Morgunblaðið - 15.12.1994, Blaðsíða 46

46 FIMMTUDAGUR 15. DESEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
HALLDÓRA
VETURLIÐADÓTTIR
j
+ Halldóra Vet-
urliðadóttlr
fæddist í Hnífsdal
24. mars 1910. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Akraness 5. desem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Veturliði Guð-
bjartssonj verk-
stjóri á ísafirði, f.
1888, d. '1966, og
kona hans, Guðrún
Halldórsdóttir hús-
móðir, f. 1889, d.
1959. Halldóra var
elst 19 systkina,
þrettán komust til
fullorðinsára og eru níu þeirra
á lífi.
Hinn 24. október 1937 giftist
Halldóra Karvel Lindberg OI-
geirssyni vélsljóra, f. 18.1.1907,
d. 12.11.1968, en foreidrar hans
voru Olgeir Oliversson sjómað-
ur og María Guðmundsdóttir
húsmóðir. Fósturforeldrar Kar-
vels voru Jónína Jónsdóttir og
Einar Hákonarson frá Kletta-
búð á Hellissandi. Börn Hall-
dóru og Karvels eru: 1) Sverrir
Oliver, fiskmatsmaður, f. 1938.
Hann var giftur Ósk Arnadótt-
ur og áttu þau tvo syni. Þau
slitu samvistir. 2) Halldóra Guð-
rún, sjúkraliði, f. 1939, gift
Brynjari Ivarssyni skipasölu-
manni. Þau eiga fimm börn. 3)
Jónína Sigfríður, skrifstof-
ustúlka, gift Edward Scott
verkamanni. Þau eiga fimm
börn. 4) Hafdís, sjúkraliði, f.
1946, gift Sigurði Vésteinssyni
trésmið. Þau eiga fjögur börn.
5) Júlíana, verkakona, f. 1947,
gift Hinriki Líndal
Hinrikssyni útgerð-
armanni. Þau eiga
þrjú börn. 6) Karvel
Lindberg, pípulagn-
ingameistari, _ f.
1952, _var giftur Ól-
afíu Ólafsdóttur, d.
1992, og eru börn
þeirra þrjú. Karvel
á tvö börn með
seinni konu sinni,
Hrefnu Sigurðar-
dóttur. Barnabarna-
börn Halldóru eru
21 talsins.
Halldóra lauk
barnaskólaprófi frá
Barnaskóia Isafjarðar 1924.
Hún vann í fiski hjá Samvinnu-
félagi Isfirðinga meðan hún var
enn í foreldrahúsum, en eftir
að hún fór sjálf að búa árið
1933 vann húnjmis störf, I fiski,
á Sjúkrahúsi Isafjarðar og við
Fatahreinsun Halldórs Gunn-
arssonar á Isafirði, auk þess
sem hún starfaði að félagsmál-
um á Isafirði og var einn af
stofnendum Sjálfstæðiskvenna-
félags ísafjarðar. Halldóra og
fjölskylda hennar fluttust til
Akraness árið 1964, þar sem
Halldóra afgreiddi í mjólkur-
búðinni við Stillholt um árabil,
eða til ársins 1978. Þó hóf hún
störf hjá Artic og vann þar
þangað til hún varð 73 ára göm-
ul. A Akranesi starfaði Halldóra
mikið í félagsmálum. Hún bjó
lengst af á Vesturgötu 154, en
fluttist í einbýlishús á vegum
aldraðra á Akranesi árið 1985.
Útför Halldóru fer fram frá
Akraneskirkju í dag.
MEÐ ÖRFÁUM orðum langar mig
að minnast tengdamóður minnar
Halldóru Veturliðadóttur. Þar er
gengin ein af þeim manneskjum
sem guð og mönnum eru kærastar,
ein af þeim sem hafa það að leiðar-
ljósi í lífinu að veita ást, birtu og
yl öllum samferðamönnum sínum.
Hún ólst upp í stórum systkinahópi
og var elst af 19 systkinum, en 13
þeirra komust til fullorðinsára.
Húsakynnin voru ekki stór eins og
algengt var á þeim tíma en þó var
alltaf nægt pláss fyrir allan hópinn.
Á Halldóru sannast og hennar
systkinum að ekki þarf vissan fer-
metrafjölda á barn til að fólk nái
eðlilegri lífsgleði, þroska og ham-
ingju í lífinu.
Gunnar Dal segir í nýrri bók
sinni: Að elska er að lifa. Það var
einmitt þannig sem Halldóra lifði,
allt hennar líf var fullt af gleði- og
kærleika, vegna þess að hún var
alltaf að gefa. Aldrei hef ég séð
glaðari hóp en systurnar þegar þær
komu saman á góðri stundu. í þeim
hópi er ekki setið og rætt um ófar-
ir náungans, heldur allt það
skemmtilega sem þær upplifa, og
gleðin skín af hverri brá. Það er
eins og sumt fólk hafi einhveija
sérgáfu til að gera lífið skemmtilegt
þrátt fyrir alls konar erfiðleika og
sorgir sem það verður fyrir.
Halldóra giftist Karvel Lindberg
Olgeirssyni 1937, sem hún missti í
blóma lífsins. Aldrei hef ég séð
sannari kærleika og ást en ást
hennar á manni sínum. Mörg mann-
eskjan hefur fallið saman við minna.
En einmitt í þessari miklu sorg sinni
kom í ljós hvað styrkur hennar og
þroski var mikill, í stað þess sem
okkur . mörgum er svo tamt að
sökkva okkur niður í sorgir okkar,
þakkaði hún guði sínum fyrir þær
hamingjustundir sem hún átti með
manni sínum.
Halldóra hafði mjög gaman af
að ferðast, og ferðaðist mikið bæði
utanlands og innan. Hún var virkur
félagi í sjálfstæðiskvennafélaginu
Bárunni á Akranesi, enda mjög fé-
lagslynd.
Að lokum vil ég þakka henni allt
það góða sem hún gaf mér bæði í
gleði og andstreymi og ég veit að
það hefur verið tekið vel á móti
henni í hinum nýju heimkynnum.
Blessuð sé minning_ hennar.
Brynjar ívarsson.
Elsku amma mín, mig langar að
minnast þín með örfáum orðum.
Amma hét fullu nafni Halldóra Sig-
urlína Guðrún, hún var frá ísafirði,
en bjó sl. 30 ár á Akranesi. Til
hennar ömmu var nú alltaf gott að
koma, hún var ætíð svq góð og glöð.
Aldrei sá maður ömmu skipta skapi,
hún var líka svo bjartsýn á allt og
alla. Hún var ekki bara amma barn-
anna sinna, því önnur böm í fjöl-
skyldunni fengu líka að hafa hana
fyrir ömmu sína. Amma vann í
mörg ár í mjólkurbúð og þekktist
hún sem Dóra í mjólkurbúðinni.
Síðan vann hún í Artic í nokkur
ár, þar til hún var rúmlega sjötug.
Þegar ég var 13 ára gömul bjó
ég hjá ömmu í nokkra mánuði með-
an mamma var í skóla í Reykjavík,
og fannst mér mjög gaman að fá
að vera hjá henni.
Síðustu árin bjó hún á Dvalar-
heimilinu Höfða og þar fannst henni
gott að vera eins og raunar alls
staðar. Þar var hún mikið í handa-
vinnu, og bjó sjálf til allar gjafír
handa fjölskyldu sinni. Ég á marga
fallega muni eftir hana sem mér
þykir mjög vænt um.
Elsku amma mín, ég þakka þér
fyrir allar þær ánægjustundir sem
við áttum saman. Að lokum langar
mig svo að kveðja þig með erindi
eftir móður þína, Guðrúnu Halldórs-
dóttur.
Þegar húmar og hallar að degi,
heimur hverfur og eilífðin rís.
oris
Sjáumst aftur á sólfögrum ströndum,
þar sem sælan er ástvinum vís.
Elfur Sif Sigurðardóttir.
Við minnumst okkar ástkæru
ömmu Halldóru með gleði og hlýju.
Amma var alltaf í góðu skapi og
hún tók alltaf vel á móti okkur
krökkunum þegar við komum í
heimsókn og þá átti hún alltaf eitt-
hvað til að stinga upp í okkur.
Amma var mikill dýravinur, og þeg-
ar hún bjó á Vesturgötunni átti hún
kött sem fylgdi henni alltaf í vinn-
una í mjólkurbúðinni. Amma var
alltaf svo ung í anda. Þegar við
krakkarnir voru hjá henni lék hún
oft við okkur í bílaleik eða dúkku-
leik eða sagði okkur sögur. Hún var
alltaf til í að vera með í hvaða leik
sem var.
Einu sinni fór hún með okkur út
á ieikvöll og þá vildi hún endilega
vera með að róla og vegasalt með
okkur. Eitt sinn fórum við með hana
á hjóli og hafði hún mikið gaman
af. Það var alltaf stutt í prakkarann
í ömmu okkar, en hún gat líka ver-
ið alvarleg og huggað okkur ef eitt-
hvað kom fyrir.
Amma kenndi okkur bænir. Þég-
ar við sváfum heima hjá henni fór
hún alltaf með bænirnar með okkur
áður en við fórum að sofa. Elsku
amma, við viljum þakka þér fyrir
allar samverustundimar sem við
áttum með þér.
Hver minning er dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi.
Hin ljúfu og góðu kynni af alhug þökkum
vér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem
gleymist eigi.
Og gæfan var það öllum sem fengu að
kynnast þér.
(L.S.)
Karvel, Ása og Olga.
Stundum þegar rigndi var mjólk-
urbúðin við Stillholt full af börnum
með tossamiða. Þar afgreiddi amma
Halldóra sem af mörgum þeirra var
kölluð góða konan með bóluna. En
hún var svo ofur ofur góð kona og
lengi með vörtu á bak við annan
nasavænginn. Kannski áttu börnin
að kaupa fáeina potta af mjólk og
dálítið af skyri. Og þá sem oftar
var amma Halldóra iðin við að lauma
örlitlu góðgæti að börnunum og um
leið styttist leiðin heim í rigning-
unni.
Fýrir mér var brúna veskið henn-
ar ömmu Halldóru nokkurs konar
gullkista þar sem fjársjóðurinn var
appelsínugulur bijóstsykur.
Amma mín hét fullu nafni Hall-
dóra Sigurlína Guðrún og bar hún
nöfnin þrjú með reisn.
Ég mun ekki einungis minnast
góðsemi ömmu Halldóru, heldur
skapmildi hennar og kímni. Að öllu
þessu var hún svo rík.
Amma Halldóra ólst upp í stórum
systkinahópi á Lækjarmótum á
ísafirði og fara af því sögur hversu
mikil gleði og kátína var þar. Nú
geri ég ráð fyrir að einhvers konar
Lækjarmótagleði ríki hinum megin
við komu ömmu Halldóru, þar sem
hún hittir systkini sín og ættingja,
svo ekki sé minnst á Karvel afa, sem
yfirgaf þennan heim fyrir 26 árum.
María Karen Sigurðardóttir.