Morgunblaðið - 21.02.1999, Blaðsíða 2

2 B SUNNUDAGUR 21. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Drottning
harm-
leikj anna
Breska leikkonan Emily Watson lék fyrir
Lars Von Trier í Brimbroti og hreppti til-
nefningu til Oskarsins. Enn hefur hún ver-
ið tilnefnd til verðlaunanna, í þetta sinn
fyrir hlutverk sellóleikarans Jacqueline du
Pré í myndinni Hilary og Jackie. Arnaldur
Indriðason kynnti sér feril þessarar mögn-
uðu leikkonu og nýju myndina hennar.
WATSON er tilnefnd
ásamt Gwyneth Pal-
trow, brasilísku
leikkonunni Fernanda
Montenegro, Cate Blanchett og
Meryl Streep, svo það er við
ramman reip að draga. Hún missti
af verðlaununum fyrir þremur ár-
um en þá var einmitt Streep til-
nefnd ásamt henni. Watson veit að
Óskarinn getur skipt gríðarlega
miklu máli fyrir unga leikkonu,
hún komast að því í fyrra skiptið
sem hún var tilnefnd. Allt í einu
var henni boðið að „starf'a með öllu
besta fólkinu í bransanum eins og
Daniel Day-Lewis. Engum hefði
dottið í hug að ráða mig í stórmynd
nema vegna þess að ég hlaut þessa
tilnefningu," segir hún. Og bætir
við: „Ég átti mjög auðvelt með að
skilja það sem Jacqueline segir á
einum stað í Hilary og Jackie. Hún
minnist þess að „einn daginn lék ég
á sellóið mitt eins og venjulega og
þann næsta var éjg bókuð tvö ár
fram í tímann.“ Eg upplifði eitt-
hvað mjög svipað eftir að ég lék í
Brimbroti.“
Jacqueline du Pré
Hilary og Jackie er byggð á
sönnum atburðum úr lífí sellóleik-
arans fræga Jacqueline du Pré
sem veiktist af MS-sjúkdómnum á
áttunda áratugnum og lést langt
um aldur fram árið 1987. Myndin
rekur samskipti hennar og systur
hennar, Hilai'y, frá því þær eru á
unga aldri. Leiðir skilur þegar
Jackie verður heimsfræg en Hil-
ary, sem spilaði á flautu, kvænist
stjórnandanum Kiffer Finzi. Þegar
Jackie snýr aftur heim og tekur
upp nánara samband við systur
sína á ný eftir að hafa ferðast um
heiminn ásamt eiginmanni sínum,
píanóleikaranum Daniel Baren-
boim, á hún þá ósk heitasta að Hil-
ai-y leyfi henni að sofa hjá eigin-
manni hennar.
Myndin er byggð á endurminn-
ingum Hilary og bróður hennar,
Piers, sem ber heitið Snillingur í
fjölskyldunni eða „A Genius in the
Family". Watson bjó sig undir
hlutverkið í þrjá mánuði áður en
tökur hófust og lærði á selló og
hvernig notast ætti við hjólastól.
„Ég lærði reyndar á selló í um
hálft ár þegar ég var fjórtán ára,
svo ég gat um síðir látið líta út fyr-
ir að ég léki á hljóðfærið í mynd-
inni,“ segir hún í blaðaviðtali. „Að
auki horfði ég á upptökur af tón-
leikum með Jacqueline. Eitt af því
sem gerði hana framúrskarandi
tónlistarmann var tilfinningahitinn,
hvernig hún umfaðmaði sellóið.
Þegar gagnrýnendur sögðu að
hljóðfærið væri eins og ástmaður
hennar, sýndu þeir meira innsæi
en þeir gerðu sér grein fyrir. Selló-
ið gaf Jacqueline lífsfyllingu en
gerði hana einnig einmana og
leiða.“
Á öðrum stað segir Watson:
„Hún virkilega dansar við sellóið
með sitt ljósa hár fljúgandi í allar
áttir. Mér finnst það mjög kyn-
þokkafullt ... Sellóið er eins og ein
persóna myndarinnar ... Hún hatai'
það og hún elskar það.“
Watson kynnti sér einnig sjúk-
dóminn sem leiddi Jaequeline til
dauða og ræddi við lækna og sjúk-
linga. „Einn læknanna sagði mér
hvað vitað er um MS-sjúkdóminn í
dag og hvað ekki var um hann vit-
að á öndverðum áttunda áratugn-
um. „Hún gekk í gegnum hryllilega
raun vegna þess að í þá daga töldu
menn jafnvel að sjúkdómurinn
væri sálræns eðlis og hún hélt að
hún hefði kallað hann yfir sig.“
Emily Watson hitti systur
Jacqueline, Hilary, að máli þegar
tökum á myndinni var lokið en ekki
fyri'. „Þegar maður hefur gert sér
ákveðna hugmynd um hvernig
maður tekur á sínu hlutverki og
hittir svo fólkið sem myndin íjallar
um verður tnaður skelfingu lostinn.
Það fyrsta sem Hilary sagði þegar
hún sá mig var: Drottinn minn, þú
ert ekkert lík systur minni.“ Wat-
son lýsir Hilary sem einstökum
sérvitringi, ákaflega háttvísri og
enskri, „og þegar hún frétti af því
að ég hefði fengið hlutverkið og
myndi leika systur hennar, sagði
hún við framleiðendui-na: Ég er
hræðilega áhyggjufull. Ég óttast
að Emily sé ekki með nógu stór
brjóst. Jackie var eftir allt fremur
stórvaxin."
Emily Watson er ríflega þrítug
og minnist þess að Judi Dench hafi
haft varanleg áhrif á hana þegar
hún sá hana leika í Ys og þys út af
engu á sviði. „Ég stoppaði víst sýn-
inguna ég _ hló svo mikið,“ segir
Watson. „Ég var aðeins átta ára
gömul og öskraði af hlátri.“ Hún
lauk námi í bókmenntum við
Bristol-háskóla og lagði stund á
leiklist í London. Hún lék m.a. við
Konunglega leikhúsið hlutverk
Maríu í „The Children’s Hour“ eft-
ir Lillian Hellman. „Venjulegast
var púað á mig og ég hafði bara
gaman af því í rauninni."
Segja má að Lars Von Trier hafi
uppgötvað hana þegar hann setti
Watson í hlutverk Bess í
Brimbroti. Upphaflega átti Helena
Bonham Carter, ein af þekktari
kvikmyndaleikkonum Breta, að
fara með hlutverkið en af því varð
ekki og Watson hljóp í skarðið.
„Framleiðendurnir ákváðu að finna
leikkonu sem var gersamlega
óþekkt og kostaði ekki mikla pen-
inga,“ segir Watson. Hún hafði
ekki leikið áður fyrir framan
myndavélar ef frá er talið hlutverk
JUDI Dench hafði varanleg áhrif á Watson þegar hún var átta ára.
á móti John Gielgud í sjónvarps-
uppfærslu á lítt þekktu leikrit eftir
J.B. Priestley.
Hroðalegt en dásamlegt
Erfitt er að ímynda sér nokkra
aðra í hlutverki Bess, konunnar
með barnatrúna sem af einlægri
ást fórnaði sér fyrir lamaðan eigin-
mann sinn í magnaðri dæmisögu
Von Triers. Leikur hennar var með
eindæmum. Hún hafði hrifist af
handritinu en „ég gerði mér ekki
grein fyrir þeim miklu tilfinninga-
legu átökum sem ég átti eftir að
ganga í gegnum". Og annarstaðar:
„Það sem Bess gerir er hroðalegt
en samt dásamlegt og það er eitt
það stórkostlegasta við myndina."
Watson hafði gaman af því að
VILL ekki vera drottning
harmleikjanna.
fljúga til Los Angeles vegna
Oskarstilnefningarinnar fyrir túlk-
unina á Bess. „Frítt brennivín og
kvikmyndastjörnur alla nóttina.“
Hin nýfengna frægð stígur henni
þó varla til höfuðs. Hún fæst við
hana með því „að fara heim og
strauja. Það hjálpar mér að finna
sjálfa mig aftur.“ Hún er gift leik-
aranum Jack Waters sem hún
kynnist þegar þau léku bæði í
Skassið tamið. „Allt þetta frægðar-
hjal hefur mest að gera með aug-
lýsingamennsku og fjölmiðlafár og
skynjun fólks,“ segir hún. „Það
hefur ekki endilega neitt að gera
með það sem maður er að fást við.“
Nú þegar hún hefur leikið í
átakamyndum eins og Brimbroti og
Hilary og Jackie og í millitíðinni
Boxaranum á móti Day-Lewis og
„Metroland" með Christian Bale,
segist hún vera að leita sér að meira
léttmeti til að fást við. „Ég vi) ekki
verða drottning harmleikjanna," er
haft eftir henni. Þó á það kannski
eftir að verða hennar hlutskipti.
Næsta mynd dregur að minnsta
kosti ekki úr hörmungunum. Hún
heitir „Angela’s Ashes“ og segir af
bláfátækri konu sem missir þrjú
böm sína af völdum banvæns sjúk-
dóms. „Það kaldhæðnislega er að ég
hef ekkert til þess að sækja í úr
mínu eigin lífi til þess að búa mig
undir þessi hlutverk. Æska mín var
furðu róleg og hamingjurík og ég
lifi mjög eðlilegu lífi þessa dagana.
Kannski er það þess vegna sem ég
hef svona gaman af því að leika per-
sónur sem eru við það að bilast."
Vonandi á hún eftir að sýna kó-
mískar hliðar í gamanmyndum en
þessa stundina er Emily Watson
greinilega ekki laus við stimpilinn
drottning harmleikjanna. Hvort sá
titill nægir henni til þess að vinna
Óskarinn í næsta mánuði verður að
koma í ljós. Bess hefði auðvitað átt
að duga á sínum tíma.