Morgunblaðið - 26.09.2000, Síða 8

8 C ÞRIÐJUDAGUR 26. SEPTEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ

Greene
gaf skóna
MAURICE Greene var skiljanlega í sjöunda
himni með sigurinn í 100 m hlaupi karla og
sín fyrstu gullverðlaun á Ólympíuleikum. Rétt
eftir að hann var kominn í mark fagnaði hann
ákaft og hljóp í átt til áhorfenda, settist niður
og fór úr skónum. Því næst kastaði hann
hægri skónum lengst upp í áhorfendastúku en
skipti síðan á þeim vinstri og bandaríska þjóð-
fánanum sem einn áhorfandi rétti honum.
Skórnir voru sérsaumaðir á Greene og hann
notaði þá aðeins einu sinni, í úrslitahlaupinu.
Sá heppni heitir Ben Harper og hann var
meira en kátur með að hafa hreppt skóinn.
„Ég greip skóinn og faðmaði hann svo enginn
næði honum af mér,“ sagði Harper. Skórinn
er skreyttur með bandaríska fánanum og
gulli. „Þetta hlýtur að vera 24 karata gull,“
sagði Harper.
AP
Naoko Takahashi frá Japan nartar í gullpening sinn.
Martha Ernstsdóttir varð að hætta í maraþonhlaupinu eftir 27 km
Gríðarleg
vonbrigði
MARTHA Ernstsdóttir varð hætta eftir 27 km í maraþonhlaupi
kvenna á Ólympíuleikunum vegna meiðsla í læri, en þau hafa verið
að þjaka hana sl. ár. „Þetta eru mér gríðarleg vonbrigði,“ sagði
Martha eftir hlaupið, en hún hefur gert tilraun til þess að komast á
ferna síðustu leika en ekki tekist fyrr en nú og þá fór svona.
lartha hefur verið meidd um
nokkum tíma en verið í með-
ferð sl. vikur og gerði sér vonir um að
geta lokið keppni.
Ivar Benedikts- Hins veSar varð hún
sonskrífarfrá fljótlega vör við
Sydney meiðslin í hlaupinu á
sunnudaginn, reyndi hvað hún gat til
að ljúka keppni en neyddist til að
hætta. „Hefði ég verið komin upp í
kringum 30 til 32 kílómetra þegar
þetta gerðist þá hefði ég látið mig
hafa það að ljúka hlaupinu, en það var
of mikið eftir til þess að pína sig enn
meira en ég gerði,“ sagði Martha
ennfremur.
Þessi gömlu meiðsli fóru að gera
vart við sig mjög snemma í hlaupinu
og síðan fann ég sífellt meira fyrir
þeim eftir því sem á leið. Eftir 16 til
17 kílómetra var mér farið að líða
mjög illa, en píndi mig áfram nokkra
kílómetra til viðbótar." Martha segir
það hafa verið mjög erfiða ákvörðun
að hætta hlaupinu. „Þú getur ekki
ímyndað þér hversu erfitt það var,
ekki síst þar sem ég hef oft áður gert
tilraun til þess að keppa á stórmót-
um.“ Martha ætlar ekki að láta þessa
reynslu slá sig út af laginu heldur
safna kröftum og halda keppni áfram.
„Ég bogna ekki þótt ég verði fyrir
mótlæti. Þetta er ekki fyrsta skipti
sem ég mæti mótlæti og það er jafn-
framt ljóst að ég hefi ekki sagt mitt
síðasta." Martha sagði að burt séð frá
meiðslunum hefði hlaupið gengið
samkvæmt áætlun fyrstu 15 kíló-
metrana. „Ég hafði ákveðið að byrja
ekki mjög hratt, vildi ekki taka neina
áhættu. Síðan á ákveðnum punkti í
hlaupinu gerist það versta. Ég tók að
stífna og átti erfitt með að hreyfa
mig, líkaminn varð allur „pikkstífur“.
Þá byrjar maður áð beita sér skakkt
og þá fer allt í vitlleysu.
Éf verkurinn hefði komið mun síð-
ar þá hefði ég látið mig hafa það fara í
mark, en það var bara svo rosalega
mikið eftir að ég hefði verið farin að
ganga undir lokin. Það held ég að
hefði ekki þjónað neinum tilgangi að
gera það.“ Martha segir að sú með-
ferð sem hún hafi verið í síðustu vikur
hjá Gauta Grétarssyni sjúkraþjálfara
og Ágústi Kárasyni, lækni, hafi geng-
ið vel. „Ég hefði einfaldlega þurft
miklu lengri tíma til þess að verða
betri, það er ekkert öðruvísi." Martha
segir að fyrir ári hafi vöðvi rifnað aft-
an í öðru lærinu og það hafi einfald-
lega aldrei jafnað sig af því. „Ég gat
ekki látið þetta jafna sig því ekki
mátti slá slöku við æfingar til þess að
geta náð ólympíulágmarkinu, þar af
leiðandi gat ég aldrei hvílt mig sem
skyldi, því miður.“ „Ég gefst ekki upp
og það er aldrei að vita hvort maður
lætur ekki sjá sig á HM í Kanada á
næsta surnri," sagði Martha Emsts-
dóttir, sem fyrst Islendinga tók þátt í
maraþonhlaupi á Ólympíuleikum, en
tókst því miður ekki að ljúka keppni.
Naoko Takahashi
Japan
Olympíumeistari í maraþonhlaupi
kvenna.
Fædd: 6. maí 1972 í Gifu í Japan.
■ Helstu afrek: Hóf keppni í maraþoni
1997, setti tvö landsmet 1998 og varð As-
íumeistari á 2:21,47 klst., fimmta besta
tíma sögunnar. Náði besta tíma ársins
1999 í mars, 2:22,19 klst.
■ Takahashi, sem vegur aðeins 47 kíló,
missti af HM 1999 vegna meiðsla.
Vildu ekki
leyfa Mörthu
að hætta
„ÉG var alveg að gefast upp
við 25 kílómetra markið og
ætlað bara að hætta en áhorf-
endur við brautina ýttu við
mér og vildu ekki leyfa mér
að hætta þaimig að ég tók
einhverja tvo kiíómetra til
viðbótar. Áhorfendur vildu
bai a ekki að ég hætti,“ sagði
Martha Ernstsdóttir, mara-
þonhlaupari um þá reynslu
sína að reyna að hætta
keppni á Olympíuleikunum
vegna meiðsla.
Ruglaðist
AGUIDA Amaral frá Austur-Timor,
keppanda í maraþonhlaupi kvenna,
varð heldur betur á í messunni er
hún lauk hlaupi sínu á sunnudaginn.
Hún var ein 45 keppenda í hlaupinu
sem tókst að komast alla leið, en var
greinilega ekki alyeg kunnug hversu
langt skyldi hlaupa í lokin þegar
keppendur eru komnir inn á keppn-
isvöllinn. Að jafnaði hlaupa mara-
þonhlauparar u.m.b. einn og hálfan
hring á vellinum, en Amaral ætlaði
að láta nægja að hlaupa hálfan hring
og fagnaði innilega þegar hún kom í
mark, lagðist á hlaupabrautina og
baðst fyrir. Starfsmenn reyndu að
benda henni á að hún ætti enn 400
metra ófama í mark en Amaral mis-
skildi ábendingar starfsmannana því
hún taldi greinilega að hún væri fyrir
og færði sig aðeins til hliðar. Eftir
talsverðar útskýringar á hinum og
þessum tungumálum var hægt að
koma keppandanum í skilning um að
hún ætti einn hring eftir. Þá tók
stúlkan sig loks til, stóð á fætur og
hljóp þá 400 metra sem hún átti eftir
að 42,195 km sem maraþonhlaup er.
Gleði hjá Japönum
JAPANIR höfðu heldur betur ástæðu til þess að gleðjast yfir úrslit-
um maraþonhlaups kvenna þar sem Naoko Takahashi varð ólymp-
íumeistari eftir að hafa átt í hörkukeppni við Rúmenann Lidiu Sim-
on allan tímann. Takahashi kom í mark á 2 klukkustundum, 23
mínútum og 14 sekúndum sem er besti tími sem náðst hefur í
maraþonhlaupi kvenna á Ólympíuleikum. Besta tímann átti Joan
Benoit, frá Bandaríkjunum, frá því á leikunum í Los Angeles 1984,
2:24.52.
inn á leikvanginn
voru fæturnir farnir
að þyngjast en ég
hafði nægt úthald.
Þá óttaðist ég um
tíma að simon væri „þumu" lofti í Bandaríkjuri-
MARAÞGN KVENNA
„Æft mánuðum saman
Takahashi og Simon voru nær þvf
jafnar allt hlaupið en Simon
skorti örlítinn kraft á lokasprettin-
um til þess að kom-
ast fram úr japönsku
srúlkunni, en Simon
kom aðeins 8 sek-
úndum á eftir í
mark. Þriðja sætið kom í hlut Joyce
Chepchumba frá Kenýa á 2:24.45.
Ivar
Benediktsson
skrifarfrá
Sydney
Lengi framan af leit út fyrir að ann-
ar Japani, Eri Yamaguchi, myndi
blanda sér í baráttuna um verðlaun
en hún tók að missa af fremstu kepp-
endum þegar 15 til 20 km voru eftir
og hafnaði í sjöunda sæti.
„Þegar 35 kflómetrar voru að baki
vissi ég að það væri í mínum höndum
hvort ég vildi vinna eður ei, ég réð
ferðinni í hlaupinu. Þegar komið var
mjog nærn mer, en
þetta var alveg í lagi
og ég er í sjöunda
himni,“ sagði Tak-
ahashi ennfremur.
„Ég reyndi snemma hlaups að
komast fram úr Takahashi, en gekk
ekki og þegar nær dró markinu varð
það sífellt erfiðara," sagði Simon að
hlaupinu loknu.
Hún sagði brautina hafa verið
einkar krefjandi, einkum hafi verið
erfiðar brekkur í brautinni. „Þetta
um,“ sagði Takahashi.
var afar erfitt hlaup og það sést vel á
því að margir heltust úr lestinni."
Af 54 hlaupurum sem hófu keppni
urðu 9 að hætta, þar á meðal Martha
Ernstsdóttir. Tegla Loroupe,
Kenýa, sem líkleg þótti til afreka,
enda á hún besta tíma sem náðst hef-
ur í maraþonhlaupi kvenna, varð að
gera sér 13. sætið að góðu á 2:29.45.