Morgunblaðið - 10.09.1998, Qupperneq 42

Morgunblaðið - 10.09.1998, Qupperneq 42
42 FIMMTUDAGUR 10. SEPTEMBER 1998 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ ' J. Kristín Hall- I dórsdóttir var fædd á Dýrastöðum í Norðurárdal 6. maí 1948. Hún lést á heimili sínu 2. sept- ember siðastliðinn. Foreldrar hennar eru Halldór F. Klemenzson, f. 9.10. 1910, og Áslaug Þorsteinsdóttir, f. 12.2. 1919, d. 28.11. 1995. Foreldrar * Halldórs voru Krist- ín Þorvarðardóttir frá Leikskálum í Haukadal og Klemenz Jónsson frá Neðri-Hundadal í Miðdölum. Foreldrar Áslaugar voru Þor- steinn Ágústsson frá Torfufelli í Eyjafírði og Guðrún Hermanns- dóttir frá Fremstu-Húsum í Dýrafirði. Kristín var elst fjög- urra alsystkina. Hin eru: Hauk- ur, f. 26.9. 1950, búsettur í Reykjavík; Klemenz, f. 12.4. 1953, búsettur á Dýrastöðum; Guðrún, f. 5.11. 1955, d. 20.5. 1956; og Guðrún, f. 19.7. 1958, búsett í Reykjavík. Hálfbræður Kristínar eru Þorsteinn Guð- ' • bergsson, f. 22.9. 1938, búsettur á Patreksfírði; og Siguijón Gunnar Guðbergsson, f. 10.4. 1940, búsettur í Reykjavík. Hinn 19. júlí 1969 giftist Kristín Guðmundi Lind Egils- syni, f. 6. maí 1943. Guðmundur er sonur Egils Pálssonar, f. 6.9. 1912, d. 7.8. 1992, og Jóhönnu Lind Pálsson, f. 11.9.1916. Börn þeirra eru: 1) Áslaug Lind, f. 24.6. 1970, maki Arnar Kristins- son, f. 29.3 1969. Sonur þeirra 4 er Stefán Orri, f. 14.3. 1997. 2) Halldór Lind, f. 26.5.1971, sam- býliskona Anna María Malm- quist, f. 11.11. 1966. Dóttir þeirra er Kolbrún Lind, f. 21.1. 1998, auk tveggja barna Önnu Maríu, Snædísar, f. 28. 12. 1990, og Gunnars Loga, f. 16.7. 1993. 3) Jóhanna Lind f. 16.5. 1978. 4) Kristinn Lind, f. 5.3. 1980. Að skyldunámi loknu stundaði Kristín nám við Héraðsskólann í Reykholti og lauk þaðan landsprófí 1964. Árið 1968 útskrifaðist hún sem stúdent frá Menntaskólanum á > Elsku mamma. Nú ertu lögð af stað í ferðina hinstu sem okkur öll- um er ætluð í fyllingu tímans. Svo óvænt, svo óendanlega harkaleg var fregnin um andlátið þitt. Þú sem lagðist á koddann þinn til hvíldar að loknum löngum degi. Þú vaknaðir ekki aftur. Kallið þitt er komið og því fær enginn mannlegur máttur breytt. Sorgina er ekki hægt að tjá með orðum. Missirinn er sár og söknuð- urinn nær óbærilegur. Það er svo ótal margt ósagt, svo ótal margt ógert. Ég sit eftir dofin og mátt- vana. Mamma, þú sem varst sígefandi af sjálfri þér. Gjafmildari mann- J eskju hef ég aldrei þekkt. Ástríki, umhyggja og fórnfýsi voru þér í blóð borin. Þú varst svo góð, traust og gegnheil manneskja. Nú gefst ekki framar tækifæri til að þakka og vefja þig örmum. Ég trúi þvi og treysti að þú þekkir og skiljir mínar dýpstu hugrenningar. Það er huggun harmi gegn að þú áttir yndislegar stundir síðastliðið ár með litlu barnabörnunum þínum sem þú hafðir beðið svo lengi eftir. Þau voru gimsteinamir þínir og þú hlakkaðir svo til að fá tækifæri til að sjá þau vaxa úr grasi. *■’“ Elsku mamma mín, ég bið þess að algóður Guð geymi þig og verndi í mildum faðmi sínum. Ég veit að nú ert þú tekin til við ný störf á nýjum og ókunnum vegum. Missir okkar allra er mikill, en hugur minn er hjá elsku pabba og afa sem nú kveðja ástríka eiginkonu _ }°g dóttur sem var okkur öllum svo Akureyri. Þaðan lá leiðin í Kennara- skóla Islands og lauk hún kennar- anámi 1969. Við kennslu starfaði hún í nokkur ár en réð sig síðar til starfa hjá Mjólkur- samlagi Borgfirð- inga þar sem hún starfaði við bókhald ásamt öðrum störf- um í 18 ár. Frá ár- inu 1995 starfaði hún við bókhald hjá Engjaási ehf. Kristín sinnti ýmsum félags-, menningar- og mannúðarmál- um um ævina. Hún var ritari í stjórn Verkalýðsfélag Borgar- ness og sat í húsnæðisnefnd Borgarnesbæjar fyrir það. Þá sat hún í skólanefnd Grunnskól- ans í Borgarnesi og var seinna ráðherraskipaður prófdómari við skólann til nokkurra ára. Kristín var fulltrúi Framsókn- arflokksins í bæjarstjórn Borg- arnesbæjar eitt kjörtímabil, 1990-1994, þá átti hún jafn- framt sæti í menningarmála- nefnd Borgarbyggðar frá 1990 og í stjórn Safnastofnunar Borgarfjarðar þar sem hún var formaður um tíma. Frá 1994 átti hún sæti í kjörstjórn Borg- arbyggðar og var formaður yf- irkjörsljórnar. Kristín starfaði í stjórn Tónlistarskóla Borgar- fjarðar og var formaður Krabbameinsfélags Borgar- íjarðar. Hún var fulltrúi starfs- manna í stjórn Kaupfélags Borgfirðinga og sat aðalfundi Kaupfélagsins. Kristín var um árabil í sóknarnefnd Borgar- neskirkju, sinnti meðhjálp- araastörfum í afleysingum og var í kristniboðsnefnd á vegum Borgarfjarðarprófastsdæmis. Ennfremur var hún í stjórn Rauða krossins í Borgarnesi og starfaði með Björgunarsveitinni Brák og Sögufélagi Borgar- fjarðar. Þá var hún félagi í Kveldúlfskórnum til margra ára og formaður um skeið. títför Kristínar fer fram frá Borgarneskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. óendanlega kær. Megi Guð gefa okkur styrk í sorginni. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinimir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. (V. Briem) Áslaug Lind. Allt eins og blómstrið eina upp vex á sléttri grund fagurt með fijóvgun hreina fyrst um dags morgunstund, á snöggu augabragði af skorið verður fljótt, lit og blöð niður lagði, líf mannlegt endar skjótt. (Hallgr. Pét.) Á dimmri haustnóttu, þegar vind- urinn gnauðar og grár sjórinn ólgar í fjörunni okkar, þá sofnar þú, elsku mamma mín, svefninum langa. Svefninum sem kom alltof fljótt og hrifsaði þig til sín í einni svipan. Það eru engin einustu orð sem fá lýst til- finningum mínum. Inni í mér breyt- ist ég í litla stelpu sem grætur og skilur ekkert í þessum vonda heimi. Inni í mér ólgar reiðin og sársauk- inn nístir mig og allur líkaminn lam- ast í einhvers konar doða. Það er eins og það hafí verið kippt undan mér fótunum, ég reyni að taka skrefin en hníg niður og finn enga fótfestu. En það er ekki í valdi mannanna að ráða örlögunum held- ur eru þau öll fyrirfram ákveðin. Ef mennii-nir reyndu það myndu þeir aðeins verða að leiksoppum örlag- anna. Þér var ætlað eitthvert stæn-a og meira hlutverk annars staðar. Þú varst alltof góð fyrir þennan heim en ég veit að þú munt þó halda áfram að vaka yfir okkur öllum og umvefja okkur þínum stóru og hlýju verndarhöndum áfram. Ég get glaðst yfir því hversu samband okkar styrktist þessi síð- urstu ár og sérstaklega núna síðasta árið. Ég var síhringjandi í þig síðasta vetur þegar ég var fyrir norðan. Best af öllu var þó að koma heim og hvíla í fangi þér og þá var eins og ekkert illt í heiminum gæti hent mig. Við gátum talað um nán- ast allt. Þú varst farin að treysta mér fyrir þínum leyndarmálum og tilfinningum, sem þurfti samt stundum að kafa djúpt niður til að ná í. Ég sagði þér mína leyndustu drauma, þær væntingar sem ég gerði til lífsins. Hvað ég leit alltaf upp til þín og þú komst mér sífellt á óvart, eins og síðustu jól þegar þú þuldir fyrir mig Gunnarshólmann utanbókar. Mér finnst ég hafa átt bestu, umhyggjúsömustu og greindustu mömmuna í öllum heim- inum. Þú varst einn stór visku- brunnur. Mér fannst þú næstum hafa svör við öllum lífsins gátum en samt gafstu þér ailtaf tíma til að hlusta á mínar hugsjónir og þær skoðanir sem ég hafði á hlutunum og virtir þær líka. Þú sagðir alltaf: Gerðu eins og þér finnst réttast. Reyndir aldrei að ráðskast með mig en ofdekraðir mig heldur ekki. Ég á eftir að sakna þess að bömin mín sjái ekki yndislegustu ömmuna í öllum heiminum, hana ömmu Stínu, sem myndi prjóna falleg og velgerð klæði á þau. Ommuna sem læsi fyrir þau á kvöldin sögur sem leiddu þau inn í draumalandið. Hana ömmu Stínu sem myndi alltaf rétta út- breiddan faðminn á móti þeim og þau myndu finna þaðan streyma alla ástúð og góðvild heimsins. Faðminn stóra og hlýja sem reyndi að rúma svo miklu meira en komst fyrir í honum. Þú vildir öllum svo vel. Lést alla finna fyrir því að þeir væru mik- ils virði og rejmdir að láta alla trúa á það góða í sjálfum sér. Þegar ég var lítil var ekki nóg að þú prjónaðir bara peysu handa mér heldur prjónaðirðu eins peysur á þrjár bestu vinkonur mínar Iíka. Ég er svo rík að hafa átt þig, mamma, og ég á heilan fjársjóð af fallegum og yndislega góðum minn- ingum sem ég ætla að varðveita vel í hjarta mínu og segja börnunum mínum frá. Ég kveð þig með trega, elsku móðir mín, og vona að þú sofir vært og rótt. Þín Jóhanna Lind. Elsku mamma. Nú ert þú farin frá mér en ég veit að þú verður ætíð hjá mér í anda. Þú verður alltaf í huga mínum. Það verður skrýtið að hafa þig ekki þegar mann vantar hjálp. Nú kveð ég þig, elsku mamma mín. Hafðu það nú gott á þínum nýja stað. Kristinn Lind. Snert hörpu mína, himinborna dís, svo hlusti englar Guðs í Paradís. Við götu mína fann ég fjalarstúf, ojg festi á hann streng og rauðan skúf. Ur furutré, sem fann ég út viö sjó, ég fugla skar og líka úr smiðjumó. í huganum til himins oft ég svíf og hlýt að geta sungið í þá líf. Þeir geta sumir synt á læk og tjöm, og sumir verða alltaf lítil böm. En sólin gyllir sund og bláan fjörð og sameinar með töfrum loft og jörð. Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt. Um varpann leikur draumsins perluglit. Snert hörpu mína, himinborna dís, og hlustið, englar Guðs í Paradís. (DaviðStef.) Sofðu rótt, elsku besta amma. Guð geymi þig og umvefji á himn- um. Þín elskandi barnabörn, Stefán Orri, Kolbrún Lind, Snædís og Gunnar Logi. Smávinir fagrir, foldar skart, fífill í haga, rauð og blá brekkusóley, við mættum margt muna hvort öðru að segja frá. Prýðið þér lengi landið það, sem lifandi guð hefur fundið stað ástarsælan, því ástin hans alls staðar fyllir þarfir manns. Faðir og vinur alls, sem er annastu þennan græna reit. Blessaðu, faðir blómin hér, blessaðu þau í hverri sveit. VesaUngs Sóley, sérðu mig? Sofðu nú vært og byrgðu þig, - hægur er dúr á daggarnótt, - dreymi þig ljósið, sofðu rótt. (Jónas Hallgr.) Elsku Stína. Hjartans þakkir fyr- ir allt sem þú varst mér, Ásu og Ernu. Allt það sem þú varst pabba og okkur öllum sem vorum svo lánsöm að fá að vera þér samferða um lengri eða skemmri tíma. Systir mín elskuleg. Guð gefi þér góða nótt og sofðu rótt. Þín Guðrún (Gunna). Á erfiðustu stundum lífsins virðist fjarlægt að sorgin muni með tíð og tíma víkja fyrir þakklæti og dýrmætum minningum. Það er þó vonin um það sem hvetur okkur til að setja nokkur fátækleg orð á blað sem þakklætisvott frá fjölskyldu okkar hjóna við skyndilegt og ótímabært andlát Kristínar Hall- dórsdóttur. Stína mágkona var sú manneskja sem litið var til jafnt í okkar litlu fjölskyldu sem í stórfjölskyldu Egils og Jóhönnu Lind með virðingu og stolti. Virðingu fyrir dugnaði, hæfi- leikum, ræktarsemi og kærleika hennar og stolti yfir að eiga fjöl- skylduvináttu Stínu og Mumma, þar sem hamingjan og barnalánið héld- ust í hendur. Við vitum það öll að ekki fæst áorkað í lífinu án fyrir- hafnar og sannarlega átti það við um Stínu. Hún uppskar líka ríku- lega en spurningin situr eftir hvort hún hafi gengið of nærri heilsu sinni í annarra þágu. Þegar við bjuggum á Vífilsmýr- um komu þær tengdamæðgur, Stína og Jóhanna Lind, eitt sinn saman í heimsókn og var Kristinn, yngsta bamið, einn með, þá fjög- urra til fimm ára gamall. Þetta var rigningarsumar þótt Jóhanna Lind kæmi annars alltaf með sólskinið með sér. En Kristinn litli grét og var óhuggandi vegna þess að hann vantaði pabba sinn. Þetta varð að ólíkindasögu í fjölskyldunni. Besta mamma í heimi og amma að auki dugði ekki - það vantaði pabba. En bak við ólíkindasöguna og þver- sögnina liggur það ósagða um kær- leikann og ástina sem hver skilur sínum skilningi sem þekkir. Elst sinna systkina tók Stína snemma mikla ábyrgð í veikindum móður sinnar. Það einkenndi líf hennar æ síðan að ábyrgðarkenndin var sterk. Skilningur hennar á aðstæðum á sveitaheimili þar sem verkaskipting, ábyrgð og fjölskyld- uþarfir eru mikilvægustu þættirnir urðu grundvöllur skilnings og vináttu hennar og okkar hjóna. Alvara lífsbaráttunnar byrgði henni þó ekki sýn á hinar björtu hliðar lífsins og hún gladdist með glöðum í okkar sameiginlegu stór- fjölskyldu. Þannig var hún hluti af hamingju stórrar fjölskyldu og líka stoð og stytta þegar erfiðleikar og sorg steðjuðu að. Hér er sérstök ástæða til að þakka þann stuðning og gleði sem þær höfðu hver af annarri þær tengdamæðgur hún og Jóhanna Lind og einnig umhyggju hennar fyrir velferð Egils á ævikvöldi hans en nú eru sex ár liðin síðan hann lést. Við hugsum einnig til Halldórs, aldraðs föður, því hans missir er mikill. Sorgin er sár en minningarnar Ijúfar. Að horfa til framtíðar er erfitt á þessari stundu fýrir ykkur sem mest hafið misst. Megið þið með guðs hjálp styrkja hvert annað í sorginni og auðga framtíð ykkar allra með flekklausri minningu og fordæmi Kristínar Halldórsdóttur. Faðir og vinur alls sem er, annastu þennan græna reit. Blessaðu, faðir, blómin hér, blessaðu þau í hverri sveit. Vesalings Sóley, sérðu mig? sofðu nú vært og byrgðu þig, - hægur er dúr á daggarnótt, - dreymi þig ljósið, sofðu rótt. (Jónas Hallgr.) Sigrún Lind og Magnús. Dáinn, horfinn - harmafregn -. Þannig andvarpaði í erfiljóði ljúfl- ingurinn og listaskáldið góða, Jónas Hallgrímsson, er hann spurði óvænt lát náins, kærs vinar. Og annar, okkur öllum kær, með Hallgríms nafn, sömu ættar og Jónas - er mér sagt - tjáði sig þannig: „ ... á snöggu augabragði/ af skorið verð- ur fljóttý lit og blöð niður lagði, -/ líf mannlegt endar skjótt.“ Þetta þaut um huga minn, er frændinn minn góði, Klemenz bóndi á Dýrastöðum í Norðurárdal, hringdi til mín að morgni 2. þ.m. og tjáði mér lát, þá um nóttina, Kristínar systur sinnar, dóttur systur minnar Áslaugar (d. 28.11. 1995) og eigin- manns hennar, Halldórs Kfemenz- sonar fyirverandi bónda á Dýrastöðum. Á liðnu vori, 6. maí, fyllti Kristín, hress og glöð, 50. aldursárið með fjölskyldu sinni og eiginmanni, Guð- mundi Egilssyni, en þau hjónin áttu sama afmælisdag og höfðu í nær þrjá áratugi átt farsæla samleið og eignast 4 mannvænleg börn; Ás- laugu, Halldór, Jóhönnu og Kristin. I júnímánuði sl. hafði hún með þremur frænkum sínum staðið fyrir frábærlega vel undirbúnu móti niðja foreldra minna, Guðránar og Þorsteins, sem haldið var í Reyk- holti í Borgarfirði, að viðstöddum um 100 niðjum yngri og eldri, ásamt mökum. Kristín hafði verið sú, er mest og best vann að vönduðu niðjatali, sem dreift var á mótinu og mun gagnast vel og lengi. Þótt þarna vantaði um 50 úr hópnum á þessu fyrsta niðjamóti okkar, var þarna gleðilegt og blessunarríkt að blanda geði við frænkur og frændur og maka þeirra, þ.ám. frænkuna mína kæru frá Dýrastöðum, Kristínu, sem nú hefur svo fljótt og óvænt verið burt kölluð. - Ég hafði þarna á mótinu sagt nokkuð frá ömmu mini í móðurætt, Guðbjörgu Torfadóttur frá Fremstuhúsum í Dýrafirði, og getið þess hvernig hún umvafði mig frá barnæsku og nefnt mig „fallegan sinn“, og gert eldri systur mínar dálítið afbrýðisamar, því þær fengu víst ekki sams konar atlæti hjá henni. - Undir lok móts- ins í Reykholti kom Ki-istín til mín með gullfallegan ársgamlan son Ás- laugar dóttur sinnar, Stefán Orra, og sagði: „Heyi'ðu, frændi minn, nú mun ég amman áreiðanlega nefna hann þennan „fallega minn“. Ég fann hlýjan straum fara um mig, eins og forðum í faðmi ömmu minn- ar, er þessi nýja og góða amma lét þessi orð falla. Ég trúi og bið að hlýja og kærleikur ömmunnar góðu fylgi þessum unga frænda mínum - og frændsystkinum hans - með þeim hætti sem ég hefi notið. - Þarna kvöddumst við Kristín með kærleikum, en fyrir mér endur- speglaði hún með margvíslegum hætti blítt viðmót móður sinnar og minnar kæru systur, Áslaugar. - I sumar barst mér svo frá Kristíriu skemmtilegt skjal. Ættarmót-Út- tekt, sem aðrir þátttakendur móts- ins munu einnig hafa fengið. Þarna er góðan fróðleik, ábendingar og til- mæli að finna. Þar er í lokin tilfærð næsta ættarmótsnefnd og fjölgað úr 4 í 5 og ég nú settur þar inn fyrir „hvíta stofninn“ (silfurhærur?), en hinir fyrir gulu, rauðu, grænu og bláu greinar ættarinnar. Ég skrif- aði frænku minni langt bréf til baka og þakkaði henni og frænkuráðinu enn og aftur þetta meiriháttar mót, KRISTIN HALLDÓRSDÓTTIR
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.