Morgunblaðið - 17.11.2000, Page 56

56 FÖSTUDAGUR 17. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
HREFNA
, JÓNSDÓTTIR
+ Hrefna Jónsdótt-
ir fæddist í
Keflavík 24. ágúst
1938. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 4. nóvem-
ber siðastliðinn og
fór útfbr hennar
fram frá Ytri-Njarð-
víkurkirkju 11. nóv-
ember.
Ég og dóttir mín
hittum fyrst Brand og
Hrefnu, sem síðar
urðu tengdaforeldrar
mínir, vorið 1991. Ég
kveið nokkuð fyrir okkar fyrstu
kynnum og við Valtýr keyrðum
nokkrum sinnum framhjá húsinu
þeirra áður en ég var tilbúin að hitta
þau. Kvíði minn var óþarfur, því þau
hjónin tóku okkur mæðgum ein-
staklega vel. Er það því með miklum
söknuði sem ég rita
nokkrar línur til að
minnast hennar
Hrefnu.
Það var fastur liður
eins og venjulega að
fara í kvöldmat til
Hrefnu og Brands á
föstudagskvöldum.
Það varð reyndar
skyndilega mikið að
gera hjá mér ef það var
saltfiskur, og ég var
lengi að reyna að fmna
leiðir í kringum svepp-
ina því þau vildu endi-
lega lækna mig af
þessum duttlungum mínum. Fyrstu
árin vorum það oftast Valtýr, ég og
böm okkar sem fórum í kvöldmat-
inn og svo þegar systir hans Valtýs,
Helga, og hennar fjölskylda fluttust
suður bættust þau í hópinn. Það
voru mörg föstudagskvöldin, þegar
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
STEINUNN SVALA INGVADÓTTIR,
Borgarhrauni 12,
Grindavik,
sem andaðist þriðjudaginn 7. nóvember, verður
jarðsungin frá Grindavíkurkirkju á morgun, laug-
ardaginn 18. nóvember, kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, skal bent á M.N.D.-félagið.
Sæmundur Jónsson,
Lilja Ósk Þórisdóttir, Jónatan Ásgeirsson,
I. Karen Matthíasdóttir, Brian Lynn Thomas,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, fósturmóðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
ÓLÖF INGIMUNDARDÓTTIR,
Brekkugötu 25,
Ólafsfirði,
verður jarðsungin frá Ólafsfjarðarkirkju laugar-
daginn 18. nóvember kl. 14.00.
Garðar Guðmundsson, Helga Torfadóttir,
Halldór I. Guðmundsson,
Olga Albertsdóttir, Ágúst K. Sigurlaugsson,
Guðbrandur Þorvaldsson, Þuríður Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkúm innilega samúð, vináttu og hlýhug við
andlát og útför
ÓLAFS BENEDIKTSSONAR,
Akureyri.
Sigríður Hallgrímsdóttir,
Benedikt Ólafsson,
Hallgrímur Ólafsson, Brynja Sigurmundsdóttir,
Ragnheiður Ólafsdóttir, Ingvi Jón Einarsson,
Margrét Ólafsdóttir, Gunnar Pétursson,
María Pétursdóttir
og barnabörn.
Þökkum innilega öllum þeim, sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
ÁLFHEIÐAR ERLU ÞÓRÐARDÓTTUR,
Kóngsbakka 3,
Reykjavík.
Adolf Steinsson,
Ólafur Adolfsson, Hrafnhildur Jónsdóttir,
Svandís Erla Ólafsdóttir, Arnar Steinn Ólafsson,
Steinar Adolfsson, Hafrún Jóhannesdóttir,
Alexandra Berg, Stefanía Berg, Ama Berg.
búið var að þvo upp og strákarnir
sátu yfir fréttunum, að Hrefna og ég
sátum inni í eldhúsi og ræddum
málin. Eins var það í bústaðnum
þeirra, þeir fóru með krakkana út á
vatn að veiða, en við sátum inni eða
úti, eftir því hvernig viðraði, og
höfðum það notalegt. Við vorum nú
ekki alltaf sammála, eins og t.d. um
reykingar, og henni fannst ég
stundum ansi ströng við krakkana
en við áttum góðar stundir og í dag
horfi ég til baka og brosi.
Hrefna var mikil húsmóðir og
naut ég góðs af því. Hún var svo klár
að sauma og prjóna, ég tala nú ekki
um marenstertuna sem hún gerði.
Ég fékk uppskriftina en hún er nú
ekki eins og Hrefna gerir hana.
A jóladag mættum við öll í hádeg-
ismat og fengum hangikjöt og jólaöl,
kökur og heitt kakó í eftirmiðdag-
inn. Hrefna og Brandur dekruðu við
okkur öll, við horfðum á sjónvarpið,
lásum, spiluðum eða gerðum bara
ekki neitt. Þetta voru ljúfar stundir.
Kallið er komið,
komin ernústundin,
vinaskilnaðirviðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margter héraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngumvérnúhéðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðirvérmegum
þér síðar fylgja í friðarskaut.
(V. Briem.)
Melkorka.
Rétt fyrir jól 1976 var bankað á
dyr hjá mér. Ég og fjölskylda mín
vorum nýflutt í Njarðvíkurnar. Uti
stóð kona með 8 ára dreng sér við
hlið. Hún spurði hvort hún mætti
ekki taka jafngamlan son minn með
sér á jólatrésskemmtun í Stapa.
Þetta var hún Hrefna. Ég, borgar-
barnið, þekkti engan á staðnum og
vissi ekkert hvað var að gerast í
þessum litla bæ.
Ég er Hrefnu ævinlega þakklát
fyrir þessa hugulsemi. Ég hef svo
oft hugsað til þessarar stundar. Ef
hún hefði ekki gert þetta?
Við mæður vitum ósköp vel að við
festum aldrei rætur ef börnum okk-
ar líður ekki vel. Hún Hrefna átti
svo sannarlega þátt í því að okkur
leið vel á Suðurnesjum. Sonur minn
og sonur hennar hafa verið miklir
vinir allar götur síðan. Valtýr sonur
hennar var heimagangur hjá okkur
þau 13 ár sem við bjuggum í Njarð-
víkum, alltaf kurteis, elskulegur og
bar þess vitni að koma frá góðu
heimili. Samskipti okkar Hrefnu
voru ekki mikil þótt við byggjum
hvor á móti annarri þessi ár en ég
vissi að sonur minn var öruggur inni
á hennar heimili og ég tel að hún
hafi hugsað eins gagnvart mér. Er
ég hugsa um fyrstu kynni okkar
Hrefnu kemur mér í hug: Vinur er
sá sem vel gerir.
En lífið er hverfult. Við vitum
ekki hvað morgundagurinn ber í
skauti sér. Við skulum líta til sólar
og njóta dagsins í dag. Ég sendi
Guðbrandi, Valtý, Helgu og fjöl-
skyldum þeirra mína innilegustu
samúðarkveðju með orðum Stein-
gríms Arasonar.
Still þú, faðir, strauma blóðs og tára.
Styrk þú allt, sem gott er til.
Anda þú á veröld veika, sára,
vonarhlýjum kærleiks yl.
Guðrún Erla Björgvinsdóttir.
GUNNAR
SIGURÐSSON
+ Gunnar Sigurðs-
son, kennari,
fæddist á Auðshaugi
á Barðaströnd 1. júlí
1920. Hann lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði mánudaginn 6.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sigurður Páls-
son, cand. phil. og
bóndi á Auðshaugi, f.
16.10. 1870, d. 19.10.
1947, og seinni kona
hans, María Sigríður
Jónsdóttir, húsmóðir,
f. 31.1. 1885, d. 29.5.
1975. Gunnar var yngstur í hópi
tíu systkina.
Gunnar kvæntist 9.11. 1946 Jó-
hönnu Þorvaldsdóttur, húsmóður,
f. 9.1.1926, d. 7.8.1979. Foreldrar
hennar voru Þorvaldur Bjarnason,
bóndi í Holti á Barðaströnd, og
kona hans Ólöf Dagbjartsdóttir,
húsmóðir. Gunnar og Jóhanna
eignuðust tvö börn: Sigurð Átla,
byggingatæknifræðing, f. 3.3.
1948, d. 22.4. 1985, og Maríu, leik-
skólakennara, f. 14.12. 1949. Eig-
inmaður Maríu er Sævar Jónsson,
framkvæmdastjóri.
Þeirra börn eru: Jón
Gunnar, f. 2.4. 1973,
Ásmundur, f. 17.8.
1974, kvæntur Kim-
berly Ann Boozer, f.
8.2. 1974, þeirra
barn er Daniel Patr-
ick, f. 19.7.2000, Atli,
f. 20.2. 1981, og Jó-
hanna, f. 25.10.1985.
Gunnar stundaði
nám við Héraðs-
skólann á Reykjum í
Hrútafirði 1935-
1937 og lauk kenn-
araprófi frá Kenn-
araskólanum í Reykjavík 1941.
Gunnar var kennari í Onundar-
firði 1941-1942 og við Austurbæj-
arskólann í Reykjavík 1942- 1986.
Síðustu fimmtán árin starfaði
hann á skrifstofu skólans samhliða
kennslu. Með kennslunni vann
hann sem vaktmaður á Landspít-
alanum í mörg sumur. Gunnar var
í stjórn Barnavinafélagsins Sum-
argjafar 1962-1972.
Utför Gunnars fer fram frá
Garðakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Pabbi minn hefur kvatt þessa
jarðvist. Ljúfari manni hef ég ekki
kynnst. Við vorum alltaf miklir vinir
alveg frá því ég var lítil pabbastelpa
og þar til hann kvaddi þennan heim.
Hann gaf mér gælunöfn í æsku og
þegar unghngsárin komu settist
hann með mér inni í stofu og
fullvissaði mig um að ég gæti alltaf
leitað til hans ef eitthvað væri að í
mínu lífi.
Ef mig unglinginn vantaði vasa-
pening fékk ég alltaf töluvert meira
en um var beðið en þannig var pabbi
og hann treysti því að maður not-
færði sér ekki gjafmildi hans, alla-
vega þá bara í hófi.
Arin liðu og ég giftist og eignaðist
drengina mína Jón Gunnar og
Adda. Þá hvarf pabbi svolítið í
skuggann því við mamma höfðum
um svo mikið að tala og það var
dæmigert á þessum tímum að ef ég
hringdi og pabbi svaraði þá var við-
kvæðið: „sæl Maja mín, mamma þín
er héma“, þó svo ég hefði viljað tala
fyrst við hann. Pabbi var annars
mjög duglegur að passa drengina
fyrir okkur þegar á þurfti að halda
og þar var öryggið í fyrirrúmi því
gætnari mann er varla hægt að
hugsa sér, enda fannst fjörmiklum
drengjum oft nóg um. Þegar elsku
mamma mín veiktist og dó aðeins
fimmtíu og þriggja ára gömul átti
pabbi mjög erfitt í langan tíma.
Söknuðurinn var mjög sár og sagði
hann mér síðar að samskiptin við
drengina mína hefði hjálpað sér
mikið í gegnum sorgarferlið. Svo
þegar Atli okkar fæddist fékk hann
ekki minni umhyggju og hlýju en
eldri drengirnir.
Annað reiðarslag dundi yfir okk-
ur þegar Atli bróðir veiktist af
krabbameini og dó aðeins þrjátíu og
sjö ára gamall. Þá var bara ég og
mín fjölskylda eftir og urðum við
pabbi enn nánari í allri þessari sorg.
Svo fæddist Jóhanna okkar sem
gladdi pabba mikið enda vissi hann
hvað mig langaði mikið til þess að
eignast stúlku sem bæri nafnið
hennar mömmu. Hann fékk nóg að
gera við að hjálpa okkur með henn-
ar uppeldi ekki síður en uppeldi
strákanna.
Okkur Sævar hafði lengi langað
til að fá pabba í Garðabæinn svo
hann væri nær okkur en hann var
tregur til að yfirgefa Hjarðarhag-
ann þar sem hann hafði átt svo gott
heimili með mömmu. Það var ekki
fyrr en tengdaforeldrar mínir, Jón
og Gerða, fluttu í íbúðir aldraðra við
Kirkjulund í Garðabæ að pabbi gaf
loksins eftir, fylgdi þeim og keypti
sína fallegu íbúð í Kirkjulundinum.
Samband þeirra var alla tíð mjög
gott og ekki síður meðan mömmu
naut við og vil ég þakka tengdafor-
eldrum mínum þá velvild og um-
hyggju sem þeir sýndu foður mínum
alla tíð og þá alveg sérstaklega eftir
að hann veiktist.
Elsku pabbi minn, nú er kveðju-
stundin rannin upp. Þessi stund
sem við vissum að nálgaðist óðum.
Ég vil þakka þér fyrir allar
ánægjustundirnar sem við áttum
saman, alla göngutúrana og kaffi-
húsaheimsóknirnar. Síðustu árin
varstu orðinn veikur af alzheimers-
sjúkdómnum en þrátt fyrir sjúk-
dóminn hélst gætni þín gagnvart
mér og öðram. Gott dæmi um það
era göngutúrar okkar en þá vildir
þú alltaf hafa mig fjær götunni.
Ég tók myndband af þér í fyrra
þar sem þú lest upp úr bók fyrir
mig. Eftir lesturinn hlærð þú og
brosir svo fallega til mín en það er
sú mynd sem ég geymi í mínum
huga. Síðasta brosið á þó Jóhanna
þegar þú fárveikur opnar augun
sem höfðu verið lokuð dögum saman
og horfir á afastelpuna þína og
sendir henni svo fallegt bros. Hún
grét bæði af sorg og gleði en geymir
þetta fallega bros í sínu hjarta.
Guð varðveiti þig elsku pabbi
minn.
Þín dóttir,
María.
Elsku afi.
Þú varst mér alltaf svo kær og er
ég mjög þakklát fyrir þann tíma
sem við fengum að hafa saman. Ég
man svo vel þegar ég var lítil að þá
þurfti ég aldrei að vera í gæslunni í
skólanum, því ég gat alltaf farið til
þín eftir skóla. Þú áttir heima við
hliðina á skólanum og hjá þér var ég
þangað til að mamma kom að sækja
mig eftir vinnu.
Alltaf var jafn gaman að koma til
þín og var ég mjög öfunduð af vin-
konum mínum þó að þær fengju oft
að koma með mér. Þú brostir alltaf
svo blítt til okkar og færðir okkur
allt sem við vildum. Hjá þér gátum
við svo verið tímunum saman að tala
viðjsig, spila og leika okkur.
Eg man líka að eitt sinn varst þú
að reyna að kenna okkur eitthvað
spil og við voram bara svo rosalega
lengi að ná því en þú bara hlóst og
hlóst að okkur.
Þessar minningar era svo góðar
og mun ég varðveita þær vel. Núna
veit ég að þú hvílist vel og ég er svo
ánægð að vita að þér líði ekki lengur
illa því núna ertu kominn til Jó-
hönnu ömmu og Atla frænda. Ég er
viss um að þau munu annast þig vel
og þú ert öragglega ánægður að
hitta þau aftur.
Elsku afi minn, þú munt ávallt
vera ofarlega í huga mér og mér
þykir svo vænt um þig.
Þín afastelpa,
Jóhanna (Hanna).