Alþýðublaðið - 20.08.1959, Blaðsíða 11

tiimiiiimiimiiiiiiimiiiiiiiinmiiitiiiiniiHifiiiiiiiiii
2. dagur
imiiiiiiiimaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
„En sú vitleysa,“ sagði pró-
fessor Redfern og lamdi með
pípunni sinni í borðshornið.
„Hver ætti að ræna mér?“
Linda hrærði hugsi í kaffi-
bollanum sínum. Hún leit ekki
brosandi og ástúðlega á hann
eins og hún var vön, þegar
hún talaði við hann. Þvert á
móti var hún hræðsluleg á
svip. Margir ungu mannanna,
sem gengu fram hjá borðinu
þeirra, litlu við og horfðu. á
hana. Hún var grönn óven.iu-
lega falleg stúlka á tvítugs-
aldri með liðað rauðbrúnt hár
og stór árvökul augu.
Það var hlýr vordagur og
hún var í rósóttum baðmull-
arkjól. Hún leit á föður sinn:
„En bú veizt vel pabbi að hér
getur allt skeð og bá rán líka.
Maður barf bara að líta í blað
til að skilja það! Og ég vildi
að þú færir ekki svona mikið
einn! Ég lofaði vinum þínum
í Englandi að gæta þín.“
Faðir hennar nuddaði á sér
annað eyrað og reyndi að dylja
bros. Hann -var frekar lítill
maður með hátt gáfuiegt enni,
næstum hvítt hár 'og grá augu,
sem voru heldur dekkri en
Augu Lindu. Hann var bæði
þrjóskulegur og svekktur á
svip.
„Ha!“ sagði hann. „Þú hlust
aðir á alla þvæluna, sem mað-
urinn frá utanríkisþjónust-
unni sagði. Ég er viss um að
þú hefðir ekki. hlustað á hann,
ef hann hefði ekki litið svona
vel út!“ Hann hló stríðnislega.
„Þeir eru kómriir með mann-
rán á 'heilann. Af hverju
gleymirðu ekki þessu öllu,
slappar af og reynir að
skemmta þér?“
„Skemmta mér,“ endurtók
hún og glotti hæðnisléga. „Já,
ég hefði getað skemmt mér.“
Hún hafði búizf, við að geta
skemmt sér, þegar föður henn
ar var ráðlagt að fara til Ber-
línar til læknismeðferðar, sem
ekki var hægt að fá annars
staðar. En henni hafði skilizt
eftir samtalið við manninn úr
utanríkisþjónustunni að það
væri hættulegt að fara þang-
að. Hún reyndi að fá pabba
sinn til að hætta við ferðina.
Hann hlaut að geta farið eitt-
hvað annað til Parísar eða
Lundúna? En prófessorinn
hafði ákveðið sig og það var
ekki hægt að fá hann til að
hætta við ferðina. Og hún fór
með honum, en hún hafði ekki
hvílzt eitt augnablik síðan þau
komu til Berlínar.
Hún hafði strax fundið að
andrúmsloftið í þessari borg,
sem var skipt í tvo hluta, var
óeðlilegt. Þau höfðu aðeins
verið þar í tvo daga, en hún
vissi samt, að undir yfirborð-
inu gerðust skuggalegir atburð
ir. Hún vaknaði stundum á
nóttinni og skalf við einmana-
legt fótatak á götunni eða
klukku, sem sló í sofandi bæn-
um.
Prófessorinn drakk kaffið
og stóð á fætur. „Ég fer upp
til mín,“ sagði hann. „Ég verð
að lesa prófarkir að bókinni
minni. Svo skulum við labba
út í Pferdhofsstrasse. Mig
langar til að sýna bér litlu
forngripaverzlunina, sem ég
minntist á við þig! Eigandinn,
Hans Lehmann, hefur marga
góða hluti.“
Lida sat ein við borðið eft-
ir að hann fór. Hún bað um
meira kaffi og reyndi að vinna
bug- á þeirri tilfinningu, að
einhver vildi þeim -illt. Til-
finningu, sem varð sterkari
með hverjum deginum sem
leið. Hún óskaði þess heitt og
innilega að þau væru komin
heim í litla syfjulega bæinn
Camwell í Dorset, þar sem
faðir hennar vann sem atom-
fræðingur. Henni hafði oft
leiðzt þar og langað ag ferð-
ast eitthvað, en nú óskaði hún
þess eins, að þau væru komin
aftur heim. Það skeði alltof
margt undarlegt og óskýran-
legt hér í Berlín.
Allt í einu reisti hún höf-
uðið og leit til hótelgangsins.
Forstjórinn Herr Schmidt,
ungur ljóshærður Þjóðverji,
sem hún hafði oft talað við,
kom fram ásamt dyraverðin-
um og flýtti sér að bíl, sem
einmitt var að nema staðar.
Út úr bílnum kom furðulegt
samsafn manna, tveir enskir
hermenn, maður frá herlög-
reglunni ásamt liðsforingja í
kapteinsbúningi, en á milli
sín studdu þeir veiklulegan
mann. Hann átti bágt með að
standa á fótunum og var hjálp-
að upp tröppurnar. Þegar þeir
fóru inn reis Linda upp.
Forstjórinn, herra Scmhid,
sá hana og gekk til hennar.
Hann brosti hálf óstyrku
brosi til hennar. Allir aðrir
voru búnir að drekka kaffið
og farnir annaðhvort til að
leggja sig eftir matinn eða til
að skoða bæinn.
„Látið ykkur ekki verða
mikið um þetta atvik Fráu-
lein Redfern,11 sagði hann,
greinilega til að róa hana.
„Þetta er ekkert alvarlegt.“
„En vesalings maðurinn —•
hann var svo veiklulegur,"
gat Linda ekki stillt sig um
að segja. „Hvað kom fyrir
hann?“
Herra Scmhidt hikaði. Hann
var áhyggjufullur á svip. Svo
dró hann stól fram og sagði:
„Má ég setjast?“ Þau settust
bæðj.
„Ég segi yður aðeins frá
honum gegn því, að þér lofið
að minnast aldrei á það fram-
ar. Skiljið þér það Fráulein
Redfern?“
„Já, auðvitað, herra
„Auðvitað, herra Scmhidt.11
Lág, aðlaðandi rödd hennar
var andstutt.
„Ég má ekki segja yður,
hver hann er, en hinir ensku
gestirnir geta sjálfsagt frætt
yður á því. Þessi maður, sem
þér sáuð, er nýsloppinn frá
rússneska hernámssvæðinu.
Brezku yfirvöldin sendu hann
hingað til að við önnuðumst
hann. Við höfum oft gert slíkt
áður og þeir vita, að okkur
er óhætt að treysta.“
„Slaþp hann frá rússneska
hernámssvæðinu? Eigið þér
við, að hann hafi verið flutt-
ur þangað gegn vilja sínum?“
spurði hún. Svo hélt hún á-
fram án þess að vænta svars:
„Vesalings maðurinn, hann er
eins og hann sé búinn að vera.“
„Satt er það, hann lítur illa
út og hefur áreiðanlega liðið
mikið,“ svaraði herra Schmidt
hægt. „En nú er hann kominn
hingað og við munum sjá um
að hann verði ekki tekinn á
ný.“
„Slapp hann einn?“ spurði
hún forvitinn. „Hann er alltof
veikur til að geta það.“
Herra Scmhidt hikaði aftur
ögn áður en hann sagði: „Nei,
hann slapp ekki einn. Það
hefði ekki verið hægt, jafn
slappur og illa farinn og hann
er núna. Þetta var ein enn af
hetjudáðum „Riddarans“.“
Nafnið var henni ekki ó-
þekkt. Þó að hún hefði aðeins
verið fáa daga í Berlín hafði
hún heyrt því hvíslað, lágt,
æst og dularfullt.
„Riddarinn,“ endurtók hún.
„Já,“ viðurkenndi hann.
„Allir í Berlín kalla hann það.
Þér hafið áreiðanlega heyrt
talað um hann. Enginn veit,
hvað hann heitir, og það ég
»Þarna geturðu séð, hvort nýja vogin
cr ekki bandvitlaus. Þú ert léttari en
ég“.
bezt veit, veit enginn, hvemig
hann lítur út. En samt er hann
alls staðar og hefur hjálpað
Vesturveldunum óteljandi
sinnum. Rússarnir vildu gefa
milljónir fyrir að ná honum,
já, bara fyrir að vita, hverrar
þjóðar hann er eða hvernig
hann lítur út. En þeir vita
ekki meira en við og þó að
þeir vissu það, segðu þeir það
ekki. Þess vegna heldur hann
áfram þessum ævintýralegu
björgunarleiðöngmm sínum
og hlær að reiðinni, sem hann
vekur í „Austur hlutanum11.
T.d. héðan hverfur maður og
allir halda að það sé fyrir fullt
og allt, því hver getur elt hann
bak við járntjaldið? En Ridd-
arinn veit ekki aðeins, hvar
hann er að finna, hann eltir
hann líka og í níu skipti af
hverjum tíu kemur hann
manninum heirn aftur. Vesl-
ings maðurinn, sem þér sáuð,
fannst á aurbrettinu af ensk-
um bíl, sem stóð fyrir utan
Potsdam Platz. Enginn veit,
hvernig hann komst þangað,
en hans hefur verið saknað
svo vikum skiptir og allir
halda, að Riddarinn hafi kom-
ið honum þangað.“
„Hann virðist vera ævin-
týrahetja,“ sagði Lind. Rödd
hennar var þrungin aðdáun
og virðingu.
„Það er hann eiginlega,“
viðurkenndi Srmhidt. Hann
stóð á fætur. „Ef þér viljið
hafa mig afsakaðan, Fraulein
Redfern, þá fer ég að gegna
mínum skyldustörfum. Ég
vona, að þér þegið?“
„Vitanlega, en ég vildi að
þér gætuð sagt mér meira um
þennan Riddara.“
Hann brosti. „Ég hef sagt
yður allt, sem ég veit, Fráu-
lein. Það er ekki gott að vita
of mikið á þessum tímum, en
ég veit, að hann er alltaf þar,
sem hans þarf með.“ Svo bætti
hann alvarlega við. „Við skul-
um vona, að þér og faðir yðar
þurfið aldrei á hans hjálp að
halda!“ Hann sló hælunum
saman, hneigði sig og hljóp
inn í hótelið.
Linda starði á eftir honum
og aftur fann hún til þessarar
hættu, sem ógnaði henni.
Meinti hann síðustu setning-
una sem aðvörun eða var það
bara hugsunarlaus setning í
samræðuskyni? Hún hrukkaði
ennið og starði á kaffibollann
sinn. Henni fannst sagan um
þennan riddara töfrandi. Æv-
intýravera úr skáldsögu, sem
var ómögulegt að trú að væri
til, en samt varð hún að trúa
því, að hann væri til. Hún
vissi, að allir Þjóðverjar, sem
hún hafði talað við, trúðu því,
að hann væri til, þjóðsögu-
vera, sem allir elskuðu. Hún
hafði alls ekki trúað á hann,
þangað til núna hafði hún
haldið, að það væri skáldsaga,
en núna hafði hún séð mann,
sem þessi persóna hafði bjarg-
að. Og hann var nú raunveru-
legur fyrir henni eins og mað-
ur. sem hana hafði alltaf
dreymt um, maður, sem hún
þráði að hitta og kynnast.
Hún truflaðist í hugsunum
sínum við það, að faðir henn-
ar kom í ljómandi skapi til
að fara með hana í fornmuna-
söluna í Pferdhofstrasse.
Þau gengu yfir götuna í
ljómandi veðrinu. Hún sagði
honum, hvað hefði skeð við
hótelið, en þegar hún gaf í
skyn, að manninum hefði ver-
ið bjargað af þjóðsögupersón-
unni Riddaranum, hló hann að
henni: „Auðvitað hef ég líka
heyrt talað um hann,“ sagði
hann stuttlega. „Það er ekki
hægt að vera í Berlín einn
dag án þess að einhver tali
um hann. En ég er viss um,
að þetta er bara óskhyggja,
Þjóðverjar hafa alltaf skapað
slíkar persónur og gefið þeim
yfirmannlega hæfileika. Ég er
viss um, að það er eins með
þennan riddara. Sjáðu bara,
hvernig þeir gerðu hálfguð úr
Hitler! Við Englendingar höf-
um ekki tíma til að trúa á
slíkar söguhetjur.“
flugv@iarnan
Flugfélag íslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Gullfaxi fer til Glas
gow og Kaupmannahafnar
kl. 8 í dag. Væntanleg aftur
til Reykjavíkur kl. 22.40 í
kvöld. Millilandaflugvélin
Hrímfaxi fer til Glasgow og
Kaupmannahafnar kl. 8 í
fyrramálið. Innanlandsflug: í
dag er áætlað að fljúga til
Akureyrar (3 ferðir), Egils-
staða, ísafjarðar, Kópaskers,
Patreksfjarðar, Vestmanna-
eyja (2 ferðir) og t>órshafnar.
Á morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar (2ferðir), Eg-
ilsstaða, Fagurhólsmýrar,
Flateyrar, Hólmavíkur,
Hornafjarðar, ísafjarðar,
Kirkjubæjarklausturs, Vest-
mannaeyja (2 ferðir) og Þing
eyrar.
Loftleiðir.
Saga er væntanleg frá Staf
angri og Osló kl. 21 í dag. Fer
til New York kl. 22.30. Hekla
er væntanleg frá New York
kl. 8.15 í fyrramálið. Fer til
Osló og Stafangurs kl. 9.45.
Skiplns
Ríkisskip.
Hekla kom til Reykjavíkur
í gær frá Norðurlöndum. Esja
er væntanleg til Siglufjarðar
í dag á austurleið. Herðu-
breið er á Austfjörðum á
norðurleið. Skjaldbreið er
væntanleg til Reykjavíkur í
dag að vestan frá Akureyri.
Þyrill er væntanlegur til
Hjalteyrar í dag. Skaftfelling
ur fer frá Reykjavík á morg-
un til Vestmannaeyja.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell er í Stettin. Fer
þaðan væntanlega í dag áleið
is til íslands. Arnarfell losar
á Norðurlandshöfnum. Jökul
fell fór 14. þ. m. frá Keflavík
áleiðis til New York. Dísar-
fell losar á Norðurlandshöfn-
um. Litlafell er é-^líuflutn-
ingum í Faxaflóa. Helgafell
fór 17. þ. m. frá Stettin áleið
is til íslands. Hamrafell er
væntanlegt til Reykjavíkur
21. þ. m. frá Batum.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Glasgow
17/8 til Rotterdam, Bremen
og Leningrad. Fjallfoss kom
til Antwörpen í gær, fer það-
an til Hamborgar, Hull og
Reykjavíkur. Goðafoss fór
frá New York 11/8, var vænt
anlegur til Keflavíkur í gær.
Gullfoss fór frá Leith 18/8
til Kaupmannahafnar. Lagar-
foss fór frá Frederikstad í
gær til Gautaborgar, Helsing
borg, Malmö, Áhus, Riga og
Hamborgar. Reykjafoss fór
frá New York 14/8 til Reykja
víkur. Selfoss hefur væntan-
lega farið frá Kaupmanna-
höfn í gær til Rostock, Stock
holm, Riga, Ventspils, Gdynia
og Gautaborgar. Tröllafoss
fór frá Akranesi í gær til
Reykjavíkur og frá Reykja-
vík í kvöld til Vestmanna-
eyja, Rotterdam og Hamborg
ar. Tungufoss hefur væntan-
lega farið frá Hamborg í gær
til Reykjavíkur. Katla fór frá
Siglufirði í gær til Húsavík-
ur og Akureyrar.
Alþýðublaðið — 20. ágúst 1959