Morgunblaðið - 16.06.1994, Qupperneq 48

48 FIMMTUDAGUR 16. JÚNÍ 1994
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
\þbkUARTAzÍte WJH
í OFA^/tciÐ-' ÞuHÆTr//?
AÐ kVfl/zra
VF//e kyfyer.
O/W/Vt /yi/NiM/
JltotQtmÞIaMfe
BRÉF
HL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 691100 • Símbréf 691329
Að breyta
eðli
mannsins
Frá Einari Ingva Magnússyni:
HVAÐ þarf til þess, að breyta eðli
mannsins, sem er svo grimmilegt
og vægðarlaust? Sumir vilja meina
að það sé óbreytanlegt. Aðrir tala
um að maðurinn þurfi tíma til að
þróast, og þá er átt við tegundina
og árþúsundir, að minnsta kosti.
En það þarf annað og meira til
að breyta eðli mannsins, því það
er hægt og gerist í raun í hvert
sinn, sem manneskja tekur við Jesú
Kristi.
Sá sem hatar náunga sinn, sem
getur verið hver sem er í biblíuleg-
um skilningi, hatar þann sem Guð
elskar. Við skulum því gefa því al-
varlegan gaum, hversu varhugavert
er að særa þann sem sjálfum Guði
er kær.
Þegar manneskjan tekur við
Kristi, tekur hann sér bústað í
hjarta hennar. Eftir það ríkir frið-
ur, gæska, góðvild og langlyndi,
trúmennska, hógværð og bindindi,
eins og Biblían vitnar um. Sá sem
hefur tekið á móti Jesú Kristi er
breyttur maður. í stað mannlegs
eðlis verður hið guðlega ráðandi.
Hið náttúrulega og veraldlega verð-
ur að víkja. í stað haturs ríkja fyrir-
gefningin og friðurinn. Sá sem ekki
fyrirgefur er ekki kristin mann-
eskja.
Kristsstytta í Landakotskirkju í
Reykjavík.
Eðli mannsins er breytanlegt.
Og hvað þarf til þess að breyta
því? Að taka við Jesú Kristi. Þegar
Kristur tekur sér bústað í hjarta
mannsins breytist eðli hans. Það
er ekki áralöng eða árþúsundalöng
þróun. En breytingin gerist ein-
staklingsbundið á augabragði. Mað-
urinn verðu'r ný sköpun, endur-
fæddur í samfélagi við Guð og guð-
son: friðarhöfðingjann - Jesú Krist.
„Ef einhver er í samfélagi við
Krist er hann ný sköpun, hið gamla
varð að engu, sjá, það er orðið nýtt.“
(1. Kor. 5:17)
EINARINGVIMAGNÚSSON,
Heiðargerði 35, Reykjavík.
\ ÍALLTAFAÞ \
^t/v. fé 11 k?
©pib v( jta imwui
Smáfólk
NO.'SLOW POUJNÍLOOK
OUT FORTHE...
Stígðu fastar, mamma!
Fastar!
Nei! Hægðu á þér! Gættu
þín á ...
holu í göt-
unm!
Má maður
ákalla Maríu mey?
Frá Jan Habets:
SÉRSTAKLEGA á sumrin koma
oft hópar af gestum til Francisku-
systranna í Stykkishólmi. Þeir vilja
þá skoða kapellu okkar. Þegar
þeir sjá á eftir í göngum bækur
og rósakransa kaupa þessir gestir,
sem eru flestir lúterskrar trúar
einnig rósakransa. Mér skjátlast
sennilega ekki, þegar ég hugsa,
að margir þeirra vita ekki, hvernig
við kaþólskir biðjum rósakransinn.
Lítið blað með fallegri mynd eftir
Albert Diirer, sem sýnir Maríu,
krýnda á himnum, fylgir rósa-
kransi. Blaðið segir, að við biðjum
fyrst kristna trúaijátningu. Við
biðjum sex sinnum „Faðir vor“,
líka sex sinnum „Dýrð sé Föðum-
um og Syninum og hinum Heilaga
Anda“ en þessar bænir eru beðnar
á milli 50 sinnum „Heil sért þú
María“, sem krans af rósum eða
lofsöng um móður Jesú. Lofsyngj-
andi Maríu mey framkvæmum við
spádóm hennar: „Héðan af munu
aílar kynslóðir mig sælan segja"
(Lk. 1,48). Blaðið gefur einnig
hugleiðingarefni um æsku, þján-
ingu, dýrð Jesú og uppnumniiígu
til himna Maríu, móður Guðs og
Brúðar Heilags Anda. Nú má
spyija, ef bæn: „Heil sért þú,
María“ o.s.frv. sé skv. Biblíunni.
Svarið er: Vissulega. Orðin: „Heil
sért þú, María, full náðar. Drottinn
er með þér, blessuð ert þú meðal
kvenna og blessaður er ávöxtur
lífs þíns“ eru orð Gabríels og Elísa-
betar. Annar helmingur er áköllun
Maríu: „Heilaga María, bið þú fyr-/
ir oss syndugum mönnum, nú og
í dauðastundu vorri. Amen.“
Bannar Biblía að ákalla Maríu
mey? Nei. En Biblían segir: „Einn
er Guð og einn er meðalgangarinn
milli Guðs og manna, Kristur Jes-
ús, maður, sem gaf sig sjálfan til
lausnargjalds fyrir alla“ (1 Tm.
2,5-6). Aðeins einn var meðal-
gangari til að frelsa okkur frá
syndum. Er kaþólska kirkjan sam-
mála? Auðvitað. En við biðjum
Maríu mey ekki að gera það sem
Jesús gerði, frelsa okkur frá synd-
um, heldur aðeins um fyrirbæn
hennar hjá syni sínum. Getur hún
svo verið meðalgangarinn fyrir
okkur? Jú, og þessi góða móðir
var það þegar í Biblíunni, jafnvel
án þess, að menn báðu hana þess.
Hún gerði það í brúðkaupi í Kana,
þegar hún sagði við Jesú, að vant-
aði vín. Jesús „gerði þá sitt fyrsta
kraftaverk," segir Jóhannes (Jh.
2,11). Ákalla Maríu gerði líka
Lúther. Þegar hann hafði útskýrt
lofsöng Maríu biður hann: „Das
verleihe uns Christur durch die
Fúrbitte und den Willen seiner lie-
ben Mutter María" þ.e. „Kristur
veiti okkur það fyrir fyrirbæn og
vilja Hans kæru móður Maríu“.
Er það þá ekki ráðlegt að við líka
biðjum um fyrirbæn Maríu „nú og
í dauðastundu okkar“? Skulum við
syndugir menn ekki játa því?
SR. JAN HABETS,
Stykkishólmi.