Morgunblaðið - 17.08.1994, Qupperneq 25

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 17. ÁGÚST 1994 25*-
MINNINGAR
EIRIKUR BRYNJAR
JÓNSSON
4- Elríkur Brynj-
■ ar Jónsson
var fæddur 14.
apríl 1936 á Þver-
brekku í Öxnadal.
Foreldrar hans
voru hjónin Ses-
selja Haraldsdóttir
og- Jón Brynjólfs-
son. Við fimm ára
aldur var Eiríkur
tekinn í fóstur á
Víkingavatni í
Kelduhverfi og var
heimilisfastur hjá
Sveini Björnssyni
og Guðrúnu Jak-
obsdóttur. Eiríkur
stundaði alla tíð störf við land-
búnað og sjómennsku. Eftirlif-
andi eiginkona hans er Katrín
Maríusdóttir. Útför hans verð-
ur gerð frá Keflavíkurkirkju í
dag.
SKYNDILEGT brotthvarf Eiríks
Brynjars Jónssonar af þessum heimi
minnti um margt á líf hans og störf.
Hann var ávallt snöggur til allra
verka, þurfti lítt að tvínóna við hlut-
ina, heldur gekk beint til verks og
skilaði ávallt sínu af lifandi áhuga
og trúmennsku. Eiríkur var fyrst
og fremst maður starfsins, enda var
hann alinn upp við þá búskapar-
hætti norður í Kelduhverfi, sem
gerðu miklar kröfur til manna og
þurfti oft að leggja nótt við dag.
Kom það sér vel að Eiríkur var
mikið hraustmenni, sem lét sér fátt
fyrir bijósti brenna.
Eiríkur Jónsson var barnungur
tekinn í fóstur á Víkingavatni í
Kelduhverfi, fyrst hjá Guðrúnu
Hallgrímsdóttur en síðar hjá sæmd-
arhjónunum Sveini Bjömssyni og
Guðrúnu Jakobsdóttur. Alla tíð síð-
an naut hann umhyggju og ástríkis
þeirra hjóna til jafns við þeirra eig-
in börn. Oft mátti á Eiríki heyra
hvað hann var forsjóninni þakklátur
fyrir að hafa lent á Víkingavatni,
og endurgalt hann það ríkulega.
Mér er til efs, að þeir séu marg-
ir, sem hafi verið jafnvígir til starfa
bæði til sjávar og sveita sem hann.
Þó að Eiríkur hafí oftar sinnt hinum
erfiðari störfum, var hann ekki síð-
ur liðtækur við smærri verk. Meðal
annars var hann dijúgur við pijóna-
skapinn og þeir eru ófáir leistarnir,
sem hann gaf mönnum. Þegar Ei-
ríkur var að alast upp á Víkinga-
vatni, var enn stundaður heyskapur
í djúpengjum, sem þékktist vart
annars staðar, og þar þótti hann
með beztu liðsmönnum, sem orð fór
af. Þess háttar heyskapur er nú
aflagður og örfáir eldri menn kunna
þar einir til verka. Svo skemmtilega
vilt til, að fyrir tveimur árum tók
Eiríkur sig til og sló allstóra sef-
flögu (fergin), lagði línu um flekann
og fleytti sefinu einn síns liðs eftir
vatninu alllanga leið að þurrkvelli.
Með þessu vildi hann sýna ungu
kynslóðinni, hvernig staðið var að
verki á fyrri tíð. Þeir, sem á horfðu,
dáðust að harðfengi Eiríks og eru
honum þakklátir fyrir sýnikennsl-
una, sem var fest á myndband.
Handbrögð á sjó voru honum líka
töm og á ég enn í fórum mínum
kaðalspotta, sem hann splæsti á
ýmsa vegu og batt á margvíslega
hnúta, svo að ég mætti af læra.
Eiríkur var þannig gerður, að hann
vildi ætíð miðla mönnum góðum og
nytsömum ráðum á sinn einlæga
og fölskvalausa hátt.
Á sínum yngri árum vann Eiríkur
jafnan við búið á Víkingavatni en
fór þó snemma að stunda vinnu
utan heimilis, einkum sjóróðra. Síð-
ustu æviárin var hann háseti á tog-
urum, nú síðast á Þerney RE, og
undi hann hag sínum vel. Vissuíega
var honum sumt mótdrægt og kom
fyrir að hann varð fyrir barðinu á
óráðvendni ýmissa ofláta. Óbugandi
karlmennska og bjartsýni voru dýr-
mætustu eiginleikar Eiríks og
fleyttu honum yfir margan hjallann.
Honum var og búið
gott veganesti að
heiman. Fyrir alln-
okkrum árum hóf hann
sambúð með eiginkonu
sinni, Katrínu Maríus-
dóttur, og höfðu þau
búið sér fagurt heimili
í Keflavík.
Eiríkur var að eðlis-
fari glaðlyndur og
skemmtilegur í um-
gengni, ekki sízt, þeg-
ar maður var með hon-
um einum. Oft voru
tilsvör hans snjöll, og
hann átti sjaldnast í
vandræðum með að
svara fyrir sig. Nú að leiðarlokum
er mér efst í huga drenglyndi hans,
réttlæti og góðvild, sem mætti
verða okkur öllum til eftirbreytni.
Mannkostir hans voru augljósir öll-
um, sem honum kynntust. Fóstur-
foreldrar hans, fóstursystkini og
fjölskyldur þeirra sakna nú vinar í
stað og þakka honum einlæglega
fyrir alla tryggð og drengskap.
Ágúst H. Bjarnason.
Hress og glaður steig hann frá
borði í byijun ágúst með fískipoka
í hendinni. Veiðiferðin hafði heppn-
ast vel. Sumarnóttin var kyrr og
fögur. Hann fagnaði mér innilega
með sínu hlýja brosi. Nokkurra
daga stopg í landi og aftur haldið
til veiða. I upphafí þeirrar ferðar
var honum skyndilega stefnt á önn-
ur mið.
Hann var kallaður Eiki. Frum-
bemskan var honum grimm. Hann
var einn margra systkina. Fjöl-
skyldan leystist upp og börnin
dreifðust vítt um land. Örlögin
stefndu honum að Víkingavatni en
þangað kom hann lítill og hrakinn
drengur. Amma ól hann upp fyrstu
árin og síðar foreldrar mínir. Þar
fann hann öryggi og hlýju og þar
átti hann heima í raun og huga æ
síðan.
Víkingavatnsheimilið var stórt
og búsýsla mikil. Hann varð brátt
máttarstólpi hins hversdagslega
bústrits. Vinnusamur, ósérhlífínn
og traustur svo af bar.
Við fóstursystkinin fæddumst
eitt af öðru. Eiki varð sjálfkrafa
okkar stóri bróðir, leiðtogi og sann-
ur vinur. Þannig uxum við úr grasi
áhyggjulaus í leik og starfí sveita-
lífsins. Skólagangan hófst en bók-
nám var honum ekki tamt. Skóla-
vistin varð aðeins nokkrir mánuðir.
Það kom ekki að sök því á þessum
uppvaxtar- og mótunarárum rækt-
aði hann með sér eiginleika sem
prýddu allt hans lífshlaup til hinstu
stundar. Kjarninn í fari hans var
reglusemi, trúmennska og bjart-
sýni.
Hann var oftast skapmildur en
gat orðið ofsareiður er vegið var
að lítilmagna eða trúmennsku hans
misboðið. Sumir kölluðu hann sér-
vitran og víst var honum á stundum
strítt og eineltur af vinnufélögum.
En þessari áreitni svaraði Eiki oft-
ast með gamansömum og hnyttnum
tilsvörum er komu þeim verst er
upphafið áttu. Kringum Eika ríkti
yfírleitt mikil gleði og kæmi hann
þar að sem mannleg vanlíðan og
ósættir ríktu leystust vandamálin
oftast farsællega í návist hans.
Er Eiki fullorðnaðist fór hann á
vertíðir og sjóinn en á sumrin, eða
ef frí gafst, var hann óðara kominn
heim til að hjálpa við búskapinn og
njóta samvista við sveitunga og vini
sem hann ann og virti. Eiki var
stoltur yfír velgengni okkar fóstur-
systkinanna í námi og starfi og
studdi okkur í hvívetna. Okkar sigr-
ar voru hans sigrar og í minni vel-
gengni á Eiki stóran hlut.
Þegar faðir minn slasaðist fyrir
mörgum árum og varð að dvelja á
spítala vetrarlangt sagði Eiki: „Eg
hætti á sjónum og sé um búskapinn
en þú heldur áfram í skólanum því
þar er þín framtíð." Og mikið var
hann stoltur að geta síðar leitað til
min sem læknis þegar heilsan sveik
og ég glaðúr að geta endurgoldið
honum þann styrk og vináttu sem
hann svo ríkulega hafði veitt mér.
Árin liðu. Eiki fluttist að heiman
og stundaði sjóinn síðastliðna tvo
áratugi, lengst af á togurum frá
Suðurnesjum og Reykjavík. Hann
kynntist síðar og giftist danskri
konu, Kaju og bjó með henni og
syni hennar, Jóni, í Keflavík síðustu
árin. Þar fann hann sama öryggi
og skjól og í sveitinni heima. Um-
hyggja hans fyrir Kaju var einstök.
Líf hans fékk nýja fyllingu. Hann
gleymdi þó ekki foreldrum mínum
né fóstursystkinum. Aldrei kom
hann svo í land að hann hringdi
ekki eða liti inn og þá gjarnan með
fískipoka í hendi og þannig er síð-
asta minning mín um þennan góða
dreng og bróður er nú er kvaddur.
Blessuð sé minning hans.
Benedikt O. Sveinsson.
Sælir eru hógværir, því þeir munu
jörðina erfa.
(Mattheus 5.5)
Það er við hæfi að vitna í þessi
orð úr fjallræðunni þegar sam-
starfsmaður okkar og félagi til
margra ára, Eiríkur Brynjar Jóns-
son, er kvaddur hinstu kveðju.
Með Eiríki höfum við átt margar
góðar stundir þau ár sem við höfum
starfað með honum og er því margs
að minnast þegar litið er til baka
yfir farinn veg. Eiríkur var kátur
karl og góður félagi sem átti alltaf
auðvelt með að draga fram bros
þegar minnst varði.
Þeir sem þekktu Eirík minnast
hans fyrst og fremst vegna ein-
stakrar skapgerðar.
Eiríkur var með eindæmum hóg-
vær og þægilegur í umgengni en
því fengum við að kynnast í gegnum
árin og er víst að hans verður
minnst með hlýjum hug á komandi
árum.
Við horfum með söknuði á eftir
Eiríki og viljum með þessu bréfi
þakka fyrir þær stundir sem við
áttum með honum og jafnframt
votta eftirlifandi eiginkonu hans,
Katrínu Maríusdóttur, okkar inni-
legustu samúð.
Áhöfnin á Þerney RE 101.
Séifræðingar
i blóuiaskr«‘yliiiííiini
vid iill brkiiæi'i
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
Framleiðum legsteina á hagstæðu veröi
t
Sonur minn, bróðir okkar og frændi,
EINAR HINRIKSSON,
áðurtil heimilis
iSuðurgötu 85,
Hafnarfirði,
lést á Sólvangi 7. ágúst sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Stefanía Einarsdóttir,
Sigrfður Hinriksdóttir, Jóhanna Hinriksdóttir,
Þorbjörg Þórarinsdóttir, Þórunn Pálmadóttir.
t
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR GUÐBJÖRNSDÓTTIR
frá Flateyri,
lést á Hrafnistu 12. ágúst.
Jarðsett verður frá Flateyrarkirkju laugardaginn 20. ágúst kl. 14.00.
Guðrún Þorsteinsdóttir,
Árný Þorsteinsdóttir,
Garðar Þorsteinsson
og fjölskyldur.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi, langafi og langalangafi,
JÓN ÁRSÆLL JÓNSSON,
Grensásvegi 56,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 18. ágúst
kl. 13.30.
Ólafur G. Jónsson, María Einarsdóttir,
Esther Jónsdóttir, Ágúst Arason,
Svava Jónsdóttir,
Hilma Marinósdóttir,
Markús Jónsson,
Ólaffa G.E. Jónsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn,
og barnabarnabarnabörn.
t
Ástkær móðirokkar, tengdamóðir, fóst-
urmóðir, amma og langamma,
ÞÓRA VALDIMARSDÓTTIR
frá Kirkjubóli,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsett frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 18. ágúst kl. 15.00.
Kristbjörg Kristjánsdóttir, Bergur Vilhjálmsson,
Valdimar Kristjánsson, Guðrún Þorgeirsdóttir,
Kristján Valdimarsson, íris Jónsdóttir,
Jón Kristjánsson, Ingibjörg S. Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GÍSLI SIGURGEIRSSON
frá Hausthúsum,
verður jarðsunginn frá Áskirkju föstu-
daginn 19. ágúst kl. 13.30.
Sigurgeír Gíslason,
Bjarnheiður Gfsladóttir,
Magnús Gíslason,
Jóna F. Gísladóttir,
Alda S. Gísladóttir,
Sigríður Daníelsdóttir,
Friðgeir Þorkelsson,
Birna Jóhannsdóttir,
Sævar Garðarsson,
Jóhannes Bekk Ingason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Laugavegi 178, s. 886740
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur, tengdasonur og bróðir,
AUÐUNN ÞÓR GARÐARSSON,
Birkiteigi 30,
Keflavík,
sem lést í Landspítalanum þann
14. ágúst, verður jarðsunginn frá Kefla-
víkurkirkju laugardaginn 20. ágúst
kl. 14.00.
Agnes Ármannsdóttir,
Sverrir Auðunsson, Garðar Auðunsson,
Helga Auðunsdóttir, Aníta Auðunsdóttir,
Sigurbjörg Auðunsdóttir,
Garðar Brynjólfsson, Helga Auðunsdóttir,
Anna G. Garðarsdóttir, Kári Guðmundsson,
Sigurbjörg Stefánsdóttir.