Alþýðublaðið - 03.03.1959, Blaðsíða 6

stig og hjartað stöðvast
Ný aSferS viS skurSlækningar. ^
SKURÐLÆKNAR við Duke Hypothermia, og er notuð í
háskólann í Bandaríkjunum þeim tilfellum að opna þarf
hafa um nokkurt skeið unn- hjaríað. Líkamshitinn er
ið að fullkomnun á nýrri að- lækkaður með sérsíöku tæki
ferð við skurðlækningar. Er og síðan er blóðrás sjúklings
hún fólgin í því að líkami ins sett í samband við gervi
H sjúklingsins er kældur nið- hjarta, sem annast störf þess
c» ur undir frostmark meðan meðan á uppskurði stendur.
k á aðgerð stendur en þegar En með því að lækka líkams
$ að henni lokinni er hitastig- hitann " gífurlcga stanzar
|| ið fært i jl 'p í það, sem eðli- hjartað af sjálfu sér og þarf
% legt er. Telja þeir að þessi ekki að nota nein aðstoðar-
aðferð auðveldi ekki aðeins tæki. Sealy segir frá því, að
vissar aðgerðir heldur sé ör- blóðrásin hafi verið stöðvuð
yggi sjúklingsins einnig bet í 12 mínútur en tilraunir á
| ur borgið en ella. dýrum sanna, að óhætt er
'$ Sealy prófessor í skurð- og hægt að stöðva hana
$ lækningum við Duke háskól miklu lengur. Þegar líkams
| ann segir að nýlega hafi hitinn hækkar aftur fer
$ sjúklingur verið skorinn upp hjartað óðar að slá. Sealy
t* eftir að líkamshiti hans var telur hina nýju aðferð hafa
t* færður niður í 6 stig, en það ýmsa kosti, Fyrst og fremst
er lægsta hitastig, sem upp- fá skurðlæknarnir
skurður hefur verið fram- henni „þurrt hjarta“ að fást
kvæmdur við. Við slíkt hita- við og gervihjarta, sem að
stig hættir lijartað að slá og sjálfsögðu er haft til vara
líkaminn þarfnast svo til við slíkar aðgerðir, þarf ekki
| einskis súrefnis. að gera annað en grípa inn í
Til er aðferð, sem nefnist við og við.
<c
EINS og kunnugt er, hefur
talsvért verið ritað' og rætt
um nýja og réttlátari kjör-
dæmaskipun, þar sem hver
kosningabær þjóðfélagsþegn
geti óþvingaður notið kosn-
ingaréttar síns í samræmi við
hvers og eins stjórnmálaskoð-
■un, en á því hefur verið all-
mikill misbrestur. Það er vart
hægt að búast við því, að fyr-
irkomulag, sem byggt er á
ranglátum forsendum geti
skapað réltlæti. Það skapast
■ekki fullkomið lýðræði með
því, eins og nú er í lögum, að
stjórnmálaflokkur, sem getur
haft talsvert fylgi með þjóð-
inni, þó að hann fái hvergi
þingmann kosinn eftir þpim
lögum, er nú gilda. Slíkt er
óafsakanleg.t ranglæti. Það er
engin staðreynd fyrir því, að
tillögur fámenns flokks séu
að neinu léyti lakari en ann-
ars og fjölmennari flokks.
Það skapast aldrei lýðræði
af eiginhagsmunalegum mark
miðum eingöngu, heldur því,
sem horfir eins við hverjum
sem er, samfara trúnni á það,
að það haldi velli, sem hæfast
er, ef allt fær að njóta sín.
Það hefur af mörgum verið
talin einna færust leið í þessu
máli, að reyna að samræma
óskir manna f dreifbýli og
kjörfylgis í þéttbýli, þannig
að skipta landinu í fá og stór
kjördæmi með hlutfallskosn-
ingum. En það hefur engin
rödd heyrzt um það, hvernig
fara skuli að, ef kjósendum
fækkar í einu kjördæmi en
fjölgar í öðru. Það virðist þó
einsætt, að af því mundi skap
ast misrétti, sem sjálfsagt er
að sjá ráð við í tíma, og verð-
ur síðar rninnst á ráð til að
forðast slíkt.
Það hafa komið fram radd-
ir um að fjölga þingmönnum
eitthvað sennilega í þeim til-
gangi að rétta hlut hinna fáu.
Ef miða ætfci tölu þingmanna
t.d. við kjósendatölu í fámenn
asta kjördæminu 1956, sem
hefur 1 þingmann, þá ættu
þingmenn að vera 105, en sé
miðað við hæstu kjósendatölu
á 1 þingmann ættu þingmenn
að vera 19. Hortveggja tel ég
með öllu ótækt.
Ég tel, að frekar ætti að
ætti jafnan að vera oddatala
svo að mál falli ekki með jöfn
um atkvæðum.
Ég tel, að frekar ætti að
■ LOVÍSA! Lovísa! Já —.
Máttu vera að því að tala við
mig nokkur orð? Já —- híddu!
A meðan Lovísa lýkur yið
iðju sína, væri ekki úr vegi
að kynna hana svolítið nánar.
Hér er um að ræða Lovísu
Christianssen, unga og glæsta
stúlku, sem nýkomin er heim
frá dvöl erlendis. Fyrir um
það bil tveim árum lagði hún
af stað til Hafnar til þess að
læra vöruútstillingu eða
gluggaskreytingu. Nú er hún
komin heim og út í glugga hjá
'Markaðinum og réít í því að
ég gekk fram hjá datt mér í
hug að taka hana tali og heyra
hvað á dagana hefði drifið
þjessi tvö ár.
En hún lætur mig bíða og
ég fylgist með því hvernig hún
teygir slæðurnar um gluggana
og leggur til kjólana með
hanskaklæddri hönd út í loft
ið. Loks stendur hún* upp,
strýkur höndunum brosandi
niður mjaðmirnar og lítur á-
nægð á handaverk sín. —
— Heyrðu, hvað er þetta
langt nám?
— Námið getur verið bæði
stutt og langt — ef svo mætti
segja. Það eru þriggja mán-
aða námskeið undir hvert
'próf, en svo getur maður -allt-
af -haldið áfram í það enda-
lausa.
— Á hvaða skóla varstu9
— Skólinn heitir Bergen-
holz Decorations Fagskole.
í>ar var margt bæði kvenna
og karla frá ýmsum löndum.
Það •eykur að sjálfsögðu að-
sókn að skólanum, að einskis
sérstaks undirstöðuprófs er
krafizt, enda þótt almenn
menntun sé ekki reiknuð til
frádráttar.
-— Hvernig er náminu hált-
að?
— Gluggastillingar eru
margs konar. Það fer eftir
vörunum. Ég lærði útstilling
vefnáðarvöru, kvenfatnaSar og
skiltateikning. Yið vorum lát
in vinna að mestu sjálfstætt,
eri okkur gefnar einkunnir
fyrir afrekin. Prófið hjá mér
var síðan: útstilling í glugga,
vöruuppstilling í skáp og
skiltateikning. Einnig lærðum
við ýmislegt annað, svo sem
litasamsetningu o.s.frv.
— Eru einhverjar undir-
stöðureglur, sem þú byggir
skreyting þína á?
— Já, það er nauðsynlegt
að skapa einn miðpunkt, sem
síðan er unnið út frá. Það á
að stefna að því að fá vöruna
fram. og upp, glæða skreyting-
una lífi, sem vekur áhuga vég
farenda. Bakgrunnur á að
vera í samræmi við vöruna,
sem alltaf á að vera aðalatrið-
ið.
— Varstu langan tíma í
Höfn?
— Nei, ég var þar aðeins i
fimm mánuði. Þá fékk skóla-
stjórinn bréf frá stóru verzl-
unarfyrirtæki í Moss í Noregi,
en það er borg, sem staðsett
er um 60 km frá Osló. Skóla-
stjórinn var beðinn að senda
einhvem glúggaskreytinga-
mann. Hann spurði mig, hvort
ég hefði áhuga á að fara og ég
sagði auðvitað já. Það var þó
ekki laust við, að ég leggði
upp með háMum huga, því þeir
höfðu beðið um duglegan
karlmann 25—30 ára. —- Ég
var bara 18 ára stelpukrakki.
Ég hafði heldur ekki minnstu
hugmynd um að hverju ég
var að ganga og hafði aldrei
komið til Moss. En það var
annað hvort að duga eða drep
ast og ég sagði kotroskin á
brautarstöðinni í Osló: „Einn
miða til Moss, takk“. Þegar
þangað kom valt ég svo dauð-
syfjuð út úr lestinni í fang
einhverrar skrifstofumeyjar,
sem send hafði verið til að
taka á móti mér.
Verzlunarfyrirtækið var
ógnarstórt og þarna fékkst
allt svo að segja milli himins
og jarðar. Það var ekki und-
arlegt, þótt þeir pöntuðu
karlmann, því þarna var mik-
ið að gera og ég var ein. Að
vísu gat ég fengið smiði mér
til aðstoðar, ef eitthvað þurfti
að negla. En það þurft.i að
stilla út i fleira en alla glugg-
ana, líka skápabáknin; svo ég
var á eilífum þönum upp um
alla veggi frá morgni til
kvölds. — En þetta var dásam
lega gaman.
— En nú ertu komin heim?
— Já, og alltaf er nóg að
gera. Ég kom í september;
vann sjálfstætt fram að jól-
um. Um áramótin róði ég mig
svo hjá Markaðinum til
þriggja mánaða til að byrja
með.
— Hvernig er aðstaðan hér
heima?
íslendingar eru fyrst núna
farnir að gera sér ljóst gildi
útstillinga, en hér vantar enn
öll nauðsynleg tæki og næg
efni til að vinna úr.
— Skortir þig aldrei hug-
myndir?
Framhald á 12. síðu.
fækka en fjölga þingmönn-
um.
Tillaga mín er sú, að tala
þingmanna sé ekki hærri en
" 51, en gætu alveg að skað-
lausu verið færri ef þingið
væri aðeins ein deild, seni
alveg eins vel mundi full-
nægja tilgangi sínum. Ég hygg
að Alþingi íslendinga sé dýr-
asta þing í heimi í hlutfalli
við mannfjölda. Það ber
skylda til að draga úr þeim
kostnaði sem mest, en þó að
skaðlausu.
Til þess, eins og áður er
sagt, að tryggja, að ekki verði
misræmi á þingmannatölu frá
einu kjördæmi til airnars,
enda þótt fólki fjölgi í land-
inu. Set ég hér fram tillögu
um réttláta lausn þessa máls,
en hún er sú: Hæfilega löng-
um tíma fyrir kosningar skuli
ráðuneyti. það, er þingkosn-
ingar heyra undir, innheimta
skýrslur yfir tölu kosninga-
bærra manna í öllum kjör-
dæmum landsins. Til aðstoð-
ar ráðuneýtinu væru allir
hreppstiórar, sýslumenn og
aðrir, er samsvarandi embætti
hafa á hendi. Síðan er reikn-
uð út hlutfallstala, það er
hversu margir þingmenn skuli
vera í hverju kjördæmi með
hliðsjón af allri kjósendatöl-
unni og fjölda þingmanna í
öllum tilheyrandi kjördæm-
um.
Þingmenn allra kjördæma
utan Reykjavíkur eru nú 33
og ætlast ég til að sú tala
haldist í hlutfalli við kjósend-
ur eins kjördæmis gagnvartT'
öðru. Reykjavík hafi 11 þing-
menn, sem er miklu lægri
hlutfallstala en annara, en!
Reykjavík hefur að öðru jöfnu
meiri áhrif á gang mála á Al-
þingi sökum þess, að þar er
þingstaðurinn.
í viðbót við þessa 44 þing-
menn komi 7 uppbótarþing-
menn, sem úthlutað væri á
sama hátt og áður, og væri
þá tekið jafnt tillit til Reykja-
víkur og annara kjördæma.
Ég set hér til skýringar út-
reiknine á þingmannatölu til
hvers kjördæmis miðað að
mestu við greidd atkvasði
1956.
Kjörd. Atkv. Þingm.t.
A 33603 Hlutfallst. 11
B 9953 6,68 7
C 5764 3,87 4
D 5317 3,56 3
E 5714 3,84 4
F 6340 4,26 4
*G 8704 5,85 6
H 7757 5,21 5
Ég er samþykkur því, að
frambjóðendur skuli vera bú-
settir í kjördæmi því, er þeir
bióða sig fram í, sökum þess,
að þeir vita bezt um allt, sem
hlutaðeigandi kjördæmi þyrfti
aðstoðar hins oninbera á ein-
hvern hátt við, svo sem í
fræðslu-, heilbrigðis-, sam-
göngu- og atvinnumálum. Það
mundi t.d. þykja hjákátlegt,
að maður *sem væri búsettur
á Austfjörðum byði sig fram
í Reykjavík, en sama má segja
Framliald á 12. síðu.
fj 3. marz 1959 — Alþýðublaðið