Morgunblaðið - 18.04.1999, Síða 41

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 18. APRÍL 1999 4 !
MINNINGAR
í síðasta sinn, svo ofsalega myndar-
legur, skælbrosandi og fallegu
stóru augun þín ljómuðu.
Maggi minn, takk fyrir þau 16 ár
sem ég fékk að þekkja þig. Elsku
Kolla, Bjössi, Birna, Magga, Olga,
Elmar, Róbert, Bjöm afí og aðrir
ástvinir, eftir er eitt stórt sár sem
vonandi á eftir að gróa með tíð og
tíma.
Birgitta, Helgi og dætur.
Okkur langar að minnast Magga
í nokkrum orðum. Við kynntumst
honum í gegnum systur hans sem
var með okkur í bekk í barnaskóla.
Þá vomm við níu til tíu ára gamlar
en Maggi fimm til sex ára. Sam-
band þeirra systkina var mjög náið
og hélst þannig alla tíð sem er mjög
sérstakt með systkini á þessum
aldri. Samband þeirra varð
sterkara og sterkara með hverju
árinu sem leið. Þessi fjölskylda er
öll svo samheldin og hlý að manni
finnst maður vera kominn heim
þegar maður kemur þangað. Það
var þess vegna fyrst og fremst sem
okkur fannst Maggi vera eins og
litli bróðir okkar líka.
Þegar við vomm í gmnnskóla þá
vildi hann nú fá að vita hvað væri
um að vera hjá stóru stelpunum
eins og honum fannst við vera þá.
Hann gerði ótrúlegustu hluti til að
fá að vera með, eins og til dæmis
faldi hann sig inni í skáp, en því
miður komst upp um hann. Hann
vildi líka fíflast í okkur og reyna að
fá okkur til að slást við sig sem var
honum reyndar alltaf í óhag á þess-
um grunnskólaárum. Hann var
mikill galsari og það vai- mikið líf og
fjör í kringum hann. Og þrátt fyrir
að hann væri svolítill töffari, var
hann einlægur í öllu sem hann
gerði. Við misstum nokkur ár úr en
svo lágu leiðir okkai- aftm- saman,
það var yndislegt að sjá hvað þessi
ærslabelgur hafði breyst í ungan
mann sem vai- orðinn ábyi’gðarfull-
ur, alvarlegur en þó þessi sami
gamli Maggi okkar.
Hvar hafa dagar lífs þíns lit sínum glatað,
og ljóðin, er þutu um þitt blóð frá draumi til
draums,
hvar urðu þau veðrinu að bráð, ó barn, er þig
hugðir
borið með undursamleikans
eigin þrotlausan brunn þér í bijósti,
hvar?
(Jóhann Jónsson)
Er glatað ei glatað? Nú er Maggi
okkar farinn en hann er samt enn
hjá okkur, þó að við sjáum hann
ekki. Hann er nú kominn í nýjan
heim þar sem honum líður örugg-
lega vel. Þar horfir hann niður til
okkar og reynir eftir bestu getu að
gefa okkur góð ráð og stendur við
bakið á okkur þegar við þörfnumst
þess. Hann beinir okkur eftir beinu
brautinni. Við eigum eftir að finna
fyrir nærveru hans, allavegana þeir
sem næst honum standa.
Við berum ykkm' okkar bestu
kveðjur, kæra fjölskylda, en við
þökkum ykkur jafnframt fyrir að
hafa leyft okkur að kynnast þessum
ljúfa og yndislega dreng, og munum
við ávallt minnast hans með bros í
hjarta.
Okkur finnst þessi orð eiga vel
við þessa sorgarstund.
„Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú
ert glaður, og þú munt sjá að aðeins
það, það sem valdið hefur hryggð
þinni, gerir þig glaðan. Þegai- þú
ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur
huga þinn og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess sem var gleði
þín.“ (Khalil Gibran)
Guðrún Helga
og Dagbjört Lára.
Elsku Maggi minn. Það er ótrú-
legt að þú sért farinn fyrir fullt og
allt. Það hafa verið forréttindi að
eiga þig sem vin. Þú varst svo góð-
ur strákur. Þú hafðir mikinn lífs-
kraft og vai-st kominn með unnustu
sem þú elskaðir svo mikið og hann
Kristófer litla, son hennai- Lindu
systur. Það fór ekki á milli mála
hvað þið voruð hamingjusöm sam-
an. Svo varstu svo duglegur að
vinna með honum pabba þínum og
ég veit að þú hjálpar honum þótt þú
sért þarna hinum megin, elsku
Maggi minn.
Maggi minn, þín er sárt saknað
og ef ég gæti gert eitthvað til að fá
þig aftur mundi ég gera það, en ég
get það því miður ekki. Svona er
bara þetta skrítna líf, en ég veit að
þú passar hana mömmu þína og
pabba þinn og systur þínar og hana
Lindu þína og Kristófer litla og
okkur öll hin þótt þú sért þarna hin-
ummegin.
Ég man hvað þér þótti gaman að
vera að skemmta þér með okkur á
sendiferðabflnum. Við eigum marg-
ar minningar um þig í þeim bflnum.
Við gátum hlegið og fíflast. Því mið-
ur verða ekki fleiri rúntamir með
þér, en þú ert örugglega að gera
eitthvað skemmtilegt þarna á nýja
staðnum. Það er ég viss um.
Ég vil þakka guði fyrir það að
hafa leyft okkur að kynnast þér,
Maggi minn, en samt sem áður
þurfum við að kveðja þig sem er svo
sárt. Ég gat þó kynnt þig fyrir
henni Lindu systur minni og úr því
varð ást og hamingja.
Það sem maður getur huggað sig
við er að þú fórst hamingjusamur
úr þessu lífi en svo eigum við öll eft-
ir að hitta þig á ný.
Guð geymi þig, Maggi minn.
Elsku Kolla, Bjössi, Birna, Margrét
og Olga og aðrir aðstandendur, guð
blessi ykkur öll í þessari miklu
sorg.
Vertu nú yfir og allt ura kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfii' minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
María Antonía Jónasdóttir,
Daníel Gunnar Ingimundar-
son og dætur.
Laugardaginn 10. aprfl barst mér
sú fregn norður til Akureyrar að
Maggi vinur minn hefði látist í
bílslysi. Fregnin virtist svo ótrúleg
að það sem eftir lifði símtalsins fór
algerlega framhjá mér. Við höfðum
ekki heyrst í nokkrar vikur, en ég
hafði gert tilraunir til að ná í hann.
Móðir hans tjáði mér að hann væri
við vinnu uppi í Borgarfirði. Ég
hafði hugsað mér að skreppa suður
eina helgi m.a. til að hitta hann
Magga og skemmta mér með hon-
um. En svo virðist, þó erfitt sé að
trúa því, að tilgangur ferðar minnar
nú suður sé ekki eins mikið gleði-
efni og ég hafði búist við.
Ég kynntist Magga fyrst fyrir tíu
árum er ég byrjaði í Hlíðaskóla.
Hann virtist örlítið til baka og feim-
inn. Þar sem ég sjálfur var ekkert
sérstaklega framfærinn komumst
við að því að okkur leið bara ágæt-
lega hvorum í návist annars og
myndaðist fljótt vinskapur okkar á
milli. Segja má að upp frá þessu
höfum við Maggi verið í sambandi
nær daglega með einu eða öðru
móti síðustu tíu ár. Við gátum með
engu móti fengið leið hvor á öðrum
og það voru óteljandi skiptin sem
við gátum dundað okkur klukku-
tímunum saman í fótbolta eða
körfubolta. Bara við tveir spjallandi
um heima og geima. Ég hugsa alltaf
með hlýhug til þess hversu mikið
keppnisskap við höfðum. Við gáfum
hvor öðrum aldrei tommu eftir og
stundum gat það leitt til þess að
það slettist upp á vinskapinn eins
og gengur og gerist. En það liðu
ekki margar mínútur þar til annar
okkar var búinn að biðja hinn fyrir-
gefningar og við héldum áfram eins
og ekkert hefði í skorist. Þannig var
hann Maggi, einfaldlega ekki hægt
að vera óvinur hans.
Þótt leiðir okkar lægju ekki sam-
an varðandi framhaldsnám eftir
gaggann, þá styrktist vinskapur
okkar hvað sem því leið. Námið var
mér mikilvægt, en ég reyndi að
klára það sem ég þurfti að gera á
daginn því ég vissi að við Maggi
myndum áreiðanlega gera eitthvað
um kvöldið. Hvort sem það var að
fara á rúntinn, í körfu eða keilu.
Þetta var órjúfanlegur hluti lífs
okkar á þeim tíma. Hann var alltaf
til í að gera eitthvað með manni og
hann var alltaf til taks ef maður
þurfti hjálp við eitthvað. Þeir eru
líka ófáir kílómetrarnir sem hann
rúntaði með mig um borgina þegar
maður þurfti að gera eitthvað „mik-
ilvægt“. Það var líka góður tími til
að tala saman um málefni sem við
töluðum ekki við aðra um.
Það er ósanngjarnt að við skyld-
um ekki fá að hafa þig lengur en 20
ár, Maggi minn. Ég trúi því ekki að
okkar tími sé liðinn og að við eigum
aldrei eftir að fíflast saman aftur.
Vinur eins og þú er vandfundinn.
En þér hefur verið ætlað stórt hlut-
verk á öðrum stað. Foreldrum þín-
um, systrum og öðrum ættingjum
votta ég mína dýpstu samúð.
Avallt þinn vinur
Hafsteinn Þór.
Magnús var góður vinur minn og
þegar ég var með honum fann ég að
lífið var skemmtilegra. Við
skemmtum okkur ætíð mjög vel og
fífluðumst mikið. Eitt skiptið höfð-
um við verið á rúntinum og ákvað
Maggi allt í einu að stíga út úr bfln-
um hjá flugvellinum, í Öskjuhlíð-
inni, og byrjaði að fíflast með ein-
hverja innkaupakörfu. Hann hljóp
upp á lítinn hól með kerruna, en
datt svo með kerruna ofan á sér.
Þannig var Maggi ávallt flippaður.
Mér þykii' það mjög sárt að eiga
aldrei eftir að geta horft í fallegu
augun hans á ný, þessi augu sem ég
skildi aldrei fullkomlega, og heyrt
hlátur hans sem lifir þó enn í huga
mér.
Ég met mikils þann stutta tíma
sem ég fékk að dveljast með Magga
og mun ég ávallt minnast okkar
seinustu stunda í sumarbústaðnum
þegar hann gat varla hugsað um
annað en að fara heim til Lindu sem
hann elskaði út af lífinu. Ég á eftii-
að muna eftir Magga allt mitt líf og
sakna hans mikið.
Þín vinkona að eilífu,
Sigurást Heiða Sigurðardóttir.
Þá er hann Maggi okkar farinn
frá okkur. Við áttum mjög góðar
stundir saman, en því miður verða
þær ekki fleiri. Hann var mjög góð-
ur vinur og það var alltaf hægt að
treysta á hann ef eitthvað kom upp
á. Það er rosalega erfitt að hann sé
dáinn eftir öll þau 16 ár, sem ég
þekkti hann. Við munum sakna fé-
lagsskapar hans, og við reynum að
minnast hans sem oftast. Vonandi
líður þér vel þar sem þú ert núna,
Maggi okkar.
Guð blessi þig og friður sé með
þér.
Elsku Kolla, Bjössi, Olga, Magga
og Birna. Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð.
Gísli Orn og Anna Hlín.
Maggi, eins og hann var oftast
kallaður, var án efa minn besti vin-
ur. Við gerðum allt saman. Hjá hon-
um gat ég ávallt fengið hjálp og ráð
við hverjum vanda. Ég kynntist
Magnúsi fyrir tæpu ári og hófst
strax mikill vinskapur á milli okkar.
Mér fannst hann alltaf vera mér
meira sem bróðir heldur en vinur,
svo mikið þótti mér vænt um hann.
Á þessu tæpa ári sem ég fékk að
njóta þess heiðurs að þekkja Magga
hafði hann alltaf verið hrókur alls
fagnaðar. Já, Magnús elskaði að
skemmta sér og öðrum með hlátri
sínum og kímnigáfu. Andlát hans er
mikill missir fyrir okkur öll.
Af þeim stundum sem við upplifð-
um saman er margt mjög eftir-
minnilegt eins og þegar Maggi
eignaðist gröfuna. Hann var ótrú-
lega stoltur af henni. Einnig stend-
ur það upp úr þegar hann hitti unn-
ustu sína, Lindu, í fyrsta sinn.
Maggi varð hreint út sagt ástfang-
inn upp fyrir haus. Maggi dýrkaði
litla strákinn hennar Lindu, hann
Kristófer, og átti oft til að kalla
hann litla kút. Magnús var mjög
skynsamur, ungur drengur og átti
framtíðina fyrir sér. Ég á eftir að
sakna hans sárt.
Þinn vinur að eilífu,
Ingvar Sigurðsson.
t
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför
GUÐMUNDAR ÁSGEIRSSONAR
pípulagningameistara,
Sörlaskjóli 70,
Reykjavík.
Ingibjörg J. Jónsdóttir,
Ásgeir Guðmundsson, Guðrún Úlfhildur Örnólfsdóttir,
Jóna I. Guðmundsdóttir,
Soffía R. Guðmundsdóttir, Ólafur Jónsson,
Guðmundur Kari Guðmundsson, Bippe Morke,
Þórunn B. Guðmundsdóttir, Runólfur Smári Steinþórsson
og barnabörn.
t
Við þökkum öllum þeim, sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
MARGRÉTARJÓHANNESDÓTTUR,
Hrafnistu Hafnarfirði,
áður til heimilis á Hörpugötu 7.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á 3-B Hrafn-
istu, Hafnarfirði, fyrir einstaka umönnun.
Sigurrós Jónsdóttir, Páll V. Jónsson,
Gunnlaugur Jónsson, Anna Soffía Óskarsdóttir,
Jóhannes Jónsson, Ingigerður Sigurðardóttir,
Magnús Jónsson, Sigrún Knútsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Bestu þakkir fyrir samúð og vinarhug við and-
lát og útför móður okkar og tengdamóður,
HANSÍNU BJARNADÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heimahjúkrunar
Krabbameinsfélagsins.
Sturlaugur Jón Einarsson, Valgerður Þóra Guðbjartsdóttir,
Elísabet Sigrún Einarsdóttir,
Bjarni Júlíus Einarsson, Margrét Sigurðardóttir,
Einar Einarsson, Guðbjörg Lilja Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúð og vináttu
við andlát og útför
STEINUNNAR I. GUÐJÓNSDÓTTUR,
Norðurbrún 1.
Bryndís Guðjónsdóttir, Þorlákur Guðmundsson,
Hrafnhildur Guðjónsdóttir, Betúel Betúelsson
og fjölskyldur.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
HULDU VALDIMARSDÓTTUR RITCHIE,
Hátúni 6B.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks
Landspítalans.
Aðstandendur.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför
MAGNEU S. HALLDÓRSDÓTTUR,
áður til heimilis á
Kaplaskjólsvegi 1.
Aðstandendur.