Alþýðublaðið - 06.11.1959, Blaðsíða 6

0 6. nóv. 1959 — Alþýðub.'aðiS
I DAG, föstudaginn 6.
nóv., er veitingahúsið Naust
fimm ára. Það í sjálfu sér
g.etur varla talizt til stór-
tíðinda, því að mörg veit-
ingahús hafa fyrr orðið
fimm ára. —En í tilefni af
mælisins skruppum við nið-
ur í Naust og náðum tali af
framkvæmdastjóra hússins,
Halldóri Gröndal, í þeim til
gangi að reyna að veiða
upp úr honum einhverjar
sögur um fyrirmenni þau,
sem setið hafa að snæðingi
í Nausti, en þau eru mörg
og þeirra á meðal fjórir
þjóðhöfðingjar.
Fiskun þessi eftir sögum
gekk þó að nokkru leyti ver
en skyldi, þar eð Halldór
varðist frétta eftir megni,
og gátu engar bænir fengið
hann til að leysa almenni-
lega frá skjóðunni, þar eð
hann sagði, að fyrsta boff-
orff veitingamannsins væri
aff þegja. Það gæti komið
illa við ýmsa, ef hann segði
frá tiltektum samborgar-
anna og orðum, þegar vínið
hefur leyst um málbeinið.
En svolítið fengum við hann
þó til að segja.
— Allir þeir, sem ein-
hvern tíma hafa komið í
Naustið, hafa tekið eftir
fornmununum, sem þar eru
víðs vegar, skiltum af skip-
um, stýrishjólum, netum,
kötlum og öðru því um líku.
— Ég hef lagt mig eftir
því að safna ýmis konar hlut
um úr skipum fyrir salinn
hérna niðri, en uppi á bar
er hnakkur, gamall páll og
önnur landbúnaðartæki.
-— Hvar og hvernig hafið
þér komizt yfir þetta allt
saman?
— O, því er safnað og
stolið hér og þar. Stýris-
hjólið, sem hangir hérna í
loftinu niðri, er úr pólsku
hann tala.ði mikið um hús-
búnað hér og skreytingu.
Hana var svo önnum.kafinn
við að.rannsaka þetta allt
saman, að þau hjón urðu of
sein upp í Þjóðleikhús. Ég
mán, að~ég átti. að nikka til .
hans, þegar bíllinn væri
kominn, sem átti að flytja
þau, og gerði ég svo, en
hann hristi bara höfðuið á
og hélt áfram að tala
forsetann um
veiðarfærin og skipshlutina.
Loksins komu þau hjón
fram, og þá ætlaði drottn-
ingin aldrei að koma á. sig
hanzkanum. Þá sagði hann
við hana:' „Skyrid dig nu
lidt“ (fiýttu þér nú svolítið).
, Sá hún þá- að við svo búið
mátti ekki standa og stakk
hanzkanum .í vasann.
Skírn Naustsins.
skipi, sem strandaði á Mýr-
dalssandi í stríðslok. Allir
fórust af skipinu. Það er al-
talað, að skipstjórinn af því
skipi sé á sveimi hér í Naust
inu. Það hafa margir séð
hann, t. d. gömul kona, sem
vinnur hérna. Hún segist oft
sjá hann. Sömuleiðis hefur
listamaður, sem hér kemur,
séð karlinn og sænska söng-
konan Stina Britta Meland-
er sá hann líka. Efalaust
hafa fleiri séð hann, þótt
þeir hafi ekki haft orð á því.
Hann situr alltaf á sama
stað, þarna í kóngsbásnum
og snýr baki að hvalspjót-
unum. — Ég hef sjálfur
aldrei séð hann, en ég held,
að hann sé húsinu fremur til
heilla en hitt.
— Hann hefur aldrei gert
neitt af sér?
— Nei, aldrei neitt. ■—
Sumir segja, að það séu
fleiri draugar á ferli hérna í
húsinu, en ég vil ekkert
minnast á það nú. Það kem-
ur ekki fyrr en í æviminn-
ingunum ásamt sögunum
um gestina, — og þá sjokk-
erast allur bærinn.
— Hvar fenguð þér hjól-
ið?
— Það keypti ég á 500
kr., en skiltin hérna frammi
fann ég, þegar ég skreiddist
upp á háaloft í Dúshúsi í
Keflavík. ■—- Nú vilja Kefl-
víkingar fara að fá það aft-
ur í byggðasafn sitt, sem
þeir hyggjast reisa. —
Ketillinn í kóngsbásnum er
V
Sænski kóngurinn spurði
mikið' um þessa hluti iíka,
enda er hann fornleifafræð-
ingur að áhuga og mennt
eins og al'lir vita. Frúin
hans var svo fótaveik, að
hún 'ætlaði aldrei að kom-
ast upp og niður tröppurnar.
Kekkonen Finnlandsfor-
seti var anzi hressilegur. Ég
heyrði að okkar forseti
sagði við hann um leið og
þeir gengu hér inn: „Pass-
aðu þig, það er reimt
hérna.“ Ég heyrði svo ekki,
hvort Kekkonen varð
hræddur. Það hefur komið
skýrt í ljós, að fólki, og þá
ekki hvað sízt íslendingum,
úr gamalli skútu, en kopar-
settið, sem þar er líka, fékk
ég sent frá ,,aðdáanda“ á
Fáskrúðsfirði.
•— En ketillinn virðist
hreint ekki gamall eða not-
aður.
— Hann er það samt. Við
erum búnir að fægja hann
og fægja.
— Kallið þið hálfhringinn
kóngsbás?
— Já, þarna hafa 4 þjóð-
höfðingjar setið og unað sér
vel. Silfurskiltin greina
nöfn þeirra.
geðjast vel að þessari skreyt
ingu okkar hér, en húsið
sjálft, sem er gamalt fiski-
hús, gaf eiginlega tilefni til
þessarar skreytingar. Allir
eru samt ekki eins hrifnir.
Frændi minn einn, hákarls-
framleiðandi á ísafirði kom
hérna einu sinni og sagði,
þegar hann labbaði hér inn:
„Síðan hvenær er nú svona
hevítis drasl orðið skraut?“
Hann þóttist hafa nóg af
slíku allt í kringum neta-
skúrinn sinn á ísafirði.
AR nokkuð sögulegt við
þessar konungskomur?
•— Ég man eftir því, þeg-
ar Danakóngur kom, að
—-Prýðiléga, f(
sumt komið langt
að gæða sér á þeirr
fyrrum var þjóðai
Iendinga a erfiðu:
en nú er talinn
fæðu. •— Útler
hafa óskaplega ;
hákarlinum. Þe
hann ekki, en þe:
kaflega gaman af
hvernig hann er
o. s. frv.
— Þið hafið e
þeim upp á svið, ■
að ýmsum þeim,
eru vanir slíku,
því eins og soðn:
ingjahausum?
— Það höfum
gert, en að vísu e
ast fátt um útlend
urna, þegar við hi
af slíku, en í:
kunna vel að met
„Reyndu að kom:
nóg af góðum m:
fólkið verður fei1
H^ERNIG hefur fólki geðj
azt að þorramatnum, sem
hér hefur verið á borð bor-
inn?
fyrirtækið reyni:
Þetta orti einr
til okkar.
— Það fellur :
kramið hjá kven
verða feitt.
— Nei, sumir
meira fyrir eith\
FANGAR
„Svífur að h
og svalviðrið
Sækið að Na
og sérhver ei
FRUMSKÓGARINS
Þetta hafa þei:
komið hafa við h
■— Hver er Sí
— Símon Sigui
barmeistarinn. H
verið hér frá byrj
hvorki Gaston eða Sanders
beinlínis við. Þeir geta nú a.
m. k. ræst vélina og flogið
burt.
„Hrímar skegg \
hreggviðranna á ]
Drjúgar eggja du
dreggjar víns í IS
— Er þetta eft
— Nei, þetta
vísa, þegar Nausti
— Var það hátíi
athöfn?
— Já, við skí
eins og skip með t
an mín, Ingveldu:
dóttir Gröndal,
með því að brjól
vínsflösku á veg
segja þessi orð
skaltu heita, heil
ingja fylgi þér
þinni.“
SANDERS og fylgdarlið
hans hefur nú komizt til
flugbátsins og reyna nú að
setja í gang. Gaston situr í
bátnum og miðar á negrana,
sem hafa flykkzt saman á
fljótsbakkanum. En nú
verður að hafa hraðan á, því
að skotbirgðirnar eru að
þrotum komnar. — Skyndi
lega hleypur einn negranna
til höfðingjans og hvíslar
einhverju að honum. Sand-
ers og Gaston skilja hvorki
upp né niður í því, að nú
hörfa negrarnir aítur. Ójú,
þeir fara í átt til eldflaug-
arinnar. Skyldu Duval pró-
fessor og Marcel hafa verið
svo óvarkárir að koma aft-
ur? Nú . . . það kemur

MOCO
KRULLI