Alþýðublaðið - 22.07.1959, Qupperneq 11

„Þú ert lítill, heimskur
þorskur, Jenny“.
Ég greip andann á lofti.
„Já, ég hugsa að ég hafi
verið lítill heimskur þorskur
lengi. Hvernig ég hef látið
ykkur blekkja mig! í Sann-
leika sagt, hvað heldurðu að
ég sé. Steve? Ég veit ekki
hvað er eða verður milli ykk-
ar Kit Harker, en ég veit að
ég kann ekki við það. Að sjá
hvernig hún lét við þig, þeg-
ar faðir hennar dó. Hún vildi
engan annan hitta, í þrjá
daga.varst þú í „The Towers“
hjáihenni. Þá sagði ég ekkert,
því ég reyndi að minnast þess
að hún var óhamingjusöm og
ég vildi ekki rífast við þig.
Svo fór hún og ég reyndi. —
Guð minn, hvað ég reyndi —-
að láta þig gleyma henni.
Stundum taldi ég mér trú um
að það hefði tekist. En innst
inni vissi ég alltaf að það var
ekki satt, Og eftir kvöldið í
kvöld efast ég. ekki lengur.
Þú varst gjörbreyttur maður,
þegar þú komst inn í kvöld.
ÞÚ—“
Ég gat ekki sagt meira og
tárin streymdu niður kinnar
mínar. Ég hafði sagt of mikið
og ég vildi að ég hefði þagn-
að fyrr. Ég vissi að Steve,
eins og flestir karlmenn, hat-
aði tár. Hann hataði líka móð-
ursýki og sem betur fer hafði
verið lítið um slíkt í hjóna-
bandi okkar.
Hann gekk til mín og lagði
arminn um titrandi axlir
mínar.
„Vertu ekki svona mikið
flón. Hérna, taktu við þessu“.
Hann rétti mér vasaklútinn
sinn.
„Ég hata að vera afbrýði-
söm“, snöggti ég.
„Þú hatar það ekki nærri
því eins mikið og ég hata að
þú sért það“.
„Ég vildi að þú sæir hana
aldrei aftur“.
„En ég kemst ekki hjá því“.
„Ég vildi óska að þú elsk-
aðir hana ekkí“.
„Almáttugur!“
Hann var reiður aftur og'
ég gat ekki rifist við hann.
Ég snýtti mér og þerraði aug-
un og sagði að mér þætti leitt
að ég hefði hagað mér svo
heimskulega. Einmitt þá
hringdi síminn og ég heyrði
að frú Connor fór og tók hann.
„Ungfrú Harker vill tala
við herra Blane“.
Ég kveikti á útvarpinu, þeg
ar Steve f-ór fram. Ég vildi
ekki heyra hvað hann segði.
Þetta var í fyrsta sinn sem
Kit hafði hringt heim til hans.
Mér fannst eilífðartími líða
unz ég heyrði smá glamur,
sem tilkynnti mér að- hann
hefði lagt heyrnartólið á.
Hann kom inn aftur, lokaði
dyrunum og séttist með kvöld
blaðið niður í sinn venjulega
stól. Hann hafði greinilega
skipt um skoðun og setlaði
ekki að fara út.
„Nú eru bara átta dagar til
jóla“, las hann hátt.
„Ertu farin að kaupa nokkr-
ar jólagjafir?“
8.
Þegar ég minntist þessara
jóla seinna, var mér ljóst, að
Nicky var sá eini sem leið
vel. Hann hafði líka einn
hlakkað til þeirra. Honum
fannst jólin meira spennandi
með hverju árinu sem leið.
Já, þannig er að vera fjögurra
ára, hugsaði ég, þegar ég sá
hann opna jólagjafirnar á
j óladagsmorgunn. Enginn lít-
ill drengur gætf verið ánægð-
ari.
„Mamma, ó, mamma,
sjáðu!“
Hann hélt á lítilli harmon-
íku, sem Caroline hafði gefið
honum. Ég.vildi óska að fólk
hætti að gefa börnum hljóð-
færi, þau eru sannkölluð
plága fyrir foreldrana. Ég tók
hendinni fyrir eyrun til að
heyra ekki hræðileg hljóð,
sem hann náði úr harmoiiik-
unni.
„Hver gaf honum þetta,
eiginlega?“ kallaði Steve... út
um baðdyrnar.
„Caroline“.
„Hún ætti að taka meira
tillit til okkar!“
Nicky spilaði enn ákafar.
„Er þetta ekki flott? Pabbi,
finnst þér ég ekki spila vel?"
„Nei, það finnst mér ekki.
Reyndu að opna hina pakk-
ana og vita hvað er í þeim“.
Nicky lagði harmoníkuna
fýlulega ffá sér.
„Ef þú ert búinn á baðinu
fer ég þangað inn“, sagði ég
og lét Steve um að hjálpa
Nicky að opna pakkana.
Ég lá í baðkerinu og minnt-
ist annarra, skemmtilegri
jóladagsmorgna. Fyrstu jólin
eftir að við giftum okkur, til
dæmis. Og fyrstu jólin eftir
að Nicky fæddist. „Hann er
svo lítill núna, en bíddu bara
þangað til hann verður fjög-
urra ára“, sagði ég þá. Og nú
var hann fjögurra ára og eng-
inn efaðist um að hann
skemmti sér vel. En við Steve
skemmtum okkur ekki vel
lengur. Það var nokkurs kon-
ar vopnahlé milli okkar og á
jólunum urðum við að taka
tillit til fjölskyldna okkar. í
dag áttum við að fara til for-
eldra minna og gista þar yfir
nóttina og á morgun áttum
við að fara heim til Steves.
Það var eins og öll önnur jól.
Og sem stóð var ég viss um
að Steve gerði sitt til að erig-
inn kæmist að bví hvernig á-
standið raunverulega var. En
ég vissi ekki hve lengi við gæt
um dulið þau þess sem var að
ske.
. „Hvenær eiga foreldrar
þínir von á okkur?“ spurði
Steve meðan við borðuðum
morgunverðinn.
„Ég sagði að við kæmum
um tólf-leytið“.
„Allt í lagi. Ég þarf að fara
dálítið, en ég kem að sækja
ykkur klukkan hálf tólf“.
„Við Nicky verðum til þá“.
Þetta var ekki það, sem
mig langaðj til að segja. Mig
langaði til að f>*yrja, hvert
hann ætlaðij Mig langaði til
að segja: „Geturðu ekki einu
sinni verið án þess að hitta
hana sjálfan jóladaginn!"
„Hvert ertu að fara, pabbi?"
„Út“.
„Hvert?“
„Borðaðu matinn þinn, Nic-
ky“.
Ég tók af borðinu og sá
hann aka af stað í nýja bíln-
um. Hann kom með hann
heim í fyrsta sinn í gærkvöldi
og það var greinilegt, að hann
var stoltur af honum.
Nicky tók í hendina á mér.
„Gaf jólasveinninn pabba
nýja bílinn?“
„Nei, engillinn minn, ekki
jólasveinninn“.
„Hver þá?“
Nicky var forvitinn þenn-
an morgun. Ég kom mér hjá
að svara honum og fór fram
í eldhús til að þvo upp. Ég
hefði átt að segja honum að
jólasveinn hans-pabba hans
héti Kit Harker!
Frú Connor fór til systur
sinnar um jólin og mér fannst
dásamlegt að hugsa ein um
heimilið. Ég'fór upp á loft og
bjó um rúmin og pakkaði
niður því, sem við þurftum
um nóttina. Klukkan hálftólf
vorum við til og biðum eftir
Steve, en hann kom ekki fyrr
en rúmlega tólf.
„Þú skalt ekki vera að af-
saka þig“, sagði ég áður en
hann gat gert það. „Ég veit
hvað tafði þig“.
Hann roðnaði.
„Ég þurfti að tala um verk-
smiðjuna við hana“.
„Er það? Á jóládag?"
Nicky hljóp að bílnum og
við vorum ein í forstofunni.
„Hlustaðu á mig“, .sagði ég.
„Við skulum reyna að halda
þessu leyndu í dag og á morg-
un. Eftir það —“
„Eftir það —“ hann tók fast
um hendina á mér um leið og
ég ætlaði að ganga út. „Jenny,
mér finnst það mjög leitt, að
þið þurftuð að bíða. Það var
þýðingarmikið. sem ég var að
tala um við Kit. Getum við
ekki verið vinir, það er jóla-
dagur?“
Augu okkar mættust og ég
sá að augnaráð hans var biðj-
andi. Þá skildi ég að honum
leið ekki betur en mér. Hvaða
tak hafði Kit Harker á hon-
um? spurði ég sjálfa mig. Ég
gat svarið. að hann vildi ekki
gera mér illt í dag. Var það
eitt að, að hann gat ekki stað-
ist hana, hvað sem hún vildi?
Nicky sá um samræðurnar
meðan við ókum heim til for-
eldra minna os þegar þangað
var komið hurfum við í fjöl-
skylduhafið. Móðir mín hafði
mikið fyrir jólunum og hún
bauð öllum einmana ættingj-
um og vinum á jóladag. Við
sátum tíu til borðs og nutum
kalkúnsins, jólabúðingsins og
kampavínsins. Nicky var í
essinu sínu, dýrkaður af afa
og ömmu og ættingjum og vin
um og við skemmtum okkur
öll. Að minnsta kosti reyndi
ég að fylgjast með og Steve
reyndi að vera eðlilegur.
„Caroline hringdi og bauð
ykkur Steve í kokkteil eftir
matinn“, sagði mamma. „Hún
hringdi rétt áður en þið kom-
uð“.
„Æi, nei, mamma. Það get-
um við ekki. Ég þarf að láta
Nicky leggja sig“.
„Elsku bezta, það geri ég“.
Og þannig hitti ég herra
Hassell á ný og þetta sinn í
samsæti. Eftir á skildi ég að
-þessi jól voru vegamót í lífi
mínu. Frá þessum degi gjör-
breyttist ástandið milli okkar
Steve til hins verra.
Ég sá hann um leið og ég
kom inn í stofuna. Ég geri ráð
fyrir að hann hafi vitað að ég
kæmi og verið að gá að mér.
Hann kom strax til okkar.
„En hvað er gaman að hitta
yður aftur, frú Blane“.
Ég kynnti hann fyrir Steve.
„Ég átti ekki von á svona
mörgum gestum“, sagði ég
við Caroline, þegar hún kom
til okkar.
„Það áttu heldur ekki að
vera svona margir. En þú
veizt hvernig það er, maður
býður nokkrum og svo —“
„Nei, ég vissi ekki hvernig
það var. Við Steve héldum
sjaldan boð. Hingað til höfð-
um við ekki haft ráð á því og
nú efaðist ég um að við vild-
um það.
„Til hamingju með nýju
stöðuna, Steve“ .
„Takk“.
Hún lagði hendina á arm
hans. „En þú getur ekki ver-
ið þekktur fyrir að standa hér
og tala við konuna þína.
Komdu, ég skal kynna þig
fyrir hinum gestunum“.
Herra Hassell lyfti glasinu.
„Gleðileg jól“.
„Gleðileg jól“.
„Hafa þau verið það?“
„Já, fyrir Nicky. Jól hafa
meiri þýðingu fyrir börn en
fullorðna11.
„Fyrir bör.n og foreldra
þeirra! Ég hef alltaf öfundað
foreldra, sem eiga lítil börn
á jólunum. Þér hljótið að
skemmta yður vel, þegar hann
er að opna gjafirnar?“
„Já, það er skemmtilegt".
„Caroline sagði mér að þið
byggjuð hjá foreldrum yðar
núna?“
„Já, en bara í nótt. Mamma
var svo góð að bjóðast til að
hátta Nicky, svo við gætum
farið hingað“.
„Hún hefur áreiðanlega
gaman af því. Ég hefði gjarn-
an viljað sjá hann. Er hann
líkur yður?“
„Fólk segir að svo sé, en
mér finnst hann líkjast mann-
inum mínum“.
Sóffi við hliðina á okkur
losn:Vi og ég settist þar dauð-
fegin. Ég var farin að finna
fyrir öllum nóttunum sem ég
hafði vakað. Hann settist við
hlið mér.
„Það er gaman að hitta yð-
ur ritvélarlausa. Þá þarf ég
ekki að láta eins og ég vilji
aðeins hitta yður í vinnu-
skyni. Ég get meira að segja
leyft mér að segja yður, að
þegar faðir Caroline bauð mér
■nannnBBamanBBBi
fiiig^larisarr
Flug'félag íslands h.f.:
Mfllilandaflug: Guflfaxi
fer til Glasgow og Kaupm.h.
kl. 03.00 í dag. Væntanleg
aftur til Rvk kl. 22.40 í kvöld.
Hrímfaxi fer til Glasgow og
Kaupm.h. kl. 08.00 í fyrramál
ið. — Innanlandsflug: í dag.
er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (2 ferðir), Egilsstaða,
Hellu, Hornaf jarðar, Húsavík
ur, ísafjarðar, Siglufjarðar
og Vestmannaeyja (2 ferðir).
— Á morgun er áætlað að
fljúga til Akureyrar (3 ferð-
ir), Egilsstaða, ísafjarðar, —
Kópaskers, Patreksfjarðaý, —•
Vestmannaeyja, (2 ferðir) og
Þórshafnar.
Loftleiðir h.f.:
Edda er væntanleg frá
Hamborg, Kaupm.h. og
Gautaborg kl. 19 í dag. Fer
til New York kl. 20.30. Hekla
er væntanleg frá New York
kl.. 20.20 í dag. Fer til Oslo
og Stafangurs eftir skamma
viðdvöl. Leigflugvélin er
væntanleg. frá New York kl.
8.15 í fyrramálið. Fer til
Gaulabo: gai, Kaupm.h. og
Hamborgar kl. 9,45: Saga er
væntanleg frá New York kl
10.15 í íyrramálið. Fer til
Giasgow og London kl. 11.45.
Skipigii
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fór. frá Hauge-
sund 20.7. til Flekkefjord, og
Bergen og þaðan til íslands.
FjaJfoss kom til Hamborrar
13.7. fer þaðan til Rostoc
Gdynsk og Rvk. Goðafoss fer
frá Vesimannaeyjum síðd. '
aag 2.1.” tli Rvk og frá Rvk
. annað íivöld 22./. til New
York. Gulfos fer fíá Leith í
dag 21 7. til Kaupm.h. Lagar-
foss .et frá New Yorí 22.7.
til Rvk. Reykjafoss fer frá
í Eskifirði 20.7. til Raufarhafn.
ar og Húsavíkur. Tröllafoss
; fer frá Hull .22.7. til Antwerp
en, Rotterdam, Hamborgar
og Reykjavíkur. Tungufoss
fer frá Akureyri í kvöld 21.
7. til Þórshafnar og þaðan til
Dalvíkur, Ólafsfjarðar, Súg-
audafjarðar, Patréksíjarðar
og Rvk.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er í Riga. Arn-
arfell átti a ðfara frá Gdansk
í gær áleiðis til Kalmar, Norr
köping, Ventspils og Lenin-
grad. Jökulfell er í Iíamborg.
Dísarfell kom í morgun til
Keflavíkur. Fer þaðan til
Norðurlandshafna. Litlafell
er í olíuflutningum í Faxa-
ílóa. Helgafell fór 18. þ. m.
frá Umba áleiðis til Boston,
í Englandi. Hamrafell fór í
morgun frá Hafnarfirði áleið-
is til Batum. •
3
GRANNáiliR „Róbert, þú hefðir aldrej átt að fleýgja
öllum rakblöðunum. Þetta var síðasta
öryggið, sem fór núna“.
Alþýðublaðið — 22. júlí 1959