaup-
mann í Reykjavík og Odd Ólafsson
berklayfirlækni í Reykjalundi, er síð-
ar varð alþingismaður. Eva systir
Ketils er nú 94 ára og vel ern þrátt
fyrir háan aldur. Hún dvelur nú á
Reykjalundi, þeirri stofnun sem
bróðir hennar átti svo stóran þátt í
að byggja upp.
Á yngri ámm stundaði Ketill sjó-
mennsku af miklum dugnaði og
harðfylgi, en síðar vann hann við
akstur vörubíla meðan heilsan leyfði.
Síðustu ár ævi sinnar dvaldist Ketill
á elliheimilinu að Garðvangi í Garði
í góðu yfirlæti.
Ég kveð föðurbróður minn með
virðingu og sárum söknuði.
Vilhjálmur K. Sigurðsson.
t
Elskulegur maðurinn minn og bróðir okkar,
HELGIÁSTRÁÐUR HELGASON,
er látinn.
Bálför hefur farið fram.
Ann Helgason
og systur hins látna.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
STEINGRÍMUR BENEDIKTSSON,
Austurbrún 2,
andaðist á heimili sínu 25. október.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskapellu miðvikudaginn 3. nóvem-
ber kl. 13.30.
Sólveig Steingrímsdóttir, Birgir Jensson,
Svava Asdfs Steingrímsdóttir, Ágúst Már Sigurðsson,
Guðrún Steingrímsdóttir, Sigurður Ásgeirsson,
Edda Hrönn Steingrímsdóttir, Ásgeir H. Ingvarsson,
Alda Steingrímsdóttir, Oddur Eiríksson,
Kolbrún Lind Steingrímsdóttir, Jóhannes Eirtksson,
Rósa Steingrímsdóttir, Guðmundur Jósefsson,
Gunnar Benediktsson
og barnabörn.
t
Innileg þökk til allra, sem sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför
GUÐRÚNAR GUÐJÓNSDÓTTUR,
Neðstaleiti 2.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurður Jónsson.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför móður
minnar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR HELGADÓTTURUSTRUP.
Camilla Pétursdóttir, Ásgrímur St. Björnsson,
Þorbjörg Ásgrímsdöttir, Helgi Gunnarsson,
Agnar G.L. Asgrimsson, Edda Guðbjörnsdóttir,
Ásgrímur L. Ásgrímsson, Sigurveig Hjaltested
og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til ykkar allra, sem sýnduð okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföð-
ur og afa,
MAGNÚSAR JÓHANNS ÞÓRÐARSONAR
úrsmiðs
frá ísafirði.
María Jóhannsdóttir,
Helga Magnúsdóttir Lund, Tor Helge Lund,
Kristín Magnúsdóttir, Karl Sigurðsson
og barnabörn.
t
Hjartans þakkir og kveðjur sendum við
öllum þeim fjölmörgu, sem sýndu okkur
samúð, stuðning og vinarhug við andlát
og útför okkar elskulega sonar, bróður
og mágs,
ÞÓRS SÆVARSSONAR
garðyrkjufræðings,
Heiðmörk,
Biskupstungum.
Karitas Óskarsdóttir, Sævar Magnússon,
Ómar Sævarsson, Sigurlaug Angantýsdóttir,
Jóna Dísa Sævarsdóttir, Hörður Gunnarsson,
Reynir Sævarsson.
Lokað
Lokað verður í dag frá kl. 12.00-16.00 vegna
jarðarfarar JENS ÞORVALDSSONAR.
íspan hf.