Morgunblaðið - 29.12.1994, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 29. DESEMBER 1994 23
AÐSENPAR GREINAR
Hundahald
og Alþingfi
ER AÐ undra að virðing Alþingis
hafí beðið hnekki í augum almenn-
ings? Síðasta fréttin, sem berst út um
hugkvæmni alþingismanna til að
bjarga þjóðinni er, að „þingsályktun-
arfrumvarp" sé komið fram um það
mikla framfaramál að leyfa hunda-
hald í fjölbýlishúsum. — Hvers konar
fólk er eiginlega samankomið á þjóð-
arsamkundu Islendinga? Hefur það
ekki annað þarfara að gera á tímum
þrenginga og atvinnuleysis hjá þjóð-
inni en að eyða starfskröftunum í að
dunda við að semja frumvarp eða
álykta um að koma „gæludýrum"
fyrir þar, sem þau eru vísust til að
skapa ófrið, óþrifnað og spilla frið-
helgi heimilanna? Vita
þeir alþingismenn, sem
að þessu standa, ekkert
um friðhelgi heimilanna
og ákvæði stjómar-
skrárinnar um þau efni?
Er fólki eins og al-
þingismönnum, sem
eiga að vera vemdarar
réttar og friðar í þjóðfé-
laginu, ekki ljóst, að
hundahald eins og það
var innleitt hér hefur
þegar- skapað ófrið,
óþrif og ýmsan vanda?
Er þessu fólki ekki ljóst
líka að þessari heimild
til hundahalds almennt
var þrengt upp á al-
menning af harðsnún-
um minnihlutahópi, sem áður hafði
brotið lög og skapað vandamál með
þeim hætti, sem undanlátssömum
stjómmálamönnum fannst auðveldast
að leysa með uppgjöf, í stað þess að
halda stefnunni og vama þeim vanda
sem hundahald í þéttbýli leiðir af sér?
Og svo var hundahald leyft með skil-
yrðum, sem því miður er eins með,
hvað hundaeigendur snertir, að þeir
lofa öllu fögra, en hika svo ekki við
mjög margir að bijóta þau þegar
þeim hentar og láta hunda sína vera
lausa, gera sín stykki bæði í húsa-
görðum annarra, á almannafæri og
jafnvel í sandkössum þar sem böm
ieika sér.
Ef svona á að halda á málum, þá
er greinilega ekkert annað að gera
fyrir þá sem vilja veijast þessum
ósvífna ágangi, en að stofna vamar-
samtök, gagnþrystihóp til að beijast
á móti taumlausri ásókn. Félagið
mætti heita „Félag andstæðinga
hundahalds“ og það yrði án efa fjöl-
mennt, því vitað er að mikill meiri-
hluti þjóðarinnar er á móti hunda-
haldi almennt, þótt þeir sem ráða
hafí ekki þorað að láta á slíkt reyna.
Því mætti bæta við að hundafólkið
ætti frekar að hafa hægt um sig og
mætti í raun þakka fyrir, að þegar
ákomin „ólög“ um hundahald fengju
að vera óbreytt, fremur en að bjóða
því heim að andstæðingar þess færu
vegna vaxandi ágengni að hugsa til
alvarlegra vamaraðgerða, með tilliti
til fenginnar reynslu, bæði af hunda-
haldi og ófyrirleitni og óorðheldni
margra hundaeigenda.
Ég, sem þetta rita, hef, síðan
hundahald var leyft, oft orðið fyrir
því á opnum svæðum í og við borg-
ina, að lausir hundar hafa ráðist að
mér óvænti geltandi og gjammandi.
— Þegar eigandinn svo var spurður
hví hundurinn væri laus, þá var gjam-
an svarið „þetta er alveg meinlaus
hundur!“ — eins og þetta mætti sjá
á hundinum! Sér er nú hvert meinleys-
ið! Síðan fer ég ekki í göngutúr án
stafs mér til varnar. — Og hundar
hafa reynt að sækja að mér og það
hefur nægt að ota stafnum að hundin-
um, svo þeir reyna ekki frekari að-
sókn. En manni finnst „fjandi" hart
að þurfa að vopna sig gegn svona
ófögnuði, vegna ólöghlýðni og ósvífni
hundaeigenda. — Þeir era ábyrgðar-
lausir og ekki vegur að koma fram
ábyrgð á hendur þeim. Lögreglan
má ekkert gera gegn brotunum, því
þá er hún bara kærð eða því hótað
og engin leið heldur að sanna brot
og hundaeigendur skáka í því skjóli.
Hundaeftirlitsmenn era „hvergi" og
eftirlit ekki að sjá nema á yfírborð-
inu. Brotin líðast og frekjan helzt og
sá, sem er á móti þessum ófögnuði,
fær gjamam þá niðrandi spurningu,
hvort hann sé „hundaóvinur".
Svo á að fara að innleiða þennan
ófögnuð í fjölbýlishús. Era alþingi-
menn hreinlega ekki með öllum mjalla
að ljá máls á málflutningi í þessa
vera? Vita þeir ekki eins og nefnt
var, að stjómarskráin kveður á um
friðhelgi heimilanna. Og það sem
Þóra Emilsdóttir lýsir átakanlega í
grein í Morgunblaðinu í dag, 20. des-
ember, um reynslu af hundahaldi í
sambýli, er hreint brot á þessu stjóm-
arskráratriði. Hundar skildir eftir ein-
ir í íbúð eða húsum, gelt-
andi allan liðlangan dag-
inn, er ekki skemmtileg
lífsreynsla, en slíkt þekk-
ist og er nágrönnum til
næstum óþolandi ama.
Era menn algjörlega
vamarlausir gegn svona?
Já, lögreglan má ekki
skipta sér af neinu! Hún
hefur jafnvel fengið
skaðabótakröfur fyrir
afskipti þar sem keyrði
um þverbak. — Samband
við hundaeftirlitsmenn
næst svo varla almennt
nema með höppum og
glöppum eða eftir dúk
og disk, það hef ég reynt
sjálfur. Takist það, þá
er oftast allt um garð gengið. Og
heimilisfang hunds eða nafn eiganda
er hvergi að hafa. Sem sé enginn
réttur og engin vöm fyrir almenna
borgara, þótt látið sé í veðri vaka,
að reynt sé að hafa strangt aðhald.
Slíkt hlýtur líka vera nánast ófram-
kvæmanlegt og getur aldrei orðið
annað en sýndarmennska, a.m.k.
bijóta hundeigendur alltaf reglur
áfram meira og minna. Aðfínnslum
að gefnu tilefni er oft svarað með
ónotum, svo flestir kjósa að þegja þó
að þeim gremjist. Þarna ættu sannar-
lega að koma til sektir, sem menn
Friður fyrir hávaða í
heimahúsum er mann-
réttindamál. Sveinn
Olafsson mælir í grein
þessari gegn hundahaldi
í fjölbýlishúsum.
fínna fyrir, en þama er sama linkind-
in og í öðru í þessu blessuðu þjóðfé-
lagi, þeim seku vorkennt og hlíft, en
þeir saklausu jafnvel látnir líða og
réttur þeirra ekki verndaður sem
skyldi og vemdandanum, lögreglunni,
sett svo þröng skilyrði að hún er nán-
ast gerð óvirk og leggur ekki í að
skipta sér af ósvinnunni.
Friður fyrir hávaða í heimahúsum
er hreinlega mannréttindamál. Menn
geta einfaldlega ekki látið troða á
þeim rétti aðgerðalaust. Nóg er samt
komið með yfírgengilegan hávaða, t.d.
á skemmtistöðum, þar sem varla er
orðið komandi fyrir „djöfulgangi“, þar
sem enginn fær rönd við reist.
í raun ætti Alþingi að vera skylt,
að leita umsagnar dómara um svona
mál. Eða jafnvel ætti t.d. Húseigenda-
félagið, sem nýlega hefur fengið mjög
skynsamleg lög um fjöleignahús (frið-
arins vegna) samþykkt á Alþingi, að
leita álits dómstóla, því það er skilyrð-
islaust þörf á því, að fá úrskurð um
það, hvort ákvæði stjómarskrárinnar
um friðhelgi heimilisins heldur, — þ.e.
hvort menn eiga rétt á að hafa frið
heima hjá sér. Það er ekki hægt að
láta þrystihópa eins og hundaeigendur
vaða uppi aðgerðalaust með svona til-
tæki. — Hér verður að skera upp he-
rör og snúast til varnar gegn svona
ósvinnu með öllum ráðum, þar sem
full ástæða ætti að vera til að taka
mið af þeim ráðum sem tiltæk era.
Höfundur er fyrrverandi fulltrúi
hjá Eimskip.
Sveinn Ólafsson
k/owm
W á lácfrui cwí/
pt.M-
799r
891
tlý sviðin
Lambasviö
7 99 ■M'
Kindafile
09 lundit
1.198:5
NOATUN
Nauta-lnnralæri
"Roastbeef'
1.398
pr.kg.
■

Nautalundir
1 =899.
Nautafile
1.598:
Laxaflök
í smjördegi
Tilbúið í ofninn
^•■yddlegin
Lambalæri
699;
899...
„ Jyfna
Kotiiettur
998.k*
Nautatungur
Rits kex
69-
• Saltstangir
Nýtt
Maarud Snack
SPRÖ MIX 200 gr
219.-
H0TTAC0 NUTS150 gr.
169.-
2 Itr.
139.-
jölaöl
Áramótaknöll
og hattar!!
O &
Humar
í skel
999
pt.kg.
Úrvals
rækja 1kg.
699.-
iiih;m:$
Lúxus vínber
blá og græn
ostur
Urbeinað lambalæri
fyllt m/döðlum og gráðosti
Algert lostæti!
Uppskritt fylgir
Frá ÍSLENSKUM
MATVÆLUM H/F:
Reykturlax Graflax
1.398
Graflaxsósa
• Glænýr
Sjóeldislax
o
pr.kg.
189
og
Lemmon
2 Itr.
139.-
Blandaðuf
súrmatur f fötu
Áramúta Hákarl
• Lúxus sfld
SS - Waldorfsalat
SS - Kartöflusalat
Opið
á morgun til kl. 21.
Opið á Gamlársdag til kl.12
Hr A'j
o *
NOATUN
Nóatún 17 - S. 617000, Rofabæ 39 - S. 671200, Laugavegi 116 - S. 23456,
Hamraborg 14, Kóp. - 43888, Furugrund 3, Kóp. - S.42062, Þverholti 6, Mos. - S 666656,
JL-húsinu vestur í bæ - S. 28511, Kleifarseli 18 - S. 670900