Morgunblaðið - 29.01.1997, Blaðsíða 52

52 MIÐVIKUDAGUR 29. JANÚAR 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MYNDBÖND/KVIKMYNDIR/ÚTVARP-SJÓNVARP
Vondur draumur
Davids Lynch
► „DAVID Laurant er dauð-
ur.“ Þannig hefst og endar
nýjasta kvikmynd Davids
Lynch „Lost Highway" sem
hefur verið lýst eins og vond-
um draumi. Fred Madison, sem
leikinn er af Bill Pullman,
heyrir þessi orð í kuldalegu
húsi sem hann deilir með eigin-
konu sinni Renee, sem leikin
er af Patriciu Arquette. Brátt
kemur í ljós að hann segir þau
líka.
Allt sem á sér stað á milli
þessara setninga gæti verið
draumur eins og draumur Kyle
MacLachlans eftir að hann lít-
ur í afskorna eyrað í Blue
Velvet. Þetta er þá mjög vond-
ur draumur fullur af nístandi
kynferðislegri tortryggni.
Draumur um
að elska ein-
hvern sem er
í kynferðis-
legu sam-
bandi við ein-
hvern annan.
Ekki góð til-
hugsun það.
Lynch fer
sjaldnast
troðnar slóð-
ir í vali á við-
fangsefnum
eða efnistökum og gildir hið
sama um „Lost Highway" og
fyrri myndir hans „Twin Pe-
aks“, „The Elephant Man“,
„Blue Velvet", „Wild At
Heart“, að ekki sé talað um
„Erasurehead" frá 1978.
Patricia Arqu-
ette í rayndinni
„Lost Hig-
hway“.
VELDU GÆÐI-VELDU DISNEY
Morgunblaðið/Kristinn
UNDIRBÚNINGSFUNDUR með Davíð Oddssyni forsætisráðherra í Stjórnarráðinu.
Tvær gamlar frænk-
ur í heimsókn
INGÓLFUR Margeirsson og
Árni Þórarinsson urðu fasta-
gestir á heimilum lands-
manna með útvarpsþáttunum
Þriðji maðurinn. Nú hafa þeir skipt
um vettvang og stjórna spjallþátt-
unum Á elleftu stundu í Sjónvarp-
inu. Davíð Oddsson, forsætisráð-
herra, verður gestur þeirra í kvöld.
Til að byrja með leikur blaða-
manni forvitni á að vita hvort allir
séu jafnjákvæðir á að koma fram
í þættinum.
„Yfírleitt er okkur tekið mjög
vel,“ segir Ingólfur. „Það heyrir til
undantekninga að einhver vilji ekki
koma.“ Hann verður hugsi og bæt-
ir við: „Kannski erum við orðnir
svona tannlausir."
„Enda er ekkert að óttast. Við
erum eins og tvær gamlar frænkur
í heimsókn," segir Árni og hlær.
„Að vísu báðar dálítið skeggjaðar."
Gullfiskarnir Séra Jón
Undirbúningur fyrir hvern þátt
hefst alla jafna á fimmtudögum
þegar ákvörðun er tekin um hvaða
viðmælendur komi fram í þættinum.
Síðan er haldinn fundur með við-
komandi á föstudögum, farið yfir
myndainnskot og efnistök.
Jón Egill Bergþórsson upptöku-
stjóri, Ragnhildur Ásvaldsdóttir
skrifta, og Jón Ólafsson, sem er
allt í senn undirleikari, þátttakandi
og tónlistarstjóri, hittast svo á fundi
á mánudögum ásamt Ingólfi og
Árna.
„Ekki má gleyma gullfiskunum,"
segir Ingólfur. „Þeir heita báðir
Séra Jón og annar þeirra er hluti
af sviðsmyndinni á hverjum mið-
vikudegi. Við höfum ekki hugmynd
um hvor er valinn í hvert skipti,
en ef svo óheppilega vildi til að
annar dæi er hinn staðgengill."
Á fundinum er farið yfir stöðuna
fyrir hvern þátt. Síðan vinnur hver
í sínu horni þar til þættirnir eru
teknir upp á miðvikudögum.
Myndir úr eigin lífi
Ekki er aðeins farið í myndasafn
Sjónvarpsins eftir gömlu efni heldur
fá viðmælendur stundum upptöku-
vél í hendurnar og eru beðnir um
að taka mynd um eitthvað úr þeirra
eigin lífí. „Vonandi getur Davíð
tekið slíka mynd fyrir næsta þátt,“
segir Ingólfur. „Það kemur ekki í
ljós fyrr en á morgun [í kvöld].“
Að svo komnu máli spyr blaða-
maður hver munurinn sé á því að
stjóma Þriðja manninum, umræðu-
þætti í útvarpi, og þættinum Á ell-
eftu stundu.
„Þetta er náttúrlega í sjónvarpi,"
segir Ingólfur.
„Merkilegt nokk,“ bætir Árni við.
„Við getum þess vegna notað
myndlausnir til að bijóta þáttinn
upp,“ heldur Ingólfur áfram. „Áður
notuðum við tónlist. Það sem háir
okkur er að við höfum helmingi
minni tíma.“
Rólegur og afslappaður tónn
„Ég vil að það komi fram að
þetta áttu alltaf að vera ólíkir þætt-
ir,“ segir Árni. „Á elleftu stundu
er meira á léttu nótunum. Stemmn-
ingin er nokkurn veginn eins og á
heimilum fólks á elleftu stundu á
kvöldin. Það er rólegur og afslapp-
aður tónn.“
„Þá kemur fólk saman eftir lang-
an vinnudag og opnar sig um sig
sjálft og aðra,“ segir Ingólfur.
Ennfremur að þeir geti komið
með óvæntar samsetningar á við-
mælendum, t.d. Hallgrím Helgason
og Lindu Pétursdóttur. Þar hafi
ekki blasað við af hverju þau hafi
verið valin saman, en svo hafi kom-
ið á daginn að þau hafi átt ýmis-
legt sameiginlegt.
Þeir segja þáttinn hafa fengið
ánægjulegar viðtökur. „Við höfum
fengið nokkra pústra líka, en al-
mennt hafa viðbrögðin verið góð,“
segir Ingólfur. „Já, og öll óverð-
skulduð," slær Árni fram. „Áttu við
pústrana?" spyr Ingólfur undrandi.
„Hvort tveggja," svarar Árni í vé-
fréttarstíl.
Kunna að baka kökur
Þannig ganga samræðurnar fyrir
sig og klára sig sjálfar án afskipta
blaðamanns. En kemur aldrei upp
ósætti þegar samstarfið verður svo
náið?
„Samvinna okkar hefur staðið í
svo mörg ljósár að við höfum sömu
grundvallarviðhorf til blaða-
mennsku," segir Ingólfur. „Við er-
um samt báðir með skoðanir og
ræðum hitt og þetta en allt í mesta
bróðerni. Við erum orðnir svo of-
þroskaðir menn.“
„Ef tvær frænkur hafa búið lengi
saman kemur að því að þær pirrast
út í ibúðina sem þær búa í,“ segir
Árni spekingslega. „Jafnvel út í
myndirnar á veggjunum — og hveij-
ir koma í heimsókn," bætir Ingólfur
við. „En þær kunna að baka kökur
og reiða fram,“ segir Árni.
I þessum orðum töluðum gengur
Jón Egill inn í herbergið og Ingólf-
ur segir við blaðamann: „Af hveiju
spyrðu ekki Jón Egil hvernig það
sé að vinna með þessum mönnum?"
Þegar Jón Egill staðnæmist ekki
heldur gengur út aftur bætir hann
við: „Jæja, þá er komið svar við
því.“